Tony Librizzi

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Je suis né d'une cigogne

Frankrijk 1999. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Romain Duris, Rona Hartner, Ouassini Embarek, Christine Pignet en Marc Nouyrigat.

Julie Lescaut : Travail au noir

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Julie Lescaut : Interdit au public

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Gilles Behat. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jennifer Lauret.

Novacek : Le croisé de l'ordre

Portugal​/​​België​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Patrick Catalifo, Anne-Gisel Glass, Jean-Paul Roussillon, Philippe Demarle en Jean-Marie Winling.

Een politie-inspecteur wordt gevonden met een revolver in de hand en een wond aan het hoofd. Het oordeel wordt vlug geveld: zelfmoord. Maar zijn vriend, Roussillon, gelooft niet in deze theorie en hij doet een beroep op ex-journalist Novacek (Catalifo) om onopvallend rond te kijken in het gebouw waar het slachtoffer werkzaam was. Novacek ontdekt al vlug dat er heel wat meer achter zit. Voor zijn allereerste tv-onderzoek blijft Novacek in eigen land, waar hij op het spoor komt van een groots corruptieschandaal. Goed opgebouwd scenario van Simon Michaël, Laurent Couchan en Jo Camacho, naar de roman van Didier Daeninckx, waarin de tijd genomen wordt om de diverse vaste personages te beschrijven. De voornaamste kenmerken van Novacek zijn: hij is steeds ongewapend en hij gedraagt zich als een anti-held. Ontspannend zonder verdere pretenties. Internationaal uitgebracht als LE CROISÉ DE L'ORDRE.

Le R.I.F. : L'air d'une fugue

Frankrijk​/​​België 1994. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Roch Leibovici, Yves Afonso en Jean-Marie Winling.

Jean-Louis Barnier (Winling) komt de verdwijning opgeven van zijn dertien-jarige zoon G[KA1]erald. De dienst opsporing van minderjarigen stuurt hem door naar het R.I.F. (Recherche dans l`int[KA1]eret des familles). Inspecteur Keller (Raynal) en zijn team sluiten ongeval en ontvoering uit. Keller is ervan overtuigd dat de jongen iets dom heeft uitgehaald en de benen genomen heeft, maar het is even goed mogelijk dat een maniak de jongen heeft misbruikt. In school was Gérald een voorbeeldige en intelligente student. Dan ontdekken ze dat Jean-Louis niet de vader is van de jongen. Bovendien verbergt de familie nog heel wat andere geheimen. Doordeweekse politiefilm met veel gepraat en weinig actie. Na een half uur interesseert het lot van de jongen de kijker niet meer en schakelt hij waarschijnlijk over op een andere zender. Bijzonder zwak scenario van Pascal Bancou, Pierre Fabre en regisseur Pico. Fotografie is van François Lartigue.

Profil bas

Frankrijk 1993. Misdaad van Claude Zidi. Met o.a. Patrick Bruel, Sandra Speichert, Didier Bezace, Jean Yanne en Jacques Rosny.

Op zijn dertigste is Bruel zijn baan als inspecteur in de voorstad beu. Vooruitzichten op een verdere carrière zijn er niet en zijn ambitie is hij kwijt. Zijn baas geeft hem de opdracht om de gangen na te gaan van een kleine van drugshandel verdachte straatmisdadiger. Hij gaat zonder veel enthousiasme aan de slag. Een vermoeide politieman moet in actie komen. Spanning en romantiek vormen de hoofdingrediënten van deze detective van Zidi, die duidelijk van zijn imago als kluchtenmaker af wil. Geen al te denderend scenario van Zidi, Didier Kaminka en Simon Michael. Fotografie van François Catonné.

Promotion canapé

Frankrijk 1990. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Grace De Capitani, Margot Abascal, Thierry Lhermitte, Michel Sardou en Patrick Chesnais.

Deze klucht geeft een uiterst grievend beeld van de (Franse) post en doet geloven dat het elders niet anders is. Dit volledig overtrokken, seksistische portret, waar carri[KA2]ere maken via de rustbank gaat, is evenwel goed voor af en toe een fikse brok leedvermaak. De post is een hele grote werkgever en de cynische makers hebben vast gedacht dat voldoende PTT-ers dom genoeg zouden zijn om zich aan deze banale karikatuur te spiegelen, waardoor de film rendabel zou zijn. Boertig spel, dito regie en scenario (van Didier Kaminka naar een idee van kolder-koning van de lach Claude Zidi - hoe kon het anders!) en alledaagse plaatjes van Claude Agostini.

Le pilon

Frankrijk 1989. Drama van James Thor. Met o.a. Michel Subor, André Weber, Annabelle Fevrier en Tony Librizzi.

Geschiedenis van een staking in de fabriek van Consortium de Forge et de Mécanique in Catheaubel - een verzonnen naam voor een herkenbare stad. De valhamer is het symbool voor het smidswerk. Er heerst al tien dagen een hittegolf, wat de gemoederen nog meer verhit. Nauwelijks inventief te noemen scenario over een klassieke staking, met de bijbehorende personages en voorspelbare gevolgen. De regie is aan de slappe kant en het gebrek aan financiën ondergraaft de geloofwaardigheid van het verhaal.

Ça n'arrive qu'à moi

Frankrijk 1984. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Vëronique Genest, Bernard Blier, Franços Perrot en Roland Blanche.

Prudence (Genest), de dochter van een krantenmagnaat, en haar ongelukkige geliefde Fran[KA10]cois (Perrin) worden achtervolgd door gangsters maar overwinnen uiteindelijk alle hindernissen. Een zwakke komedie met afgezaagde situaties, een uitermate zwak scenario, naast de teleurstellende dialogen van Gilles en Didier Jacob.