Cheick Oumar Sissoko

Bàttu

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk​/​​Senegal 2000. Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Danny Glover, Boubacar Guiro, Makena Diop, Felicité Wouassi en Isaach De Bankolé.

La genèse

Mali​/​​Frankrijk 1999. Historische film van Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Sotigui Kouyaté, Salif Keita, Balla Moussa Keita, Fatoumata Diawara en Maimouna Hélène Diarra.

La Genese

Frankrijk​/​​Mali 1999. Drama van Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Balla Moussa Keita, Salif Keita, Sotigui Kouyaté, Hélène Diara en Fatoumata Diawara.

'In den beginne schiep God de Aarde - maar geen water. Toen schiep God de mens. Nog steeds geen water.' Zo begint Sissoko zijn Genesis. Hij geeft ermee aan dat volgens zijn interpretatie de personen uit het beroemde verhaal niet zozeer door goddelijke hand werden geleid, maar door dringende externe omstandigheden. Net als bij Sissoko's landgenoten in de moderne tijd. Sissoko vertelt met onwaarschijnlijk mooie, kleurige beelden het verhaal van Jakob (Kouyaté) en zijn wraaklustige broer Ezau (Salif Keita) en won ermee de Pan-Afrikaanse hoofdprijs in Ouagadoudou. (IdH/VPRO Gids)

Guimba, un tyrant une époque

Mali 1995. Cheick Oumar Sissoko en Sissoko. Met o.a. Falabo Issa Traore, Fatoumata Coulibaly, Lamine Diallo, Balla Habib Dembélé en Balla Moussa Keita.

'In den beginne schiep God de Aarde - maar geen water. Toen schiep God de mens. Nog steeds geen water.' Zo begint Sissoko zijn Genesis. Hij geeft ermee aan dat volgens zijn interpretatie de personen uit het beroemde verhaal niet zozeer door goddelijke hand werden geleid, maar door dringende externe omstandigheden. Net als bij Sissoko's landgenoten in de moderne tijd. Sissoko vertelt met onwaarschijnlijk mooie, kleurige beelden het verhaal van Jakob (Kouyaté) en zijn wraaklustige broer Ezau (Salif Keita) en won ermee de Pan-Afrikaanse hoofdprijs in Ouagadoudou. (IdH/VPRO Gids)

Der Fuß der Löwen - Jean Rouch in Paris

Duitsland 1995. Documentaire van Manthia Diawara. Met o.a. Jean Rouch, Manthia Diawara, Françoise Foucault, Lamine Kouyate en Blaise Ndjehoya.

Tijdens een vermaarde discussie met schrijver-cineast Ousmane Sembene in 1965 kreeg de Franse cineast-etnoloog Jean Rouch (1917) het verwijt te horen dat hij de Afrikanen observeert zoals men insecten bestudeert. Rouch daagde Sembene uit om een Afrikaan naar Europa te sturen om een film te maken over de Franse cultuur. Dertig jaar later ging Manthia Diawara op deze uitdaging in. Wat Rouch zeker niet verwacht had was dat hij zelf het onderwerp zou zijn van die film. Beide cineasten wisselen theori[KA3]en uit, maken een parallel tussen het filmen in de straat in de jaren 1960 en 1990, nu de filmcamera deel uitmaakt van het dagelijks leven, verdedigen hun persoonlijke opvattingen over montage en het benaderen van een onderwerp. Diawara praat ook met Parijzenaars, blank en gekleurd, over de verschillen in de Europese en Afrikaanse cultuur en samenleving. Rouch, die ervoor bekend staat dat hij haast nooit een interview toestaat, spreekt onomwonden (in het Engels met een sappig Frans accent) over zijn werk en toont fragmenten uit MOI, UN NOIR, de film waarmee hij in 1958 furore maakte en LES MAITRES FOUS, de film waaraan hij op dat ogenblik werkte. Een uniek portret van een veel te weinig gekende regisseur die eveneens deel uitmaakte van de 'nouvelle vague'. Diawara schreef het scenario. Sikay Tang en Justine Krish monteerden en Arthur Joffa stond achter de camera.

Guimba

Mali 1994. Drama van Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Fabala Issa Traoré, Lamine Diallo, Mouneïssa Maïga, Maimouna Hélène Diarra en Balla Moussa Keita.

Traor[KA1]e is alleenheerser van Guimba. Zijn zoon (Diallo) is een lilliputter die bij de geboorte aan Ma[KA3]iga werd uitgehuwelijkt. Hij wordt echter verliefd op haar moeder (Diarra) en wil met haar trouwen. Tiran Traoré besluit aan de gril van zijn pupil gevolg te geven ook al stribbelt haar man Keita tegen. Als hij niet wil scheiden, wordt hij gewoon verbannen, maar Keita keert terug om wraak te nemen. Politiek geëngageerde film, die het verval van een dictatuur symboliseert. Derde werk van Sissoko, die in Frankrijk het filmvak leerde. Gedraaid in 1993, maar gekweld door geldproblemen, kwam de film pas een jaar later uit om op een Afrikaans festival de grote prijs in de wacht te slepen. Aardig gespeelde allegorische rolprent voor wie de verhoudingen wil leren kennen in de Hoorn van Afrika. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Lionel Cousin.

Finzan

Mali​/​​Burkina Faso 1990. Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Diarrah Sanogo, Oumar Namory Keïta, Saïdou Touré, Balla Moussa Keita en Koti.

Aan de hand van twee hoofdfiguren wordt het lot geschilderd van vrouwen in een Afrikaans dorpje. De een is weduwe - zij weigert een gedwongen huwelijk met de broer van haar overleden man. Voor haar moedige verzet vindt zij steun bij de andere vrouwen van haar stam, in tegenstelling tot een meisje dat zich weert tegen een nog barbaarser gebruik. Het eindigt met een dissonant, dit in scherp contrast met de rest van de film, die de sfeer ademt van een volksvertelling. Ondanks deze inconsistentie is het een goede kennismaking met de Afrikaanse film.

Nyamanton

Mali 1986. Drama van Cheik Oumar Sissoko en Cheick Oumar Sissoko. Met o.a. Maciré Kante, Ada Thiocary en Diarrah Sanogo.

'Nyamanton' betekent 'veel huisvuil' in het bambara, en de jonge scholier Kalifa haalt dit op om aan wat geld te komen. Hij heeft al gauw door, hoe er aan de volwassenen veel meer te verdienen valt, en ontpopt zich tot een echt straatjongetje. Fanta daarentegen verkoopt sinaasappels, en klampt zich geheel vast aan school, in haar ogen het enige middel om in Bamako aan de armoede te ontsnappen. Deze film is een heftige aanklacht tegen de maatschappelijke ongelijkheid. Nergens een moralistische ondertoon of somberheid. De humor en de sterke wil wegen op tegen de wanhoop, terwijl de zeer jeugdige acteurs opvallen door hun spontane en natuurlijke spel.