Agnès Guillemot (1931-2005): montage.
Er zijn 23 films gevonden.

Romance

1999 | Erotiek, Drama, Romantiek

Frankrijk 1999. Erotiek van Catherine Breillat. Met o.a. Caroline Ducey, Sagamore Stévenin, François Berléand, Rocco Siffredi en Reza Habouhossein.

'Ongelooflijk, echt ongelooflijk,' zei exploitatieregisseur Aristide Massaccesi over pornodekhengst Rocco Siffredi in een interview met het Nederlandse filmfanzine Camera Obscura in 1998; 'Wanneer je 'Actie!' zegt, staat hij meteen in het gelid.' Handig voor feministische kunstfilmer Breillat, want voor Romance wilde geen 'gewone' acteur met de billen bloot. Zonder er wezenlijk blijer van te worden verkent lerares Marie (Ducey) seksuele relaties, want vriend Paul (Stévenin) heeft weinig bedzin en Marie veel. Simpel? Niet chez Breillat. Heftig (verkrachtingsfantasie), kil (man-vrouwverhoudingen) en analytisch zonder conclusies: Romance is het bewust deprimerende tegendeel van zijn titel.

Parfait amour!

1996 |

Frankrijk 1996. Catherine Breillat. Met o.a. Serge Toubiana, Alain Soral, Laura Saglio, François Renaud en Isabelle Renauld.

Duinkerken, een sobere en mysterieuze havenstad, leent zich voor romantische wandelingen. Een liefde bloeit op tussen Frédérique en Christophe. Hij is 28, zij 37. Ze is een enigszins klassieke en burgerlijke vrouw. In het begin verbaast ze zich over hun liefde, maar uiteindelijk gelooft ze erin. Maar dan krijgt het leven weer de overhand. De waarheden komen boven tafel en plotseling blijkt de man anders te zijn: egoïstisch, gekweld en een beetje op drift. Met andere woorden: een jonge man. Hij zegt er niet langer tegen te kunnen dat zijn leven 'bepaald wordt' op een leeftijd waarop hij zou moeten 'genieten'. Zij lijdt eronder. Desondanks zetten ze hun relatie voort, gepassioneerd en verziekt. Totdat hij haar op een avond vermoordt. De eerste beelden sturen al op een moord aan. De film gaat evenwel niet over een moord, maar over een liefde die eindigt met een moord. Het nieuwsbericht waarop de film is gebaseerd, was voor Catherine Breillat een voorwendsel om haar visie op 'het paar' te geven: een relatie van twee personen die tot elkaar zijn veroordeeld, een universum waarin passie moet uitmonden in moord. De samensmelting tussen man en vrouw is onmogelijk, zo'n liefde kan slechts eindigen in confrontaties en wreedheden. Catherine Breillat: 'Dit nieuwsbericht heeft veel mensen gefascineerd. Waarom? Omdat het onszelf betreft. Als een liefde ontaardt, krijgt de relatie sadomasochistische trekken. Dat kan iedereen overkomen.' (J.D.)

N'oublie pas que tu vas mourir

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Xavier Beauvois. Met o.a. Xavier Beauvois, Chiara Mastroianni, Roschdy Zem, Bulle Ogier en Jean-Louis Richard.

De wanhopige zorgeloosheid van westerse jongelingen in de jaren negentig krijgt knap gestalte in hoofdpersoon Benoit, het alterego van filmmaker Xavier Beauvois (1967). Voor het gemak speelde de filmmaker de rol zelf, met dwalende teksten van eigen makelij. Benoit probeert aanvankelijk de dienstplicht te ontlopen. Dan blijkt hij ineens ongeneeslijk ziek, zoals alles in de film ineens gebeurt. ‘In het moment,’ zoals de regisseur het destijds uitlegde, ‘de kijker is intelligent genoeg het verhaal zelf te bedenken.’ Drugs, (bi)seks, reisjes en liefde volgen, richting het passend warhoofdige einde. Tijdsdocument.

Sale comme un ange

1991 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1991. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Claude Brasseur, Lio, Nils Tavernier, Roland Amstutz en Claude Jean-Philippe.

Inspecteur van politie Deblache (Brasseur) is boven de vijftig, ongetrouwd en vindt vrouwen eigenlijk maar lastig. Af en toe maakt hij een nummertje met een prostitu[KA1]ee. Hij voelt zich niet fit en denkt dat hij kanker heeft, maar in feite is hij een pessimistische hyperchonder. Zijn jongere collega, de macho Th[KA1]eron (Tavernier), is net getrouwd met Barbara (Lio), maar hij gaat vreemd met iedereen en alles van het vrouwelijke geslacht dat hij op zijn weg tegenkomt. Hoewel Barbara een ijskoude is, voelt Deblache zich tot haar aangetrokken. De inspecteur heeft geen vrienden, behalve een informant, Manoni (Philippe). Langzaam maar zeker krijgt de onderwereld in de gaten wie de verklikker is en de grond wordt tamelijk heet onder de voeten van Manoni. Deblache geeft opdracht aan Th[KA1]eron om bij Manoni in te trekken, zodat hij kan afrekenen met het tuig dat het waagt op te dagen. Deblache besluit Barbara een bezoekje te gaan brengen, nu haar man afwezig is. Deblache overweldigt Barbara die aanvankelijk tegenstribbelt, maar het uiteindelijk lekker vindt en de volgende dag terugkomt om meer. Tweede speelfilm van Breillat die het vak als scenarioschrijfster leerde (uiteraard schreef ze hiervoor het scenario) met openhartige seksscènes, zonder dat het een exploitatiewerkje is geworden. Ze laat op originele wijze zien hoe mannen vrouwen kunnen misprijzen en hoe het zwakke geslacht zich laat pakken - in deze film gaat het over de verhouding tussen een rijpere man en een veel jongere vrouw. Uitstekend spel van alle hoofdrollen. Camerawerk van Laurent Dailland.

Un week-end sur deux

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Nathalie Baye, Joachim Serreau, Felice Pasotti, Miki Manojlovic en Gilles Treton.

Gescheiden Camille Valmont (Baye), tot schnabbelende ex-VIP afgezakte actrice, heeft een hoteltombolaklusje in Vichy. Noodgedwongen neemt ze haar twee jonge kinderen mee, die ze om het weekend ziet en voornamelijk als ballast beschouwt. Ter plaatse realiseert de egocentrische veertigster wat ze van carrière, huwelijk en moederschap gebakken heeft en neemt een doldriest besluit. Het onsentimentele scenario voor dit ontroerende regiedebuut van actrice Garcia schenkt natuurtalent Baye een van haar rijkste rollen. De sterrenhemelscène aan het slot is van een fijnzinnige poëzie. Miki Manojlovic speelt de vader die in het geweer komt wanneer Camille er met kroost vantussen gaat.

Escalier C

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.

La diagonale du fou

1984 | Thriller, Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Thriller van Richard Dembo. Met o.a. Michel Piccoli, Alexandre Arbatt, Liv Ullmann, Leslie Caron en Jean-Hugues Anglade.

Door een speling van het lot strijden een Sovjetburger en een Russische dissident om het wereldkampioenschap schaken. De communistische leiders van Sovjetunie brengen alle mogelijke middelen in de strijd, geoorloofde en vooral ongeoorloofde, waaronder zware psychologische druk in de hoop dat laatstgenoemde verliest. De Franse assistent-regisseur en scenarioschrijver Richard Dembo viel met zijn speelfilmdebuut meteen in de prijzen: La diagonale du fou werd onderscheiden met een César en een Oscar voor de beste buitenlandse film. Het verhaal is duidelijk geënt op de titelstrijd tussen Karpov en Kortsjnoj in 1978. Een fraaie, maar door anti-communistische propaganda wat ontsierde, karakterstudie.

Cousin, cousine

1975 | Romantische komedie

Frankrijk 1975. Romantische komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Victor Lanoux, Marie-France Pisier, Guy Marchand en Ginette Garcin.

Twee aangetrouwde familieleden worden tijdens regelmatig terugkerende bruiloften, verjaardagen en begrafenissen verliefd op elkaar, maar stellen uit om daar iets mee te doen. De achtergrond van het familiegebeuren en de ironie waarmee de gelieven tegen hun situatie aankijken, maken deze overspelkomedie bijzonder. Het scenario is van Danièle Thompson en regisseur Tacchella. Het camerawerk is van Georges Lendi, die geassisteerd werd door Eric Faucherre en Michel Thiriet. In de USA opnieuw gemaakt als COUSINS in 1989 door Joel Schumacher.

L'enfant sauvage

1970 | Drama

Frankrijk 1970. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Cargol, François Truffaut, Françoise Seigner, Jean Dasté en Annie Miller.

n 1799 werd in Zuid Frankrijk een jongen van ongeveer twaalf ontdekt die waarschijnlijk zijn hele leven in het wild had geleefd. De jonge arts Jean Itard nam hem onder zijn hoede en probeerde hem taal en empathie bij te brengen. In fraai zwart wit volgt Truffaut, die zijn scenario baseerde op de aantekeningen van de arts die hij zelf speelt, het moeizame proces. Terwijl Itard van invloed zou blijken op onderwijs voor dove kinderen, zijn hedendaagse pedagogen en gedragswetenschappers nog altijd gefascineerd door het ‘wilde kind’ van Aveyron.

Domicile conjugal

1970 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Daniel Ceccaldi, Hiroko Berghauer en Barbara Laage.

In de Antoine Doinel-cyclus - vier speelfilms plus één episode in de portmanteauproductie L'Amour à 20 ans uit 1962 - chroniqueert dit deel het huwelijk-met-hindernissen van onze (anti)held met de lieftallige Christine. Hartsunie of niet, het zwervend oog van de rusteloze Antoine valt ook op de bekoorlijke Japanse Kyoko (Hiroko Berghauer). Léaud groeide mee met de rol die zijn naam in filmhistorisch marmer beitelde, evenals Jade (1948-2006) met de hare. Doinel was deels Truffauts alter ego; de regisseur vroeg zelfs Jade ten huwelijk, maar kwam daar te elfder ure op terug.

La sirène du Mississipi

1969 | Romantisch drama, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1969. Romantisch drama van François Truffaut. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean-Paul Belmondo, Nelly Borgeaud, Martine Ferrière en Marcel Berbert.

De Franse meester lijkt met deze verfilming van de romantische thriller Waltz into darkness van William Irish vooral een ode te willen brengen aan Hitchcock. Belmondo speelt een eenzame zakenman op een Afrikaans eiland, die een postorderbruid bestelt. Bij aankomst windt de dame in kwestie (Deneuve) hem meteen om haar vinger, maar is ze wel te vertrouwen? Destijds een relatieve flop voor Truffaut, misschien omdat het allemaal wat afstandelijk en oppervlakkig blijft, maar de sfeer is lekker broeierig en de acteurs zijn très cool. In 2001 verscheen de lachwekkende remake Original Sin met Antonio Banderas en Angelina Jolie.

Baisers volés

1968 | Drama, Romantiek, Biografie

Frankrijk 1968. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Claude Jade, Delphine Seyrig, Michael Lonsdale en Harry-Max.

Derde episode uit de Antoine Doinel-cyclus van François Truffaut. Antoine (Léaud) wordt oneervol uit het leger ontslagen en is aan een baantje, maar vooral aan De Liefde toe. Met geen van beide wil het echt lukken, hij verprutst zijn eerste baantje en wordt verliefd op een fascinerende, maar getrouwde vrouw. Gelukkig is er ook nog Christine, 'wier gezicht van binnenuit verlicht lijkt te worden'. Een van de hoogtepunten in Truffauts oeuvre, humoristisch en ironisch, met een ondertoon van melancholie over het verliezen van romantische illusies.

Week-end

1967 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1967. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Mireille Darc, Jean Yanne, Jean-Pierre Kalfon, Valérie Lagrange en Jean-Pierre Léaud.

Een jaar voordat mei '68 de kussens van De Gaulle hardhandig opschudde, nam enfant terrible Godard zijn voorschot op de tweede Franse revolutie. Stedelingen Corinne (Darc) en Roland (Yanne) worden op een rit richting platteland geconfronteerd met monsterfiles, chaos, moord en hun catastrofehuwelijk. 'Drôle de jeu/C'est la vie' ('Eigenaardig spel/Zo is het leven') dichtte Jean-Luc in '67 strijdbaar over het onderwerp 'cinema'. Week-end is niets anders dan zijn in anarchistische beelden vervatte schotschrift tegen bourgeois mores, de zieke consumptiemaatschappij en filmconventies.

Made in U.S.A.

1967 | Misdaad, Experimenteel, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1967. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Pierre Léaud, Jean-Claude Bouillon, Yves Afonso en László Szabó.

De geliefde van een vermoorde journalist stelt een onderzoek in en ontdekt een vertakt politiek komplot, waarbij haar wraakoefening ook degenen treft die verliefd op haar zijn geworden. Na het onvoorzien niet doorgaan van een ander project nam Godard een romannetje van Richard Stark als uitgangspunt voor deze ge[KA3]improviseerde film vol politieke schimpscheuten, burleske humor en cinefiele citaten (alle gangsters hebben namen van Amerikaanse film noir-regisseurs en -acteurs). Deze film is volstrekt verwarrend en, ondanks de vele pretenties van het tegendeel, allesbehalve diepzinnig, maar wel voortdurend verrassend en in abrupte tragische momenten aangrijpend. Het gebruik van primaire kleuren kreeg veel navolging.

Masculin-féminin

1965 | Drama, Experimenteel

Zweden​/​​Frankrijk 1965. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Chantal Goya, Marlène Jobert, Brigitte Bardot en Françoise Hardy.

'Een film van Jean-Luc Godard die verschillende feiten nauwkeurig beschrijft, betreffende jeugdigheid en sekse, in het Frankrijk van nu.' Zo luidde de advertentie voor Godards film over het Parijs van 1966. Godard liet een uitgetikt draaiboek achterwege en volstond met wat notities en een handjevol gedreven acteurs. Zoals Jean-Pierre Léaud als Paul, de 21-jarige idealist, geflankeerd door zijn geliefde Madeleine (Chantal Goya). Samen met een huisgenoot ontmoet het trio allerhande personages in opmerkelijke omstandigheden. Al doende schetst Godard een gracieus en complex beeld van zijn toen.

Alphaville, une étrange aventure de Lemmy Caution

1965 | Film noir, Mysterie, Thriller, Sciencefiction, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1965. Film noir van Jean-Luc Godard. Met o.a. Eddie Constantine, Anna Karina, Akim Tamiroff, Howard Vernon en László Szabó.

Fascinerende melange van film noir, spionageverhaal en existentieel drama in science fiction-kader met als stoïcijnse spil Lemmy Caution. Onder het alziend haviksoog van rochelende Übercomputer Alpha 60 moet het personage uit de romans van Peter Cheyney als geheim agent op missie in het totalitaire Alphaville. Briljant verbeeldt en verklankt Godard het troosteloze bestaan in de Orwelliaanse technocratenmetropool, oftewel sixties-Parijs zonder oriëntatiepunten. Kunst is er uitgeroeid, liefde, tranen en de vraag 'Waarom?' zijn taboe. Behalve querulante genrepastiche vol filmgrapjes is deze modernistische oogstreling in zwart-wit Godards mooiste liefdesverklaring aan muze Karina. Gouden Beer, Berlijn 1965. Cameo van Jean-Pierre Léaud.

Une Femme mariée

1964 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1964. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Philippe Leroy, Bernard Noël, Roger Leenhardt, Rita Maiden en Christophe Bourseiller.

Redactrice van damesblad kan niet kiezen tussen echtgenoot, een vliegenier, en minnaar, een acteur, en weet niet van wie ze zwanger is. Godard noemde dit 'fragmenten van een film', een even vaak boeiende als irriterende vormgeving rond vrouw die zich door media en reclame niet anders kan zien dan seksobject. Reeks van uitvoerige liefdesscènes in gestileerde detailopnamen werkt bewust anti-erotisch.

Les Plus belles escroqueries du monde

1964 | Komedie

Frankrijk​/​​Japan​/​​Nederland​/​​Italië 1964. Komedie van Hiromichi Horikawa, Roman Polanski, Ugo Gregoretti, Claude Chabrol en Jean-Luc Godard. Met o.a. Mie Hama, Ken Mitsuda, Nicole Karen, Jan Teulings en Arnold Geldermans.

Een teleurstellende episodenfilm, waarbij zowel de regisseurs als de acteurs onder hun maat blijven in anekdotes over verschillende soorten oplichting. Polanski's Amsterdamse bijdrage over een Franse diamantendievegge is als zijn eerste westerse film een curiosum. De relatief interessantste sketch van Godard met Seberg in haar rol uit A BOUT DE SOUFFLE die een politieke oplichter interviewt, werd in de meeste landen gecoupeerd.

Bande à part

1964 | Komedie, Misdaad, Experimenteel, Drama, Thriller

Frankrijk 1964. Komedie van Jean-Luc Godard. Met o.a. Louisa Colpeyn, Danièle Girard, Anna Karina, Sami Frey en Claude Brasseur.

Een jong drietal wil aan een kleurloos bestaan ontsnappen door belastingfraudegeld te stelen en naar Zuid-Amerika te reizen. Amoureuze rivaliteit tussen de twee mannen en onhandigheid hebben zowel komische als tragische gevolgen. Deze misdaadintrige is voor Godard niet meer dan een aanleiding voor een reeks van briljante of melancholieke scènes die beter geslaagd zijn dan in sommige van zijn pretentieuze films.

Les carabiniers

1963 | Oorlogsfilm, Drama, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1963. Oorlogsfilm van Jean-Luc Godard. Met o.a. Marino Masé, Albert Juross, Geneviève Galéa, Catherine Ribeiro en Gérard Poirot.

Een aantal simpele mannen wordt door de carabinieri opgeroepen voor de oorlog en zwerft moordend en plunderend rond, onderwijl ansichten naar de vrouwen thuis sturend. Na de vrede denken ze als helden beloond te worden, maar ze worden door dezelfde carabinieri gefusilleerd. Deze geabstraheerde en tijdloze verfilming van het anti-oorlogstoneelstuk van Beniamino Joppolo - op de planken geregisseerd door Rossellini, die aan het scenario meeschreef - boeit door zijn kernachtigheid en bizarre humor tijdens de meeste episodes, hoewel de betrekkelijk korte film in andere opzichten nóg puntiger had gekund. Een briljante, quasi-primitieve fotografie van Raoul Coutard.

Le mépris

1963 | Drama, Romantiek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1963. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Brigitte Bardot, Jack Palance, Michel Piccoli, Fritz Lang en Linda Veras.

Scenarist Paul (Piccoli) worstelt met een opdracht: voor regisseur Fritz Lang (gespeeld door de regisseur zelf) moet hij de Odyssee bewerken tot een toegankelijk script. De filmproducent (Palance) is opvliegend en veeleisend. En zijn huwelijk met de fraaie Camille (Bardot) zit in een lastige fase. Godard had de beschikking over een ruim budget, wat resulteerde in veel oogverblindende shots. En de scènes met de blote Bardot zijn natuurlijk best oh là là. Maar bovenal is Le mépris een interessante studie over de onmogelijkheid van filmmaken, en de onmogelijkheid van liefde. Naar de roman van Alberto Moravia.

Vivre sa vie

1962 | Drama

Frankrijk 1962. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Sady Rebbot, Gérard Hoffman, Gilles Quéant en Brice Parain.

Vroeg werk uit het oeuvre van de Franse nouvelle vague-meester Godard (1930), kort na zijn grote doorbraak À bout de souffle gemaakt. Nana (Karina, destijds Godards geliefde en favoriete actrice) verlaat haar man en kind en zoekt haar eigen weg in Parijs. In twaalf hoofdstukken zien we hoe ze werkt in een platenzaak, gedoe heeft met de politie en in de prostitutie terecht komt. Fascinerend mooie film rond een vrouw in wier innerlijk we geen inzicht krijgen. Nana rookt, drinkt in bars, en danst, heel even lachend, bij een jukebox.

Une femme est une femme

1961 | Drama, Komedie, Romantiek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Claude Brialy, Jean-Paul Belmondo, Nicole Paquin en Marie Dubois.

Une femme est une femme is de derde speelfilm van Godard, na zijn thriller À bout de souffle en de spionagefilm Le petit soldat. In zijn wittebroodsweken – hij trouwde in 1961 met Anna Karina – maakte hij zijn enige vrolijke film, een muzikale komedie waarin z’n echtgenote de dartele Angela speelt die dolgraag een kind wil. Haar vriend Émile (Brialy) wil pas kinderen als ze ­getrouwd zijn. Dus stapt ze naar vriend Alfred (Belmondo), om Émile voor een fait accompli te stellen. Zo begint een serie van vindingrijke misverstanden en innemende ruzietjes. Godards meest toegankelijke werk.