Antonin Dvorak: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Ma famille américaine

2000 | Documentaire

Frankrijk​/​​België 2000. Documentaire van Robert Bozzi.

Le parasite

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

Lise ou l'affabulatrice

1994 | Komedie, Romantiek, Oorlogsfilm

Frankrijk 1994. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Florence Darel, Danièle Lebrun, Gisèle Casadesus, Eric Dufay en Sophie Artur.

Wenen 1938. Lise (Darel) is achttien jaar en heeft joodse grootouders. Kort voor de Anschluss gaat ze naar Parijs, waar ze werk vindt als verkoopster in een kledingzaak. Om zich te beschermen tegen toenaderingspogingen van mannen uit haar omgeving verzint ze een fictieve minnaar, een luchtmachtkapitein. Wat begint als een leugentje om bestwil, heeft weldra een verregaande invloed op haar leven. Een lieve, sympathieke, sentimentele dramatische komedie met een schitterende rol van Darel, die moeiteloos de hele film domineert. Mooie decors, fraaie kleding en een sterke sfeer. Het scenario is van regisseur Bluwal en Béatrice Rubinstein naar haar autobiografie. Het camerawerk is van Jean Monsigny. 16/9.