Stefano Satta Flores: cast.
Er zijn 19 films gevonden.

Cento giorni a Palermo

1984 | Drama, Misdaad, Historische film, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1984. Drama van Giuseppe Ferrara. Met o.a. Lino Ventura, Giuliana de Sio, Stefano Satta Flores, Arnaldo Foà en Lino Troisi.

Dit op feiten gebaseerde drama verbeeldt de laatste honderd dagen van Carlo Alberto Dalla Chiesa, in 1982 aangesteld als hoofd politie in Palermo. Voordien had hij effectief opgetreden tegen de Rode Brigades, vandaar de hoop dat hij opgewassen zou zijn tegen de Siciliaanse maffia. Dat bleek niet zo: in hetzelfde jaar werd hij vermoord. Ventura in een van zijn laatste rollen in een sober, realistisch ogend drama van regisseur Ferrara, die sindsdien ook nog films maakte over de Rode Brigades-ontvoering van politicus Aldo Moro, en de in 1992 vermoorde maffiarechter Giovanni Falcone.

La Terrazza

1980 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Serge Reggiani, Ugo Tognazzi en Jean-Louis Trintignant.

Het Romeinse soir[KA1]ee-leven verenigt kopstukken uit het culturele en maatschappelijke leven. De steeds wisselende benadering van dezelfde sc[KA2]ene maakt duidelijk hoe zeer ieder van de mannen van zijn oorspronkelijke idealen is vervreemd en aan het eind van hun Latijn is gekomen. De vrouwen hebben daarentegen hun praktische greep op de realiteit behouden, terwijl de jongeren alles met ironische scepsis bekijken. Deze sleutelfilm met zelfkritiek (met schrijvers, filmers, politici in eigen rollen naast de acteurs) heeft een veelkleurige structuur die herhalingen niet geheel vermijdt, maar een ingewikkeld tragi-komisch beeld geeft van een generatie en ondanks alle ontluistering de warmte van in stand gebleven vriendschap overdraagt. Het scenario is van regisseur Scola, Agenore Incorocci als Age en Furio Scarpelli. Het camerawerk is van Pasqualino De Santis. Technicolor. Stereo.

L' Arma

1979 | Drama

Italië 1979. Drama van Pasquale Squitieri. Met o.a. Stefano Satta Flores, Claudia Cardinale, Clara Colasimo en Benedetta Fantolli.

De regisseur die celstraf kreeg toen hij zijn (en Cardinale's) privacy wilde beschermen, door persmuskieten gewapend uit zijn tuin te verjagen, maakte in eigen beheer een op het incident geïnspireerde film. Zijn fictieve alter-ego is als onverschillige vader en verwaarlozende echtgenoot zo weinig sympathiek, dat zijn eventuele gelijk niemand zal interesseren. Cardinale geeft een plotselinge doorbraak van feministisch bewustzijn overtuigingskracht, maar ook dat voegt slechts een cliché toe aan vele andere.

Il Malato immaginario

1979 | Komedie, Historische film

Italië 1979. Komedie van Tonino Cervi. Met o.a. Alberto Sordi, Laura Antonelli, Marina Vlady, Bernard Blier en Stefano Satta Flores.

Rondom het ziekbed van een rijke zwartkijker spelen intriges en persoonsverwarringen waar een kordate huishoudster helderheid in brengt zodat haar baas voorlopig ook van zijn denkbeeldige kwaaltjes afkomt. De klassieke komedie van Molière werd naar het 17de-eeuws Rome verplaatst. De banale kluchteffecten doen aan de humor meer af dan toe, maar uitbundig acteren compenseert de stijlloze regie.

L' Enfant de nuit

1978 | Drama, Mysterie

Frankrijk​/​​Italië 1978. Drama van Sergio Gobbi. Met o.a. Agostina Belli, Stefano Satta Flores, Jean-Claude Bouillon, Sergino Gobbi en Antonio Cantafora.

Een jonge vrouw, wier zoontje is gestorven, krijgt in haar bergchalet regelmatig bezoek van een geheimzinnig jochie dat uit een weeshuis weggelopen schijnt te zijn en overnacht op het kerkhof. Omdat niemand anders hem ooit heeft gezien, wordt er aan haar verstand getwijfeld. Deze poging tot psychothriller faalt door modieus decoratieve vormgeving die méér aandacht geeft aan de weelderige omgeving en interieurs dan aan de mensen, zodat de acteurs in een overnadrukkelijk scenario geen kant op kunnen.

I Vecchi e i giovani

1978 | Drama

Italië 1978. Drama van Marco Leto. Met o.a. Stephanie Beacham, Alain Cuny, Solveig d'Assunta, Bekim Fehmiu en Gabriele Ferzetti.

De verkiezingscampagne op Sicilië 1893 vergroot de geschillen tussen de heersende klasse en de arbeiders en tussen kerkelijke autoriteiten en overheidsmachtdragers. Het komt tot een bloedige repressie van de eerste socialistische bewegingen. Deze maatschappelijke achtergrond werkt sterk door in de generatiekloof en ideële conflicten in een familie van rijke aristocraten. De sociaal-historische roman van Pirandello kreeg een bijna geheel op dialogen steunende scenariobewerking, waarin alle standpunten bedachtzaam worden verwoord, maar niet tot leven komen. Veel lange wandelingen in stijlvolle interieurs, waardoor het opstandige buitengebeuren in dubbel opzicht als een verademing werkt en vooral ook een esthetisch prentenboek blijft.

El arma

1978 |

Italië 1978. Pasquale Squitieri. Met o.a. Benedetta Fantoli, Stefano Satta Flores en Claudia Cardinale.

De verkiezingscampagne op Sicilië 1893 vergroot de geschillen tussen de heersende klasse en de arbeiders en tussen kerkelijke autoriteiten en overheidsmachtdragers. Het komt tot een bloedige repressie van de eerste socialistische bewegingen. Deze maatschappelijke achtergrond werkt sterk door in de generatiekloof en ideële conflicten in een familie van rijke aristocraten. De sociaal-historische roman van Pirandello kreeg een bijna geheel op dialogen steunende scenariobewerking, waarin alle standpunten bedachtzaam worden verwoord, maar niet tot leven komen. Veel lange wandelingen in stijlvolle interieurs, waardoor het opstandige buitengebeuren in dubbel opzicht als een verademing werkt en vooral ook een esthetisch prentenboek blijft.

Corleone

1978 | Drama, Misdaad

Italië 1978. Drama van Pasquale Squitieri. Met o.a. Giuliano Gemma, Claudia Cardinale, Francisco Rabal, Stefano Satta Flores en Michele Placido.

De dood van Salvatore Giuliaono in 1952 leidt tot onderlinge verdeeldheid en onzekerheid binnen de Siciliaanse maffia, waarvan een boerenknecht gebruik maakt om zich in Palermo omhoog te werken met moderne methodes waarmee hij de traditioneel ingestelde peetvaders overtroeft, tot de politieke maffia ingrijpt en hij gedood wordt. Het boeiende en gedocumenteerde tijdsbeeld draagt méér aan dan in de film verwerkt kan worden, zodat de tweede helft met al te vlotte tijdsovergangen nogal vlak wordt. De actieve scènes zijn beter gedaan dan de dramatische momenten, ondanks het goede spel van de hoofdrollen. Bijfiguren blijven clichés.

Una Spirale di nebbia

1977 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1977. Drama van Eriprando Visconti. Met o.a. Marina Barti, Martine Brochard, Flavio Bucci, Carole Chauvet en Corrado Gaipa.

Een jonge aristocraat schiet tijdens een jachtpartij zijn vrouw neer. De schuldvraag doet de paren in zijn omgeving, en de rechter die de zaak onderzoekt, twijfelen over hun eigen relaties, zonder dat er uitsluitsel komt. De zorgvuldige scenariostructuur laat iedereen zo uitsluitend zien in een steeds andere belichting van het centrale thema, dat de voorstelling van zaken geleidelijk aan weinig aannemelijk wordt. De gedempte kleuren trekken alle aandacht naar zich toe en steunen de film niet. De rolbezetting is bekwaam en mooi, maar blijft net als de film zelf nogal levenloos, ook in de talrijke, maar al te elegant gefilmde seks-scènes.

Il Prefetto di ferro

1977 | Drama, Misdaad

Italië 1977. Drama van Pasquale Squitieri. Met o.a. Giuliano Gemma, Claudia Cardinale, Stefano Satta Flores, Francisco Rabal en Rik Battaglia.

De door Mussolini aangestelde prefect van Sicilië bindt de strijd aan tegen de mafia en verwerft zich daardoor zelfs een internationale reputatie. Als hij vervolgens de relatie tussen mafia en machthebbers in de openbaarheid wil brengen, wordt hij door Mussolini op non-actief gesteld; hij beseft alleen te hebben gediend om het fascistisch regime een respectabel aanzien te geven. Films van Squitieri lijken op elkaar - zelfde acteurs, zelfde onderwerp - maar deze krijgt door het politiek-historisch kader een interessantere werking dan de meeste mafia-aanklachten. Gemma heeft een melodramatische inzet in de titelrol, andere acteurs blijven vluchtige schimmen.

Salon Kitty

1975 | Drama, Oorlogsfilm, Erotiek

Italië 1975. Drama van Tinto Brass. Met o.a. Helmut Berger, Ingrid Thulin, Theresa Ann Savoy, Bekim Fehmiu en John Ireland.

Een Untergruppenführer vervangt hoeren in een Berlijns bordeel door fanatieke nazi-meisjes en brengt in alle kamers afluisterapparatuur aan om mogelijke oppositie bij hooggeplaatste cliënten te kunnen opsporen. Hij zelf zal uiteindelijk in de val worden gelokt door een wraakzuchtig hoertje en de madam van het bordeel. Het historisch gegeven dient als alibi voor ongegeneerd plagiaat van een reeks andere succesfilms over de nazi-periode en uitvoerige etalering van sadistische en seksuele rariteiten. De medewerking van kwaliteitsacteurs wekt verbazing, hoewel Brass vervolgens nog vele stappen verder zou gaan met CALIGULA.

Paolo Barca, maestro elementare praticamente nudista

1975 | Komedie

Italië 1975. Komedie van Flavio Mogherini. Met o.a. Renato Pozzetto, Janet Agren, Magali Noël, Stefano Satta Flores en Miranda Martino.

Een progressieve onderwijzer uit Milaan - die in zijn priv[KA1]eleven allerhande remmingen heeft - krijgt een aanstelling op een lagere school in Sicili[KA3]e. Daar veroorzaakt zijn seksuele voorlichting in de klas de nodige beroering en uiteindelijk resulteert dit in zijn eigen rijping. Deze kenmerkende Italiaanse klucht over morele repressie en de daaruit resulterende uitwassen heeft een tweedimensionale simpelheid in de situaties en dialogen, wat contrasteert met de uiterst verzorgde en geraffineerde vormgeving. Kleurrijke bijrollen van No[KA3]el en Satta Flores als de collega- leerkrachten, maar de appreciatie van Pozzetto is een kwestie van (nationale) smaak.

C'eravamo tanto amati

1974 | Drama, Komedie, Experimenteel

Italië 1974. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Stefania Sandrelli, Stefano Satta Flores en Giovanna Ralli.

Drie vrienden uit het verzet groeien in de na-oorlogse Italiaanse ontwikkelingen steeds verder van hun oorspronkelijke idealen vandaan, maar ondanks alle ontstane barri[KA2]eres blijkt hun vriendschap na twintig jaar nog intact gebleven. Meesterlijk geconstrueerd scenario geeft compleet, tragi-komisch en kritisch tijdsbeeld. De filmhobby van een der hoofdpersonen is aanleiding voor een beeld van de vercommercialisering van de Italiaanse cinema, waarvoor Vittorio de Sica als voorbeeld wordt genomen (die overigens zelf zijn medewerking verleende, net als Federico Fellini en Marcello Mastroianni, die zichzelf spelen). Doorbraak- film van Scola. Het scenario van Age (Agenore Inrocci), Scarpelli (Furio Scarpelli) en regisseur Scola (als Scola). Het camerawerk is van Claudio Cirillo.

Teresa la ladra

1973 | Drama, Komedie, Biografie

Italië 1973. Drama van Carlo Di Palma. Met o.a. Monica Vitti, Stefano Satta Flores, Michele Placido, Isa Danieli en Fiorenzo Fiorentini.

Een arm volksmeisje gaat door financiële nood gedwongen stelen, gaat door een reeks celstraffen en verhoudingen met andere sociale kneuzen heen, maar laat zich niet reclasseren omdat voor haar de diefstal tot een verslaving en tegelijk een uiting van protest is geworden. Deze ware - door Dacia Maraini opgetekende - levensgeschiedenis kreeg een kleurrijke verfilming van ex-cameraman di Palma, die het evenwicht tussen vitale humor en pathos niet altijd weet te treffen, waardoor het mineur-einde loodzwaar en zeer uitgerekt wordt en de bravoure-rol van Vitti als een slijtage-slag gaat werken.

Il Generale dorme in piedi

1972 | Komedie

Italië 1972. Komedie van Francesco Massaro. Met o.a. Ugo Tognazzi, Mariangela Melato, Mario Scaccia, Georges Wilson en Franco Fabrizi.

Een kolonel dankt zijn militaire carrière aan een in de doofpot gestopt schandaal tijdens WO II en aan administratieve vergissingen. Hardop dromend wil hij nog wel eens pijnlijke bekentenissen doen, waartegen hij zich veilig stelt door staande te slapen. Inmiddels verwacht hij zijn promotie tot generaal. Satire steunt al te zeer op de tekst - memoires die de hoofdpersoon schrijft - om echt effectief te zijn, maar Tognazzi's zoveelste opportunistenrol blijft een genot om naar te kijken.

4 mosche di velluto grigio

1971 | Horror, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1971. Horror van Dario Argento. Met o.a. Michael Brandon, Mimsy Farmer, Jean-Pierre Marielle, Francine Racette en Bud Spencer.

Jongeman heeft een onbekende die hem naar het leven stond, uit zelfverdediging gedood en wordt sindsdien gechanteerd. Intimidatie en moorden in zijn directe omgeving volgen en ook een privé-detective vindt geen spoor. Het scenario legt een bedrieglijk causaal verband tussen onafhankelijke gebeurtenissen, waardoor de ontknoping boerenbedrog is. Deze thriller heeft twee in alle opzichten opmerkelijk uitgevoerde scènes en de rest lijkt daar slordig omheen bedacht, met dik aangezette shockeffecten en zogenaamd drama dat onbedoeld komisch wordt.

La Califfa

1970 | Drama, Erotiek

Italië​/​​Frankrijk 1970. Drama van Alberto Bevilacqua. Met o.a. Ugo Tognazzi, Romy Schneider, Marina Berti, Roberto Bisacco en Massimo Serato.

Arbeider is bij protestdemonstraties om het leven gekomen en zijn weduwe stelt grootindustrieel verantwoordelijk. Deze wil alleen maar de orde herstellen, maar een vanuit confrontatie gegroeide liefde voor de vrouw zet hem aan tot sociale verbeteringen en rechtvaardigheid waarmee hij vijanden maakt die hem noodlottig zullen worden. Als regisseur debuterende romanschrijver zet alle scènes van sociaal en dramatisch belangwekkende stof te nadrukkelijk aan en Morricone-muziek doet er nog een schepje bovenop. Overtuigingskracht komt van gepassioneerde inzet van Schneider en Tognazzi.

E venne il giorno dei limoni neri

1970 | Drama, Misdaad, Romantiek, Actiefilm

Italië 1970. Drama van Camillo Bazzoni. Met o.a. Antonio Sabatò, Florinda Bolkan, Don Backy, Peter Carsten en Pierpaolo Capponi.

Een jonge gangster (Sabat[KA2]o) ontdekt na een gevangenisstraf in Amerika dat hij door zogenaamde maffiavrienden is verraden, die ook verantwoordelijk zijn voor de dood van zijn vrouw en zijn beste vriend. Wraakactie samen met de weduwe (Bolkan) van zijn vriend loopt stuk op de oppermachtige tegenstander. Het verhaal is zwak en toont de maffia als een bijna occulte macht, waartegen het zinloos is te strijden, wat een bedenkelijke strekking is. Deze bekwame verfilming ontspoort soms in een misplaatst vertoon van kokette virtuositeit. Het scenario is van Franco Barbaresi, Nicola Manzari, regisseur Bazzoni en producent Giovanni Addessi. Het camerawerk is van Sandro Marcori. Eastmancolor, Mono.

La ragazza con la pistola

1968 | Komedie

Italië 1968. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Monica Vitti, Stanley Baker, Carlo Giuffré, Corin Redgrave en Anthony Booth.

Een onteerde Siciliaanse vrouw volgt op aandrang van haar ouders haar verleider naar Londen om hem gewapend tot een huwelijk te dwingen òf te doden. Onder invloed van de Britse beschaving en lossere zeden ziet zij van haar vendetta af. De satire op de Siciliaanse taboes en tradities verliest aan effectiviteit in 'swinging London', maar blijft zeer amusant door de onverwachte, komische en volkse verve van Vitti, die met deze film Antonioni's gefrustreerde bourgeoise definitief achter zich liet. Scenario van Luigi Monicelli en Mario Sonego.