Jessica Harper

Dalziel & Pascoe: Great Escapes

Verenigd Koninkrijk 2004. Misdaad van Ad Wind. Met o.a. Warren Clarke, Colin Buchanan, Katy Cabanagh, Jack Deam en Tim Healy.

On The Edge of Innocence

Verenigde Staten 1997. Drama van Peter Werner. Met o.a. Kellie Martin, James Marsden, Lisa Jakub, Karen Young en Ronald Guttman.

De pubers Zoe en Jake zijn beiden van goede komaf en maken het hun ouders bijna onmogelijk om met hun te leven. Zij ontmoeten elkaar in een kliniek voor onhandelbare pubers en ook al worden de jongens en meisjes streng gescheiden gehouden, bloeit er iets moois op tussen de twee. Hun liefde is echter niet toegestaan en ze maken plannen om te vluchten om elders in de wereld een toekomst op te bouwen. (IdH/VPRO Gids)

Boys

Verenigde Staten 1996. Thriller van Stacy Cochran. Met o.a. Winona Ryder, Lukas Haas, John C. Reilly, James LeGros en Skeit Ulrich.

De pubers Zoe en Jake zijn beiden van goede komaf en maken het hun ouders bijna onmogelijk om met hun te leven. Zij ontmoeten elkaar in een kliniek voor onhandelbare pubers en ook al worden de jongens en meisjes streng gescheiden gehouden, bloeit er iets moois op tussen de twee. Hun liefde is echter niet toegestaan en ze maken plannen om te vluchten om elders in de wereld een toekomst op te bouwen. (IdH/VPRO Gids)

Safe

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1995. Thriller van Todd Haynes. Met o.a. Julianne Moore, Peter Friedman, Xander Berkeley, Susan Norman en Kate McGregor Stewart.

Stijlvol gedraaide en opmerkelijk geacteerde speelfilm over een Amerikaanse huisvrouw in goeden doen, Carol White (fabuleus gespeeld door Julianne Moore), die wordt getroffen door een geheimzinnige ziekte. De vraag rijst of ze wel echt ziek is, of haar symptomen niet zijn ingebeeld. Psychisch gaat Carol in ieder geval snel achteruit. Haar leven, dat voorheen bestond uit het routineus runnen van een luxueus huishouden waarin de keuze van de kleur van het nieuwe bankstel het grootste probleem vormde, komt nu geheel in het teken van haar ziekte te staan. Filmmaker Haynes geeft in deze film een raak, bitter en wonderlijk beheerst portret van de Amerikaanse samenleving.

Big Man on Campus

Verenigde Staten 1989. Komedie van Jeremy Paul Kagan en Jeremy Kagan. Met o.a. Allan Katz, Corey Parker, Melora Hardin, Tom Skerritt en Cindy Williams.

Domme Amerikaanse schoolbankenhumor wanneer een soort kruising tussen King Kong en de Gebochelde van de Notre Dame als een vreemde eend in de school-bijt belandt. De make-up van scenarist Katz als het monster laat te wensen over. Ook bekend als THE HUNCHBACK OF UCLA.

The Blue Iguana

Verenigde Staten 1988. Film noir van John Lafia. Met o.a. Dylan McDermott, Jessica Harper, James Russo, Pamela Gidley en Tovah Feldshuh.

In deze amateuristische parodie, die een kruising is tussen een B-western en een film noir, onderneemt een schlemielige premiejager een met zelfmoord gelijkstaande poging om twintig miljoen dollar aan smokkelgeld te ontfutselen aan een bende slechteriken ergens ten zuiden van de grens. Dit fiasco haalde met moeite de bioscopen en zelfs een amusant gastrolletje van Dean Stockwell kan de zaak niet redden.

The Imagemaker

Verenigde Staten 1986. Thriller van Hal Weiner. Met o.a. Michael Nouri, Anne Twomey, Jessica Harper, Jerry Orbach en Farley Granger.

De voormalige media-adviseur van de president heeft een bandje, waarvan de inhoud zijn vroegere baas in diskrediet zou kunnen brengen. Of dit waar is of niet, er vallen doden bij de pogingen dit bandje in handen te krijgen. Een enigszins warrige film maar wel onderhoudend.

Once Again

Verenigde Staten 1986. Drama van Amin Q. Chaudhri. Met o.a. Richard Cox, Jessica Harper, Martin Balsam, Frances Sternhagen en Harley Cross.

De oude popmuzikant Cox en de cynische stewardess Harper zijn al lang uit elkaar gegroeid als hun ouders (Balsam en Sternhagen) hun voorgenomen huwelijk aankondigen. De film tracht charmant en roerend te zijn, maar dat is moeilijk met zo'n scenario.

When Dreams Come True

Verenigde Staten 1985. Thriller van John Llewellyn Moxey. Met o.a. Cindy Williams, David Morse, Jessica Harper, Stan Shaw en Lee Horsley.

Een slappe thriller over een door een nachtmerrie geplaagde vrouw die ontdekt dat de moordenaar uit haar droom echt bestaat maar haar ongelovige vriendje, die detective is, hiervan niet kan overtuigen.

My Favorite Year

Verenigde Staten 1982. Komedie van Richard Benjamin. Met o.a. Peter O'Toole, Mark Linn-Baker, Jessica Harper, Joseph Bologna en Bill Macy.

Een aan de drank verslaafde filmacteur op zijn retour krijgt een rol aangeboden in de tv-bewerking van De Drie Musketiers. Een studiomedewerker die als kind de acteur reeds bewonderde, wordt hem als assistent toegewezen en samen beleven ze enkele rare avonturen. Een aardige parodie, waarin O'Toole niet helemaal overtuigt als kruising tussen Errol Flynn, Douglas Fairbanks Jr en John Barrymore. Het scenario is van Norman Steinberg en Dennis Palumbo. Het camerawerk is van Gerlad Hirschfeld.

Shock Treatment

Verenigd Koninkrijk 1981. Musical van Jim Sharman. Met o.a. Jessica Harper, Cliff De Young, Richard O'Brien, Patricia Quinn en Charles Gray.

Het Amerikaanse gehucht Denton is door een obscure impressario getransformeerd tot èèn grote non-stop tv- show, waarin alle bewoners fungeren als publiek dan wel medespelers. Dit zogenaamde vervolg op het cult-succes THE ROCKY HORROR PICTURE SHOW is een volledige mislukking en kan maar beter gemeden worden. Absoluut niet leuk.

Pennies from Heaven

Verenigde Staten 1981. Drama van Herbert Ross. Met o.a. Steve Martin, Bernadette Peters, Christopher Walken, Jessica Harper en Vernel Bagneris.

Een unieke, opmerkelijke film met ronduit schitterende fragmenten. Gebaseerd op een Engelse tv-serie van Dennis Potter (met in de hoofdrol Bob Hoskins) over een verkoper van bladmuziek ten tijde van de depressie in de jaren 1930-'40, wiens rusteloze, ongelukkige bestaan scherp afsteekt tegen de vrolijke liedjes van die tijd. De muzieknummers in jaren 1930-'40 stijl, waarbij originele opnamen werden gebruikt, zijn fantastisch. Ze botsen echter met de kille, Edward Hopper-achtige visie op deze periode uit de geschiedenis. Die combinatie is een uitdaging voor het intellect, maar storend voor wie louter amusement zoekt. Decorontwerp van Ken Adam en uitnemend camerawerk van Gordon Willis.

Stardust Memories

Verenigde Staten 1980. Drama van Woody Allen. Met o.a. Woody Allen, Charlotte Rampling, Jessica Harper, Marie-Christine Barrault en Tony Roberts.

Beroemd filmmaker Allen wordt uitgenodigd om in het Stardust Hotel een retrospectief van zijn oeuvre bij te wonen. Hij bevindt zich in een emotionele depressie en maakt een balans op van zijn liefdesleven, waarin Barrault, Harper en Rampling een grote rol spelen. In zijn meest felliniaanse film portretteert Allen op satirische wijze enkele vrouwen in zijn persoonlijke visuele stijl. De film is minder grappig dan zijn voorgaande, maar is duidelijk autobiografisch geïnspireerd. Tussen Diane Keaton en Mia Farrow door, beleefde hij een chaotische periode van amoureuze emoties, die hij in dit scenario van zich af heeft geschreven. De muzikale soundtrack bestaat uit een reeks nostalgische songs. In een voorbijrijdende trein is een glimp van Sharon Stone te zien. Sublieme zwart-witfotografie van Gordon Willis.

The Evictors

Verenigde Staten 1979. Horror van Charles B. Pierce en Charles Pierce. Met o.a. Michael Parks, Jessica Harper, Vic Morrow, Sue Ane Langdon en Dennis Fimple.

Een paartje betrekt een griezelig huis. Ze zijn zich niet bewust van het gewelddadige verleden van het pand. Vermoeiend dat een zo bekend patroon voor de zoveelste keer wordt herhaald.

Studs Lonigan

Verenigde Staten 1979. Drama van James Goldstone. Met o.a. Harry Hamlin, Colleen Dewhurst, Brad Dourif, Charles Durning en Lisa Pelikan.

Mini-serie in drie delen. Een knappe herverfilming van het boek van James T. Farrell. Goede sfeertekening rond Studs Lonigan (Hamlin in zijn eerste grote rol), de opstandige jongeman uit de jaren twintig in Chicago. Hamlin was geknipt voor zijn rol, de bijrollen waren uitstekend ingevuld, maar ondanks dat alles sloeg de serie bij het publiek niet aan.

Suspiria

Italië 1977. Horror van Dario Argento. Met o.a. Jessica Harper, Stefania Casini, Joan Bennett, Alida Valli en Udo Kier.

Het schijnt dat de acteurs van Suspiria tijdens de opnames moesten luisteren naar de zwaar versterkte soundtrack van progrockband Goblin. Dat alleen al deze metalige klanken met hun gefluister en gefladder angstige gezichten veroorzaken, is aannemelijk. Angstmaestro Dario Argento heeft met dit Italiaanse horrorhoogtepunt nog meer in petto. Nog voor de Amerikaanse balletdanseres Suzy (Harper) een voet heeft gezet in de Duitse dansschool waar bizarre moorden plaatsvinden, is de aanval op de zintuigen ingezet. Slash-verslaafden zullen misschien insukkelen bij het schier eindeloos gestommel door rode gangen, maar de rest zal genieten van de uitzinnige nachtmerriesfeer met decors van M.C. Escher en cameraperspectieven zelfs vanaf vliegende duiven.

Inserts

Verenigd Koninkrijk 1976. Drama van John Byrum. Met o.a. Richard Dreyfuss, Jessica Harper, Veronica Cartwright, Bob Hoskins en Stephen Davies.

Pretentieuze onzin waar geen einde aan komt met vijf figuren op één set: een vervallen Hollywood-huis in de vroege jaren dertig waar een ooit beroemde regisseur nu 'porno'-films maakt. Verschrikkelijk. De Amerikaanse versie is 18m korter.

Phantom of the Paradise

Verenigde Staten 1974. Horror van Brian De Palma. Met o.a. Paul Williams, William Finley, Jessica Harper, George Memmoli en Gerrit Graham.

Een jonge componist (Finley) schreef naar de legende van Faust een rock-musical. Hij presenteert zijn werk aan aan een platenmagnaat (Williams) die onmiddellijk merkt dat hij een geniale compositie in handen heeft. Hij zorgt ervoor dat de jonge toondichter wegens drugsgebruik achter de tralies verdwijnt. Nu kan hij het oeuvre als een eigen schepping aan de wereld presenteren. Bombastische variant op Phantom Of The Opera, soms pakkend, maar toch te ambitieus om echt aan te slaan. Williams op zijn best als acteur en als componist, want hij was ook verantwoordelijk voor de score. Hij hield tevens een Oscarnominatie over aan de film. De Palma schreef zelf het scenario van deze overgeproduceerde film. Achter de camera stond Larry Pizer.