Monique Dartonne: regie en montage.
Er zijn 13 films gevonden.

Djam

2017 | Drama, Muziek

Frankrijk​/​​Griekenland​/​​Turkije 2017. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Daphne Patakia, Simon Abkarian, Maryne Cayon, Kimon Tsakiris en Solon Lekkas.

De recalcitrante, onderbroekloze titelheldin Djam, een jonge zangeres die met slechts een vingerknip muziek kan laten instarten op de geluidsband, wordt naar Istanboel gestuurd door haar stiefvader Kagourgos, die zij liefkozend 'stinkende oude man' noemt. Daar moet ze een nieuwe krukas halen voor diens veerboot, die voor anker ligt in de thuishaven op het Griekse eiland Lesbos. Bruisende, tegendraadse roadmovie over vrijheid, verwantschap en ballingschap, die en passant ook nog commentaar levert op de Europese vluchtelingen- en bankencrisis. Met Griekse rebetika-muziek als kloppend hart.

Chouf

2016 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2016. Misdaad van Karim Dridi. Met o.a. Sofian Khammes, Foued Nabba, Zine Darar, Oussama Abdul Aal en Nailia Harzoune.

Zonnige jeugdcriminaliteit in Marseille, geschoten met minimale middelen door de Tunesisch-Franse Karim Dridi. Twintigjarige hoofdpersoon Sofian verbeeldt het grijsgefilmde Marseille Noord-verhaal van de kleine titelcrimineel die met de verkoop van verdovende middelen – 'Net zoals McDonalds!' - opklimt tot minder kleine crimineel en onverhoopt zijn eigen graf graaft. Filmmaker Dridi zag zichzelf meer als verslaglegger dan cineast, en liet de gretige amateur-acteurs het verhaal goeddeels zelf invullen. Voeg daarbij het ingetogen camerawerk en de dito montage en je hebt zowaar een fris actiedrama. 'Het is hun film', aldus de maker.

Meurtre en trois actes

2013 | Misdaad

Frankrijk 2013. Misdaad van Claude Mouriéras. Met o.a. Michel Aumont, Eric Ruf, Florence Viala, Denis Podalydès en Laurent Stocker.

In 2013 sloot de Salle Richelieu, het Parijse theater waar de Comédie-Française sinds de achttiende eeuw haar voorstellingen geeft, voor renovatiewerkzaamheden. De dode tijd werd benut met de opnamen ter plaatse van dit telemysterie, waarin inspecteurs Domont (Christian Hecq) en Strozzi (Suliane Brahim) een productieve moordenaar moeten ontmaskeren. Nogal een uitdaging wanneer je omringd bent door de crème de la crème van Frankrijks beroepstoneelspelers en hun entourage. Regulier C-F-regisseur Mouriéras ensceneerde de whodunit ongeveer zoals de acteurs de acteurs spelen: met een knipoog.

Incendies

2010 | Drama

Canada​/​​Frankrijk 2010. Drama van Denis Villeneuve. Met o.a. Lubna Azabal, Mélissa Désormeaux-Poulin en Maxim Gaudette.

De pas overleden moeder van de Canadese Jeanne en Simon blijkt nog wat skeletten in de kast te hebben verstopt. Dus gaat Jeanne naar een niet nader genoemd land in het Midden-Oosten, en ontdekt hoe haar familiegeschiedenis is verweven met de daar alomtegenwoordige politiek-religieuze conflicten. De Canadese regisseur Villeneuve (Arrival, Blade Runner 2049) bewerkte een toneelstuk van het Libanees-Canadese multitalent Wajdi Mouawad, en maakte er met hulp van prima acteurs, onder wie de geweldige Azabal, een ijzersterk, nu en dan behoorlijk gruwelijk drama van. Oscarnominatie voor beste buitenlandse film.

Liberté

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Marc Lavoine, Marie-Josée Croze, James Thierrée, Carlo Brandt en Rufus.

Het Vichy-deel van Frankrijk anno 1943. In een dorp omzeilen dierenarts/burgemeester Théodore (Lavoine) en schooljuf/gemeenteadministratrice Mademoiselle Lundi (Croze) zo goed en kwaad als het gaat de nazi's en hun trawanten. De komst van een groep Roma-zigeuners uit België stelt Théodore en Mlle. Lundi voor keuzes met verstrekkende gevolgen. Deze eerste Franse film over de zigeunerslachtoffers van de Holocaust komt hard aan. De soms uitbundige regie staat haaks op de zekere doem die over dit Tweede-Wereldoorlogverhaal hangt, en die spanning tussen vorm en inhoud werkt voortreffelijk.

Transylvania

2006 | Drama, Muziek, Romantiek

Frankrijk 2006. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Asia Argento, Birol Ünel, Amira Casar, Alexandra Beaujard en Marco Castoldi.

Zingarina (Argento) rijdt met haar vriendinnen door het Noord-Roemeense landschap van Transsylvanië, op zoek naar haar geliefde, een zigeunermuzikant en de vader van haar ongeboren kind. Onderweg ontmoet ze de drankzuchtige Tchangalo. Het eerste deel van de film voert van feest naar feest, daarna raakt Zingarina het spoor bijster en volgt een verstilde tocht door het lege landschap. Sterk spel, vooral van Ünel - eerder te zien in het prachtige Gegen die Wand - als de boef Tchangalo. Gatlif, zelfbenoemd chroniqueur van Sinti en Roma, nam ook een flink deel van de muziek voor zijn rekening.

Pas de panique

2006 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 2006. Komedie van Denis Rabaglia. Met o.a. Frédéric Diefenthal, Roland Giraud, Julie Judd en Natacha Koutchoumov.

Zwitserse dertiger Ludovic (Diefenthal) lijdt aan hevige paniekaanvallen sinds hij aan het hoofd staat van de familiewinkel. De diagnose is hypegiaphobia, oftewel extreme angst voor verantwoordelijkheid. Zonder medeweten van vader en vriendin gaat Ludo in groepstherapie waar hij vriendschap sluit met een curieus drietal: een antiquair die niet tegen rommel kan, een student die zichzelf niet kan uitstaan en een vrouw met een fobie voor aanraking. Pas de panique is een milde komedie die op goedmoedige wijze aan de haal gaat met behandelbare neuroses. Op het filmfestival van Genève kreeg de televisiefilm de publieksprijs en de bokaal voor beste tv-film.

Exils

2004 | Muziek, Drama

Frankrijk​/​​Japan 2004. Muziek van Tony Gatlif. Met o.a. Romain Duris, Lubna Azabal, Habib Cheik en Leila Makhlouf.

'Ma réligion, c'est la musique,' zegt Zano. De woorden hadden uit de mond van scenarist/regisseur Gatlif kunnen komen, de man die keer op keer dunne scriptjes gebruikt om zijn flamenco en Slavische zigeunermuziek de ruimte te laten in swingende films. Zano (Duris) trekt met zijn vriendin Naima (Azabal, ook van Paradise Now) van Parijs naar hun onbekende wortels in Algerije. Onderweg ontmoeten ze Habib en Leila, bij wier familie in Algerije ze mogen overnachten. De film eindigt, zoals Gatlif op de Exils-site schrijft, in een climax van soefie-catharsis, net zoals goede zigeunermuziek. Gatlif won er de prijs voor beste regisseur in Cannes mee.

Tout va bien, on s'en va

2000 | Drama, Komedie

Frankrijk 2000. Drama van Claude Mouriéras. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Kiberlain, Natacha Régnier, Michel Piccoli en Caroline Pilli.

De drie zussen in Tout va bien, on s'en va hebben het best met elkaar getroffen. Natuurlijk zijn er af en toe wat wrijvingen; zo wordt de jongste (Régnier) tegen haar zin bemoederd, en speelt er tussen de andere twee (Miou-Miou en Kiberlain) een milde machtsstrijd over wie het meeste geld en de beste baan heeft. Als op een dag hun vader (Piccoli) na een afwezigheid van vijftien jaar voor de deur staat zijn de gevoelens gemengd. Tout va bien is een intelligent familieportret, vol realistische details over de soms hartverwarmende, soms tenenkrommende relaties die familieleden met elkaar kunnen hebben.

Je suis né d'une cigogne

1999 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1999. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Romain Duris, Rona Hartner, Ouassini Embarek, Christine Pignet en Marc Nouyrigat.

De drie zussen in Tout va bien, on s'en va hebben het best met elkaar getroffen. Natuurlijk zijn er af en toe wat wrijvingen; zo wordt de jongste (Régnier) tegen haar zin bemoederd, en speelt er tussen de andere twee (Miou-Miou en Kiberlain) een milde machtsstrijd over wie het meeste geld en de beste baan heeft. Als op een dag hun vader (Piccoli) na een afwezigheid van vijftien jaar voor de deur staat zijn de gevoelens gemengd. Tout va bien is een intelligent familieportret, vol realistische details over de soms hartverwarmende, soms tenenkrommende relaties die familieleden met elkaar kunnen hebben.

Dis-moi que je rêve

1998 | Drama, Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1998. Drama van Claude Mouriéras. Met o.a. Vincent Dénériaz, Frédéric Pierrot, Murielle Mayette, Cédric Vieira en Stéphane Frey.

Boerenfamilie Ducret woont in een afgelegen communistisch bolwerk in de Alpen. Vader wilde kosmonaut worden 'om aan de revolutie bij te dragen' maar kwam op de boerderij terecht. 'Ruimte is hier wel maar revolutie niet echt,' grijnst hij tegen de camera van een psychiater die het gezin observeert. De revolutie zal echter binnen het gezin plaatsvinden met de zwakzinnige Julien - die dagelijks zijn hart uitstort bij koe Juliene - als katalysator. Hij leerde zoenen van zijn zus maar botviert zijn ontluikende seksualiteit op de vriendin van zijn broer. Een gedwongen opname lijkt daarom nabij maar oma laat het zover niet komen. Tijdens de zoveelste gezinssessie met de psychiater onthult zij een groot familiegeheim wat Julien aanzet tot een broederlijke heldendaad. Regisseur Claude Mouriéras (Tout va bien, on s'en va) grossiert in doorwrochte familiedrama's. 'Na een bepaalde leeftijd ontdek je een vast thema in je eigen leven,' vertelde hij in 2000 op het Rotterdamse filmfestival. 'Mijn films zijn daar een uiting van. Van de noodzaak om je te bevrijden van de ballast die je onherroepelijk meekrijgt van je familie.'

Sale gosse

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Claude Mouriéras. Met o.a. Anouk Grinberg, Axel Lingée, Alberto Gimignani, Philippe Madala en Sotigui Kouyaté.

Nina (Grinberg) is een alleenstaande moeder met een eenvoudig baantje als kapster in een kliniek voor kankerpati[KA3]enten. Martin (Ling[KA1]ee) is haar zoon; hij is tien. Als Nina een relatie aanknoopt met Miguel, die ze van het tangodansen kent, merkt ze dat Martin sc[KA2]ene`s gaat maken en al gauw loopt de verhouding mis. Ze krijgt kennis aan Pippo (Gimignani), een kleine oplichter van Italiaanse afkomst. Martin zorgt voor heibel, niet alleen thuis maar ook op school: hij vecht. Pippo probeert de zaak toch in evenwicht te houden. Hij begrijpt dat Martin, die zijn vader nooit gekend heeft, de leegte probeert op te vullen met zijn onhandelbare gedrag en dat hij wegzakt in dagdromen of spelletjes met zijn vriendje Karim (Douache), een magrebijns jongetje. Tijdens een schoolreisje zorgt Martin voor de nodige consternatie. Verfrissende film over de problematiek van een ongehuwde moeder met een opgroeiend kind, die zelf onzeker is en niet goed weet hoe ze de situatie moet aanpakken. Grinbergs spel is voortreffelijk en het scenario van regisseur Mouriéras, vermijdt zoetsappigheid, cliché's en vooral vals sentiment. Het camerawerk van Walther Vanden Ende is klasse, precies wat men van hem verwachten mag. Gesitueerd in Lyon. Bekroond op het festival van San Sebastian in Spanje.

High Speed

1986 | Experimenteel

Duitsland​/​​Frankrijk 1986. Experimenteel van Monique Dartonne. Met o.a. Michel Kaptur, Mireille Perrier, Bruce Thurman, Reinhard Kolldehoff en Peter Schlesinger.

Een experimentele film met een thrillerachtig tintje. Invloeden van experimentele Duitse films uit de jaren zestig, THE LADY FROM SHANGHAI van Orson Welles (de spiegelbeelden die Perrier tot in het oneindige weerkaatsen), Wim Wenders en Robbe- Grillet. Kortom, een hutspot.