Maria Pacôme

Docteur Sylvestre : Zone dangereuse

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Leny Escudero, Sophie Barjac en Marie Lenoir.

Docteur Sylvestre : Premières ex-aequo

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Christiane Lehérissey. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Sabrina Franchetti, Nina Franchetti en Maïka Darah.

Docteur Sylvestre : Ecorchée vive

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Catherine Wilkening, Jean-Pierre Germain en Selma El Mouissi.

Une femme très, très, très amoureuse

Frankrijk 1997. Fantasy van Ariel Zeitoun. Met o.a. Nagui, Cristiana Réali, Michel Boujenah, Thomas Langmann en Maria Pacôme.

Docteur Sylvestre : Programme : substition

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Didier Grousset. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Marie Vincent, Olivier Granier en Thierry Magnier.

Docteur Sylvestre : Mémoire blanche

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Jérôme Anger en Maria Pacôme.

Docteur Sylvestre : Les pièges de Saturne

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Raymond Gérôme, Alicia Alonso en Jean-Noël Brouté.

Docteur Sylvestre : Entre 4 murs

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Christian François. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Thibault de Montalembert, Nathalie Villeneuve en Tiphanie Lemaire.

Le bel été 1914

Frankrijk 1996. Historische film van Christian de Chalonge. Met o.a. Claude Rich, Maria Pacôme, Hippolyte Girardot, Judith Henry en Marianne Denicourt.

Le bel été

Frankrijk 1996. Christian de Chalonge. Met o.a. Hippolyte Girardot, Maria Pacôme, Claude Rich, Marianne Denicourt en Judith Henry.

Docteur Sylvestre : Un esprit clairvoyant

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Laure Marsac, Chantal Bronner en Sylvie Loeillet.

Docteur Sylvestre : Le choix d'une vie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Isabelle Renauld, Sarah-Laure Estragnat en Alexandra Zloto.

Docteur Sylvestre : D'origine inconnue

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Charlotte Valandrey, Vania Vilers en Alexis Desseaux.

Docteur Sylvestre : Condamné à vivre

Frankrijk 1996. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Jean-François Stévenin, Clotilde Baudon en Francis Renaud.

Docteur Sylvestre : Silence... hôpital

Frankrijk 1995. Drama van Christiane Lehérissey. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Hélène De Saint-Pierre, Hélène Alexandridis en Jean-Marie Winling.

Dr. Pierre Sylvestre (Anger) wordt als vervanger naar een hospitaal gestuurd in een klein stadje in de buurt van Bordeaux. Tijdens een onderzoek ontdekt Sylvestre hersenvliesontsteking bij een tienjarige jongen. Hij laat hem onmiddellijk overbrengen naar de spoedafdeling, maar merkt al vlug tot zijn verbijstering dat alles hier vierkant draait. De volgende ochtend verneemt hij dat de jongen overleden is. Routine-doktersdrama over de geneesheer van de grote stad die mag zeggen wat er allemaal mank loopt in een kleinstadshospitaal, waar bovendien, door de schuld van de slechte organisatie, een jongen sterft waarvoor hij een zwak had. Je hebt alles al wel eens gezien. Zelfs DR. KILDARE zou dit opgewarmde kost gevonden hebben. Gilles Gérardin, Christian François en Léhérissey baseerden het scenario op een verhaal van Stéphane Palay en Jean-Pierre Couture. Achter de camera werd plaatsgenomen door Paul Bonis.

Docteur Sylvestre

Frankrijk 1995. Christiane Lehérissey. Met o.a. Betty Bomonde, Maria Pacôme en Jérôme Anger.

Dr. Pierre Sylvestre (Anger) wordt als vervanger naar een hospitaal gestuurd in een klein stadje in de buurt van Bordeaux. Tijdens een onderzoek ontdekt Sylvestre hersenvliesontsteking bij een tienjarige jongen. Hij laat hem onmiddellijk overbrengen naar de spoedafdeling, maar merkt al vlug tot zijn verbijstering dat alles hier vierkant draait. De volgende ochtend verneemt hij dat de jongen overleden is. Routine-doktersdrama over de geneesheer van de grote stad die mag zeggen wat er allemaal mank loopt in een kleinstadshospitaal, waar bovendien, door de schuld van de slechte organisatie, een jongen sterft waarvoor hij een zwak had. Je hebt alles al wel eens gezien. Zelfs DR. KILDARE zou dit opgewarmde kost gevonden hebben. Gilles Gérardin, Christian François en Léhérissey baseerden het scenario op een verhaal van Stéphane Palay en Jean-Pierre Couture. Achter de camera werd plaatsgenomen door Paul Bonis.

Comment épouser un héritage?

1995. Patrice Ambard. Met o.a. Gérard Darmon, Maria Pacôme en Cécile Pallas.

Dr. Pierre Sylvestre (Anger) wordt als vervanger naar een hospitaal gestuurd in een klein stadje in de buurt van Bordeaux. Tijdens een onderzoek ontdekt Sylvestre hersenvliesontsteking bij een tienjarige jongen. Hij laat hem onmiddellijk overbrengen naar de spoedafdeling, maar merkt al vlug tot zijn verbijstering dat alles hier vierkant draait. De volgende ochtend verneemt hij dat de jongen overleden is. Routine-doktersdrama over de geneesheer van de grote stad die mag zeggen wat er allemaal mank loopt in een kleinstadshospitaal, waar bovendien, door de schuld van de slechte organisatie, een jongen sterft waarvoor hij een zwak had. Je hebt alles al wel eens gezien. Zelfs DR. KILDARE zou dit opgewarmde kost gevonden hebben. Gilles Gérardin, Christian François en Léhérissey baseerden het scenario op een verhaal van Stéphane Palay en Jean-Pierre Couture. Achter de camera werd plaatsgenomen door Paul Bonis.

Adieu les roses

Frankrijk 1994. Komedie van Philippe Venault. Met o.a. Maria Pacôme, Grace De Capitani, Philippe Caroit, Jacques François en Sylvie Orcier.

Terwijl het landgoed al meer dan een eeuw familiebezit is, wordt Pacôme nu gedwongen het te verkopen. Haar zoon Caroit wil persoonlijk de meest geschikte koper selecteren, want hij wil niet dat het prachtige landgoed in handen valt van de eerste de beste rijke nietsnut. Wie zal het worden? De danseres van de Folies-Bergère? Het bourgeois koppel met hun brutale kind? Of misschien wel de romanschrijfster, die het voordeel heeft knap en alleenstaand te zijn. Caroit heeft zich al voorgenomen om te trouwen met de nieuwe eigenares, zodat het landgoed in de familie blijft. Intelligente, verfijnde komedie, met veel leuk uitgetekende personages, die stuk voor stuk uitstekend vertolkt worden. Nina Companeez schreef het scenario samen met regisseur Venault. Aan de camera stond Anne Khripounoff. Mag Bodard produceerde.

La crise

Frankrijk​/​​Italië 1992. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Vincent Lindon, Patrick Timsit, Yves Robert, Maria Pacôme en Valérie Alane.

De filmer, die op talentvolle, humoristische en intelligente wijze de vreemde trekjes van onze samenleving schetst, slaagt erin een zeer innemende komedie te maken rond de crisis van het paar, in de liefde, het werk en het leven. Het begint er allemaal mee, dat Victor, een briljant bedrijfsadvocaat, op een morgen ontwaakt, en achtereenvolgens ontdekt dat zijn vrouw hem heeft verlaten en dat hij zijn baan kwijt is. De teneergeslagen Victor doet wanhopige pogingen zijn vrienden en familieleden op de hoogte te brengen van zijn tegenspoed. Maar wat blijkt, iedereen verkeert in een crisis, die veel belangrijker wordt geacht dan die van Victor. Treffende dialogen, een tot in de puntjes verzorgd scenario en een perfecte acteursregie. Elke acteur toont op zijn eigen vlak lef en hoeft hier geen enkele spijt van te hebben. De kijker lacht, pikt een traan weg en wordt aan het denken gezet. Deze film vormt nu eens een goede weerspiegeling van deze tijd. Camerawerk van Robert Alazraki.

On m'appelle Emilie

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Maria Pacôme, Stéphane Bierry, Odette Laure, Jean-Pierre Andreani en Elisa Servier.

Een komedie van Pac[KA4]ome waarin zij zichzelf, zoals gewoonlijk, de hoofdrol heeft gegeven. Men bewijst zichzelf nu eenmaal vaak de beste diensten! Emilie (Pac[KA4]ome) die even mooie als uit de lucht gegrepen toekostplannen heeft, Jaja (Laure) die van plan is een `echte clochard` te blijven en Henri (Bierry), die het grootste gedeelte van zijn tijd op zijn valsspelende gitaar tokkelt, 'kraken' met zijn drieën een krot. Aldus het onderwerp en veel meer valt er niet aan toe te voegen. Twee uur lang achterlijke dialogen, bijna onfatsoenlijke cliché's, als wordt gekeken naar actuele gebeurtenissen, en overdreven spel, vooral van de meer dan hinderlijke Pacôme. Nog minder dan

Le noir te va si bien

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Jean Le Poulain, Maria Pacôme, Lucie Dolene, Jean-Simon Prévost en Annick Le Goff.

Bewerking van de komedie van Jean Marsan, een geplagieerde roman van de Amerikaan John Henry O'Hara. De handeling is verplaatst naar Engeland. John verdient zijn brood door met rijke vrouwen te trouwen, die hij vervolgens vermoordt. Tegelijkertijd trouwt Lucie rijke mannen om ze te vermoorden. Ze kennen elkaar niet. Een inspecteur van de Yard die ze al tijden verdenkt maar niet kan 'betrappen', koppelt de twee en wacht de moordpartij rustig af. De wittebroodsweken zijn veelbewogen, maar uiteindelijk begrijpen de echtelieden elkaar. Het plagiaat is minder dan het originele werk, want langdradige gedeelten ontbreken niet. De oude tv-rot slaagt er enigszins in het stuk luchtiger te maken door het een filmisch tempo te geven, maar hij kan niet voorkomen dat de uitdagende Pacôme als Lucie weer alle aandacht naar zich toe trekt, terwijl Le Poulain als John haar zo goed en zo kwaad als dat gaat van repliek dient, waardoor het geheel uit balans raakt. Nét

La compagnie de Sarah

Frankrijk 1990. Komedie van Stéphane Loison. Met o.a. Maria Pacôme en Stéphane Hillel.

Sarah (Pacôme) heeft een theater gekocht en een toneelgroep opgericht. Haar gezelschap is niet erg groot maar groot genoeg om Victor Hugo, Jules Renard of Bernard Shaw te spelen en de zaal vol te krijgen. Dan nog behoort het noodzakelijke talent aanwezig te zijn! De film- en tv-regisseuse, die zowel het scenario als de dialogen schreef, heeft getracht iets nieuws te maken op basis van een reeds lang bestaand thema. De grappen zijn echter gezocht en voorspelbaar. De componist heeft een soort geluidsbehangetje gemaakt. Het geheel heeft iets van een langdurig déjà-vu.

Jane

Frankrijk 1990. Komedie van Claudine Guilmain. Met o.a. Maria Pacôme, Pierre Arditi, Catherine Samie, Michel Robbe en Jacques Crépineau.

De wederwaardigheden van een actrice in het boulevardgenre, die zowel een nieuw publiek probeert te veroveren als een nieuwe liefde. Geschreven door Maria Pac[KA4]ome die zichzelf de hoofdrol heeft gegeven (zoals gewoonlijk) waarin zij schaamteloos slecht spel neerzet (zoals gewoonlijk). Meer is er niet over deze produktie te zeggen, behalve dat Arditi er nog het beste van probeert te maken terwijl de aparte ideeën van filmregisseuse Guilmain op het kleine scherm helemaal niet overkomen.

Les seins de Lola

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Maria Pacôme, François Perrot, Stéphane Hillel, Caroline Fornier en Nicolas Sempe.

Naar de komedie van Maria Pâcome, die zelf de hoofdrol speelt. Een vrouw, omringd door een reeks jonge vrienden, spant zich ervoor in op een prettige manier oud te worden. Alles en iedereen draait om Pâcome en de regisseur is gedegradeerd tot een bijfiguur. Kortom, filmisch van geen enkele waarde. De acteurs geven het licht melancholieke thema best grappig weer.

On m'appelle Emilie

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Stéphane Bierry, Odette Laure, Maria Pacôme, Jean-Pierre Andréani en Elisa Servier.

De regisseur wilde zich niet teveel vermoeien. Hij verfilmde letterlijk dit stuk van Maria Pacôme, waarin zij zichzelf uiteraard de hoofdrol van Emilie had toegedacht, terwijl Jean-Luc Moreau de regie deed. Een oppervlakkige en onschuldige komedie over drie randfiguren bij wie het woord 'werk' afgrijzen oproept. De clichés die altijd te vinden zijn in films gemaakt naar boulevardstukken, ontbreken niet. Hoewel ze met verve worden gebracht, kan met een paar geestige opmerkingen nog geen stuk worden gemaakt en nog minder een film.

Les sous-doués

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Galabru, Daniel Auteuil, Philippe Tacchini, Tonie Marshall en Magali Renoir.

Een chique middelbare school bereikt een dieptepunt in eindexamenresultaten. De directrice probeert met alle middelen meer succes te behalen, waartegen de leerlingen zich vindingrijk verzetten, al behalen ze met geraffineerde spiekmethodes wel het eindexamen. Bij een reünie tien jaar later blijken ze maatschappelijk allemaal zeer geslaagd, terwijl de politiecommissaris die hen het leven zuur maakte, is gedegradeerd tot verkeersagent. Deze in Frankrijk uiterst succesvolle klucht rijgt komische episodes zonder samenhang of ritme aan elkaar en laat de acteurs de vrije teugel in het aandikken van stereotype personages. De opzet om voortdurend alleen maar leuk te zijn, leidt tot platvoerse demagogie. Scenario van regisseur Zidi, Didier Kaminka en Michel Fabre. Camerawerk van Paul Bonis. Vervolg: LES SOUS-DOUÉS EN VACANCES.

Le Dernier baiser

Frankrijk​/​​België 1977. Komedie van Dolorès Grassian en Dolores Grassian. Met o.a. Annie Girardot, Maria Pacôme, Bernard Fresson, Dagmar Meyniel en Jacques Rosny.

Vrouwelijke taxi-chauffeur krijgt passagiere die haar overspelige echtgenoot laat volgen. Saamhorigheid leidt tot reeks van verwikkelingen en uitwisseling van vertrouwelijkheden. Uitgangspunt waarbij heldinnen ondanks leeftijd en ervaringen nog altijd niet los zijn van kasteelroman-dromen wordt gesmoord in wedstrijd grimassen van actrices op wie regisseuse geen enkele greep had. Slijtageslag voor de toeschouwer.

Silence... on tourne

Frankrijk 1976. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Roger Coggio, Elisabeth Huppert, Françoise Thuriès, Maria Pacôme en Laure Viala.

Een regisseur wil in zijn woning een pornofilm opnemen om zijn schulden te voldoen om daarna weer een kunstfilm te kunnen maken. De schuldeisers staan nog v[KA1]o[KA1]or de opnamen al voor de deur, zodat het scenario wordt aangepast aan de steeds chaotischer wordende omstandigheden. De rake observaties in het ietwat autobiografische scenario zijn amusant, maar ze slaan [KA1]o[KA1]ok op om het even welke low-budget film en laten de morele en sociale aspecten van porno buiten beschouwing. De teneur dat porno uitsluitend uit geldnood wordt gemaakt - ook al in de gelijktijdig gemaakte satires ATTENTION LES YEUX en ON AURA TOUT VU - is al te simpel, en de regie geeft de (voor de hand liggende maar leuke) grappen wat weinig leven.

La situation est grave ... mais pas déseperée

Frankrijk 1975. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Jean Lefebvre, Maria Pacôme, Michel Serrault, Daniel Prévost en Cécile Vassort.

Een aristocrate en een ondernemer proberen een minister te bewerken voor toestemming tot de bouw van een torenflat. Reeksen omstandigheden in en om het kasteel brengen de geheimhouding van de ontmoeting in gevaar. Deze banale toneelklucht kreeg een fantasieloze verfilming waarin de acteurs doen wat ze kunnen, dus veel te veel. Scenario van de regisseur naar het toneelstuk van Pierre Germont.

Bons baisers, à lundi

Frankrijk 1974. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Jean Carmet, Bernard Blier, Michel Bouquet, Maria Pacôme en Evelyn Buyle.

Gangsters beramen inbraak bij platenmagnaat, maar vinden in safe alleen credit-cards. Dus wordt eigenaar gedwongen cheque te tekenen, maar omdat het vrijdagavond is moeten hij en zijn huisgenoten gegijzeld worden tot de banken weer opengaan. Misdaadparodie heeft meer situatie- en minder dialooghumor dan bij Audiard gebruikelijk, maar types uit muziekwereld zijn zo voor de hand liggend karikaturaal neergezet dat het toch nooit leuk wordt.

Le distrait

Frankrijk 1970. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Bernard Blier, Maria Pacôme, Paul Préboist en Catherine Samie.

De onhandige Pierre Malaquet weet dankzij zijn moeder een baantje te krijgen bij een reclamebureau. Hij is behoorlijk creatief, maar opnames van zijn reclamespots lopen steevast in het honderd, met verontwaardigde reacties van het publiek als resultaat. Op een dag ontmoet hij de dochter van een belangrijke cliënt. Geestige komedie, regiedebuut van hoofdrolspeler Richard (Le Grand Blond avec une chaussure noire, 1972). Leuk mengsel van fysieke humor en absurdisme op z’n Frans. Bernard Blier is de amoureuze baas van het reclamebureau.

La Maison de campagne

Frankrijk 1969. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Danielle Darrieux, Jean Richard, André Luguet, Denise Grey en Maria Pacôme.

Op aandrang van zijn vrouw koopt een Parijse huisvader een buitenhuis dat eerst nog verbouwd moet worden. Allerhande tegenslagen en steeds nieuwe eisen voor snufjes van mevrouw maken een verbouwing zo kostbaar dat de woning in de stad verkocht moet worden. De verve van de acteurs - Darrieux voorop - doet de satire op de stedelijke hang naar het zuivere buitenleven leuker lijken dan het scenario en de regie zijn.

Un drôle de colonel

Frankrijk 1968. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Jean Yanne, Jean Lefebvre, Pascale Roberts, Maria Pacôme en Michel Galabru.

Britse gangsters willen een stripteasedanseres inschakelen bij hun inbraken, maar merken dat een mysterieuze concurrent hen steeds voor is. Ze willen hem voor één keer voor zijn, door een legerkolonel en diens Hindoestaanse bediende - die ze van een Indiase diamant willen beroven - te gijzelen. Door vervolgens in de huid van de kolonel en diens bediende te kruipen willen ze hun rivaal ontmaskeren en uitschakelen. De mogelijkheden voor een onderhoudende misdaadkomedie werden verwaarloosd ter wille van vermoeiende leukdoenerij, waarmee de Fransen het 'typisch Britse' op de hak proberen te nemen. Scenario van de regisseur en Jacques Vilfrid. Camerawerk van Willy Gricha.

Tendre voyou

Frankrijk​/​​Italië 1966. Komedie van Jean Becker. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Mylène Demongeot, Nadja Tiller, Stefania Sandrelli en Geneviève Page.

Een rokkenjager leeft op kosten van zijn veroveringen die hem van de wintersport tot op Tahiti brengen waar een onschuldig lijkend meisje hem tenslotte oplicht. De sterke bezetting kan deze flauwe film noch de eigen rollen redden.

Les tribulations d'un Chinois en Chine

Frankrijk​/​​Italië 1965. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Ursula Andress, Jean Rochefort en Maria Pacôme.

Rijkaard Arthur Lempereur (van l'empereur; de keizer) verveelt zich net niet dood genoeg en z'n zelfmoordpogingen zijn een fiasco. De Chinese Meneer Goh assisteert: kom er maar in, huurmoordenaars. Dan ontmoet onze goed verzekerde held echter Alexandrine en het leven is op slag verrukkulluk. Nu nog eventjes die zware jongens afschudden. Bébel gaat voor goud in dit heerlijke holderdebolderavontuur, zeer vrij naar Jules Verne. Rochefort excelleert als flegmatieke butler, fotografie en muzikale omlijsting verhogen de feestvreugde. Kolderieker dan voorganger L'homme de Rio, maar nauwelijks minder vermakelijk.

Les Combinards

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 1965. Komedie van Jean-Claude Roy. Met o.a. Darry Cowl, Jacques Bernard, Michel Serrault, Peppino De Filippo en Agnès Spaak.

Een berooid vriendenpaar probeert via contactadvertenties goedgelovige vrouwen geld afhandig te maken. Dit gaat goed tot [KA1]e[KA1]en van hen wordt gehouden aan zijn trouwbelofte, gedaan aan een meisje dat zelf de dochter van een huwelijkszwendelaar blijkt te zijn. Eens te meer worden de komische talenten van de acteurs onvoldoende benut door een slordig uitgewerkt scenario en ondermaatse regie (Roy zou na 1970 de maker van pornofilms worden)

Une Souris chez les hommes

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Poitrenaud. Met o.a. Dany Saval, Louis de Funès, Dany Carrel, Maurice Biraud en Dora Doll.

Inbrekers worden betrapt door de grillige dochter des huizes die medeplichtig wil worden en hun ideeën voor allerhande kraken aanpraat. De standaardrol van Saval als irritant warhoofd geeft De Funès alle reden voor zijn bekende woedeuitbarstingen, maar wordt in het verloop van de film nogal eentonig, omdat hij weinig anders te bieden heeft. De toegenomen populariteit van De Funès leidde tot een tweede roulement als UN DROLE DE CAID.

Les Gorilles

Frankrijk 1964. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Darry Cowl, Francis Blanche, Béatrice Altarina, Patricia Viterbo en Maria Pacôme.

Kruiers op het vliegveld Orly maken een koffer met juwelen zoek. De speurtocht naar passagiers die hem per ongeluk of met opzet kunnen hebben meegenomen, brengt hen in uiteenlopende vermommingen in een reeks van dwaze situaties. Film uit de tijd dat Cowl en Blanche gelanceerd werden als komisch duo. Ze hadden daarvoor zeker mogelijkheden, maar scenario's en regie als deze lieten hen zakken.

Le gendarme de St. Tropez

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Geneviève Grad, Michel Galabru, Jean Lefebvre en Christian Marin.

Eerste van zes komedies die Louis de Funès, in de rol van de ambitieuze gendarme Ludovic Cruchot, ruimschoots gelegenheid gaven voor zijn onnavolgbare woede-uitbarstingen en hyperactieve waanzin. Na zijn overplaatsing naar Saint-Tropez, wordt gendarme Cruchot plots een toonbeeld van ambitie en plichtsbesef: met overgave jaagt hij samen met zijn collega's op nudisten. Ook heeft hij problemen met zijn dochter die aansluiting zoekt bij de mondaine en hippe jongeren van Saint-Tropez. Nogal oubollig en gedateerd, maar toch ook wel weer charmant en grappig.

Que personne ne sorte

België​/​​Frankrijk 1963. Misdaad van Yvan Govar. Met o.a. Philippe Nicaud, Jacqueline Maillan, Marie Daëms, Jean-Pierre Marielle en Jess Hahn.

Een schrijfster van kinderboeken laat zich ontwetend inpalmen door een gentleman-ganster die haar gebruikt als dekmantel bij de ontvoering van een ambassadeursdochter. Detective Wens weet hem dankzij zijn vernuftige vermommingskunsten te ontmaskeren. Deze burleske verfilming van een politieroman van Stanislas Steeman - van wie Clouzot L'assassin habite au 21 heel wat beter bewerkte - blijft matig door de fantasieloze regie en het voor alle vermommingen te beperkte talent van Nicaud. Men ziet een leuke rol van Marielle als chique schurk en pittoreske locaties in Brugge.

Constance aux enfers

Spanje​/​​Frankrijk 1963. Drama van François Villiers en Francois Vilkliers. Met o.a. Michèle Morgan, Dany Saval, Maria Pacôme, Claude Rich en Carlos Casaravilla.

Een weduwe is getuige hoe haar losbandige buurvrouw door een jaloerse minnaar wordt gedood. Ze verbergt de moordenaar en wordt zijn geliefde, maar ze krijgt al spoedig chantagebrieven terwijl de jongeman zich wel erg onbekommerd buiten zijn schuilplaats waagt. De film weet een zekere sfeer en spanning te wekken boven de voorspelbaarheid van het scenario uit, maar de standaard- rolverdeling maakt het geheel ook niet verrassender. Morgan blijft van begin tot einde een waardige dame, Saval is irritant als altijd zodat haar wurging zeer welkom is. Ook bekend als WEB OF FEAR.

Le Tracassin ou les plaisirs de la ville

Frankrijk 1961. Alex Joffé. Met o.a. Bourvil, Pierrette Bruno, Armand Mestral, Maria Pacôme en Rosy Varte.

Een laborant wordt bezocht door alle kommer en kwel van leven in een grote stad en verdient bovendien te weinig om naar een grotere woning te kunnen verhuizen en te trouwen. Voor moed bij een confrontatie met zijn baas slikt hij peppillen, maar zóveel dat hij last van oncontroleerbare slappe lach krijgt. Deze vriendelijke satire neemt wat al te voor de hand liggende doelwitten en Bourvil heeft een aanstekelijke lach, maar bijna een hele film is wat al te veel.

Voulez-vous danser avec moi

Frankrijk​/​​Italië 1959. Thriller van Michel Boisrond. Met o.a. Henri Vidal, Brigitte Bardot, Dawn Addams, Darío Moreno en Philippe Nicaud.

Tandarts Hervé, gehuwd met Virginie van goeden huize, rommelt na een dispuut met zijn jonge blom (Bardot) kortstondig met dubieuze danslerares Anita (Addams). Dom van Hervé, want Anita's handlanger Léon maakt chantagekiekjes van het samenzijn. Dan legt Anita het loodje: gare rapen voor de schuinsmarcheerder. Amusante bewerking van de roman The Blonde Died Dancing (1956, William Roos en Audrey Kelley) met Bardot in ruitjesrok en Serge Gainsbourg als Anita's gluiperdvriendje. Coscenarist was Jean-Charles Tacchella, later beroemd dankzij Cousin, cousine en maker van de prachtige cinefielenfilm Travelling avant.

Les Jeux de l'amour

Frankrijk 1959. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Geneviève Cluny, Jean-Louis Maury, Maria Pacôme en Jeanne Pérez.

Een jonge antiquaire wil een kind van haar minnaar, maar deze schrikt terug voor de verantwoordelijkheid. Een al lang in stilte verliefde buurman probeert zijn kans te grijpen. Dit debuut van De Broca onder supervisie van Chabrol charmeert door de speelse stijl en de spontaniteit van de acteurs. Opnieuw gefilmd als UNE FEMME EST UNE FEMME.