Robert Delarue: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Hôtel du Parc

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Pierre Beuchot. Met o.a. Marylène Dagouat, André Wilms, Georges Goubert, Michel Chaigneau en Robert Delarue.

Docudrama, waarin gespeelde sc[KA2]enes en gefingeerde interviews worden afgewisseld met archiefbeelden over het beruchte H[KA4]otel du Parc in Vichy, waar maarschalk Philippe P[KA1]etain zijn regering op 1 juli 1940 installeerde en er tot 20 augustus 1944 regeerde. Het eerste deel (LA R[KA1]EVOLUTION NATIONALE) begint op 2 juni 1953 met de executie in een voorstad van Bordeaux van twee voormalige leden van de militie. Voor het journalistenduo Dagouat-Wilms is dit de aanleiding om op zoek te gaan naar voormalige leiders van het Vichy-regime, dat collaboreerde met de Duitse bezetter. Speurwerk brengt de twee journalisten naar de belangrijkste ministers van die regering, w.o. Rapha[KA3]el Alibert (Perimony) die de portefeuille van juistitie had en Marcel D[KA1]eat (Goubert), minister van arbeid. In het tweede deel (LA GUERRE CIVILE) voert het onderzoek de journalisten naar Spanje en Italië. Zij komen erachter dat de medewerkers van het Vichy-regime goed terecht zijn gekomen: ondanks hun besmuikt oorlogsverleden nemen zij belangrijke posten in. Hun getuigenissen werpen een nieuw licht op het cruciale laatste jaar van het regime, gekenmerkt door terreur, razzia's, deportaties en executies.

Un enfant dans la foule

1976 |

Frankrijk 1976. Gérard Blain. Met o.a. Jean-François Cimino, César Chauveau, Annie Kovacs, Claude Cernay en Claire Treille.

Het cinematografische werk van deze voormalige nouvelle vague-acteur zit vol ingehoudenheid, opgekropte emotie en intense gevoelens. Het bevat vaak autobiografische elementen, zoals deze film, waarin hij teruggaat tot zijn vrij eenzame en trieste jeugd. Van zijn zevende tot zijn dertiende maakte hij achtereenvolgens het Frankrijk van de bezetters en dat van de Amerikaanse overwinnaars mee. Geen enkele overbodige sc[KA2]ene en geen enkele versiering bij deze leerling van Bresson, die geboeid wordt door de diepere gronden achter menselijk gedrag. Door de principes streng aan te houden is in deze films, waar vooral de veeleisende filmkenners van houden, vanzelfsprekend nergens sprake van gemakkelijke oplossingen en dientengevolge zijn ze gematigd succesvol (de regisseur maakte zes lange speelfilms in twintig jaar).