Iris Ng: camera.
Er zijn 2 films en 1 serie gevonden.

Shirkers

2018 | Documentaire

Verenigde Staten 2018. Documentaire van Sandi Tan.

In 1992 maken drie jonge Singaporese vrouwen samen met hun Amerikaanse mentor, Georges Cardona, een roadmovie genaamd Shirkers. Als het trio vervolgens tijdens de montage naar het buitenland vertrekt om te studeren, verdwijnt Georges spoorloos. Samen met al het beeldmateriaal. Vijfentwintig jaar na dato gaat Sandi Tan, de hoofdrolspeelster en scenarist van de Shirkers, gaat vijfentwintig jaar later op onderzoek uit. Aanvankelijk lijkt deze dromerige en pijnlijk eerlijke documentaire vooral over het mysterie ‘Georges Cardona’ te gaan, maar uiteindelijk ontwikkelt Shirkers zich vooral tot een prachtige ode aan de jeugd. Winnaar regieprijs op Sundance.

Making a Murderer

2015 | Documentaire

Verenigde Staten 2015. Documentaire van Laura Ricciardi en Moira Demos.

Documentaireserie over de complexe rechtszaak rond de moord op fotografe Teresa Halbach. Onder de twee mannen die voor de moord worden veroordeeld is Steven Avery, die ooit achttien jaar vast zat voor een misdrijf dat hij nooit pleegde. En ook ditmaal zegt hij onschuldig te zijn en wijst hij opnieuw naar de politie en openbare aanklager van Manitowoc County. Zij zouden hem voor de moord willen laten opdraaien, in de hoop zo onder de schadevergoeding van 36 miljoen dollar uit te komen. Dat klinkt als een laatste wanhopige poging van een verloren man, maar in de rechtszaak die volgt blijken er talloze vraagtekens gezet te kunnen worden bij de manier waarop het bewijsmateriaal is verzameld, en ook bij de aard van het bewijsmateriaal.

Stories We Tell

2012 | Documentaire

Canada 2012. Documentaire van Sarah Polley.

Canadese actrice en regisseuse Polley brak al jong door dankzij haar hoofdrol in de succesvolle familieserie Road to Avonlea, speelde daarna in zeer afwisselende films en regisseerde de volwassen drama's Away from Her en Take This Waltz. In Stories We Tell richt ze de camera op zichzelf en haar familie. Dat levert geen narcistisch egodocument op, maar een meeslepende familiegeschiedenis vol verrassende wendingen en kleurrijke personages. Jammer alleen dat Polley er een soort metadocumentaire van wilde maken - de experimentele vorm leidt uiteindelijk af van het drama en de authenticiteit.