Chick Ortega

La Taule

Frankrijk 1999. Komedie van Alain Robak. Met o.a. Claude Brasseur, Olivier Martinez, Bernard Le Coq, Saïd Taghmaoui en Gilbert Melki.

L'enfant et les loups

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Pierre-Antoine Hiroz. Met o.a. Christophe Malavoy, Pascale Rocard, Chick Ortega, Marie Sambourg en Clémence Lafleurière.

Les mille merveilles de l'Univers

Frankrijk​/​​Canada 1997. Sciencefiction van Jean-Michel Roux. Met o.a. Tchéky Karyo, Julie Delpy, Féodor Atkine, Maria de Medeiros en Chick Ortega.

Go for Gold!

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1997. Komedie van Lucian Segura. Met o.a. Lars Rudolph, Saïd Taghmaoui, Antonio Carmona, Maria de Medeiros en Chick Ortega.

Dobermann

Frankrijk 1997. Misdaad van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Antoine Basler, Dominique Bettenfeld en Chick Ortega.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Anne Le Guen : Fatalité

Frankrijk 1997. Drama van Stéphane Kurc. Met o.a. Fanny Cottençon, Patrick Raynal, Wojtek Pszoniak, Dominique Sarrazin en Bruno Slagmulder.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Gaffe Loulou !

Frankrijk 1995. Komedie van Philippe Niang. Met o.a. Patrick Catalifo, Chick Ortega, Michel Jonasz, Yvon Back en Thiam.

Als kind werd Loulou (Ortega) blind toen hij samen met zijn broer G[KA1]erard (Catalifo) een zelf in elkaar geknutselde raket wou afvuren. Twintig jaar later bevinden beide broers, die nog steeds onafscheidelijk zijn, zich in de marginaliteit. Ze wonen in een oude caravan en komen aan de kost met de verkoop van illegaal geschoten eenden. Dan op een dag ontdekt Loulou dat hij een speciale gave heeft: hij kan geld opsporen aan de hand van de geur. G[KA1]erard vat onmiddellijk een plannetje op: Loulou zal als pianostemmer zijn diensten aanbieden in de plaatselijke abdij en er het geld stelen. Wie zou er nu een blinde verdenken? Het plan lukt, maar commissaris Ventura (Jonasz), die zich in de zaak vastbijt, is een intelligente doordrijver. Eindelijk eens een warmmenselijke film waarin een gehandicapte niet als een meelijwekkende sukkel wordt uitgebeeld, maar als een geslepen (en sympathieke) misdadiger. De prestatie die Ortega neerzet is subliem en loont alleen al de moeite om te kijken. Een ontroerend beeld van twee niet alledaagse broers, gebracht met een groot gevoel voor humor. Niang bedacht het verhaal en schreef het scenario samen met Claude Bonin. Fotografie is van Dominique Bouilleret.

Flics de choc: La dernière vague

Frankrijk 1995. Misdaad van Arnaud Sélignac. Met o.a. Pierre Cosso, Véronique Prune, Chick Ortega, Sophie Duez en Cris Campion.

Cosso en Prune, de speciale agenten van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, krijgen de opdracht de dood van een volksvertegenwoordiger te onderzoeken. Hij was niet zoals de meeste van zijn collega's; hij was een sportman, hield van mooie meiden, maar was vooral onkreukbaar. Er wordt verondersteld dat hij werd vermoord omdat hij weigerde mee te werken met de illigale en twijfelachtige praktijken van een immobiliënagentschap. Tweede in de Flics de choc- serie. Actievol en spannend, maar enkel te genieten als een tijdvuller want veel originaliteit moet je van de makers niet verwachten. Met de computer geschreven scenario van Alexandra Deman, Claire Alexandrakis en Henri Helman, naar personages gecreëerd door Serge Jacquemard. Formaat 16/9.

Le mangeur de lune

Frankrijk 1994. Komedie van Dai Sijie. Met o.a. Chick Ortega, Rufus, Mohamed Camara, Catherine Hiegel en Geneviève Fontanel.

Satire over Popov, de zwarte, Russische clown van een circus, die een nummer heeft met een arend. Als ze in Parijs optreden, ontsnapt het beest en Popov moet hem vangen. Hij mist daardoor het vertrek van de troep en moet ze per trein (naar Venetië) achterna reizen. Tegelijkertijd verlaat een boerenkinkel de hoeve, die het leven van vogelverschrikker beu is als zijn moeder een plaatselijke lijkdrager huwt waardoor zijn kansen op eventueel bezit uitzichtloos worden. In diezelfde trein onmoet hij de zwarte cirusartiest en raakt gefascineerd van hem en diens roofvogel. Vervolgens wijkt hij nimmer meer van diens zijde. Een wonderlijke film met een komische noot. Het scenario is van Nadine Perront en regisseur Sijie. Het camerawerk is van Ricardo Aronovich.

Des feux mal éteints

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Serge Moati. Met o.a. Manuel Blanc, Maria de Medeiros, Emmanuel Salinger, Hélène Vincent en Rufus.

J[KA1]er[KA4]ome (Blanc) heeft een opleiding genoten als journalist en wordt tegen het einde van de Algerijnse vrijheidsoorlog opgeroepen voor actieve dienst. Hij wordt ingedeeld bij de gemuilkorfde redactie van een krant voor de strijdkrachten. Het akkoord van Evian is getekend, maar de OAS begint met zijn verzet en de tactiek van de verschroeide aarde. Van een vriend die al in Algerije zit, ontvangt J[KA1]er[KA4]ome een lijst met namen van gevaarlijke rechtse personen. Vlak voor zijn inscheping wordt hij neergeknuppeld en ontfutselen zijn belagers hem de lijst. De vriend wordt vermoord en J[KA1]er[KA4]ome sluit vriendschap met diens mooie vriendin Tweedy Bird (De Medeiros) en raakt in Algerije bekneld in het strijdgewoel. Met vaart gefilmd stukje gescheidenis over Frankrijks Algerijnse verleden en erfenis. Wie daar niet goed mee op de hoogte is, geniet veel minder van deze rolprent. Naar het boek van Philippe Labro uit 1967 dat door Jean-Jacques Zilberman, Didier Decoin en regisseur Moati tot scenario werd bewerkt. Het puike camerawerk was in handen van Jacques Guerin en Georges Orset. De titel is afkomstig van een gedicht van de 19e eeuwse dichter Apollinaire en is bijna veertig jaar na het beëindigen van de Algerijnse oorlog helaas nog maar al te waar.

Navarro : Les gens de peu

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Catherine Allégret.

Een vervallen wooncomplex dat op de nominatie staat om afgebroken te worden en op een braakliggend stuk land staat, vormt het decor waartegen het merkwaardigste onderzoek van Navarro (Hanin) plaatsvindt. Er werd een lijk gevonden. Navarro is ervan overtuigd dat onder de bewoners van het woonblok de dader gezocht moet worden. Navarro overpeinst motieven: vreemd gaan, een huwelijk dat alleen op papier bestaat of een ordinaire burenruzie? Een criminele afrekening misschien? Drie bewoners bekennen. Dat kan niet, maar de rest zwijgt als het graf. Inspecteur Navarro is weer in actie en betreedt voornamelijk bekende paden. Ondanks het gebrek aan originaliteit zullen genre- adepten en Navarro-fans geboeid kijken. Routine-scenario van Sylvie Simon en Tito Topin. Fotografie van Daniel Diot.

Der große Postraub

Polen​/​​Hongarije​/​​Duitsland 1992. Misdaad van Sándor S[KA11]oth. Met o.a. Chick Ortega, Adám Rajhona, Jan Nowitzki, Luke Mullaney en Dorottya Udvaros.

Kluchtige, rommelige caperfilm over een stel handige boeven dat een nieuw postkantoor één week voor de officiële opening in een nieuwbouwwijk in bedrijf stelt, maar een wantrouwige diender krijgt het vlak voordat ze er met de grote buit vandoor willen gaan in de smiezen. Scenario van regisseur S[KA11]oth, Géza Beremenyi en Putyi Horváth. Camerawerk van Piotr Sobotinski en Gábor Szabc.

Une époque formidable

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Richard Bohringer, Victoria Abril, Ticky Holgado en Chick Ortega.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.

Taupes niveaux

. Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Chick Ortega, Martin Lamotte en Zabou Breitman.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.

L'enfant et le loup

. Pierre-Antoine Hiroz. Met o.a. Chick Ortega, Pascale Rocard en Christophe Malavoy.

Regisseur Jugnot zelf in de hoofdrol als een stafemployé van een matrassenfabriek, die van de ene dag op de andere ontslagen wordt. Hij durft thuis niets te vertellen en in plaats daarvan komt hij met kleine geschenken aanzeilen. Het water stijgt hem echter aan de lippen en hij duikt onder bij een kleurrijk stelletje thuisloze clochards. Ondanks de grauwe, realistische achtergrond van het verhaal, een originele, onderhoudende en leuke film over kameraadschap, tederheid en klein menselijk leed. Goed spel, overtuigend gebracht met een voorspelbaar, maar toch wat onwerkelijk happy-end. Het scenario is van Philippe Lopes-Curval en regisseur Jugnot. Fotografie van Gérard De Battista.