Antoine Roch: camera.
Er zijn 18 films gevonden.

Voleuses

2023 | Komedie, Drama

Frankrijk 2023. Komedie van Mélanie Laurent. Met o.a. Mélanie Laurent, Adèle Exarchopoulos, Manon Bresch, Isabelle Adjani en Félix Moati.

Carole (Laurent, bekend van Inglorious Basterds) en Alex (Exarchopoulos, van La vie d’Adèle en Passages) zijn twee geslepen dieven, maar willen graag stoppen met het gevaarlijke onderwereldwerk. Dat laat hun baas (Adjani) echter niet zomaar gebeuren, dus die dwingt hen tot een laatste klus: het stelen van een peperduur schilderij uit een zwaarbeveiligd museum. De twee hartsvriendinnen rekruteren chauffeuse Sam (Bresch) en gedrieën beginnen ze aan het riskante karwei. Voleuses is een vrij rommelige, voorspelbare actiekomedie en Laurents regie is wat onsamenhangend. Toch weet de film te boeien door de feministische insteek, frisse aanpak van het actiegenre en bovenal de fijne chemie en droogkomische dialogen tussen de drie sterke hoofdrolspelers.

Les cyclades

2022 | Komedie

Frankrijk​/​​Griekenland​/​​België 2022. Komedie van Marc Fitoussi. Met o.a. Laure Calamy, Olivia Côte, Kristin Scott Thomas, Alexandre Desrousseaux en Nicolas Bridet.

Blandine is onlangs gescheiden en haar enige zoon Benji gaat het huis uit. Dan duikt plots haar luidruchtige en onbevreesde schoolvriendin Magalie op. Spontaan besluiten ze om naar Amorgos te gaan, het Griekse eiland waar hun favoriete film Le Grand Bleu werd opgenomen.

Damoclès

2016 | Drama

Frankrijk 2016. Drama van Manuel Schapira. Met o.a. Manu Payet, Alma Jodorowsky, Claude Gensac, Blanche Gardin en Gilles Cohen.

Parijse tragikomedie gemaakt voor la télé waarin twee huisgenoten op geheel eigen wijze de liefde najagen; Paul door ouderwetse ontmoetingen, en Hélène met datingapps. De zaken ontsporen als Paul van een waarzegster - Hélène's nichtje - te horen krijgt dat hij zijn liefde zal vinden, maar ook iemand zal ombrengen. Wat volgt is een combinatie van slapstick en lichtvoetig drama, als Paul iemand ontmoet en tegelijkertijd allerlei ongelukjes veroorzaakt. Glansrijk regiedebuut van scenarioschrijver Manuel Shapira, gebaseerd op Oscar Wilde's Lord Arthur Savile's Crime.

Attila Marcel

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Sylvain Chomet. Met o.a. Guillaume Gouix, Anne Le Ny, Bernadette Lafont en Hélène Vincent.

Het live action speelfilmdebuut van de maker van de voor een Oscar genomineerde animatiefilms Les triplettes de Belleville en L'illusionniste. Over de 33-jarige zwijgende pianist Paul (Guillaume Gouix), die - hoewel zijn ouders overleden toen hij pas twee jaar was - gebukt gaat onder een verlammend oedipuscomplex. Betoverend waar het surrealistische vondsten en droogkomische observaties betreft à la Charlie Chaplin of Wes Anderson, maar heel wat rommeliger in het overbruggen van de tijd daartussenin.

Affaire de famille

2008 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2008. Komedie van Claus Drexel. Met o.a. André Dussollier, Miou-Miou, Éric Caravaca en Hande Kodja.

Latente spanningen drijven boven in het gezin Guignebont te Grenoble wanneer op het bureau van voetbalverdwaasde vader Jean plotsklaps een met bankbiljetten gevulde sporttas ligt. Van wie is dat vast niet kosjere ‘cadeau’ en waarom ligt het daar, vraagt niet alleen chocoladeverslaafde echtgenote en souvenirwinkelhoudster Laure zich af. En wat doet die pistoolpatronenhouder in de keukenvuilnisemmer? In deze zwartgerande misdaadkomedie, die de raadselzaak vanuit drie verschillende perspectieven belicht, spelen Dussollier en Miou-Miou getweeën droogjes tegen de farce aan. Steun krijgen ze van Caravaca, als politie-inspecteur met achternaam Vivant (‘Levend’).

Jeux d'enfants

2003 | Romantiek, Drama

Frankrijk​/​​België 2003. Romantiek van Yann Samuell. Met o.a. Guillaume Canet, Marion Cotillard, Thibault Verhaeghe, Joséphine Lebas-Joly en Élodie Navarre.

Jonge kinderen zijn Julien en Sophie nog als ze een band smeden in slechte tijden. Julien heeft zojuist een muziekdoosje gekregen van zijn stervende moeder. Dit doosje geven Julien en Sophie jarenlang aan elkaar door elke keer als de een de ander voor een uitdaging stelt. Terwijl de uitdagingen steeds grimmiger worden krijgt de kijker alsmaar geen antwoord op de vraag wat deze mensen in hemelsnaam bezielt. Jeux d'enfants is typische cinema du look: de camera zwiert als een penseel van een bezeten kunstenaar over het doek, kleuren knallen ons tegemoet en geen filmtechniek wordt onbenut gelaten - schitterend, maar schijnbaar pointeloos.

Les âmes câlines

2002 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 2002. Romantiek van Thomas Bardinet. Met o.a. François Berléand, Laetitia Coti, Valérie Donzelli, Laure Duthilleuil en Aurore Clément.

Jonge kinderen zijn Julien en Sophie nog als ze een band smeden in slechte tijden. Julien heeft zojuist een muziekdoosje gekregen van zijn stervende moeder. Dit doosje geven Julien en Sophie jarenlang aan elkaar door elke keer als de een de ander voor een uitdaging stelt. Terwijl de uitdagingen steeds grimmiger worden krijgt de kijker alsmaar geen antwoord op de vraag wat deze mensen in hemelsnaam bezielt. Jeux d'enfants is typische cinema du look: de camera zwiert als een penseel van een bezeten kunstenaar over het doek, kleuren knallen ons tegemoet en geen filmtechniek wordt onbenut gelaten - schitterend, maar schijnbaar pointeloos.

Inch'Allah dimanche

2001 | Drama

Frankrijk​/​​Algerije​/​​Marokko 2001. Drama van Yamina Benguigui. Met o.a. Fejria Deliba, Zinedine Soualem, Marie-France Pisier, Mathilde Seigner en Rabia Mokedem.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

La parenthèse enchantée

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Michel Spinosa. Met o.a. Clotilde Courau, Vincent Elbaz, Géraldine Pailhas, Karin Viard en Roschdy Zem.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Inséparables

1999 | Drama, Komedie

Frankrijk​/​​Canada 1999. Drama van Michel Couvelard en Normand Bergeron. Met o.a. Catherine Frot, Jean-Pierre Darroussin, Fabienne Babe, Sami Bouajila en Hervé Pierre.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Pourquoi pas moi ?

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Stéphane Giusti. Met o.a. Amira Casar, Julie Gayet, Bruno Putzulu, Johnny Hallyday en Alexandra London.

Ahmed werkt sedert 1964 in Noord-Frankrijk in een fabriek. Hij is getrouwd met met Zouina (Deliba) en af en toe bezoekt hij haar in Algerije. Het stel heeft drie kinderen, maar Zouina kent haar echtgenoot nauwelijks. Tien jaar later mogen Noord- Afrikaanse arbeiders hun familie laten overkomen. Zouina arriveert met haar kinderen en haar bazige schoonmoeder A[KA3]icha (Mokedem), die een giftige tong heeft. De buren aan de ene kant van het bescheiden bakstenen huurhuis, kijken met argwaan naar hen, maar de gescheiden, zelfstandige Briat (Seigner) aan de andere kant is nimmer te beroerd om te helpen. Behalve haar schoonmoeder, bepaalt vooral Ahmed hoeveel bewegingsvrijheid Zouina heeft. Bij de minste of geringste aanleiding slaat hij haar. Zouina ziet dat Franse vrouwen niet zo onder de plak zitten als hun islamitische collega`s. Haar pad wordt gekruist door Madame Manant (Pisier), de weduwe van een officier die het leven liet in de Algerijnse oorlog. Tezamen met anderen haar eveneens welwillend gestemd zijn, besluit Zouina `s zondags (zie de titel) er tussenuit te knijpen. Het scenario van regisseuse Benguigui is gedeeltelijk autobiografisch. De hoofdrollen worden zeer geloofwaardig ingevuld en de kijker krijgt een helder beeld van het onvrije leven van de vrouw uit de Maghreblanden in het koele, ongastvrije Europa. De heimwee die ze hebben naar hun zonnige geboorteland, voel je als het ware. De film werd meervoudig bekroond en kijkers die zich in dit onderwerp willen verdiepen, worden op hun wenken bediend. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Un frère

1997 | Drama

Frankrijk 1997. Drama van Sylvie Verheyde. Met o.a. Jeannick Gravelines, Emma de Caunes, Nils Tavernier, Karole Rocher en Emmanuel Nicolas.

Ontwapenend coming of age-debuut van de 33-jarige Verheyde, die eveneens het scenario schreef. De jonge modefotograaf Loic (Gravelines) wil Sophie (De Caunes), zijn jongere zus, een rijp kindvrouwtje, driftig afschermen voor al het kwaad in de wereld. Voor haar debuut kreeg De Caunes, dochter van de Franse tv-beroemdheid Antoine de Caunes, de aanmoedigings César, de Franse 'Oscar'. Jammer dat de muziek van Philippe Sarde zo dramatisch klinkt.

Quadrille

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Valérie Lemercier. Met o.a. Valérie Lemercier, André Dussollier, Sandrine Kiberlain, Sergio Castellitto en Lise Lamétrie.

Ontwapenend coming of age-debuut van de 33-jarige Verheyde, die eveneens het scenario schreef. De jonge modefotograaf Loic (Gravelines) wil Sophie (De Caunes), zijn jongere zus, een rijp kindvrouwtje, driftig afschermen voor al het kwaad in de wereld. Voor haar debuut kreeg De Caunes, dochter van de Franse tv-beroemdheid Antoine de Caunes, de aanmoedigings César, de Franse 'Oscar'. Jammer dat de muziek van Philippe Sarde zo dramatisch klinkt.

À Cran

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Solange Martin. Met o.a. Clémentine Célarié, Bruno Todeschini, Sotigui Kouyaté, Andrée Damant en Asil Raïs.

Als Clara (C[KA1]elari[KA1]e), moeder van twee kinderen, begin veertig, een taxi neemt naar het vliegveld Orly om haar echtgenoot af te halen, is hij niet onder de passagiers. Clara heeft onmiddellijk het gevoel dat hij haar bedriegt en met een telefoontje naar zijn hotel is ze er gauw achter. Uit het lood geslagen besluit ze iets aan de bar te nemen en vraagt een sportieve jonge kerel, die de koffers van de lopende band haalt, of hij ook wat wil drinken. Hij heet Robert (Todeschini) en blijkt een ex-rugbyspeler te zijn die door een blessure zijn carri[KA2]ere moest opgeven. Wat dan volgt is een nachtelijke zwerftocht door de Parijse voorsteden, die eindigt in een hotelkamer voor een `one-night stand`. Voor het zover is, hebben ze (en wij) allerlei kleurrijke personages (een taxichauffeur, een receptioniste, een priester) ontmoet, waarvan een pompbediende, gespeeld door Kouyate, de opvallendste is, terwijl Clara en Robert geestelijke hoogte- en dieptepunten beleven. Behoorlijk gespeeld door beide hoofdrollen onder de bezielende regie van Martin, die ook het scenario schreef. De film bevat kleine slordigheden, maar dat valt niet zo erg op bij vertoning op de thuisbuis. Het camerawerk is van Antoine Roch, Jean- René Duveau en Nicolas Guicheteau.

Grand bonheur

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Charlotte Léo, Pierre Gérard, Pierre Berriau, Christine Vouilloz en Lucas Belvaux.

De vrolijke wederwaardigheden aan de hand van een aantal portretjes van zeven studenten aan de Parijse film- en tv- academie, hun liefdes, kameraadschappelijkheden en een eindrevue vlak voor de grote vakantie. Zo is er de romantische Caroline (L[KA1]eo) die haar bed nooit met dezelfde vent deelt; en verder de zachtaardige Judith (Canto) die op oudere mannen valt, Paul (Berriau) de eeuwige dromer en filmer, Charly (Richard), een blondje dat een ex-vriendinnetje van een kameraad bang maakt, de ironische Philippe (G[KA1]erard) en het stel Luc (Belvaux) en Nanou (Vouilloz), would-be scenarioschrijvers. Als ze zich niet in hun stamcafé bevinden, brengen ze de tijd door in de bioscoop of ze maken de buurt onveilig. Het debuut van Le Roux, die zijn eigen scenario schreef, mag zeker geslaagd genoemd worden al is het laatste uur teveel van het goede. In het jaar 2000 bracht de Frans-Duitse cultuurzender ARTE een opnieuw gemonteerde versie op de tv van 87m, die we van harte aanbevelen. De film is vooral geschikt voor cinefielen, theater-en filmstudenten en een ieder die een warm gevoel kan opbrengen voor het grote witte doek of de kleine huisbioscoop. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Bonheur

1993 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1993. Komedie van Cédric Kahn. Met o.a. Estelle Perron, Caroline Trousselard, Malek Bechar, Didier Borga en Naguime Bendidi.

Enkele weken geleden werd Perron van school gestuurd, maar toch trekt ze nog steeds op met haar vriendin Trousselard. Samen met hun vriendjes Bechar en Borga gaan ze zwemmen in het meer. Op weg naar huis worden ze opgepikt door de auto van Bouchouareb, broer van Bechar. Omdat haar ouders niet thuis zijn, stelt Trousselard voor om een feestje te organiseren. Opgepept door muziek en alcohol, worden geesten en lichamen opgehitst. Voorspelbare tragi-komedie over jongeren die zich laten gaan onder invloed van drank en rock. De hoofdpersonages komen afstandelijk over en hun gedrag zal weinig interesse wekken. Kahn schreef het scenario samen met Ismaël Ferroukhi. Fotografie van Antoine Roch. Kahn bewerkte het onderwerp ook tot de bioscoopfilm TROP DE BONHEUR in 1994.

Bar des rails

1991 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1991. Familiefilm van Cédric Kahn. Met o.a. Fabienne Babe, Marc Vidal, Brigitte Roüan, Nicolas Pioux en Nathalie Richard.

Tiener Vidal woont alleen met zijn moeder, Roüan, in een plattelandsdorpje. Hij raakt geobsedeerd door zijn buurvrouw, Babe, een dertig-jarige alleenstaande moeder. Om haar te kunnen benaderen stelt hij haar voor te baby-sitten en tot zijn verbazing wijst ze hem niet af, maar vraagt hem haar te ontmoeten in de Bar des Rails, waar ze zichzelf aan de jongen aanbiedt. Verrast vlucht Vidal, maar wat later keert hij toch schoorvoetend terug. De eerste liefdeservaringen van een tiener werden zeer pakkend in beeld gebracht. Goede prestaties van de acteurs, maar het scenario van Kahn blijft toch teveel aan de oppervlakte hangen. De camera was in handen van Antoine Roch. De soundtrack bestaat uit muziek van o.a. Eddy Mitchell, Malka Family, Lenny Kravitz, Pascal Dubroca, enz.

Le sauvage

1975 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1975. Drama van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Yves Montand, Tony Roberts, Luigi Vannucchi en Dana Wynter.

Nelly (Deneuve) wil af van haar verloofde, gangster Vittorio. Ze ontmoet Martin (Montand), een Fransman van middelbare leeftijd. Die helpt haar om te ontsnappen en keert dan terug naar zijn fijne, eenzame leven op een tropisch eiland. Daar duikt, tot zijn stomme verbazing, Nelly opnieuw op, en pogingen om haar te laten vertrekken mislukken keer op keer. Deneuve speelde nu eens niet een ijzige schoonheid, maar een drukke en temperamentvolle schoonheid. Aardige komedie van Rappeneau, die later met Gérard Depardieu een erg leuke versie van Cyrano de Bergerac maakte.