Richard Dindo: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Homo Faber (Trois femmes)

2014 | Drama

Zwitserland 2014. Drama van Richard Dindo. Met o.a. Marthe Keller, Daphné Baiwir, Arnaud Bedouët en Athanasios Karanikolas.

Richard Dindo bewerkte de bestseller van Max Frisch "Homo Faber" voor een resultaat dat twijfelt tussen fictie en documentaire. Hij brengt de verliefde of gedesillusioneerde blik van Walter Faber op de drie vrouwen van zijn leven in beeld: Hanna, Sabeth en Ivy.

Une saison au paradis

1996 | Documentaire, Biografie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Documentaire van Richard Dindo. Met o.a. Breyten Breytenbach, Yvonne Breytenbach, Cloete Breytenbach, Jan Breytenbach en Rachel Breytenbach.

Richard Dindo bewerkte de bestseller van Max Frisch "Homo Faber" voor een resultaat dat twijfelt tussen fictie en documentaire. Hij brengt de verliefde of gedesillusioneerde blik van Walter Faber op de drie vrouwen van zijn leven in beeld: Hanna, Sabeth en Ivy.

Ernesto 'Che' Guevara: Le journal de Bolivie

1994 | Documentaire, Biografie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Documentaire van Richard Dindo.

De film begint met de dood van vrijheidsheld en terrorist Guevara en geeft een terugblikkend beeld van deze omstreden `held der revolutie` vanaf zijn vertrek uit Cuba in 1961 om ook in Bolivi[KA3]e het volk (de verarmde boeren) te bevrijden en een deel van de macht te geven. Een droom die eindigde met zijn executie door Boliviaanse militairen in 1967. Aan de hand van getuigenissen wordt zijn portret getekend en hij blijkt meestal niet die held geweest te zijn waarvoor hij door een hele generatie gehouden werd. Hij was ook maar een gewoon mens van vlees en bleod met allerlei zwakheden. Regisseur/scenarist Dindo nam de [KL]Boliviaanse dagboeken[KLE] van Guevara als uitgangspunt, maar putte tevens uit de werken [KL]De Nacahuasu [KA2]a la Higuera[KLE] en [KL]La CIA contre el Che[KLE], beiden van Adys Cupilo en Frollan Gonzales. De film werd gelijktijdig in Franse en Duitse versie uitgebracht met commentaar van Jean-Louis Trintignant en Christine Boisson (voor de Franse versie) en Klaus Knuth en Susanne-Marie Wrage (voor de Duitse versie). Bekroond met de FIPA d'or in 1995.