Sophie De la Rochefoucauld

Garonne

Frankrijk 2002. Claude D'Anna. Met o.a. Chad Chenouga, Sophie De la Rochefoucauld en Laure Marsac.

Judicael

Frankrijk 2000. Claude D'Anna. Met o.a. Sophie De la Rochefoucauld, Marthe Villalonga en Charles Aznavour.

Mary Lester : Marée blanche

Frankrijk 1998. Misdaad van Christiane Lehérissey. Met o.a. Sophie De la Rochefoucauld, Gérard Rinaldi, Matthieu Roze, Patrick Burgel en Cérise.

In de haven van Concarneau in Bretagne wordt het lichaam aangetroffen van een aan alcohol verslaafde visser. Alvorens te sterven werd de man zwaar gefolterd. Het lijk werd gevonden door Fine (C[KA1]erise), de uitbaatster van een hotelletje. Mary Lester (De la Rochefoucauld) van de misdaadbrigade wordt met het onderzoek belast. Ze vormt een team met de zwaar drinkende agent Louis Moisan (Rinaldi). Fine verklaart dat het slachtoffer de avond voor zijn dood nog een rondje heeft gegeven voor de hele zaak terwijl hij meestal platzak was. Mary gaat haar licht opsteken bij diens werkgever, de reder Le Maout (Aussedat). Routine-policier, voorspelbaar en zonder veel verrassingen. Liefhebbers van het genre zullen zich niet bekocht voelen, maar ze zullen het personage evenmin lang herinneren. Mary Lester zou het Bretoense zusje kunnen zijn van Julie Lescaut. Isabel Sebastian baseerde het scenario op de roman van Jean Failler. Fotografie is van Roberto Venturi. De pilot voor een serie tv- films die een speelduur hebben van 50m.

Marie Fransson : Un silence si lourd

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Prévost. Met o.a. Alicia Alonso, Pascale Roberts, Alberto Gimignani, Emmanuelle Meyssignac en François Toumarkine.

De 34-jarige Marie Fransson (Alonso) is, sinds de dood van haar man, een alleenstaande moeder met een acht-jarig zoontje, Thomas (Gauzy). Ze werkt als thuisverpleegster. Op een dag is ze bij Mireille Bouvier (De la Rochefoucauld), aan wie ze een inspuiting moet toedienen, getuige als het zoontje van haar patiënte geld steelt uit de brieventas van zijn vader. Ze ontdekt dat de jongen op school door enkele nozems afgeperst wordt. Deze schrikken er niet voor terug om de jongen af te ranselen. Ze besluit hier een einde aan te stellen, zeker nadat de jongen bijna onder een auto terecht gekomen is. De start van een nieuwe Franse tv-reeks rond een thuisverpleegster. Al is de film best onderhoudend toch slaagt hij er niet helemaal in om te overtuigen. Scenariste Claire Woloniewicz, die het personage tevens bedacht, tracht de kijker te doen inleven in het fysiek zware leven van deze dienstverleners, die tevens de sociale toestand van hun patiënten trachten te analyseren. Achter de camera stond Jean-Pierre Plichon.

La balle au bond

Frankrijk/België 1998. Drama van Williams Crepin. Met o.a. Isabel Otero, Jacques Penot, Sophie De la Rochefoucauld, Antoine Cousin en Arthur Pestel.

De tien-jarige Patrice Martin (Cousin) is topscorer van zijn voetbalploeg in Douai. Maar hij heeft een probleem dat hij enkel deelt met het buurmeisje Aur[KA1]elia (Mertens). Sinds de geboorte van een tweeling is zijn moeder (Otero) in een depressie gesukkeld die ze tracht weg te spoelen met alcohol. Zijn vader is reeds meer als een maand weg van huis. Als zijn moeder de tweeling nog eens alleen achterlaat terwijl ze in de kroeg gaat drinken is de maat vol voor Aur[KA1]elia`s ouders. Ze brengen Patrice bij jeugdrechter Dumonteil (De la Rochefoucauld). Deze wordt getroffen door het verdriet van Patrice en besluit de nodige stappen te ondernemen. Knappe psychologische studie van een jongen die erg lijdt onder de drankzucht van zijn moeder van wie hij zielsveel houdt, maar die hij tegen zichzelf wil beschermen. De jonge Cousin speelt een prachtrol en zal moeiteloos elke kijker ontroeren. Toch valt de film nergens in goedkope sentimentaliteit, mede dankzij zijn gevoelig spel. Knap opgebouwd scenario van Alexis Salatko en Crepin, naar de roman L'injustice du destin; un juge des enfants raconte van Yvonne Bouanha, dat tevens de ondertitel is van de film. Achter de camera nam Michel Van Laer plaats. Stereo.

Le president et la garde-barrière

Frankrijk/België 1997. Drama van Jean-Dominique de La Rochefoucauld. Met o.a. Samuel Labarthe, Sophie De la Rochefoucauld en Jean-Pierre Cassel.

De tien-jarige Patrice Martin (Cousin) is topscorer van zijn voetbalploeg in Douai. Maar hij heeft een probleem dat hij enkel deelt met het buurmeisje Aur[KA1]elia (Mertens). Sinds de geboorte van een tweeling is zijn moeder (Otero) in een depressie gesukkeld die ze tracht weg te spoelen met alcohol. Zijn vader is reeds meer als een maand weg van huis. Als zijn moeder de tweeling nog eens alleen achterlaat terwijl ze in de kroeg gaat drinken is de maat vol voor Aur[KA1]elia`s ouders. Ze brengen Patrice bij jeugdrechter Dumonteil (De la Rochefoucauld). Deze wordt getroffen door het verdriet van Patrice en besluit de nodige stappen te ondernemen. Knappe psychologische studie van een jongen die erg lijdt onder de drankzucht van zijn moeder van wie hij zielsveel houdt, maar die hij tegen zichzelf wil beschermen. De jonge Cousin speelt een prachtrol en zal moeiteloos elke kijker ontroeren. Toch valt de film nergens in goedkope sentimentaliteit, mede dankzij zijn gevoelig spel. Knap opgebouwd scenario van Alexis Salatko en Crepin, naar de roman L'injustice du destin; un juge des enfants raconte van Yvonne Bouanha, dat tevens de ondertitel is van de film. Achter de camera nam Michel Van Laer plaats. Stereo.

L'instit : Touche pas à mon école

Frankrijk/Zwitserland 1997. Drama van David Delrieux. Met o.a. Gérard Klein, Julien Gutierrez, Romain Legrand, Sophie De la Rochefoucauld en Elisabeth Commelin.

Interim-leraar Victor Novak (Klein) arriveert in een dorpje in het departement D[KA4]ole. Hij komt er terecht in een ware rel. Het lagere schooltje van het dorp heeft te weinig leerlingen en daarom zal het op het einde van het schooljaar de deuren sluiten om samen te smelten met de school van een naburig dorp. Maar wat is een dorp zonder school? Het dorp wordt in twee kampen verdeeld, die elk met verhitte emoties hun standpunt verdedigen, maar niemand vraagt de reactie van de kinderen. Victor merkt ook dat er spanningen zijn tussen de broertjes Olivier (Gutierrez) en Damien (Legrand), die elkaar niet kunnen uitstaan. Een aflevering met een actueel thema: het verdwijnen van faciliteiten op het platteland, die wegvallen door de bezuinigingsdrang van de regering. De zeemzoeterigheid die deze reeks tekent werd ditmaal tot een minimum beperkt, mede dank zij de sterke vertolking van Commelin als Agnès, de moeder van de twee ruziemakende jongens. Het scenario werd geschreven door Alain Schwarzstein naar een verhaal van Valérie Guignabodet. Fotografie van Dominique Branguier.

Baldi et la voleuse d'amour

Frankrijk 1997. Komedie van Claude D'Anna. Met o.a. Charles Aznavour, Mélanie Leray, Jacques Frantz, Fabien Thomann en Sekkou Sall.

Derde film in de Baldi-reeks, met Aznavour als dakloze Baldipata die hier wat graag op kermis ronddwaalt. Wat hij wint, pluchen beer, koffieservies, geeft hij aan Magali (Lray), dochter van zijn gabber Johan (Frantz). Op een dag is Magali verdwenen en Johan vraagt Baldipata haar te zoeken. De 22-jarige Magali gedraagt zich vreemd, agressief en gewelddadig. Zij breekt met haar vriendje, ruziet met haar moeder en wil niet meer hebben van haar halfbroertje. Tot Baldipata er zich gaat mee bezighouden. Knappe tv-film, geschreven door regisseur en Laure Bonin, die spanningen bij kermisvolk (naijver, misprijzen, onvoldaanheid) goed weergeeft. Plot, gebaseerd op waargebeurd fait divers, wordt geloofwaardig omkaderd met personages die vaak van het ene uiterste in het andere vallen. Aznavour is ontroerend als zwerfkat met hart op de juiste plaats.

Baldi et la voleuse d'amour

Frankrijk/België/Canada 1997. Komedie van Claude D'Anna. Met o.a. Charles Aznavour, Mélanie Leray, Jacques Frantz, Mona Heftre en Fabien Thomann.

De dakloze Baldipata (Aznavour) houdt van de sfeer van de jaarlijkse kermis. Hij houdt van deze rondreizende mensen, hun vrije leven dat niet steeds zonder moeilijkheden is. Johan Demeter (Frantz), eigenaar van de schietstand, is reeds sinds vele jaren zijn vriend. Ooit heeft deze door zijn goedheid het leven gered van Baldipatas dochtertje. Baldipata is een goed schutter en wat hij wint, of het nu een koffieservies is of een pluchen beer, geeft hij aan Magali (Leray), Johans dochter. Maar op een dag is Magali spoorloos verdwenen. Johan vraagt Baldipata om haar te zoeken. Een gevoelige dramatische komedie die vooral haar kracht put uit de schitterende vertolking van Aznavour, die zo gelukkig is zonder materialistische bezittingen dat je er haast jaloers op zou worden. Het is de derde keer dat Aznavour in de huid kruipt van Baldipata en telkens slaagt hij erin andere emotionele snaren te raken. D'Anna schreef het scenario samen met Laure Bonin. Voor de fotografie tekende Denys Clerval.

Les filles du maître de chai

Frankrijk/België 1996. Romantiek van François Luciani. Met o.a. Sophie de La Rochefoucauld, Olivia Bonamy, Frederic Deban, Henri Marteau en Geneviève Mnich.

Driedelige Belgisch-Franse tv-film, gesitueerd in de wijngaarden rond Bordeaux. De amoureuze en lichtjes avontuurlijke lotgevallen van Jean (Deban), zoon van kasteelheer, en Maddy (de La Rochefoucauld), dochter van wijnhuismeester, tussen 1929 en 1949. Gescheiden door maatschappelijke en sociale barrières, slachtoffers van W.O.II, maar herenigd door hun passie voor wijngaarden, zullen Maddy en Jean erin slagen hun liefde te doen triomferen. Scenario van Carlos Saboga en Jacqueline Cauët legt, naast de vertrouwde melodramatische elementen, de nadruk op wijncultuur en moeilijkheden van vrouwen om evenveel rechten als mannen op te eisen. Verzorgde miniserie.

Le Namouic

Frankrijk 1993. Drama van Gilles Capelle. Met o.a. Philippe Briant, Philippe Deru, Joël Le Floch, Alain Le Berré en Gwennola Bothorel.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.

Taxi girl

. Jean-Dominique de La Rochefoucauld. Met o.a. Louis Velle, Samuel Labarthe en Sophie De la Rochefoucauld.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.

Marie Fransson: Un silence si lourd

. Jean-Pierre Prevost. Met o.a. Jean-Yves Gautier, Sophie De la Rochefoucauld en Alicia Alonso.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.

L'ecran témoin: La balle au bond

Frankrijk. Williams Crépin. Met o.a. Isabel Otero, Sophie De la Rochefoucauld en Jacques Penot.

Er heerst een malaise in de Bretoense visserij. Yann Cadoret (Briant) en Moineau (Deru), die nog op ouderwetse manier met het net vissen, ondervinden de gesel van de crisis aan den lijve. Overladen met schulden kunnen ze er niet onderuit dat hun schepen aangeslagen worden. Dank zij het doorzettingsvermogen van hun echtgenotes en de solidariteit van hun collega's vinden ze hun vechtlust terug en als een phoenix herrijzen ze uit hun faillissement. Een filmische hulde aan de moed van de Bretoense vissers en de eendracht die onder hen bestaat. Om het geheel nog authentieker te maken werd beroep gedaan op echte leden van de visserijvloot, zoals de vier hoofdacteurs, die de moeilijkheden zelf meegemaakt hebben. Dit is echter tevens het zwakke punt van de film die wel lijdt onder hun gebrek aan professioneel acteertalent. Het scenario werd geschreven door Jacques Espagne en Capelle. Dominique Chapuis tekende voor de fotografie.