Jacques Rivette

Jacques Rivette (1928): regie, cast en scenario.
Er zijn 25 films gevonden.

Ne touchez pas la hache

2007 | Drama

Frankrijk/Italië 2007. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Jeanne Balibar, Guillaume Depardieu, Michel Piccoli, Bulle Ogier en Barbet Schroeder.

Zoals in Honoré de Balzacs semi-autobiografische roman La duchesse de Langeais (1834) hertogin Antoinette haar aanbidder markies de Montriveau listig op afstand houdt, zo houdt Rivette in zijn verfilming de kijker op afstand. Deze platonische anti-liefde tussen twee aristocraten in Restauratie-Frankrijk wordt verteld met strikte terughoudendheid, tussentitels en dialogen als degenduels. Scenaristen Rivette, Pascal Bonitzer en Christine Laurent verwoorden, trouw aan de oorspronkelijke tekst, welhaast perverse afgronden van vruchteloze passie. De immer intrigerende Balibar piekt als hertogin Kwelgeest, Depardieu junior als gekwelde generaal. Streng en stijlvast en wellicht juist daardoor ongeschikt voor niet-Rivetters. Bijrol van regisseur Barbet Schroeder.

Histoire de Marie et Julien

2003 | Drama

Frankrijk/Italië 2003. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Anne Brochet, Jerzy Radziwilowicz en Emmanuelle Béart.

Va savoir

2001 | Drama, Komedie, Romantiek

Duitsland/Italië/Frankrijk 2001. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Marianne Basler, Sergio Castellitto, Jeanne Balibar, Bruno Todeschini en Hélène de Fougerolles.

Innemende comedy of manners rond zes personen (een regisseur, een actrice, haar voormalige amant, diens echtgenote, haar minnaar en zijn zus) biedt bitterzoete verwikkelingen en hilarische situaties, gemodelleerd naar Pirandello's 'Zes personages op zoek naar een auteur'. Het literair getinte scenario is een typisch ensemblestuk, dat met de solide rolverdeling heel goed tot zijn recht komt, vooral tegen de achtergrond van het theaterwereldje, waarin de 73-jarige Rivette, die met Va savoir wellicht een van zijn toegankelijkste films heeft gemaakt, zo graag werkt. Tegenover het volledig uitgebalanceerde geheel staat de lange speelduur, voor een modern publiek mogelijk wat teveel van het goede.

Secret défense

1998 | Mysterie, Familiefilm

Zwitserland/Frankrijk/Italië 1998. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jerzy Radziwilowicz, Laure Marsac, Françoise Fabian en Pascal Bonitzer.

Moderne Franse versie van de klassieke Elektra-mythe met Sylvie (Bonnaire) in de hoofdrol. Haar leven is uitermate gestructureerd totdat haar broer Paul (Colin) komt opdagen met een verward verhaal over de vermeende moordenaar van hun vader. Ze besluit zich te wapenen en stort zich zo in een intrigerend verhaal van dood en rampspoed, liefde, vertrouwen en wraak. De controversiële Nouvelle Vague-filmmaker Rivette maakte ooit een 13 uur lange film (Out one, 1971) en heeft een diepe minachting voor filmconventies als continuïteit en plot. In het 'slechts' 170 minuten (in de oorspronkelijke versie) durende Secret défense verstrengelt hij op een intelligente manier het leven van alledag met een raadselachtige vervreemding. De acteurs lijken al improviserend met het meanderende plot mee te deinen. De focus ligt bij de realiteit van het moment zoals Sylvie die beleeft, zonder een ogenblik de aandacht van de kijker te verliezen. (VM/VPRO Gids)

Lumière et compagnie

1995 | Documentaire

Duitsland/Spanje/Noorwegen/Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Haut bas fragile

1995 | Musical, Komedie

Frankrijk 1995. Musical van Jacques Rivette. Met o.a. Marianne Denicourt, Nathalie Richard, André Marcon, Bruno Todeschini en Wilfred Benaiche.

Deze musical is veel te lang: bijna drie uur. Het verhaaltje is bijzaak, flutterig en soms moeilijk te volgen. De individuele zang met bij behorende danspasjes niet goed genoeg. Positief zijn de choreografie en het spel van de drie jonge hoofdrollen.

Jean Renoir, le patron

1994 | Documentaire

Frankrijk 1994. Documentaire van Jacques Rivette. Met o.a. Jean Renoir en Michel Simon.

Op 25 mei 1966 zitten regisseur Renoir en acteur Simon in een bistro aan de oevers van de Marne. Ze praten er lustig op los over hun jarenlange samenwerking, over hun opvattingen over film, over de principes van een regisseur en een acteur. Deze door Rivette geregisseerde film was bedoeld als een deel van de trilogie die [KL]Cin[KA1]eastes de notre temps[KLE] wijdde aan Renoir. Om juridische redenen mocht deze aflevering echter niet worden uitgezonden. In 1994 heeft Rivette de film opnieuw gemonteerd, waarna hij eindelijk werd vrijgegeven voor vertoning. Vooral interessant voor studenten filmkunde. Jean Eustache monteerde in het gesprek fragmenten uit films als BOUDU SAUVE DES EAUX (1932) en LA CHIENNE (1931). Het gesprek werd in rechte banen geleid door Janine Bazin en André S. Labarthe. Het camerawerk is van Henri Cartier-Bresson en Pierre Mareschal. Ondertitel: PORTRET DE MICHEL SIMON PAR JEAN RENOIR ou PORTRET DE JEAN RENOIR PAR MICHEL SIMON ou LA DIRECTION D'ACTEURS: DIALOGUE.

Jeanne la pucelle

1993 | Historische film

Frankrijk 1993. Historische film van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, André Marcon, Philippe Morier-Genoud, Jean-Louis Richard en Bernard Sobel.

In de 14e eeuw bevindt Frankrijk zich op het dieptepunt van een crisis. Door de eindeloze oorlogen heersen in het land ellende en hongersnood. Daarbij komt de pestepidemie van 1347, die de verzwakte bevolking dreigt uit te roeien. Wanneer ook nog koning Karel IV sterft zonder een mannelijke troonopvolger, is de malaise compleet. Dan staat er uit het volk een jonge vrouw - eigenlijk nog een tiener - op die beweert het land te zullen redden. Eindeloze geschiedenisles, gebracht op de eigenzinnige manier van Rivette die vooral de feministische kant van Jeanne d`Arc (gespeeld door Bonnaire) benadrukt. Hij ontdoet haar van haar aureool van heiligheid en brengt een klein, bleek, eenvoudig, gelovig meisje ten tonele. De film werd uitgebracht in twee delen, getiteld LES BATAILLES (160m) en LES PRISONS (176m). Drastische inkorting had de film ongetwijfeld veel goeds gedaan. Scenario van Pascal Bonitzer en Christine Laurent. Fotografie van William Lubtchansky.

La belle noiseuse

1991 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1991. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Michel Piccoli, Jane Birkin, Emmanuelle Béart, Marianne Denicourt en David Bursztein.

Regisseur Rivette, Pascal Bonitzer en Christine Laurent bewerkten vrijelijk het korte verhaal van Honoré de Balzac Le chef-d'oeuvre inconnu. Schilder Piccoli heeft in zijn atelier een onvoltooid naakt van zijn zachtsprekende vrouw Birkin staan, waaraan hij vijftien jaar geleden begonnen was. Hij schildert het werk nu af met behulp van de mooie Béart, die niet erg op haar gemak lijkt te zijn in d'r blootje, maar toch de voornaamste attractie vormt. Voor het overige is het een trage beweging waar geen einde aan lijkt te komen. Wordt ook uitgezonden in een 'korte' versie van 125m en is met die lengte ook nog even in de zalen te zien geweest. De 'hand' van schilder Piccoli behoort toe aan kunstenaar Bernard Dufour. Achter de camera stond William Lubtchansky.

Das parallele Leben: Jacques Rivette - ein Porträt

1991 | Documentaire, Biografie

Duitsland 1991. Documentaire van Norbert Jochum en Karlheinz Opiustil.

De Franse regisseur Jacques Rivette (1928) heeft altijd al een haat-liefde verhouding gehad met Parijs. Het is een koude stad waar niemand warm onthaald wordt. Zijn films spelen zich af in een heel eigen universum dat geen onderscheid maakt tussen waken en dromen, fictie en werkelijkheid. Hij toont mensen die komen en gaan in een metropool waar ze onopvallend opgelost worden in de massa. Zijn acteurs spelen niet voor de toeschouwer maar voor zichzelf en wij mogen even in hun leven kijken. Na deze lange, po[KA3]etische inleiding, grotendeels samengesteld met fragmenten uit LE PONT DU NORD, komt de regisseur zelf eindelijk in beeld. Hij licht zijn onorthodoxe werkwijze toe, praat over zijn films en toneelstukken en zijn voorliefde voor het [KL21]uvre van Honor[KA1]e de Balzac. Dit alles wordt ge[KA3]illustreerd met fragmenten uit LA BANDE DES QUATRE, OUT 1: SPECTRE, CELINE ET JULIE VONT EN BATEAU en L`AMOUR FOU. De dialogen werden wel in het Duits nagesynchroniseerd. Jochum schreef en verwezenlijke het eerste deel en Opiustil nam het tweede deel (het interview) voor zijn rekening. De commentaarstemmen zijn van Christiane Baumann en Hartmut Becher en Ingo Kratisch stond achter de camera.

1990 | Biografie, Documentaire

Frankrijk 1990. Biografie van Claire Denis.

Een haarfijn uitgewerkt en vrij origineel portret van een cineast met een nog veel origineler, soberder, veeleisender en moeilijker oeuvre, dat ten onrechte weinig bekendheid geniet. Voor hem bestaat film op zich en zijn de werkelijke thema's tegelijkertijd de acteurs en de lengte, zoals Claire Denis hier aantoont met een zeer zorgvuldige selectie van verscheidene scènes uit verschillende films. Dit portret is vooral een persoonlijk experiment dat het soms nauwelijks begrijpelijke van het werk van Rivette goed weet weer te geven.

La bande des quatre

1988 | Drama, Thriller

Frankrijk 1988. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Benoît Régent, Fejria Deliba, Bernadette Giraud en Inès De Medeiros.

Rivette is van mening dat een film gefilmd toneel behoort te zijn. In zijn oeuvre heeft hij deze opvatting consequent in praktijk gebracht. Dit werk wordt gekenmerkt door drie plaatsen van handeling: de toneelrepetities in een theatertje in Parijs, een café en het huis, waar de vier toneelspelende vriendinnen wonen. Wat er verder gebeurt, wordt duidelijk door vermoeiend geklets dat de hoofdpersonen met elkaar voeren. En dit langer dan twee en een half uur.

Hurlevent

1985 | Experimenteel, Drama, Romantiek

Frankrijk 1985. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Fabienne Babe, Lucas Belvaux, Sandra Montaigu, Alice de Poncheville en Olivier Cruveiller.

Dit is een bewerking van Emily Brontës Wuthering Heights, maar de interpretatie is zeer vrij. Zo speelt het verhaal zich af in de jaren 1930-1940 in plaats van de Victoriaanse tijd en loopt het af lang voor het einde van het boek. De situering is verplaatst van het troosteloze Yorkshire naar de zonnige Provence. Babe is verliefd op vondeling Belvaux, die met haar en d'r broer op de boerderij van vader woont. Na vaders dood trouwt zij met de rijke Torres en Babe's broer Cruveiller vernedert Belvaux voortdurend. Deze verlaat de hofstede en keert drie jaar later als een rijk man terug. Hij zoekt genoegdoening en Babe is wederom verliefd op hem; dat leidt haar naar een tragisch noodlot. Rivette experimenteert echter net zoveel als Bresson. Na de verfilming van William Wyler en vooral die van Luis Buñuel is het des te gewaagder, vanwege de zeer jonge leeftijd van de spelers die voor ongelijkmatige prestaties zorgen. Liefde, erotiek en dood zijn de ingrediënten met merkwaardig goede en ook volledig mislukte scènes. Rivette moet beschouwd worden als een zoeker, voor wie bovendien alle films zich op een bühne afspelen. Met andere woorden: een film is een ceremonie. Het scenario is van de regisseur, die het samen met Pascal Bonitzer en Suzanne Schiffman schreef. Achter de camera stonden Renato Berta en Jean-Paul Torreille.

L'amour par terre

1984 | Drama, Komedie

Frankrijk 1984. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Geraldine Chaplin, Jane Birkin, André Dussollier, Isabelle Linnartz en Jean-Pierre Kalfon.

Twee actrices met nogal tegengestelde karakters krijgen een aantrekkelijk aanbod van een toneelschrijver. Droom en werkelijkheid zijn moeilijk te onderscheiden in de daaropvolgende gebeurtenissen die geheel in handen lijken van de toneelschrijver. Mooie actrices en mooi camerawerk (William Lubtchansky) hoeven nog geen mooie film op te leveren. Na een veelbelovend begin krijgt de film een onbevredigend vervolg. Scenario van Pascal Bonitzer, Marilu Parolini, Suzanne Schiffman en Jacques Rivette.

Le Pont du nord

1980 | Experimenteel, Mysterie

Frankrijk 1980. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Pascale Ogier, Pierre Clémenti, Jean-François Stévenin en Benjamin Baltimore.

Een uit de gevangenis ontslagen vrouw komt in contact met een eenvoudig meisje en merkt dat haar vroegere minnaar door gokschulden in een geheimzinnig complot is verstrikt. Samen en onafhankelijk van elkaar proberen de vrouwen zijn missie uit te voeren, terwijl ze zich overal en door iedereen bespied wanen. Nieuw experiment van Rivette met fictie en representatie daarvan heeft een scenario-opbouw in etappen, wat de film ondanks alle fantasie en speelsheid erg cerebraal maakt. De geboden speelruimte aan moeder en dochter Ogier leidt toch tot opmerkelijke individuele scènes, terwijl Parijs met zijn bekende historische monumenten mysterieus anders in beeld is gebracht.

Merry-go-round

1979 | Thriller

Frankrijk 1979. Thriller van Jacques Rivette. Met o.a. Maria Schneider, Joe Dallesandro, Sylvie Meyer, Françoise Prévost en Danielle Gégauff.

Onafhankelijk van elkaar volgen een man en een meisje het spoor van een verdwenen vrouw die ontvoerd lijkt te zijn. Hun wegen kruizen elkaar in een komplot, waarbij niemand degene blijkt te zijn die hij schijnt te zijn. Deze nieuwe labyrintachtige film van Rivette (in de verte ge[KA3]inspireerd op Chandlers [KL]Little Sister[KLE]) is aardser dan DUELLE en NORO[KA4]IT waarmee hij een triologie vormt, en is weer vooral aanleiding tot wisselend (en voortreffelijk) rollenspel, dat hier direct gerelateerd wordt aan free jazz-improvisaties. Een minpunt is dat ieder voor zich acteert, zonder de wisselwerking van echt samenspel.

La mémoire courte

1979 | Thriller

Frankrijk/België 1979. Thriller van Eduardo de Gregorio. Met o.a. Nathalie Baye, Bulle Ogier, Philippe Léotard, Adrian Brine en Claire Wauthion.

Judith Mesnil (Baye) werkt als tolk voor Unesco. Op een dag wordt haar gevraagd onderzoek te doen naar de schrijver Marcel Jaucourt, om het leven gekomen bij een auto-ongeluk in Argentinië. Ze ontdekt dat hij met een boek bezig was over verborgen nazi's en komt op het spoor van een man die op oorlogsmisdadigers jaagt. Regisseur De Gregorio en scenarist Edgardo Cozarinsky maken het de kijker niet makkelijk door een acteur verschillende personages te laten spelen. Leuk zijn de cameo's van collega-regisseurs Jacques Rivette, Benoît Jacquot, Barbet Schroeder en Frédéric Mitterrand.

Noroît

1976 | Avonturenfilm, Drama, Fantasy

Frankrijk 1976. Avonturenfilm van Jacques Rivette. Met o.a. Bernadette Lafont, Geraldine Chaplin, Kika Markham, Babette Lamy en Anne-Marie Reynaud.

Deze tweede van Rivette voor actrice-combinaties bedachte films waarin stervelingen zich meten met kortstondig op aarde vertoevende goden - na Duelle - verplaatst de Jacobijnse Revenger's Tragedy zich naar de strijd van een jonge vrouw, die om de dood van haar broer te wreken infiltreert in een bende van vrouwelijke smokkelaars en ten slotte de verantwoordelijke 'dochter van de zon' tegemoet treedt. Het ondoorzichtige en bizarre handelingsverloop wordt gecompenseerd door de geboden spelkansen in barre en primitieve emoties en acties, die de actrices met overrompelende inzet weten te benutten en zo de aandacht vasthouden ondanks de overmatige lengte.

Duelle

1976 | Mysterie, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1976. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Juliet Berto, Jean Babilée, Nicole Garcia en Hermine Karagheuz.

Twee maangodinnen - een van het licht, een van het duister - zijn op aarde om een magische steen te vinden. Zij doen een beroep op de steun van stervelingen, die zich niet zó laten manipuleren als de godinnen hadden verwacht. Dit verwarrende en ondoorzichtige verhaal vol labyrinten en dubbele bodems is ondanks alle onbegrip die het wekt boeiend door transformatie van het alledaagse of nachtelijke Parijs in een magisch theaterdecor voor het verschuivende rollenspel van de inspirerende en geïnspireerde actrices. Deel 1 van een trilogie met NOROÎT en MERRY-GO-'ROUND. Scenario van Eduardo de Gregorio, Marilu Parolini en Jacques Rivette. Camerawerk van William Lubtchansky.

Céline et Julie vont en bateau

1974 | Experimenteel, Mysterie, Komedie

Frankrijk 1974. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Juliet Berto, Dominique Labourier, Bulle Ogier, Marie-France Pisier en Barbet Schroeder.

Bibliothecaresse wordt uit een al te kalm bestaan gelokt door een goochelaarster - zoals Alice door het konijn in ALICE IN WONDERLAND - en meegesleept in reeks van denkbeeldige avonturen, waarbij ze met name ingrijpen in intriges van twee vrouwen om de gunst van een weduwnaar die diens kleine dochtertje naar het leven staan, waarbij ze zelf voor de anderen onzichtbaar blijven en het kind redden door het mee te nemen in hun wereld. Volstrekt unieke komedie gebruikt fantastisch uitgangspunt als aanleiding om verschillende soorten fictie te parodiëren en te relativeren en actrices die zelf aan het scenario meewerkten, kans tot aanstekelijk spontaan spel te geven. Daardoor wordt herkenbaar Parijs verrassende wonderwereld, waarin illusies even snel worden opgebouwd als afgebroken.

Out one: Spectre

1973 | Experimenteel, Mysterie

Frankrijk 1973. Experimenteel van Jacques Rivette en Suzanne Schiffman. Met o.a. Juliet Berto, Jean Bouise, Françoise Fabian, Bernadette Lafont en Jean-Pierre Léaud.

De speurtocht van L[KA1]eaud naar een geheimzinnig complot, waarbij dertien mensen betrokken zouden zijn in een machtsstrijd binnen de Vijfde Republiek, is niet meer dan een rode draad om een reeks acteurs contrasterend bij elkaar te brengen of onafhankelijk van elkaar te tekenen in uiteenlopende spelstijlen. De repetities van Griekse tragedies onder een autoritaire regisseur en in een democratische interpretatie vanuit de acteurs zelf nemen een belangrijke plaats in binnen deze film die na voltooiing in 1971, 820 minuten duurde en bekend staat als OUT ONE, maar in de bekorte versie een opmerkelijke eenheid blijkt te hebben, ook door de fotografie die met simpele middelen van het herkenbare Parijs een vervreemde fantasiewereld maakt als theaterdecor waar binnen alles mogelijk is. De oorspronkelijke versie van twaalf uur en veertig minuten werd in 1990 ingedeeld in acht opeenvolgende episoden die op tv werden vertoond met het predicaat OUT 1 - Noli me tangere. Rivette, die bekend staat om zijn minachting voor het publiek, heeft maar [KA1]e[KA1]en succesfilm gemaakt (de aanvankelijk verboden LA RÉLIGIEUSE) en wordt gerekend tot de nouvelle-vague regisseurs, maar het grootste deel van zijn tijd heeft hij doorgebracht als redacteur van het filmtijdschrift Cahiers du Cinéma.

L' Amour fou

1969 | Experimenteel

Frankrijk 1969. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Jean-Pierre Kalfon, Bulle Ogier, Michèle Moretti, Josée Destoop en Françoise Godde.

Al het werk van Jacques Rivette getuigt van grondige bespiegelingen over macht, beperkingen en dubbelzinnigheden van visuele taal. Gedurende meer dan vier uur bevindt een paartje zich in twee afgesloten ruimten vanwege de mise en scène van het toneelstuk Andromaque. Samengevat, de 35 mm camera kijkt televisie, die op haar beurt naar toneel kijkt. Dit resulteert in uitermate subtiele variaties, zo subtiel dat ze verloren raken in een labyrint van signalen die op hun beurt weer slaan op een tweede filmlaag over de betrekkingen die het paar er zelf innerlijk op nahoudt. Deze even ambitieuze als gewaagde poging gaat uiteindelijk onder in een zee van verveling.

La Réligieuse

1966 | Drama, Historische film

Frankrijk 1966. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Anna Karina, Liselotte Pulver, Micheline Presle, Francine Bergé en Francisco Rabal.

Een jonge aristocrate is door haar ouders voor het klooster voorbestemd, maar wijst aanvankelijk de aflegging van de gelofte af tot ze uit bewondering voor de moeder-overste haar weigering intrekt. In verschillende kloosterordes wordt ze onderworpen aan martelpraktijken en vasten. Ze wordt bovendien van bezetenheid beschuldigd. Evenmin als haar verzet geeft ze haar geloof in God op. Deze opmerkelijk in beeld gebrachte en schitterend gespeelde film naar de roman van Denis Diderot werd bij zijn première verboden wegens antikerkelijke strekking en daardoor een schandaalsucces. Zoiets is nu onvoorstelbaar, maar de uitzonderlijke kwaliteiten van de film laten zich onbevangener beoordelen.

La nouvelle vague par elle-même

1964 | Documentaire

Frankrijk 1964. Documentaire van Robert Valey. Met o.a. Claude Chabrol, Jacques Demy, Georges Franju, Jean-Luc Godard en Henri Langlois.

In 1964 maakte regisseur/scenarioschrijver Valey een balans van de nouvelle vague op, vijf jaar na de geboorte, op het moment dat de grote namen, die deze stroming hadden voortgebracht, hun eerste commerciële flops hadden en door de kritiek waren neergesabeld. Valey laat de scheppers van de nieuwe golf aan het woord komen, die in 1962 zijn hoogtepunt beleefde. Ze praten honderduit over hun eerste film, hoe deze tot stand kwam, de moeilijkheden die ze ondervonden, enz. enz. Tevens toont Valey een beeld van het filmfestival van Cannes in 1959 waar de term nouvelle vague ontstond. Een hoop hoogdravend gelul, dat de gewone filmliefhebber siberisch laat. Hooguit interessant voor filmstudenten en -historici. Het commentaar wordt ingesproken door François Maistre. Het camerawerk is van Jean Isnard. In 1995 werd deze documentaire bewerkt door Janine Bazin en André Labarthe tot een film van een uur met nieuw commentaar van Jean-Claude Dauphin.

Paris nous appartient

1958 | Mysterie, Drama, Experimenteel, Thriller

Frankrijk 1958. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Betty Schneider, Gianni Esposito, Françoise Prévost, Jean-Claude Brialy en Daniel Croheim.

Een naïef meisje belandt via haar broer op een soirée van mislukte kunstluizen en snobs. Gesprekken, onder invloed van alcohol, over een verdwenen musicus en de plotselinge dood van een zich provocerend gedragende ex-journalist, onthullen het bestaan van een geheimzinnige organisatie. De bewust abstract gehouden komplotintrige is de aanleiding voor een reeks vreemde situaties waarvoor overbekende Parijse plekjes verrassend zijn gebruikt en een psychologische uitdieping van de personages. Een reeks visuele verwijzingen naar beroemde films - vooral KISS ME DEADLY - en de rollen van de regisseurs Chabrol, Demy en Godard maken dit een typisch vroeg nouvelle vague-werkstuk met alle boeiende en irritante aspecten van dien. Scenario van regisseur Rivette en Jean Gruault. Camerawerk van Charles Bitsch.

imdb: Zoek Jacques Rivette op IMDB

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2007	Ne touchez pas la hache
2003	Histoire de Marie et Julien
2001	Va savoir
1998	Secret défense
1995	Haut bas fragile
1994	Jean Renoir, le patron
1993	Jeanne la pucelle
1991	La belle noiseuse
1988	La bande des quatre
1985	Hurlevent
1984	L'amour par terre
1980	Le Pont du nord
1979	Merry-go-round
1976	Noroît
1976	Duelle
1974	Céline et Julie vont en bateau
1973	Out one: Spectre
1969	L' Amour fou
1966	La Réligieuse
1958	Paris nous appartient

name

email

mijn instellingen