Sophie Barjac

L'instit : L'enfant caché

België​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1999. Drama van Roger Kahane. Met o.a. Gérard Klein, Sophie Barjac, Annick Brard, Ludovic Joyet en Jonathan Reyes.

L'avocate : Les fruits de la haine

België​/​​Frankrijk 1999. Misdaad van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Corinne Dacla, Julien Rivière, Sophie Barjac, Victor Haim en Michel Lagueyrie.

La clef des champs

Frankrijk 1998. Drama van Charles Nemes. Met o.a. Christine Boisson, Catherine Rouvel, Thérèse Liotard, Jean-Claude Dauphin en Amandine Chauveau.

Docteur Sylvestre : Zone dangereuse

Frankrijk 1998. Drama van Jean-Pierre Vergne. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Leny Escudero, Sophie Barjac en Marie Lenoir.

Pour mon fils

Frankrijk 1997. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Véronique Jannot, Bruno Wolkowitch, Kevin Aïdoud, Marion Ducamp en Sophie Barjac.

Madame le proviseur : La bête

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, François Chaumette, Daniel Gélin, Sophie Barjac en Maxime Mansion.

Valentine Rougon (Delorme), directrice van een scholengemeenschap, had nooit gedacht dat een leerling (Mansion) bijgenaamd 'het beest' - in het schooljargon iemand die alles weet en alles kan - voor problemen zou zorgen. Met een grootvader als Nobelprijswinnaar en een vader die les geeft aan een prestigieus collège, moet de wereld aan zijn voeten liggen. Sinds hij weigerde mee te doen met spieken, is hij door zijn klasgenoten doodverklaard. Valentine Rougon neemt een disciplinaire maatregel: zij straft de booswichten en verwijt de jongen dat hij zijn medeleerlingen heeft verklikt. Hij raakt er diep van in de put en Valentine moet haar nek uitsteken: zij moet de invloedrijke ouders van het slachtoffer kalmeren en diens klasgenoten tot inzicht brengen. Tussen Valentine en de jongen groeit tegen het einde een speciale band. Tweede deel van een verhaal in drie delen over een schooldirectrice, een beroep dat in de film weinig aandacht krijgt. De tv-serie, die in 1994 begon, zou een lang leven beschoren zijn. Delorme als Rougon ging in 1999 met 'pensioen' en werd opgevolgd door Charlotte de Turckheim als Alice Vandeleur die tot 2004 aan de school verbonden bleef. Stereo.

Madame le proviseur : Fantasio

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alexis Derlon, Aurelia Alcais, Renaud Menager en Daniel Gélin.

Valentine Rougon (Delorme), directrice van de scholengemeenschap `Belgrand` maakt zich zorgen over een leerling (Derlon) bijgenaamd de 'dichter'. Hij is een grensgeval en heeft anarchistische neigingen, maar dat is slechts een imago. In werkelijkheid is hij een nihilist, die zich achter een masker verschuilt en gaat van kwaad tot erger. Hij laat zich niet meer zien in de klas, hangt rond op de beroemde Parijse begraafplaats Père Lachaise en verkeert in het gezelschap van het ruigste uitschot van Les Halles. Schoolhoofd Rougon wil er iets aan doen. Gevoelig portret van een jongen die tegen het dagelijkse leven niet is opgewassen met een mooie rol van Derlon. Het scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder is geïnspireerd op de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Gentzbittel. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Stereo.

Madame le proviseur : Boycott

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alice Béat, Maxime Mansion, Barbara Schulz en Daniel Gélin.

Madame Valentine Rougon (Delorme) heeft de leiding over het chique lyceum Eug[KA2]ene Belgrand. Meester Lepape (Bénichou) is hier een strenge leraar, die toch erg geliefd is bij de laatstejaars. Hun slagingskansen voor de eindexamens zijn voor een belangrijk deel van hem afhankelijk. Bij het begin van het schooljaar wordt echter slechts een van de twee eindejaarsklassen aan Lepape toevertrouwd, terwijl de andere klas een nieuwe, jonge lerares krijgt. Directrice Rougon beseft niet dat die beslissing in de loop van het schooljaar voor ernstige moeilijkheden zal zorgen. Knap gespeeld schooldrama dat niet erg veel om het lijf heeft. In een school waar financiëel winstbejag boven opvoeding gesteld wordt loopt het verkeerd af, maar gelukkig is er nog de intelligente directrice die uiteindelijk alles toch nog in goede banen zal leiden. Stofferig scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder naar de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Guentzbittel. Inspiratieloze fotografie van Jacques Guerin.

Fils d'un autre

Frankrijk 1992. Drama van Michel Lang. Met o.a. Sophie Barjac, François Marthouret, Massimo Wetmüller, Valeria D'Obici en Jan Vancoillie.

Dr. Francis Blancvillain (Marthouret) en zijn vrouw Brigitte (Barjac) hebben zich na het overlijden van hun dienstbode ontfermd over haar zoontje Johan (Vancoillie). Ze hebben hem als hun eigen kind opgevoed. Johans vader Ralph (Wetmüller), een Portugees, werd destijds na een gevangenisstraf Frankrijk uitgezet. Hij heeft echter nooit afstand gedaan van zijn rechten als vader. Nu verschijnt hij weer ten tonele met een eenvoudig chantageplan. Als Dr. Blancvillain hem niet snel een flink bedrag betaalt, zal hij de jongen opeisen. Prangend drama over ouderlijke en adoptie-rechten. Erg overtuigend werd het niet uitgewerkt en de kleine Vancoillie is nog het geloofwaardigst. Houd de zakdoek maar binnen handbereik. Het scenario is van Carlos Sasoga naar een origineel verhaal van Claude d'Anna en Laure Bonin. Het camerawerk is van Mário Barosso.

Anne, jour après jour

Frankrijk 1990. Komedie van Bernard Toublanc-Michel. Met o.a. Sophie Barjac, Patrick Vienne, Bernard Woringer en Geoffroy Caray.

Zouteloze, onbeduidende fotoroman waaraan geen einde komt en die lijkt op eerdere films van deze tv-regisseur. Het leven van Anne wordt inderdaad van dag tot dag gevolgd alsof dat interessant zou zijn! Gekunstelde personages en situaties in een steriele omgeving. Omdat het verhaal ook nog wordt opgediend in plakjes van vijftien minuten, is het gewoon onverteerbaar. Een zeldzaam waardeloos produkt van deze regisseur. Alleen geschikt voor kleinburgerlijke tv-avondjes.

Un, deux, trois soleils

Frankrijk 1989. Drama van Michel Favart. Met o.a. André Dussollier, Catherine Leprince, Michel Boujenah, Sophie Barjac en Christian Morin.

Marc (Dussolier) is geslaagd op het maatschappelijke vlak en gelukkig in zijn huwelijk, maar hij krijgt het moeilijk wanneer Christine (Leprince) er een kind bij wil. Hij is van mening dat een nieuw kind een blok aan zijn been en een inbreuk op zijn vrijheid zal betekenen. Het gezin valt langzaam maar zeker uit elkaar. Een oud verhaaltje, waaraan niets nieuws wordt toegevoegd, noch door de schoolse, routineuze regie, noch door de gevoelig spelende acteurs, die echter vrij zouteloze dialogen moeten uitspreken. De verveling ligt voortdurend op de loer. Maar nét

Le Retour d'Arsène Lupin : Le triangle d'or

Frankrijk 1989. Misdaad van Philippe Dunoyer. Met o.a. François Dunoyer, Sophie Barjac, Eric Franklin, Paul Le Person en Didier Flamand.

Een vrije bewerking naar het boek van Maurice Leblanc, waarin Ars[KA2]ene Lupin onderzoek doet naar het verdwenen goud van de spaarders uit de kluis van de bank van Suar[KA2]es. Niet minder dan drie onge[KA3]interesseerde scenaristen (Patrick Besson, Philippe Delannoy en Jacques Nahum) hebben zich met dit oninteressante onderwerp beziggehouden, gefilmd zonder bezieling door iemand die voorheen bioscoopfilms maakte. Hoewel Dunoyer- Lupin zijn best doet vallen de andere acteurs nauwelijks op.

La chambre des dames

Frankrijk 1989. Komedie van Yannick Andréi. Met o.a. Marina Vlady, Henri Virlojeux, Sophie Barjac, François Duval en Frédéric Andréi.

Een zorgvuldige en getrouwe bewerking van de succesvolle roman van Jeanne Bourin, die zich afspeelt in de dertiende eeuw, in het milieu van rijke Parijse weeskinderen. Een prima tijdsreconstructie, maar er zit een beetje weinig beweging in. Overtuigende acteurs en Marina Vlady is verrukkelijk. Een punt van kritiek evenwel: de produktieve Cosma kan met zijn indeling misschien eens wat variëren, en er een meer persoonlijke draai aan geven.

The Man Who Lived at the Ritz

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1988. Drama van Desmond Davis. Met o.a. Perry King, Leslie Caron, Cherie Lunghi, David McCallum en David Robb.

Een Amerikaanse student aan de kunstacademie in Parijs tijdens de tweede wereldoorlog probeert de bedreiging van de Nazi`s te verdringen en wil zijn luxe leventje in het Ritz Hotel voortzetten. Een niet zo succesvolle versie van het boek van A.E. Hotchner. De arrogante King kletst er gezellig op los met Coco Chanel (Caron), Hermann Goering (Ackland) en Mme. Ritz zelf (de legendarische Franse zangeres Patachou). Oorspronkelijk vertoond in twee delen.

Levy et Goliath

Frankrijk 1987. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Sophie Barjac, Saouad Amidou, Richard Anconina, Maxime Leroux en Jean-Claude Brialy.

Een Amerikaanse student aan de kunstacademie in Parijs tijdens de tweede wereldoorlog probeert de bedreiging van de Nazi`s te verdringen en wil zijn luxe leventje in het Ritz Hotel voortzetten. Een niet zo succesvolle versie van het boek van A.E. Hotchner. De arrogante King kletst er gezellig op los met Coco Chanel (Caron), Hermann Goering (Ackland) en Mme. Ritz zelf (de legendarische Franse zangeres Patachou). Oorspronkelijk vertoond in twee delen.

Maestro

Frankrijk 1986. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Alain Doutey, Sophie Barjac, Claude Villers, Joëlle Guillaud en Jean Gaven.

Een beroemde dirigent wordt ontvoerd door een groep die naar regionale autonomie streeft, na een concert voor de vrede te hebben gegeven, tegelijk met een al even energieke als onhandige celliste. Ze beleven allerlei avonturen, terwijl de politie en de geheime dienst op een dwaalspoor worden gebracht. Het eindigt allemaal in 2027, wanneer de dirigent de Nobelprijs voor de Vrede krijgt. Na heel wat jaren in de `porno`-hel te hebben verkeerd, komt deze cineast (op het tv-scherm) terug bij zijn eerste liefde: de lichte komedie, vol grappen en bedekte toespelingen. Zijn celliste (Barjac) heet bijvoorbeeld Selavy. Niet steeds even gelijkmatig van kwaliteit, maar leuk.

Lévy et Goliath

België​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Richard Anconina, Michel Boujenah, Jean-Claude Brialy, Souad Amidou en Maxime Leroux.

Een vervelend vervolg op RABBI JACOB. Hoewel ook geen hoogvlieger, had die film toch op z`n minst het voordeel dat Louis De Fun[KA2]es erin meedeed, die het publiek in zijn ban weet te houden. Hier gaat het om de absurde wederwaardigheden van een jonge orthodoxe jood en een hasjiesroker uit Antwerpen. Zij vervoeren door een vergissing verdovende middelen naar Parijs, terwijl ze denken diamantslijpsel bij zich te hebben. Is nauwelijks interessant, want totaal `voorspelbaar` met inbegrip van de ergste clich[KA1]es (de politiecommissaris die een travestiet is, de verplichte homoseksuelen, de dito jeugdige rellenschoppers) en een karikaturale en erg onsympathieke beschrijving van Antwerpen, die ver van de werkelijkheid afstaat. En niet te vergeten: twee komedianten uit het Middellandse Zee- gebied spelen de hoofdrollen en moeten dus joden afkomstig uit Centraal Europa voorstellen! Scenario van de regisseur en Danièle Thompson. Camerawerk van Wladimir Ivanov.

Fred Connection

Frankrijk 1986. Misdaad van Serge Korber. Met o.a. Alain Doutey, Sophie Barjac, Jacqueline Doyen, Claude Villers en Jean Barney.

Mercier (Doutey) is een man van veertig jaar en in het leven geslaagd. Er wordt zelfs over hem gepraat als toekomstig minister. Helaas wordt tijdens een sjieke receptie bij hem thuis, met allerlei hoge gasten, een lijk gevonden, dat is verstopt in een kist. Dit tast `enigszins` zijn reputatie aan. Een tv-film die meer naar de komedie neigt - er is zelfs sprake van zwarte humor - dan naar het drama, vooral door toedoen van de logge politiecommissaris (Villers), die overigens Brouillard (mist) heet. Onschuldig maar leuk.

La dame des dunes

Frankrijk 1985. Mysterie van Joyce Buñuel. Met o.a. Anna Karina, Sophie Barjac, Maxime Mansion en Xavier Saint-Macary.

Mysterie rond een afgelegen huis aan de kust. Op een dag staat het te koop. Anne-Marie (Barjac) is nauwelijks van het bestaan van het huis op de hoogte. Tijdens de Paasweek, wanneer haar man voor een zakelijke bijeenkomst weg is, gaat ze er met haar zoon van zes heen. Ze ontmoet de vreemde dame uit de titel en beleeft haar verleden opnieuw. Het mysterie wordt bij gebrek aan regie-fantasie flink uitgesponnen. Zoals veel films van de schoondochter van Luis Buñuel, wekt deze tv-film een geïmproviseerde en onaffe indruk. Niettemin eensgezind en overtuigend acteerwerk.

L'amour en douce

Frankrijk 1984. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Daniel Auteuil, Jean-Pierre Marielle, Emmanuelle Béart, Sophie Barjac en Daniel Ceccaldi.

In deze klassieke komedie passeren tal van amoureuze perikelen in een keurige samenleving de revue. Een meesterwerk van de oude rot Edouard Molinaro, die er altijd in slaagt een succes van dit soort films te maken zonder te vervallen in vulgariteit. Met uitzondering van Mathieu Carrière zijn alle acteurs voortreffelijk. Dit scherpzinnige portret van de Franse jan-modaal mag misschien oppervlakkig lijken, maar een goede komedie in deze tijd van sombere films, is nooit weg. Scenario van Jean Sagols en Christine Watton.

La fiancée qui venait du froid

Frankrijk 1983. Erotiek van Charles Nemes. Met o.a. Thierry Lhermitte, Barbara Nielsen, Gérard Jugnot, Alexandra Szpulska en Stephan Paryla.

Een cynische reclamefilmer stemt toe in een huwelijk met een Poolse dissidente om haar door de Franse nationaliteit voor represailles te beschermen. In Polen ontdekt hij dat ze al een verloofde heeft, terwijl ook de bekenden in zijn eigen omgeving het huwelijk meer gecompliceerd maken dan hij had voorzien, tot de liefde gaat meespelen. Een uitschieter in de reeks van recente op het 'café-théâtre' geïnspireerde filmkomedies die met charme en inventiviteit een toon van lichte ironie vasthoudt, zonder de ernst van de politieke situatie te negeren of te misbruiken.

La tribu des vieux enfants

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Favart. Met o.a. Caroline Silhol, Sophie Barjac, Dominique Laffin, Thierry Lhermitte en Pascale Bardet.

Een familiegeschiedenis naar de succesvolle roman van G.J. Arnaud. `Oude kinderen` omdat het om vijf broers van 23 tot dertig jaar gaat, allen getrouwd maar samen in een huis wonend met echtgenotes die niets in te brengen hebben, want zij vormen een ietwat eigenaardige maar zeer eensgezinde club. Een beetje humor, een beetje geheimzinnigheid, een beetje tragiek, een beetje avontuur, een beetje dwaasheid, kortom, een beetje van alles en nog wat in deze geslaagde mengelmoes, des te meer vanwege de schitterende acteerprestaties en de zonder meer fatsoenlijke regie. Vooral Lhermitte en Laffin, wiens overlijden even daarna (1985) op 33-jarige leeftijd te betreuren valt, vallen op.

À nous les petites Anglaises!

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Stéphane Hillel, Rémi Laurent, Sophie Barjac, Véronique Delbourg en Julie Neubert.

Pech voor Parijse bourgeoisknapen Jean-Pierre (Hillel) en Alain (Laurent): op het lyceum zijn ze voor hun bac (eindexamen) Engels gezakt. Als represaille gaat de jaarlijkse augustusvakantie in mondain St. Tropez aan hun bleekneusjes voorbij en moeten ze in Ramsgate, Groot-Brittannië hun Engels bijspijkeren. Als troost biedt deze vederlichte en volledig onschuldige adolescentenkomedie het tweetal het vooruitzicht op Britse meisjes. Laten juist die nu net niet de meest toegeeflijke zijn. Samen met het Le cadeau (1982) de leukste bioscoopfilm van Lang, sinds eind jaren tachtig louter voor tv werkzaam.

Le Graphique de Boscop

Frankrijk 1976. Komedie van Georges Dumoulin en Sotha. Met o.a. Romain Bouteille, Catherine Mitry, Philippe Manesse, Sotha en Patrice Minet.

Weinig creatieve verfilming van het gelijknamige theaterstuk van het Parijse gezelschap 'Café de la Gare' over een Franse familie Doorsnee, onwennig tegenover nieuwe technologische ontwikkelingen en afgestompt door de televisie. Het stuk zelf zit vol spitse dialogen en geestige satire, maar die gaan in deze platte filmregistratie grotendeels verloren.

Dis bonjour à la dame

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Pierre Tornade, Micheline Luccioni, Remi Laurent, Sophie Barjac en Roger Carel.

Een logge en uiteraard domme Franse adolescentenkomedie met Laurent als een door zijn ouders overbeschermde jongeman die met zijn eerste liefde voor de nodige opwinding zorgt. Veel drukte over niets, zo blijkt.

Le cercle étroit

Frankrijk 1975. Drama van Paul Roland. Met o.a. Guy Lesire, Sophie Barjac, Jeanine Patrick, Eric Pradier en Julien Roy.

Een succesvolle schrijver van politieromans wordt door zijn vrouw in de steek gelaten. Hij blijft alleen achter met zijn dochtertje, van wie hij heel veel houdt. Heel, heel, heel erg veel als we de regisseur moeten geloven. Deze tovert ons namelijk een wereldje voor dat heel netjes, heel zoet, heel lief, heel conformistisch en dus heel erg nep is. Zoals de mannelijke acteurs geregisseerd worden, zou je verwachten dat ze hun kopje thee met de pink omhoog drinken! Deze onbenullige film blijft ver onder de maat.

Pelléas et Mélisande

België 1973. Historische film van Joseph Benedek. Met o.a. Philippe Morand, Sophie Barjac, Pierre Bianco, Henri Billen en Suzanne Gohy.

Naar het toneelstuk van de Belgische dramaturg Maurice Maeterlinck, over de legendarische jonge echtgenote Mélisande van de weduwnaar-koning Golaud, die verliefd wordt op Pelléas, de jongste broer van haar man. Deze wordt jaloers, betrapt hen beiden en slaat Pelléas met zijn zwaard neer. Symboliek van Maeterlinck met de liefde en de dood als onzichtbare hoofdpersonages is vrij goed weergegeven.

L'enfant caché

. Roger Kahane. Met o.a. Annick Brard, Sophie Barjac en Gérard Klein.

Naar het toneelstuk van de Belgische dramaturg Maurice Maeterlinck, over de legendarische jonge echtgenote Mélisande van de weduwnaar-koning Golaud, die verliefd wordt op Pelléas, de jongste broer van haar man. Deze wordt jaloers, betrapt hen beiden en slaat Pelléas met zijn zwaard neer. Symboliek van Maeterlinck met de liefde en de dood als onzichtbare hoofdpersonages is vrij goed weergegeven.