Michael Heath: cast en scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Grampire

1992 | Familiefilm, Fantasy, Horror, Komedie

Nieuw-Zeeland 1992. Familiefilm van David Blyth. Met o.a. Al Lewis, Justin Gocke, Milan Borich, Pat Evison en Noel Appleby.

Karakterspeler Lewis zette in de komische tv-serie The Munsters op innemende manier een vriendelijke, zij het ondeugende vampier neer. We zien hem hier in dezelfde rol, maar ook hij kan weinig ten goede veranderen aan het vrijwel plotloze verhaal van een jongen in Nieuw-Zeeland die erachterkomt dat zijn grootvader - precies - een vriendelijke, zij het ondeugende vampier is. De indrukwekkende locaties aan de kust benadrukken alleen maar de goedkope speciale effecten en het armoedige script. Het scenario is van Michael Heath. Camerawerk van Kevin Hayward. Ook uitgebracht onder de titel MOONRISE en, voor de videomarkt, als MY GRANDPA IS A VAMPIRE.

Barnum

1986 | Musical

Verenigd Koninkrijk 1986. Musical van Terry Hughes. Met o.a. Michael Crawford, Eileen Battye, Michael Heath, Christina Collier en Sharon Benson.

Een musical over het leven van de grote 19e eeuwse Amerikaanse spullenbaas P.T. Barnum. Televisieopnamen van de Londense produktie van Peter Coe, die vlak na het Broadway- origineel van Joe Layton in première ging. Michael Crawford krijgt in deze show van Cy Coleman en Michael Stewart een prachtige kans zijn acrobatisch kunnen te tonen, maar jammer genoeg doen de onsympathieke close-ups afbreuk aan de charme die de voorstelling in het theater had. Maar toch een waardevolle documentaire.

Death Warmed Up

1984 | Horror

Nieuw-Zeeland 1984. Horror van David Blyth. Met o.a. Michael Hurst, Margaret Umbers, William Upjohn, Norelle Scott en Gary Day.

Bizarre, extreem gestileerde griezelfilm waarin een gekke professor op een afgelegen eiland experimenteert met drugs die van de patiënt een willoze zombie maken. Vier jongelui proberen één en ander te verhinderen door ongeveer alle bewoners van het eiland om zeep te helpen. Blyth regisseert heel enthousiast, stoort zich niet aan de gapende gaten in het scenario en bindt de viezigheid aan elkaar met speelse referenties naar recente genreklassiekers als MAD MAX en EVIL DEAD. De acteurs kunnen het tempo amper volgen en dat drukt hier en daar de pret, wat niet wegneemt dat het eindresultaat meer dan verdienstelijk is.