Maurice Ravel

Maurice Ravel: muziek.
Er zijn 15 films gevonden.

Vater wider Willen

1995 | Familiefilm, Komedie, Muziek

Duitsland 1995. Familiefilm van Peter F. Bringmann. Met o.a. Christian Quadflieg, Suzanne von Borsody, Ulrike Panse, Silvie Gerold en Anna Schmidt.

Max Oldendorf (Quadflieg) is dirigent in M[KA3]unchen. Zijn vrouw Ingrid (Von Borsody) is onderzoekster aan de universiteit. Ze zijn gescheiden en hebben drie dochters: Gitti (Schmidt) is dertien, Marlene (Gerold) is zestien en Beatrice (Panse) is negentien en eerstejaars medicijnen. De meiden wonen bij moeder, hetgeen vader prima uitkomt om zijn aandacht te verdelen over een knappe, getalenteerde fluitiste Tanja Behrend (Brennicke) en buitenissige journaliste Eva Nori (Campbell). Ingrid krijgt de kans om een jaar naar het Andesgebergte in Zuid-Amerika te gaan voor onderzoek in Chili, omdat een collega ziek is geworden. Voor de kinderen wil ze het eigenlijk niet doen, maar Bea voorkomt nog net dat moeder afzegt. De drie meiden gaan naar hun vader, die volkomen onvoorbereid is op hun komst. De huishoudster zegt op, maar dat wordt gelukkig opgevangen door zijn schoonmoeder. Hoewel dirigent Oldendorf moet leren om de toon te zetten in zijn eigen kamerorkestje, dat op den duur zo goed is, dat de dochters niet meer weg willen tot grote teleurstelling van hun vroegtijdig teruggekeerde moeder. Dit leidt dan weer tot een toenadering met vader. Ouderwetse familiekomedie met muziekstukken die er goed bij gekozen zijn, van W.A. Mozart, Joseph Hayden, Joahnnes Brahms, Maurice Ravel, Fredéric Chopin, Ludwig van Beethoven, Franz Schubert en Carl Orff. Tv-uitzending van deze lange film, die meestal in drie delen wordt vertoond, trok zoveel kijkers in de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar 1995, dat besloten werd een dertien-delige serie te maken, die in 1998 van start ging met een indrukwekkende lijst van nog veel meer interessante klassieke componisten w.o. Evard Grieg, Camille Saint-Saens, Richard Wagner, Georges Bizet, Carl Maria von Weber, Franz Liszt, G.F. Händel, Erik Satie, Felix Mendelssohn-Bartoldy, Giocchino Rossini, J.S. e.v.a. De rollen van Panse als Bea en Gerold als Marlene zijn in de tv-serie vervangen door Nina Bagusat en Rita Lengyel. Hoewel het verhaal van Herbert Lichtenfeld en Henriette Piper van dik-hout-zaagt-men-planken is, is de vermenging met de muziek, origineel en verheft het geheel. Spelprestaties en regie zijn heel behoorlijk.

Un coeur en hiver

1992 | Romantisch drama

Frankrijk 1992. Romantisch drama van Claude Sautet. Met o.a. Daniel Auteuil, Emmanuelle Béart, André Dussollier en Myriam Boyer.

Meester-vioolbouwer Stéphane (Auteuil) kan niet met mensen omgaan, zijn compagnon Maxime (Dussolier) is sociaal veel vaardiger. Dan verschijnt op een dag de getalenteerde en beeldschone violiste Camille (Béart) in hun winkel. Ze krijgt eerst een relatie met Maxime, wordt dan verliefd op de vioolbouwer. Maar het is winter in Stéphanes hart. Sautet legt in zijn prachtige film nauwkeurig de onuitgesproken, verwarde gevoelens van zijn opmerkelijke acteurs vast. Auteuil kreeg de European Film Award, Dussolier en Sautet kregen allebei een César.

Vincennes - Neuilly

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Pierre Dupouey. Met o.a. Philippe Étesse, Anne Kessler, Françoise Brion, Henri Garcin en Annick Blancheteau.

Het wat vreemde stel J[KA1]er[KA4]ome ([KA1]Etesse) en Sophie (Kessler) leven van oplichterijtjes, kleine diefstallen en indien nodig prostitutie. Voor de buitenwereld geven zij zich uit als broer en zus, maar in werkelijkheid zijn ze elkaars minnaars. De film is een soort tocht zonder een echt doel van de hoofdrollen tussen de twee voorsteden van de Lichtstad (uit de titel); de prent is vol dialoog en de hoofdrollen houden er een wisselend rollenpatroon op na: J[KA1]er[KA4]ome is zowel de liefhebber van directeur Jacques (Garcin) als van zijn dochter. Vervolgens laten zij zich in met een zekere Philippe en Olivia (Brion) met een steenrijke moeder. Zij beroven Olivia van haar juwelen. Z.g. literaire film, die uitsluitend voor een Gallisch publiek interessant is, naar de roman van Patrick Besson met een scenario van van regisseur Dupouey en hoofdrol Étesse. Camerawerk van Bernard Tiphine.

L'envers du décor

1991 | Biografie

Frankrijk 1991. Biografie van Robert Salis. Met o.a. Pierre Guffroy, Roman Polanski, Nastassja Kinski, Milos Forman en Harrison Ford.

Nadat zijn eerste film LETTRES D`AMOUR PERDUES (1983) een flop geworden was, moest deze regisseur zeven jaar wachten voordat hij de kans kreeg een tweede film te maken. Die zou minder ambitieus worden omdat hij zich ten dienste stelde van decorateur Guffroy, die al veertig jaar in het vak zat met films als LE TESTAMENT D'ORPHEE, PIERROT LE FOU, MOUCHETTE, LA VOIE LACTEE, QUE LA FETE COMMENCE, TESS of PIRATES met zijn beroemde galjoen. Hij vertelt dit allemaal en een hoop andere dingen. Door zijn sterke aanwezigheid komt hij opvallend goed over op het scherm met zijn immense eruditie en zijn grote ingetogenheid, want hij beschouwt zichzelf als een bescheiden vakman. Misschien had de montage een beetje aangetrokken moeten worden, maar de autobiografie is over het algemeen zeer boeiend.

L'entraînement du champion avant la course

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Bernard Favre. Met o.a. Richard Berry en Valérie Mairesse.

Een ironische titel voor het stuk van Michel Deutsch over de wederwaardigheden van een doodgewone man, die tussen zijn vrouw en zijn minnares, die een slagerij in een provinciaal gehucht drijft, wordt heen en weer geslingerd. Hij houdt eigenlijk vooral van zijn fiets, waaraan hij veel tijd besteedt. Hij heeft de bijnaam `De Kampioen`, voor hem des te pijnlijker omdat hij diep in zijn hart weet dat hij nooit een wedstrijd zal winnen. De interessante filmer Favre (LA TRACE, 1983) heeft deze zeden- en karakterstudie verpest, door er een te lange of wel een te korte film van te maken. Te lang vanwege de vele scènes met de sportieve vrienden, waarbij de kijkers die niet niet zo van wielrijden houden zich flink vervelen. Te kort omdat, mede daarom, de beschrijving van de personages op het anekdotische af is. Overigens lijkt dit alleen maar een goed thema, maar is het niet. Blijven over de karakterrollen van Berry en Mairesse, verreweg de beste acteurs in een totaal onbekende casting, en de landschappen van een streek waar de regisseur duidelijk veel van houdt. Scenario van de regisseur en fotografie van Michel Amathieu.

Puissance de la parole

1988 | Experimenteel, Korte film

Frankrijk 1988. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean Bouise, Lydia Andrei, Jean-Michel Iribarren en Laurence Côte.

Gemaakt in opdracht van France Télécom, is dit in feite een film om in besloten kring of tijdens speciale bijeenkomsten te vertonen. De film is echter dermate poëtisch en grensverleggend, zowel visueel als auditief, dat hij bekroond werd met de Grote Prijs van de stad Locarno op het IXe Festival international de vidéo et des arts électroniques in 1988. Het begint als een thriller. Een auto stopt bij een benzinestation. Een man snauwt: 'Laatste waarschuwing'. Wanhopig grijpt de pomphouder naar de telefoon en belt naar een vrouw aan de andere kant van de wereld. Parallel loopt het verhaal van een onschuldig meisje, Oïnos, dat zich onderhoudt met de filosofische engel Agathos. Ze brengen een dialoog uit Edgar Allan Poe's THE POWER OF WORDS over de schepping, het leven en de dood. Godard stuwt de beelden op ons af in een hels tempo, om ademloos, overbluft en geïmponeerd van te raken. In het scenario verwerkte de regisseur teksten van Poe, Charles Baudelaire, James Cain en Haroun Tazieff. Fotografie van Pierre Binggeli en Caroline Champetier.

Rouge gorge

1984 | Drama, Experimenteel, Misdaad

België/Frankrijk 1984. Drama van Pierre Zucca. Met o.a. Philippe Léotard, Laetitia Léotard, Jérôme Zucca, Victoria Abril en Fabrice Luchini.

Een originele maar niet van belang zijnde intrige. Reine, een jonge vrouw, is erg benieuwd naar de werld om haar heen en tijdens de afwezigheid van haar vader komt zij erachter dat hij een valsemunter is. Zij besluit heel veel vals geld uit te geven om de aandacht te vestigen op haarzelf en haar vader. De film kent een banaal eind, maar daar gaat het in wezen niet om. Het verhaal wordt verteld, maar de verschillende elementen (nostalgie naar de kindertijd, verontrustende atmosfeer, detective-achtige intrige) passen niet bij elkaar waardoor een mengelmoes van intens-lyrische momenten en nietszeggende scènes ontstaan. Deze half mislukte produktie is echter nog alijd beter dat de vele films die zo vernuftig in elkaar gestoken zijn maar die absoluut niets te melden hebben.

Passion

1982 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk/Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.

Lettre à Freddy Buache

1982 | Documentaire

Zwitserland 1982. Documentaire van Jean-Luc Godard.

Godard leest een brief voor aan Freddy Buache over het maken van een korte film over de stad Lausanne. Op de tonen van 'Boléro' van Maurice Ravel krijgen we beelden voorgeschoteld van het bedienen van een mengpaneel, gebouwen, bomen, mensen, Godard die aangehouden wordt door de politie, de ubanisatie van de stad, enz. De muziek wordt op een bepaald moment zo opdringerig dat het onmogelijk wordt de tekst nog te volgen, maar dat was waarschijnlijk ook de bedoeling. In zijn overmoed heeft Godard zijn film opgedragen aan Robert Flaherty en Ernst Lubitsch. Moesten ze nog leven zouden ze Godard waarschijnlijk een proces aandoen. Enkel voor de fervente fans van het Franse 'genie'.

Zeppelin

1981 | Familiefilm, Avonturenfilm

Noorwegen 1981. Familiefilm van Lasse Glomm. Met o.a. Silvia Myrhe, Preben Skjøonsberg, Vibeke Lundquist, Roy Hansen en Kari Sanengen.

In de zomervakantie reist Nina - een flinke meid - met haar ouders naar hun zomerverblijf. Als ze daar aangekomen zijn, blijkt er een inbreker in huis geweest te zijn. Deze heeft een sportschoen achtergelaten, met het merk Zeppelin. Nina ontdekt dat de schoen toebehoort aan een jongen die van huis is weggelopen en zich nu in een boom verstopt en nogal emotioneel is. Zoals wel meer het geval is, zijn ook in deze film zijn de kinderen de beste acteurs. Spannend en tevens gevoelig. Bente Erichsen bewerkte het verhaal van Tormod Haugen.

10

1979 | Komedie, Erotiek, Romantiek

Verenigde Staten 1979. Komedie van Blake Edwards. Met o.a. Dudley Moore, Julie Andrews, Bo Derek, Robert Webber en Sam Jones.

Een liedjescomponist die denkt dat hij halverwege zijn leven is, ontdekt hoe wellustig hij toch naar seks is, vooral na zijn ontmoeting met de knappe Derek. Edwards' voorstelling van een intelligente, komische film is slechts bij tijd en wijle maar grappig en voor het overige behoorlijk vermoeiend, hoewel handig opgepompt als een heteluchtballon. Bo werd met deze film een sekssymbool en de Bolero van Ravel werd een nieuw succes.

Allegro non troppo

1976 | Muziek, Animatie

Italië 1976. Muziek van Bruno Bozzetto. Met o.a. Maurizio Nichetti, Nestor Garney, Marialuisa Giovannini, Maurizio Michele en Maurizion Nicheti.

Een dirigent leidt een uit oude dames bestaand symfonie- orkest bij de uitvoering van werken van Debussy, Dvo[KA5]r[KA1]ak, Ravel, Sibelius, Vivaldi en Stravinsky, terwijl een tekenaar de muziek illustreert. Deze combinatie van tekenfilm en klassieke muziek herinnert aan Disney`s FANTASIA, maar Bozzetto breekt met animatietradities in zwarte humor en strip- achtige fabels en etaleert geen quasi-culturele pretenties. Helaas zijn de (in zwart-wit) geacteerde verbindende scènes met orkest en dirigent banaal en flauw. Op de geluidsband dirigeert Von Karajan. Het scenario is van regisseur Bozzetto, Guido Manuli en Maurizio Nichetti. Het camerawerk is van Mario Masini en Luciano Marzetti.

La maison des bois

1971 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van Maurice Pialat. Met o.a. Pierre Doris, Jacqueline Dufranne, Agathe Nathanson, Henri Puff en Hervé Levy.

Uitgebreide kroniek waarvoor de regisseur ook het oorspronkelijke scenario geschreven heeft. Laten we grosso modo stellen dat het verhaal over een familie gaat die van 1917 tot 1918 in Villeneuve woont en dat het zich vooral afspeelt rond het huis van de jachtopziener van het kasteel en zijn familie, de bewoners van het kasteel en de Duitse bezetters van de nabijgelegen luchtmachtbasis, met alle tragische (het verongelukken van de markies, de dode Duitse piloot), tragikomische (wanneer een man van de voorraden van de Duitsers steelt, schieten ze hem in zijn achterwerk, waardoor hij plotseling een held wordt) of komische (de klas, het drinken van de wijn van de pastoor) gevolgen van dien. We vinden in deze film al Pialats dierbare onderwerpen terug, wanneer hij op zeer realistische wijze dit kleine wereldje beschrijft. Prima acteerwerk.

Anatomie des Orgasmus

1969 | Erotiek, Documentaire

Duitsland 1969. Erotiek van Hermann Schnell. Met o.a. Henriette Gönnermann en Günter Kieslich.

In deze film wordt de anatomie van het orgasme gedemonstreerd (op Maurice Ravels Bolero) en van overwegend technisch commentaar voorzien door Professor C. Wolfgang Müller, hoogleraar sociale pedagogie, die aanvangt met de inmiddels onsterfelijke zin: 'Het thema van onze film is zeer menselijk'. Verlucht met schematische voorstellingen. Zie ook: AUFKLARUNGS- films.

Mahlzeiten

1967 | Drama

Duitsland 1967. Drama van Edgar Reitz. Met o.a. Heidi Stroh, Georg Hauke, Ilona Schütze, Nina Frank en Ruth von Zerboni.

Een knappe fotografe (Heidi Stroh) trouwt met een student medicijnen. Na het vijfde kind pleegt deze zelfmoord en gaat zij er vandoor met een tien jaar jongere Amerikaan. Een fascinerende karikatuur van de damesfilms uit de jaren dertig en veertig.

imdb: Zoek Maurice Ravel op IMDB

Componist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	Vater wider Willen
1992	Un coeur en hiver
1991	Vincennes - Neuilly
1991	L'envers du décor
1991	L'entraînement du champion avant la course
1988	Puissance de la parole
1984	Rouge gorge
1982	Passion
1982	Lettre à Freddy Buache
1981	Zeppelin
1979	10
1976	Allegro non troppo
1971	La maison des bois
1969	Anatomie des Orgasmus
1967	Mahlzeiten

name

email

mijn instellingen