Erick Weiss

Crime of the Century

Verenigde Staten 1996. Drama van Mark Rydell. Met o.a. Stephen Rea, Isabella Rossellini, J.T. Walsh, Michael Moriarty en Allen Garfield.

Till Murder Do Us Part

Canada 1992. Drama van Dick Lowry. Met o.a. Meredith Baxter, Stephen Collins, Michelle Johnson, Kelli Williams en Stephen Root.

Baxter stelt heel haar leven in dienst van echtgenoot Collins, zijn carrière en hun kinderen. Tot ze begint te vermoeden dat haar man er een minnares op nahoudt. Haar man is haar ziekelijke jaloezie beu en stelt voor een tijdje uit elkaar te gaan. In die periode begint hij inderdaad een affaire met zijn secretaresse. Als Baxter de stukken voor de echtscheiding ontvangt, komt haar bittere woede tot een gewelddadige explosie. Niet erg overtuigend relaas van een zaak die in Amerika heel wat stof deed opwaaien. Baxter speelt haar rol van Betty Broderick als een karikatuur; een vrouw die niet de minste logica aan de dag legt. De andere acteurs kunnen het script van Joe Cacasi, naar een artikel van Amy Wallace, niet redden. Vakkundige fotografie van Frank Beascoechea. Om onbegrijpelijke redenen bekroond op het Festival van Montreal in 1992. Kreeg een vervolg: HER FINAL FURY: BETTY BRODERICK, THE LAST CHAPTER. Ook bekend als A WOMAN SCORNED.

Ladykiller

Verenigde Staten 1992. Romantiek van Michael Scott. Met o.a. Mimi Rogers, John Shea, Tom Irwin, Alice Krige en Bob Gunton.

Politieagente Rogers is een workaholic. Ze gaat zo op in haar werk dat ze volgens velen als oude vrijster zal eindigen. Via een huwelijksbureau hoopt ze de juiste man te vinden; op een avond staat Shea voor de deur. Ze beleven een heerlijke romantische avond, maar de volgende dag is ze haar sleutels kwijt en bovendien beweert men bij het huwelijksbureau niemand gestuurd te hebben. Op zoek naar hem ontdekt ze dat een man met dezelfde naam gezocht wordt in verband met de verdwijning van een meisje. Voor haar breekt de hel los. Niet bepaald een origineel plot, maar de ontknoping is toch nog verrassend. Rogers is gewoon zichzelf en Shea lijkt zich te specialiseren in het uitbeelden van gestoorde figuren. Shelley Evans schreef het scenario, dat gladjes in beeld gebracht werd door Isidore Mankofsky.