Kambuzia Partovi: scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Earth and Ashes

2004 | Drama

Afghanistan​/​​Frankrijk 2004. Drama van Atiq Rahimi. Met o.a. Abdul Ghani, Jawan Mard Homayoun en Walli Tallosh.

Pakkende debuutfilm van Afghaan Rahimi (Kaboel, 1962), gebaseerd op zijn gelijknamige roman. Het centrale thema in Rahimi's eersteling is persoonlijk verlies en rouw. Tegen de achtergrond van zandduinen, droge rivierbeddingen en verwoeste huizen en wegen loopt een oude man met zijn dove kleinkind naar de verafgelegen kolenmijn waar zijn zoon werkt. Zijn schrijnende boodschap is dat de rest van de familie is omgekomen in het oorlogsgeweld. Loutering, traumatisering en relativering wisselen continu van plaats terwijl de personages verstild hun gepijnigde ziel en dito land verkennen. Een integere film zonder effectbejag of sentimentaliteit.

Qateh-ye natamam

2001 |

Iran 2001. Maziar Miri. Met o.a. Mohsen Ghazi-Moradi, Hossein Soleimani, Ghogha Bayat en Ali-Reza Anoushfar.

Pakkende debuutfilm van Afghaan Rahimi (Kaboel, 1962), gebaseerd op zijn gelijknamige roman. Het centrale thema in Rahimi's eersteling is persoonlijk verlies en rouw. Tegen de achtergrond van zandduinen, droge rivierbeddingen en verwoeste huizen en wegen loopt een oude man met zijn dove kleinkind naar de verafgelegen kolenmijn waar zijn zoon werkt. Zijn schrijnende boodschap is dat de rest van de familie is omgekomen in het oorlogsgeweld. Loutering, traumatisering en relativering wisselen continu van plaats terwijl de personages verstild hun gepijnigde ziel en dito land verkennen. Een integere film zonder effectbejag of sentimentaliteit.

The Circle

2000 | Drama

Iran​/​​Italië​/​​Zwitserland 2000. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Maryiam Palvin Almani, Nargess Mamizadeh, Fereshteh Sadr Orfani, Monir Arab en Mojgan Faramarzi.

In de verhaalstructuur van Dayereh wordt tikkertje gespeeld. Vrouwelijke personages die elkaar soms kennen, komen elkaar tegen en geven de estafettestok van de hoofdrol over. Het begint met de geboorte van een kind, dat ongewenst is omdat het een meisje is. Het eindigt met een prostituee die opgepakt wordt. Pas in de laatste sequentie zien we alle vrouwelijke hoofdrollen op één plek. Gaandeweg de film blijkt steeds navranter dat de Iraanse maatschappij van hoog tot laag door mannen wordt beheerst. Het beste bewijs dat de geëmancipeerde regisseur Panahi waarheidsgetrouw filmde, is het feit dat de Iraanse autoriteiten de vertoning van Dayereh verboden; althans totdat Panahi de Gouden Leeuw van Venetië binnensleepte.