Thierry Pouget: camera.
Er zijn 2 films gevonden.

Belle en Sebastiaan: vrienden voor het leven

2017 | Familiefilm, Avonturenfilm

Frankrijk 2017. Familiefilm van Clovis Cornillac. Met o.a. Félix Bossuet, Tchéky Karyo, Clovis Cornillac, Thierry Neuvic en Margaux Châtelier.

Derde deel van een trilogie rond een bijzondere vriendschap tussen mens en dier. In de eerste film (2013) ontfermde een jongen zich over een prachtige hond die hij Belle noemde. Sébastien (Bossuet) is inmiddels twaalf jaar en krijgt te maken met Belle’s vroegere eigenaar, een naarling gespeeld door regisseur Cornillac. Tegen besneeuwde decors in de Franse Alpen speelt zich een fijn, tikje ouderwets avontuur af waarin Belle opnieuw veel dapperheid toont en haar drie pluizige witte puppies voor hartveroverende aaaahh-momenten zorgen. Tchéky Karyo keert terug als levenswijze grootvader.

Vengo

2000 | Drama, Muziek, Actiefilm

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Japan​/​​Duitsland 2000. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Antonio Canales, Orestes Villasan Rodriguez, Antonio Perez Dechent, Bobote en Juan Luis Corrientes.

'Gatlif is de eerste regisseur die ik tijdens een audiocommentaar met de muziek heb horen meeneuriën,' schreef de Volkskrant-recensent over de dvd van Vengo. Gatlif leeft voor muziek. Zigeunermuziek. 'El flamenco puro!' beweert een zigeuner uit Vengo. En zo is het: De flamenco in deze film oogt en klinkt puur en de film vertolkt het pure flamenco-leven. Dat heeft te maken met verlies, passie, beweging, natuur en intuïtie. Schrijver/regisseur Gatlif - zelf zigeuner - maakte eerder films over zigeuners (oa Gadjo dilo) en schreef een deel van de César-winnende muziek. We worden op gehele optredens getrakteerd, van onder meer de legendarische zangeressen La Caita en La Paquera en van danser/choreograaf Antonio Canales. De klasse en extase ervan zijn schitterend; het is net of de kijker zomaar een barretje is ingewandeld en bij toeval een folklorisch concert meemaakt. Er blijft helaas weinig tijd over voor een Godfather-achtig vendetta-verhaal over een Andalusische clubeigenaar (Canales), die bloedschuld heeft bij een andere familie. Het plotje rammelt en verdwaalt, en zo lijkt Gatlif ondanks zijn authenticiteit op het randje van de etnische cliché te dansen. Of misschien is dit de pure zigeunermanier van verhalenvertellen.