Lodovico Gasparini: regie.
Er zijn 6 films gevonden.

Soraya

2003 | Biografie, Historische film, Drama

Italië​/​​Duitsland 2003. Biografie van Lodovico Gasparini en Lodovico Gasperini. Met o.a. Anna Valle, Erol Sander, Mathilda May, Anja Kruse en Marco Vivio.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Il maresciallo rocca

1996 |

Italië 1996. Lodovico Gasperini, Giorgio Capitani en Lodovico Gasparini. Met o.a. Mattia Sbragia, Stefania Sandrelli, Gigi Proletti en Sergio Fiorentini.

Nadat de Engelsen en de Sovjets Iran hadden bezet in 1941 uit angst voor collaboratie met nazi-Duitsland trad de sjah af en volgde zijn zoon Mohammed Reza Pahlevi (Sander) hem op. Reza ging nog even door als playboy zolang de geallieerden de lakens in het land uitdeelden. Nadat de Russen zich in 1946 als laatsten hadden teruggetrokken begon de sjah met een pro-westers beleid en moest hij nog even met hulp van zijn westelijke beschermers een opstand van zijn premier afslaan. Het werd tijd voor deze begeerde vrijgezel om te trouwen en voor nakomelingen te zorgen. De zuster (May) van de sjah woonde in Berlijn, waar zij Soraya Bakhtiari (Valle), die een Perzische vader en een Duitse moeder had, in 1949 uitnodigde voor een ontvangst, en de boodschap overbracht dat de sjah haar wilde ontmoeten. De in Keulen geboren Soraya wilde toneelspeelster worden en ging aarzelend en pas na hevig aandringen van haar vader naar Iran. Het was liefde op het eerste gezicht tussen haar en de sjah, maar helaas had Soraya een broze gezondheid. Ze werd ernstig ziek, maar trouwde de sjah in 1950 toen ze enigszins hersteld was en het gewaad van zestien kilo kon dragen. Hun geluk zou echter van korte duur zijn, omdat bleek dat Soraya geen kinderen kon krijgen. De sjah liet zich van haar scheiden, Soraya ging in Parijs wonen, kreeg een vorstelijke alimentatie, zette haar eerste schreden op de planken en ging voor de camera staan. Hoewel ze een oogverblindende verschijning was, kwam het niet tot een carrière als actrice. Ze ontmoet de Italiaanse regisseur Franco Indovina, en beleeft een romance met hem, maar helaas sterft hij in een vliegtuigongeluk, vlak voordat zij zouden gaan trouwen. Ze leidde geen onplezierig leven, maar ze ging om met de verkeerde mensen, die tot de steenrijken behoorden. In 2001 stierf ze in Parijs. Hoofdrol Valle is niet slecht, wordt gesteund door adequate bijrollen, maar over de echte Soraya kom je door het gedramatiseerde en sentimentele scenario van Jacqueline Feather en David Seidler naar een idee van Umberto Marino tamelijk weinig te weten. De definitieve biopic moet nog gemaakt worden. Het camerawerk is van Fabio Zamarion. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Voglia di vivere

1990 | Drama

Italië 1990. Drama van Lodovico Gasparini. Met o.a. Dominique Sanda, Tomas Milian en Matthew Ousdhal.

Het leven van de ouders stort in elkaar als ze horen dat hun zoontje ongeneselijk ziek is. Maar ze geven de hoop niet op en ze roepen de hulp in van onderzoekers, scheikundigen en artsen om een geneesmiddel te vinden. De verschillende aspecten worden door regisseur Casparini geanaliseerd: wat zijn de wetenschappelijke, humanitaire en sociale consequenties. Goed spel.

To Touch A Star

1990 | Drama

Italië​/​​Verenigde Staten 1990. Drama van Lodovico Gasparini. Met o.a. Dominique Sanda, Tomas Milian, Matthew Ousdhal, Carmen Scarpitta en Carola Stagnaro.

Sanda en Milian vormen, samen met hun achtjarig zoontje Ousdhal een gelukkig gezin. Ze zijn net naar San Francisco verhuisd. De jongen begint zich vreemd te gedragen. Na een geneeskundig onderzoek blijkt hij een zeldzame, ongeneeslijke hersenziekte te hebben. Voordat hij tien wordt, verwacht men dat hij dood zal zijn. De ouders weigeren zich hierbij neer te leggen en gaan zelf op zoek naar een geneesmiddel. Een soort arbeidersklasse versie van wat later LORENZO`S OIL zou worden, maar dan oneindig veel sentimenteler en met een onwaarschijnlijk einde. De acteurs leveren prima werk, maar het scenario van Donald Martin, naar een verhaal van Catherine Grellet, rammelt aan alle kanten en kan niet overtuigen. Bekijk liever de latere versie (uit 1992).

Italian Fast Food

1986 | Komedie

Italië 1986. Komedie van Lodovico Gasparini. Met o.a. Sergio Vastano, Enzo Braschi, Carlo Pistarino en Susanna Messaggio.

Een stompzinnige film over een door Calabriërs gerunde eettent à la MacDonalds. Wanneer de eigenaar zijn Arabische en Afrikaanse koks kwijt raakt, neemt hij zijn luie zwager en de toiletjuffrouw in dienst. Er valt te 'genieten' van verschillende chaotische subplots en de onvermijdelijke scènes met ruim bedeelde vrouwen met uitstulpende boezems en andere ongein. Zo snel mogelijk vergeten. Scenario van Carlo en Enrico Vanzina, Lorenzo Beccati en Ezio Greggio. Camerawerk van Luigi Kuveiller.

No grazie il caffè mi rende nervoso

1982 | Thriller, Komedie

Italië 1982. Thriller van Lodovico Gasparini. Met o.a. Lello Arena, Massimo Troisi, Maddalena Crippa, Aldo Barbone en Christoph Bauman.

De organisatoren van het Eerste Festival van Nieuw Napels gaan achter een moordende maniak aan, die herhaaldelijk het publiek bedreigt. De politie probeert de moordenaar te grijpen, maar er ontstaan krankzinnige situaties. Er wordt best goed gespeeld, maar halverwege de film loopt het verhaal volkomen uit de hand.