Chuck Wein: regie, cast en scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Rainbow Bridge

1969 | Muziek, Documentaire

Verenigde Staten 1969. Muziek van Chuck Wein. Met o.a. Pat Hartley, Jimi Hendrix, Mitch Mitchell en Billy Cox.

De grote gitarist Jimi Hendrix vormt de aanleiding voor een uitstapje naar de V.S., en wel naar het hippietijdperk. Heeft veel weg van een documentaire met amateurs in de rol van zichzelf en veel licht, kleur en verplichte psychedelische effecten. Alleen het laatste halfuur is van enig belang, wanneer de Meester op de zes snaren tijdens een concert met zijn groep, the Experience, in eigen persoon verschijnt. Een goede gelegenheid om deze legendarische musicus opnieuw te ontdekken. Na afloop is niet geheel duidelijk wat de bedoelingen van de filmer nu precies waren. Wie weet een WOODSTOCK in het klein, met veel overbodige woorden.

My Hustler

1965 | Drama, Experimenteel

Verenigde Staten 1965. Drama van Chuck Wein. Met o.a. Paul America, Ed Hook, Joseph Campbell en John McDermott.

We bevinden ons op het strand van Fire Island. `Hustler` Paul America ligt zalig te zonnen. Ondertussen gaat, op het terras van een zomerhuis, een ouder wordende `queen` een weddenschap aan met zijn buurman. Wie van de twee zal als eerste de knappe blonde kerel in zijn bed krijgen? Wat later volgen we America en een andere kerel terwijl ze een douche nemen en hun toilet maken. Ondertussen wisselen ze tips uit over hoe je snel geld kunt verdienen. De eerste Warhol-productie met een minimum aan plot. Er is zelfs sprake van montage en een klein beetje camerawerk (van Paul Morrissey). Voor de eerste maal liet Warhol de regie over aan zijn medewerker Wein, die ook het scenario schreef. De film zelf komt nu wat voorbijgestreefd over, maar desondanks werd het toch een waardevol document over het Amerikaanse homo- wereldje rond 1965. Zoals steeds bij Warhol hou je ervan of knak je erop af.

Beauty Number Two

1965 | Romantiek, Experimenteel

Verenigde Staten 1965. Romantiek van Andy Warhol en Chuck Wein. Met o.a. Edie Sedgwick, Gino Piserchio en Chuck Wein.

Edie en Gino liggen schaars gekleed op een bed, met tussen hen in een hond. Ze discussiëren over de naam van de hond, is het 'Horse' of 'Linka', over het feit of Gino Duitser of Italiaan is, over Billy Graham op tv, over haar oorbellen, over literatuur, over geluk, enz. Regelmatig betrekken ze co-regisseur Chuck Wein, buiten beeld, in hun gesprekken en terwijl ze aanstalten maken om te vrijen leest Chuck een verhaal voor of treedt met hen in discussie. De hele film wordt opgenomen door een onbeweeglijke camera en slechts sporadisch kijken de twee minnaars naar het publiek. Hun dialogen staan voor de leegheid van het bestaan en voor de oppervlakkigheid van de gemiddelde conversatie. Je raakt erdoor gefascineerd of je haakt na twee minuten af. Chuck Wein schreef het scenario, met teksten van J.D. McDermott en Gerard Malanga. Het camerawerk is minimaal en diende enkel om alles te registreren.