Franck Landron: regie en productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Inguélézi

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Marie Payen, Éric Caravaca, Françoise Lebrun en Mar Sodupe.

Na zijn innemende filmhuishit Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran, waarin Omar Sharif een oude Turk speelt die bevriend raakt met een Franse tiener, verfilmde Dupeyron zijn eigen roman Inguélézi, weer over een multiculturele vriendschap. Jonge weduwe Geneviève (Payen) stuit in haar kofferbak op Kader (Caravaca), een gevluchte Koerd die Engeland probeert te bereiken. Uit medelijden besluit ze hem te brengen. Zo begint een onconventionele roadmovie met twee personages die elkaar niet verstaan, maar zich herkennen in elkaars verdriet. Subtiel gedaan, al maken het trage tempo, bibberige camerawerk en de lange stiltes Inguélézi moeilijker uit te zitten dan Monsieur Ibrahim.

Le battement d'ailes du papillon

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Laurent Firode. Met o.a. Audrey Tautou, Faudel, Eric Feldman, Eric Savin en Lysiane Meis.

Na zijn innemende filmhuishit Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran, waarin Omar Sharif een oude Turk speelt die bevriend raakt met een Franse tiener, verfilmde Dupeyron zijn eigen roman Inguélézi, weer over een multiculturele vriendschap. Jonge weduwe Geneviève (Payen) stuit in haar kofferbak op Kader (Caravaca), een gevluchte Koerd die Engeland probeert te bereiken. Uit medelijden besluit ze hem te brengen. Zo begint een onconventionele roadmovie met twee personages die elkaar niet verstaan, maar zich herkennen in elkaars verdriet. Subtiel gedaan, al maken het trage tempo, bibberige camerawerk en de lange stiltes Inguélézi moeilijker uit te zitten dan Monsieur Ibrahim.

Un amour de trop

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Franck Landron. Met o.a. Christine Boisson, Christophe Odent, Jean-Michel Martial, Hélène Roussel en Bernard Ballet.

Het portret van een gecompliceerde, vage, verwarrende, raadselachtige, vreemde, smartelijke, dromerige en hartstochtelijke vrouw. Of ze het nu allemaal achter elkaar of tegelijk is, mag de kijker zelf uitmaken. Sandra (Boisson) flirt met de dood, vlucht in haar fantasie, de poëzie, de dronkenschap van een hartstochtelijke liefde en in de absurde humor, zoals wanneer zij op een regenachtige dag in december een zwempak aantrekt. Het zou een sterke film kunnen zijn, maar een scenario was er niet, en dan zijn er nog het aarzelende tempo en de weinig overtuigende, beslist niet spontane dialogen. Maar de hoofdrolspeelster redt met haar tederheid niettemin deze onaffe film.