Leonard Cohen

Leonard Cohen, I'm Your Man

Verenigde Staten 2005. Documentaire van Lian Lunson.

Beautiful Losers

Duitsland 1997. Documentaire van Diethard Küster. Met o.a. Willy DeVille, Marianne Faithfull, Leonard Cohen, Jack Nitzsche en Paddy Maloney.

Een portret van drie eigenzinnige popzangers die verzaakten aan het grote succes door hun koppigheid en persoonlijkheid. In Picayune, Mississippi treffen we Willy DeVille die de oorsprong van zijn songs, de southern blues en de traditionele folksong à la Woody Guthrie, vermengd met een typische Jimi Hendrix- sound, niet wil verzaken. Hij vertelt over de wortels van zijn muziek en zijn verbondenheid ermee. In County Kildare, Ierland worden we thuis ontvangen door Marianne Faithfull, die honderd uit praat over haar verhouding met Mick Jagger en haar druggebruik, terwijl in L.A., Californië Leonard Cohen de makers te woord staat over zijn loopbaan die nooit hoogtepunten kende, maar wel veel laagtepunten. Toch blijven zijn songs draaien en worden ze gecovered door een nieuwe generatie zangers. De drie leveren ook commentaar op elkaar, terwijl mensen van The Chieftains en Jack Nitzsche lovend spreken over hun samenwerking met Faithfull. Een boeiend portret van drie kinderen van de jaren 1960, die hun stempel onmiskenbaar drukten op de generaties die hen volgden. Küster schreef het scenario samen met Wolfgang Kraesze. Voor de montage werd beroep gedaan op Salar Ghazi en G.M. Runne. Achter de camera stond Theodor M. Angell. Stereo.

The United States of Poetry

Verenigde Staten 1996. Experimenteel van Mark Pellington. Met o.a. Leonard Cohen, Wanda Coleman, Amiri Baraka, Czeslaw Milosz en Ismail Azim El.

VV.

Chronicle of a Disappearance

Palestijnse gebieden​/​​Israël​/​​Verenigde Staten​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Elia Suleiman. Met o.a. Ula Tabari, Elia Suleiman, Fuad Suleiman, Jamal Daher en Nazira Suleiman.

VV.

Message To Love

Verenigd Koninkrijk 1995. Documentaire van Murray Lerner. Met o.a. The Who, Free, Tini Tim, Taste en John Sebastian.

Documentaire over het laatste (1970) van een drietal legendarische muziekfestivals op het eiland Wight, gemaakt omdat het inmiddels 25 jaar geleden was. Van 26 tot 30 augustus 1970 stroomden meer dan een half miljoen popmuziekfans samen op de East Afton Farm, waar het niet altijd even vredig toe ging. De vulgaire, opruiende taal van M.C. Rikki was steeds te horen tussen de optredens van bijna alle popzangers en popgroepen, die op dat moment in waren, w.o. The Who, Donovan, John Sebastian, Leonard Cohen, Ten Years After, Moody Blues, Jethro Tull. Jimi Hendrix trad hier voor de laatste maal op, evenals Jim Morrison, die met The Doors een ijzingwekkende versie bracht van `The End`. Er waren schermutselingen met de politie, omdat jongeren die het festival gratis wilden bijwonen op de omzomende heuvelrug kampeerden en vandaar het evenement volgden. Er gebeurde on stage genoeg: Kris Kristofferson liep woedend middenin `Me And Bobbie McGee` weg omdat hij vond dat er teveel lawaai was; Joni Mitchells optreden werd onderbroken door een ruige fan, enz. Regisseur Lerner levert geen commentaar, maar compenseert dit met uitspraken van eilandbewoners en festivalgangers. Een uitstekend beeld van een vervlogen tijdperk (voor de liefhebbers). De montage is van Einar Westerlund en Stan Warnow. Het scenario is van regisseur Lerner, die tevens de film produceerde. Het camerawerk is van Andy Carchrae, Jack Hazan, Nic Knowland, Norman Langley, Murray Lerner, Richard Stanley, Charles Stewart en Mike Whittaker. Stereo en Dolby Digital.

Portrait d'une jeune fille de la fin des années 60 à Bruxelles

Frankrijk​/​​België 1994. Familiefilm van Chantal Akerman. Met o.a. Circé, Julien Rassam, Joëlle Marlier en Cynthia Rodberg.

Op een woensdag in april 1968 besluit de vijftien-jarige Circ[KA1]e om geen voet meer te zetten in het lyceum. Om de tijd te doden, gaat ze naar de bioscoop waar ze Rassam ontmoet. Deze twintig-jarige jongeman weigert terug te keren naar de kazerne. De twee deserteurs brengen de dag samen door en het meisje wordt ingwijd in de liefde. Al speelt de film zich af in 1968, toch trekt Akerman, die tevens het scenario schreef, duidelijk een parallel met 1994, waardoor een aantal (gewilde) anachronismen ontstaan. Hierdoor benadrukt ze dat de strijd van de jongeren tegen de overheid van alle tijden is en dat de schoolstrijd die toen begon, een kwart eeuw later nog steeds niet voorbij is. Goed spel van vier jonge acteurs. Raymond Fromont stond achter de camera.

Het Tibetaanse Dodenboek. Deel 2: De Grote Bevrijding; het Leven na de Dood

Frankrijk​/​​Japan​/​​Canada 1994. Drama van Eve Ramboz, Ishu Patel en Yukari Hayashi. Met o.a. Dalai Lama en Leonard Cohen.

Op een woensdag in april 1968 besluit de vijftien-jarige Circ[KA1]e om geen voet meer te zetten in het lyceum. Om de tijd te doden, gaat ze naar de bioscoop waar ze Rassam ontmoet. Deze twintig-jarige jongeman weigert terug te keren naar de kazerne. De twee deserteurs brengen de dag samen door en het meisje wordt ingwijd in de liefde. Al speelt de film zich af in 1968, toch trekt Akerman, die tevens het scenario schreef, duidelijk een parallel met 1994, waardoor een aantal (gewilde) anachronismen ontstaan. Hierdoor benadrukt ze dat de strijd van de jongeren tegen de overheid van alle tijden is en dat de schoolstrijd die toen begon, een kwart eeuw later nog steeds niet voorbij is. Goed spel van vier jonge acteurs. Raymond Fromont stond achter de camera.

Het Tibetaans Dodenboek. Deel 1: Een Levensweg

Frankrijk​/​​Japan​/​​Canada 1994. Drama van Yukari Hayashi. Met o.a. Leonard Cohen en Dalai Lama.

Op een woensdag in april 1968 besluit de vijftien-jarige Circ[KA1]e om geen voet meer te zetten in het lyceum. Om de tijd te doden, gaat ze naar de bioscoop waar ze Rassam ontmoet. Deze twintig-jarige jongeman weigert terug te keren naar de kazerne. De twee deserteurs brengen de dag samen door en het meisje wordt ingwijd in de liefde. Al speelt de film zich af in 1968, toch trekt Akerman, die tevens het scenario schreef, duidelijk een parallel met 1994, waardoor een aantal (gewilde) anachronismen ontstaan. Hierdoor benadrukt ze dat de strijd van de jongeren tegen de overheid van alle tijden is en dat de schoolstrijd die toen begon, een kwart eeuw later nog steeds niet voorbij is. Goed spel van vier jonge acteurs. Raymond Fromont stond achter de camera.

Ha chayim alpy agfa

Israël 1992. Film noir van Assi Dayan. Met o.a. Gila Almagor, Irit Frank, Shuli Rand, Avital Dicker en Danny Litani.

In de nachtkroeg van Almagor en Frank breekt de pleuris uit, als een stel dronken soldaten de boel gaan verbouwen, die met een tragische schietpartij eindigt. De film probeert binnen een handeling die twaalf uur beslaat, een beeld te geven van de zelfkant van de Israëlische maatschappij. Beide bardames houden er relaties op na die als twijfelachtig bestempeld zouden kunnen worden en culmineren in een groot niets. Frank is een dwangmatige fotografe, vandaar de titel. Een interessante film met sterk spel van de hoofdrollen. Op de geluidsband is Leonard Cohen te horen. De stemmige zwart-wit fotografie is van Yoav Koush. Dayan is de in 1945 geboren zoon van de vermaarde Israëlische generaal, die later politicus werd. Gesitueerd in Tel Aviv.

Puissance de la parole

Frankrijk 1988. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Jean Bouise, Lydia Andrei, Jean-Michel Iribarren en Laurence Côte.

Gemaakt in opdracht van France Télécom, is dit in feite een film om in besloten kring of tijdens speciale bijeenkomsten te vertonen. De film is echter dermate poëtisch en grensverleggend, zowel visueel als auditief, dat hij bekroond werd met de Grote Prijs van de stad Locarno op het IXe Festival international de vidéo et des arts électroniques in 1988. Het begint als een thriller. Een auto stopt bij een benzinestation. Een man snauwt: 'Laatste waarschuwing'. Wanhopig grijpt de pomphouder naar de telefoon en belt naar een vrouw aan de andere kant van de wereld. Parallel loopt het verhaal van een onschuldig meisje, Oïnos, dat zich onderhoudt met de filosofische engel Agathos. Ze brengen een dialoog uit Edgar Allan Poe's THE POWER OF WORDS over de schepping, het leven en de dood. Godard stuwt de beelden op ons af in een hels tempo, om ademloos, overbluft en geïmponeerd van te raken. In het scenario verwerkte de regisseur teksten van Poe, Charles Baudelaire, James Cain en Haroun Tazieff. Fotografie van Pierre Binggeli en Caroline Champetier.

Warnung vor einer heiligen Nutte

Italië​/​​Duitsland 1971. Drama van Rainer Werner Fassbinder. Met o.a. Lou Castell, Eddie Constantine, Hanna Schygulla, Marquard Bohm en Ulli Lommel.

Een groep filmmensen wacht op de regisseur, op geld en op de hoofdrolspeler (Constantine), en als dit allemaal arriveert, ontstaat er niets dan chaos. Fassbinders negende lange film was een bijtend, maar niet geheel geslaagd commentaar op zijn onverkwikkelijke ervaringen als theaterregisseur. Het camerawerk is van Michael Ballhaus.

McCabe and Mrs. Miller

Verenigde Staten 1971. Western van Robert Altman. Met o.a. Warren Beatty, Julie Christie, Rene Auberjonois, Hugh Millais en Shelley Duvall.

In 1902 arriveert beroepsgokker Beatty in een stadje in het westen van de V.S. Met het geld dat hij wint in de plaatselijke saloon bouwt hij een casino, annex bordeel. De zaken gaan redelijk goed, maar wanneer de Britse Christie zijn zakenpartner wordt, verandert het eens zo zedige stadje in een lustoord. Vanuit een naburig gehucht krijgen ze een bod om het bordeel te kopen, maar daar wil Beatty niet op ingaan, ook al waarschuwt Christie hem dat een weigering wel eens gevaarlijk zou kunnen worden. Onorthodoxe western, een onvergetelijke demystificatie van het genre, door een van Hollywoods meest eigenzinnige cineasten. Beatty en Christie zijn subliem en de sfeer rond de eeuwwisseling wordt treffend weergegeven. Altman en Brian McKay baseerden hun scenario op de roman McCabe van Edmund Naughton. De pastelkleurige fotografie is van Vilmos Zsigmond. Leonard Cohen componeerde en vertolkte enkele songs speciaal voor de film. Gefilmd in Panavision.

Dynamite Chicken

Verenigde Staten 1971. Muziek van Ernie Pintoff. Met o.a. Richard Pryor, John Lennon, Yoko Ono, Sha Na Na en Ace Trucking Company.

Een rare, gedateerde collage van songs, sketches, parodieën op tv-commercials en oude filmfragmenten, die werd opgenomen toen bloot en heiligschennis op celluloid nog schokkend waren. Alleen al voor Pryor is de film een kijkje waard.