Jacques Bonnafé: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Le sang du renard

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Serge Meynard en Serge Maynard. Met o.a. Marianne Basler, Julie-Anne Roth, Jacques Bonnafé, Dimitri Rougeul en Serge Riaboukine.

In een dorpje van de Franse Jura plaagt de dorpsidioot, S[KA1]everin (Bonnaff[KA1]ede) de kleine Marinette (Roth), waardoor het meisje in een rivier valt. Marinette is ongedeerd maar S[KA1]everin is ervan overtuigd dat zij verdronken is. Doodsbang vlucht hij naar huis, waar hij opgevangen wordt door zijn zuster Raymonde (Basler). Die profiteert van Séverins naïviteit om hem in hun huis te 'verbergen'. Dit landelijk drama, gesitueerd in 1965, is geschreven door regisseur Meynard, en houdt de kijker tot de laatste minuut in de ban. Origineel en realistisch. Schitterende vertolkingen van Basler en Bonnafé, subtiel simplistisch maar toch met enkele donkere kantjes. Muziek van Roland Romanelli.

L'année du certif

1995 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1995. Familiefilm van Jacques Renard. Met o.a. Jacques Bonnafé, Mireille Perrier, Jean Yanne, Felix Briaud en Michèle Moretti.

Cévennes, juli 1934. Naar jaarlijkse traditie zullen twee dorpen uit de streek hun verdienstelijkste leerlingen inzetten voor de prijs der cantons. Ditmaal zijn beiden ervan overtuigd de meest geschikte kandidaat voor de eerste prijs in hun rangen te hebben. Wat normaal een goedmoedige competitie is wordt dit keer een grimmige strijd waarbij niet steeds eerlijk gespeeld wordt. Moraliserende jeugdfilm die wil duidelijk maken dat het niet om de knikkers gaat, maar om het spel. En: eerlijk duurt het langst. Over het algemeen onderhoudend en goed gespeeld, vooral door de jonge Briaud, een schlemiel met een brilletje dat ieders hart zal stelen en Yanne als de grootvader. Geschreven door Philippe Madral, naar een roman van Michel Jeuri. Fotografie van Gérard Vigneron.

Les enfants du vent

1991 | Oorlogsfilm, Komedie, Familiefilm

Frankrijk​/​​Polen 1991. Oorlogsfilm van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnafé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Tijdens WO II zorgen een ouderpaar, dat in het verzet zit, ervoor dat hun kinderen op het platteland in veiligheid worden gebracht. De kinderen, die onwetend zijn over feit dat hun ouders meedoen met de ondergrondse beweging, doen een mislukte poging hen te vinden. Daarna vermaken zij zich en de dorpsbewoners met satirische toneelopvoeringen, die niet direkt als vleiend kunnen worden uitgelegd jegens de bezetter. Met een zeker gevaar voor eigen leven en dat van de dorpelingen beleven zij een petite histoire in een grote oorlog. Trage film, zelfs voor geduldige kinderen. Scenario van Agnès Poullin en regisseur Rogulski. De plaatjes van Gilles Moison en Jacek Piusluski springen er uit door hun rijkdom aan details en schoonheid, maar dat maakt nog geen boeiend geheel.

Vue sur l'enfer

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Michel Mitrani. Met o.a. Jacques Bonnafé en Andréa Ferréol.

Een bewerking van de bijna vergeten roman [KL]L`Enfer[KLE] van Henri Barbusse (1874-1935). Een man raakt zeer geboeid door het leven van zijn opeenvolgende buren dankzij een gat in de muur van zijn hotelkamer. Veel gegluur in deze sobere en gevoelige beurtelings tragische en komische film, die troebel en soms angstaanjagend aandoet. Een merkwaardige sfeer vanwege het tamelijk ziekelijke voyeurisme, zoals weinig te zien is op het televisiescherm.

La campagne de Cicéron

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Davile. Met o.a. Judith Magre, Tonie Marschall, Michel Gautier, Sabine Haudepin en Jacques Bonnafé.

Davile, die in 1979 de Jean Vigo-prijs voor zijn eerste lange speelfilm CERTAINES NOUVELLES ontving, filmt over het geheel genomen weinig want dit is zijn derde speelfilm in tien jaar. `La campagne` is de naam van het afgelegen huis in de Corbi[KA2]eres - opmerkelijk in beeld gebracht door Jean-Bernard Menoud - waar een groep stedelingen die op een of andere manier iets met de muziekwereld te maken hebben hun vakantie doorbrengt. De regisseur, een veelzijdig man, beschrijft de ontwikkeling in de onderlinge verhoudingen, die uitloopt op een moord. Maar in feite houdt deze film waarin iedereen (heel erg) zijn ziel blootlegt voortdurend het midden tussen een drama en een aardigheidje. Onevewnwichtig maar boeiend.

L'invité clandestin

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Jacques Bonnafé, Andréa Ferréol, Fabienne Perineau en Béatriz Avoine.

Het verhaal over de liefde tussen twee verwarde mensen: een jongeman komt terecht in een familiepension in Lyon en moet daar een kamer delen met een eenzaam meisje dat altijd de luiken dicht houdt. Een verstikkende sfeer, die doordrenkt is van angst en dwangmatig gedrag. De manier waarop de eenzaamheid en het onvermogen om te communiceren zijn vastgelegd, verraadt de persoonlijke obsessies van deze televisieregisseur, die gekweld wordt door de passie die vrijkomt wordt in een 'huis clos'- situatie. Een obsederende film.

Les montagnes de la lune

1988 |

Portugal​/​​Frankrijk 1988. Paulo Rocha. Met o.a. Caroline Chaniolleau, Luis Miguel Cintra, Yves Afonso, Jacques Bonnafé en Manuela de Freitas.

Joao is de leider van een bloeiende linkse partij en geen enkele vrouw of rivaal kan weerstand aan hem bieden. Zijn zelfvertrouwen krijgt alleen een gevoelige klap als hij naar Rome wordt gestuurd om daar een familielid te zoeken: de gewelddadige Antonia wiens minnaar een terrorist is. De regie en de vertolking zijn goed, evenals de fotografie van Kozo Okazaki en de artistieke leiding.De bewerking van de dikke Japanse roman Genji Monogatari van Shikibu Murasaki, geschreven tegen het jaar duizend, die als de allereerste realistische roman wordt beschouwd. Het verhaal is verplaatst naar het politiek onrustige Portugal van deze tijd.

Paris vu par...20 ans après

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.

Een herhaling van wat al gedaan werd in 1964 met PARIS, VU PAR... Het resultaat is wisselvallig. Het onderwerp dat Akerman koos voor J'ai faim, j'ai froid is onbetekenend. Nordons Paris-Plage is behoorlijk banaal. Venault geeft een bijzondere visie op euthanasie in Canal Saint-Martin. Wat betreft Dubois, hij slaagt erin de interesse te wekken, maar weet niet helemaal te overtuigen met Place Clichy. Mitterand maakte het pessimistische en provocerende Rue du Bac, maar al deze regisseurs vallen in het niet naast het talent van Garrel die ons in zijn Rue Fontaine een blik gunt in zijn gekwelde, obsessieve en zeer persoonlijke wereld.