Philippe Clair

Philippe Clair: regie, cast en scenario.
Er zijn 19 films gevonden.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1990	L'aventure extraordinaire d'un papa peu ordinaire
1987	Tu Meurs Si Tu Vas A Rio
1987	Si tu vas à Rio...tu meurs
1986	Si t'as besoin de rien...fais-moi signe
1985	Par où t'es rentré, on t'a pas vu sortir
1982	Tu Meurs Plus Beau Que Moi
1982	Plus beau que moi...tu meurs
1981	Tais-toi quand tu parles
1979	Rodriguez au pays des merguez
1978	Les Réformes se portent bien
1978	Ces flics étranges venus d'ailleurs
1977	Comment se faire reformer
1976	Le grand fanfaron
1974	Le Führer en folie
1971	Le grande maffia
1971	La grande mafia
1970	La grande java
1964	Déclic et des claques

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1987	Si tu vas à Rio...tu meurs
1986	Si t'as besoin de rien...fais-moi signe
1985	Par où t'es rentré, on t'a pas vu sortir
1982	Plus beau que moi...tu meurs
1981	Tais-toi quand tu parles
1979	Rodriguez au pays des merguez
1978	Les Réformes se portent bien
1978	Ces flics étranges venus d'ailleurs
1977	Comment se faire reformer
1974	Le Führer en folie
1971	La grande mafia
1970	La grande java
1964	Déclic et des claques
1961	Donnez-moi dix hommes désesperés

Scenarist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1985	Par où t'es rentré, on t'a pas vu sortir
1981	Tais-toi quand tu parles
1976	Le grand fanfaron
1971	La grande mafia

Si t'as besoin de rien...fais-moi signe
Philippe Clair, 1986

Les Réformes se portent bien
Philippe Clair, 1978

Le grand fanfaron
Philippe Clair, 1976

Le grande maffia
Philippe Clair, 1971

La grande mafia
Philippe Clair, 1971

Déclic et des claques
Philippe Clair, 1964

Donnez-moi dix hommes désesperés
Pierre Zimmer, 1961

L'aventure extraordinaire d'un papa peu ordinaire

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Aldo Maccione, Laura del Sol, Michael Clair en Philippe Khorsand.

Een tweederangsacteur keert terug van een buitenlandse toernee, en bemerkt dat zijn vrouw en jonge zoon voor hem een leeg appartement hebben achtergelaten. Van een detective verneemt hij, dat zij in Venezuela zijn en onze vriend haast zich erheen. Clair heeft dit thema vanuit komische invalshoek benaderd. De pech is, dat hij een van de meest waardeloze oeuvres van de hedendaagse Franse cinema op zijn naam heeft gebracht, en dat deze vage film nog niet eens tweederangs genoemd kan worden.

Tu Meurs Si Tu Vas A Rio

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Philippe Clair.

Si tu vas à Rio...tu meurs

1987 | Komedie

Frankrijk/Brazilië 1987. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Aldo Maccione, Roberta Close, Carolin Ohrner, Zeev Revah en Philippe Clair.

Een komedie met persoonsverwisselingen gebaseerd op het uitgekauwde thema van de tweelingbroers, zich afspelend in Rio de Janeiro: de [KA1]e[KA1]en is geestelijke, de ander is drugssmokkelaar. Armzalig knoeiwerk en om te huilen zo stompzinnig, wat voor een komedie wel het toppunt is. Bovendien gaat het om een herhaling want Clair heeft Maccione al in dezelfde dubbelrol gehad in PLUS BEAU QUE MOI...TU MEURS (1982), een waardeloze film. Deze film lijkt erop als twee druppels water.

Si t'as besoin de rien...fais-moi signe

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Manuel Gélin, Riton Liebman, Elisabeth Sender, Henri Garcin en François Perrot.

Charles, een regisseur die (niet helemaal onbegrijpelijk) geen producenten kan vinden, breekt in bij een bank om zijn film te kunnen maken. Hij ontvangt hiervoor de Gouden Leeuw van Veneti[KA3]e (sic!). Hij verdient veel geld terwijl zijn vriendin Sylvie tot vedette wordt gebombardeerd en de bank heimelijk alles krijgt teruggestort. Dit zeldzaam smakeloze scenario wordt ondersteund door een regie van hetzelfde kaliber: lomp, onbeholpen, zonder enige eigenheid en met uitgekauwde grappen en niet te vergeten een opmerkelijke alledaagsheid. Ook is deze produktie een gemene, ondeugende, goedkope en hatelijke satire op het filmwereldje. Zonder twijfel troost de regisseur zich zo met het feit dat hij een mislukkeling in het vak is. Nooit ging het spreekwoord zo vader (René Clair) zo zoon zo slecht op!

Par où t'es rentré, on t'a pas vu sortir

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Jerry Lewis, Philippe Clair, Marthe Villalonga, Jackie Sardou en Philippe Castelli.

Frankrijk is het enige land ter wereld waar Jerry Lewis nog artistiek aanzien heeft en af en toe nog eens in een film mag aantreden. In dit geval is het resultaat ronduit gênant, pijnlijk voor alle betrokkenen en in het bijzonder een onthutsend dieptepunt voor Lewis, die toch ooit geestige films heeft gemaakt, en die hier, in het Frans gedoubleerd, gedegradeerd wordt tot aangever voor de luidruchtige onbenul Clair. Onbeschrijflijk ziek is deze film, bah. Scenario van regisseur Clair, Daniel Saint-Hamont en Bruno Tardon.

Tu Meurs Plus Beau Que Moi

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Philippe Clair.

Plus beau que moi...tu meurs

1982 | Komedie

Frankrijk/Italië 1982. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Aldo Maccione, Philippe Clair, Philippe Castelli, Raymond Pellegrin en Philippe Nicaud.

Maccione wordt ervan beschuldigd een overval te hebben gepleegd en neemt de benen maar is onschuldig. Zijn tweelingbroer, een geestelijke, achtervolgt hem dwars door Noord- Afrika om hem te laten weten dat de politie achter hem aanzit. De ware schuldigen worden uiteindelijk gearresteerd. Rond dit idiote scenario dat de regisseur zelf schreef, heeft hij een stroom grappen verzonnen waarvan het merendeel voorspelbaar is. De indruk het allemaal al eens eerder gezien te hebben overheerst bij het zien van deze klucht van laag allooi. Camerawerk van Mario Vulpiani en Didier Tarot.

Tais-toi quand tu parles

1981 | Komedie

Frankrijk/Italië 1981. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Aldo Maccione, Edwige Fenech, Jacques François, Philippe Nicaud en Clément Harari.

Een mislukkeling die zichzelf in zijn dromen als James Bond ziet, wordt verward met een homoseksueel geheim-agent en op een riskante missie naar Tunesië gestuurd. Een combinatie van de flauwste en platste grollen uit Franse en Italiaanse B-kluchten, vol fantasieloze verwijzingen naar 007-films, waarbij Fenechs imitatie van Ursula Andress de laatste van de weeromstuit een begenadigd actrice doet lijken. De resterende grappen zijn racistisch en homofobisch, maar behalve bedenkelijk óók nooit leuk, hoewel het publiek dat van deze film onverwacht een bioscoopsucces maakte, daar kennelijk anders over dacht. Scenario van de regisseur en Enrico Oldoini.

Rodriguez au pays des merguez

1979 | Komedie

Frankrijk/Tunesië 1979. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Geneviève Fontanel, Philippe Clair, Evelyne Séléna, Georges Blanes en Anne Berger.

Een gênant slechte, ronduit racistische 'komedie' over de pieds noirs , Franse Algerijnen, en hun volgens regisseur Clair hoogst vermakelijke levensstijl. Vaag gebaseerd op het toneelstuk La parodie du Cid van Edmond Brua, een naar het schijnt vrij geestige parodie op Pierre Corneilles klassieke toneelstuk Le Cid - al valt daar in deze film bijzonder weinig van te merken.

Les Réformes se portent bien

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Peyrelon, Evelyne Buyle, Daniel Derval, Philippe Clair en Richard Anconina.

Vervolg op COMMENT SE FAIRE REFORMER, alsof we daarop zaten te wachten. Windbuil Clair beperkt zich niet tot regie en scenario, maar speelt ook nog een hoofdrol in deze lawaaierige, debiele legerkomedie. Voor de liefhebbers (en die moeten daar maar niet trots op zijn).

Ces flics étranges venus d'ailleurs

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Peyrelon, Sylvain Caruso, Philippe Clair, Allan Debarge en Daniel Derval.

Na in COMMENT SE FAIRE REFORMER en LES REFORMES SE PORTENT BIEN alle legermoppen te hebben gebundeld laat Clair nu zijn olijke helden afzwaaien en politieagenten worden, zodat dit keer de gastarbeiders, de werklozen en, jawel, de domme Belgen het moeten ontgelden. Primitief en afstotend.

Comment se faire reformer

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Christian Parisy, Michel Melki, Philippe Clair, Pierre Zimmer en Daniel Derval.

Tien Franse jongelui willen liever niet in het leger en bedenken alle mogelijke truukjes om zich te laten afkeuren, inclusief de voor de hand liggende imitaties van homoseksuelen, seksmaniakken, schizofrenen en getuigen van Jehova. Hier en daar schemert een idee en de jonge cast kan een zekere uitbundigheid niet ontzegd worden, maar Clair is als regisseur een volstrekte ramp en alleen geïnteresseerd in platte effecten en hijgerige onderbroekenhumor. Let op Richard Anconina in een bijrolletje.

Le grand fanfaron

1976 | Komedie

België/Frankrijk 1976. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Michel Galabru, Claude Melki, Micheline Dax, Carole Chauvet en Gilbert Servien.

Lachfilm, maar dan een slechte, over twee vrienden die elkaar na jaren terugvinden in India. Scenario van regisseur Clair, Pierre Pelegri en Freha Benzacken. Ook bekend als LES BIDASSES EN CAVALE.

Le Führer en folie

1974 | Komedie

Frankrijk/Italië/Duitsland 1974. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Henri Tisot, Alice Sapritch, Maurice Risch, Luis Rego en Patrick Ropaloff.

Poging om van de geschiedenis van het Derde Rijk een boertige komedie te maken met Hitler als voetballiefhebber en verschillende grappen over dit onderwerp. Zelfs WHICH WAY TO THE FRONT (1970) van Jerry Lewis, zeker niet een van de beste films, steekt met kop en schouders uit boven dit vreselijke misbaksel voor geestelijk gestoorden. Kortom, er zijn onderwerpen waar je wat meer van af moet weten om er een film over te kunnen maken. Deze produktie van Clair stijgt niet boven het absolute nulpunt uit.

Le grande maffia

1971 | Thriller, Komedie

Verenigde Staten 1971. Thriller van Philippe Clair. Met o.a. Michel Galabru, Tontos en Francis Blanche.

Modeste Miette is een onbeduidende Parijse bankbediende met een hartprobleem. Alleen als hij snel een harttransplantatie ondergaat, zal hij overleven. Maar hij heeft geluk: net op het moment waarop zijn toestand kritiek wordt en hij naar het ziekenhuis moet, wordt ook gangsterbaas Al Cartone binnengebracht. Modeste krijgt het hart van Cartone en wordt, in navolging van het testament van de gangster, meteen de nieuwe baas van Cartone's misdaadsyndicaat. Een van de eerste acties die ondernomen gaat worden is de beroving van de bank waar Modeste heeft gewerkt

La grande mafia

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Francis Blanche, Les Tontos, Micha Bayard, Sim en Michel Galabru.

Een gênante Franse komedie met de onuitstaanbare Blanche als een simpele bankbediende, die na een hartoperatie verandert in een gemene gangster, en vervolgens bijna de hold-up doet mislukken door hard te gillen bij het zien van een muis. Dat niveau, dus. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Edmond Sechan.

La grande java

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Francis Blanche, Corinne Le Poulain, Charlots, Les en Philippe Clair.

Vijf rugbyspelers komen erachter dat hun vroegere trainer, die er destijds met de clubkas vandoor gegaan, in een klein dorpje in de provincie woont. Hij heeft zijn naam veranderd en zich kandidaat gesteld voor het burgemeesterschap. Onze helden gaan zijn Amerikaans aandoende campagne dwarsbomen. Een dieptreurig voorbeeld van een Franse geweldsfilm met tot vervelens toe herhaalde of flauwe situaties, zoals Philippe Clair, die overigens is gespecialiseerd in soldatenhumor, ze zo goed in elkaar weet te zetten. Blanche bezat ooit talent maar waarom heeft hij het zo verspild aan allerlei slechte films? Wat betreft de Charlots: die evenaren zichzelf en zijn even schuldig als de echte.

Déclic et des claques

1964 |

Frankrijk 1964. Philippe Clair. Met o.a. Philippe Clair, Mike Marshall, Annie Girardot, André Nader en Georges Blanes.

Verfilming van de roman van André Couteaux. In tegenstelling tot wijn wordt Philippe Clair er niet beter op naarmate hij ouder wordt. Zijn beste films maakte hij nog met technische man Pierre Granier-Deferre. Alhoewel boordevol flauwe en soms botte grappen, toch een meedogenloze schets van jonge Algerijnen, die in een grote Franse stad trachten te integreren. Er bevinden zich nogal wat luiwammesen en nietsnutten onder hen. De clichés liggen voor het oprapen. Teveel een opeenvolging van sketches in plaats van een helder verhaal, maar er zijn goede momenten.

Donnez-moi dix hommes désesperés

1961 | Drama

Israël/Frankrijk 1961. Drama van Pierre Zimmer. Met o.a. Pascale Audret, Maurice Sarfati, Jacques Riberolles, Philippe Clair en Catherine Berg.

Joodse jongeren van verschillende nationaliteit richten in 1946 in de Negev-woestijn een kibboets op, waarbij ze tegenstand, ontberingen en onderlinge animositeit moeten overwinnen tot het Britse mandaat wordt opgeheven en in de Verenigde Naties is gestemd v[KA1]o[KA1]or een zelfstandige staat Isra[KA3]el. Een sobere reconstructie van de geboorte van Isra[KA3]el die vooral de overwinning op een onvruchtbare natuur celebreert. (De film was een project van de verongelukte cineast Alain Kaminker en werd volgens zijn richtlijnen voltooid door Zimmer die daarna nooit meer een behoorlijke film zou maken.)

imdb: Zoek Philippe Clair op IMDB

name

email

mijn instellingen