Taylor Mead: cast.
Er zijn 8 films gevonden.

Last Supper

1992 | Drama, Experimenteel, Muziek, Korte film

Verenigde Staten​/​​Zwitserland 1992. Drama van Robert Frank. Met o.a. Zohra Lampert, Bill Youmans, Bill Rice, Taylor Mead en John Larkin.

Een aantal mensen, die niets met elkaar gemeen hebben, komen bij elkaar voor een garden-party op 97 Park Avenue. Terwijl ze wachten op de man die hen uitnodigde, i.v.m. de presentatie van een nieuw boek, praten ze allen naast elkaar, zonder echt te communiceren. Ze hebben het over eten, literatuur, kunst, liefde, geld en andere alledaagse items, maar nooit wordt de aanvang van een dialoog aangegaan. Iedereen praat over weggaan, maar uiteindelijk verlaat niemand de tuin. Tot het avond wordt en een groep zwarten een jazz-reconstructie geeft van het 'laatste avondmaal'. Een kruising tussen Wachten op Godot en Huis-clos. Voor mensen die regisseur Frank niet kennen is de film hermetisch gesloten, maar voor hem was dit een gelegenheid om de draak te steken met alle profiteurs die in naam van de 'kunst' zich overal aanbieden om te eten en te drinken. Het is een ensemblefilm zonder echte hoofdrollen en behoort tot het meest professionele dat de cineast ooit maakte. Frank schreef het scenario samen met Sam North en Michael Rovner. Fotografie is van Kevin Kerslake.

Buster's Bedroom

1991 | Drama

Canada​/​​Duitsland​/​​Portugal 1991. Drama van Rebecca Horn. Met o.a. Donald Sutherland, Geraldine Chaplin, Valentina Cortese, Amanda Ooms en David Warrilow.

Ooms is studente aan de filmakademie. Als ze op zoek is naar materiaal over een studie van Buster Keaton, belandt ze in Nirvana House dat ergens verafgelegen in de Californische woestijn ligt. Ze meent dat Keaton er ooit behandeld werd voor een ontwenningskuur wegens alcoholverslaving. Het is nog steeds een luxueuze verpleeginrichting, thans bewoond door excentrieke ornitholoog Sutherland, die zich met een studie over slangen bezighoudt, ex-Hollywoodster Chaplin, voormalige operadiva Cortese en allerlei andere randfiguren. De besloten gemeenschap beschermt zijn bewoners tegen ongewenste invloeden van buiten af. Hoewel ze verstrikt raakt in de diepere psyches van de labiele patiënten die op de vlucht zijn voor de realiteit, brengt ze warmte, kleur en erotiek in hun bestaan. Dit interessante, originele regiedebuut van een avondvullende speelfilm van kunstenares Horn, die ooit met body-art furore maakte, is bedoeld als een hommage aan Keaton. Niemand minder dan Sven Nykvist stond achter de camera. Horn schreef samen met Martin Mosebach het scenario. Horn regisseerde in 1978 de korte film DER EINTÄNZER.

Union City

1980 | Film noir, Misdaad, Drama

Verenigde Staten 1980. Film noir van Mark Reichert. Met o.a. Dennis Lipscomb, Deborah Harry, Irina Maleeva, Everett McGill en Pat Benatar.

Harry - van de rockgroep Blondie - maakt haar dramatisch acteerdebuut als de vrouw van neurotische zakenman Lipscomb die een landloper doodslaat. Deze goedkope film noir is goed vanwege Lipscombs rol en de stemmige, eigenaardige regie.

Underground USA

1980 | Misdaad

Verenigde Staten 1980. Misdaad van Eric Mitchell. Met o.a. Patti Astor, Eric Mitchell, Rene Ricard, Tom Wright en Cookie Mueller.

Straatjongen Mitchell dringt zich op aan verlopen filmdiva Astor. Van de hak op de tak springend, maar fascinerend, een punkrock-versie van SUNSET BOULEVARD.

Feedback

1979 | Mysterie, Thriller, Drama

Verenigde Staten 1979. Mysterie van Bill Doukas. Met o.a. Bill Doukas, Denise Gayle Gordon, Myriam Gibril, Louis Waldon en Taylor Mead.

Een interessant debuut dat doet denken aan Martin Scorsese`s MEAN STREETS (1973). Het verhaal gaat over Rick Dawson (Doukas), een man die officieel in staat van beschuldiging wordt gesteld en in allerlei toestanden in New York verzeild raakt. De film heeft veel Kafkaiaanse elementen. Hoofdrol/regisseur Doukas, die ook het scenario schreef, toont beslist talent, maar het komt er nog niet helemaal uit. Het camerawerk is van Oliver Wood. Movielab Color.

Lonesome Cowboys

1968 | Western

Verenigde Staten 1968. Western van Andy Warhol. Met o.a. Viva, Tom Hompertz, Louis Waldon, Eric Emerson en Taylor Mead.

Hoewel Andy Warhol als regisseur genoemd wordt, moet de eer (?) gegeven worden aan Paul Morrissey, wiens invloed duidelijk merkbaar is. Hij is ook de scenario-schrijver en de cameraman. Algemeen bekend als een homo-western en dan is het aan de kijker te bepalen in hoeverre hier sprake is van een parodie, want de film staat bol van de seks. Cowboy Tom Hompertz wordt door iedereen begeerd in een homo-gezelschap waar men druk met haren en uiterlijk bezig is. Erotiek en soms een lachbui, maar niets voor een doorsnee-westernfan.

The Nude Restaurant

1967 |

Verenigde Staten 1967. Andy Warhol. Met o.a. Viva, Taylor Mead, Brigid Polk en Louis Waldon.

Een `one-man` show van Warhol (scenario, produktie, camera, regie) met Viva als serveerster in een restaurant die maar blijft kletsen. Eerder curieus dan interessant.

Hallelujah the Hills

1963 | Komedie, Experimenteel

Verenigde Staten 1963. Komedie van Adolfas Mekas. Met o.a. Peter H. Beard, Martin Greenbaum, Sheila Finn, Peggy Steffans en Jerome Raphel.

Adolfas en zijn broer Jonas die onafhankelijk van elkaar regisseerden en soms samenwerkten, luidden in de filmwereld het beatnik-tijdperk in. Deze underground-film van Adolfas is onmogelijk samen te vatten. Het gaat over de amoureuze afwijzingen van twee Vera`s: Finn en Steffans. Twee jonge kerels brengen hun vakantie door in Vermont, waar ze de beest uithangen, terwijl ze elk over hun Vera dromen: Vera van de winter voor de ene en Vera van de zomer voor de andere. Uiteindelijk komen ze bij een boom terecht die vol meisjes hangt... maar het zijn geen Veraatjes! `Ik denk dat het wat meer dan onzin is. Voor mij is het een lied van de vriendschap` en ook zoals sommigen het bestempelden, `een goddelijke dwaasheid` zegt de regisseur en waarschijnlijk heeft hij gelijk. De kijker twijfelt al gauw aan het bestaan van een heden in deze film en zoekt tevergeefs naar een verhaalelement. Teugelloze fantasie, een droomwereld, talrijke trucs, wisselende diafragma`s, tekstinlassingen, absoluut krankzinnige dubbeldrukken (in het Japans en het Cyrillisch!), kortom, niets is onmogelijk, zelfs niet een eerbetoon aan David Ward Griffith van WAY DOWN EAST. De magische steen van de Amerikaanse cinema.