Kathie Kriegel

Scharf aufs Leben

Duitsland 2000. Komedie van Christine Kabisch. Met o.a. Senta Berger, Ralph Herforth, Ulrich Pleitgen, Joachim Dietmar Mues en Manon Straché.

Au bénéfice du doute

Frankrijk 1998. Thriller van Williams Crépin. Met o.a. Robin Renucci, Cécile Pallas, Lola Zidi-Renier, Michèle Bernier en Laetitia Lacroix.

La belle vie !

Frankrijk 1997. Komedie van Gérard Marx. Met o.a. Jean Yanne, Danielle Evenou, Paulette Dubost, Christian Rauth en Vanessa Devraine.

Chercheur d'héritiers : Hélène ou Eugénie ?

Frankrijk 1997. Drama van Olivier Langlois. Met o.a. Philippe Volter, Catherine Jacob, Gaëlle Dill, Bernadette Lafont en Kathie Kriegel.

Avocat d'office : L'amour piégé

Frankrijk 1996. Misdaad van Bernard Stora. Met o.a. Marlène Jobert, Hélène de Fougerolles, Alexandre Medvedev, Bernard Verley en Kathie Kriegel.

Les mamies

Frankrijk 1992. Komedie van Annick Lanoë. Met o.a. Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Paulette Dubost, Jackie Sardou en Marthe Villalonga.

De twaalf-jarige Gallon woont bij zijn grootmoeder Darrieux en zijn moeder Kriegel. Deze laatste is zo ingenomen met haar aanstaande, tweede huwelijk, dat ze geen aandacht heeft voor de jongen. Wanneer moeder op zakenreis is, loopt de jongen weg. Darrieux wil haar kleinzoon terugvinden en roept de hulp in van enkele oude vriendinnen. Ontwapenend spel van zeven oudere actrices redt de film van de totale ondergang. Het scenario hangt met haken en ogen aan elkaar en heeft weinig opwindends, maar Darrieux en haar trawanten zorgen voor leuke dialogen en situaties. Lano[KA3]e, Claude Besson, Claire Alexandrakis en Chantal Pelletier schreven het scenario, dat (gelukkig) veel plaats laat voor improvisatie. Fotografie van Olivier Gueneau.

Pyjama pour six

Frankrijk 1991. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Yannick Le Poulain, Maurice Rich, Henry Guybet, Kathie Kriegel en Marlys Morvan.

Een echtgenoot nodigt zijn minnares uit op zijn verjaardag in zijn buitenhuis, waar hij met zijn vrouw verblijft. Deze laatste weet niets van deze liefdesrelatie, en in plaats van daar gebruik van te maken, nodigt hij nog een vriend uit, die zich moet laten doorgaan voor de minnaar van die minnares. Een echte klucht, in elkaar geflanst door een in dit genre produktief auteur, uiteraard opgebouwd rond het thema van de misverstand. Het valt niet te ontkennen, dat de toneelschrijver over vakmanschap beschikt, maar het is allemaal al zo vaak vertoond, en enkele grappige antwoorden zijn nu eenmaal niet genoeg, te meer daar alles van begin tot eind aardig platvloers is verfilmd, tegen de achtergrond van een enkel decor.

Truck

Frankrijk 1990. Komedie van Philippe Roussel. Met o.a. Philippe Léotard, Véronique Genest, Régis Royer, Kathie Kriegel en Françoise Thyrion.

Verhaal met heel weinig personages, waarin de gevoelsband tussen een vrachtwagenchauffeur - zie ook de (slechte) titel van deze film - die naar voormalig Joegoslavië rijdt en een jong rondtrekkend meisje aan de orde komt. Het vervelende is dat Léotard de andere acteurs naar de achtergrond drukt, en dat het scenario 'slipt op de zijwegen'. Aan het eigenlijke onderwerp wordt voorbijgegaan. Scenario van de regisseur, camerawerk van Jean-Paul Meurisse.

Le bluffeur

Frankrijk 1989. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Hélène Manesse, Michèle Luttac, Kathie Kriegel, Bernard Woringer en Olivia Dutron.

Een erg oppervlakkige regie van een klucht van Marc Camoletti maar zeker niet zijn eerste poging. Het tot op de draad versleten thema grijpt terug op de allereerste toneelstukken over de klassieke, bedrogen echtgenoot die uit wraak een maîtresse neemt. Toch trapt het publiek er weer in want enerzijds is er sprake van best aardige dialogen en van grappige, werkelijk absurde verwikkelingen en anderzijds is er vooral Lefebvre aan wie het betrekkelijke succes van dit geheel te danken is.

La vouivre

Frankrijk 1988. Komedie van Georges Wilson. Met o.a. Lambert Wilson, Jean Carmet, Suzanne Flon, Jacques Dufilho en Macha Méril.

Een mislukte bewerking van de roman van Marcel Aymé. De fantasie-dimensie is Wilson blijkbaar volkomen ontgaan. Dat blijkt al uit het feit dat hij zijn zoon Lambert de hoofdrol heeft gegeven. Deze speelt op een nauwelijks overtuigende manier de rol van Arsène Muselier. Wilsons regieopvatting lijkt te bestaan uit het registreren van decors waar af en toe een acteur langsschuift. Aymé's werk wordt hier verkracht. Carmet is goed in de rol van lyrische en dromerige dronkelap. Dat is echter niet genoeg om de film te redden.

Le gaffeur

Frankrijk 1985. Komedie van Serge Pénard. Met o.a. Jean Lefebvre, Jean Roucas, Denise Grey, Marie Bunel en Claude Gensac.

Enig gekrakeel in een stadje in Normandië tussen de pastoor, zijn net uit de gevangenis ontslagen vriend, de dochter van de dominee en een bende straatjongeren. Het geheel is doorspekt met clichés en slechte karikaturen: een zeer wellustige pastoor, een opzichtig gekleed vrouwmens en een vervelende politieagent. Niet de moeite waard om verder bij stil te staan. Deze klungelige film - die zelfs de zaal van een jeugdhonk niet haalt - is zonder ook maar een schijntje verbeeldingskracht gemaakt. Scenario van regisseur Penard.