Carlo Brandt (1954): cast.
Er zijn 25 films gevonden.

Inch'Allah

2012 | Drama

Canada​/​​Frankrijk 2012. Drama van Anaïs Barbeau-Lavalette. Met o.a. Evelyne Brochu, Sabrina Ouazani, Yousef 'Joe' Sweid, Carlo Brandt en Sivan Levy.

Drama van Anaïs Barbeau-Lavalette over Canadese dokter die pendelt tussen Jeruzalem en Ramallah en wanhopig probeert beide kampen dichter bij elkaar te brengen.

Renoir

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Gilles Bourdos. Met o.a. Michel Bouquet, Christa Théret, Vincent Rottiers, Michèle Gleizer en Romane Bohringer.

Een van de grote meesters van het impressionisme, Pierre-Auguste Renoir, en zijn zoon Jean, de regisseur van onder andere La grande illusion: een boeiende clustering van cultuur voor een filmportret. Zeker tegen het decor van de Eerste Wereldoorlog en met een muze die tussen de twee mannen in komt te staan. Zou je denken. In vorm levert het een fraai schouwspel op van licht en gesatureerde kleuren, maar inhoudelijk blijft het zonder enig drama. Betoverend mooi en dodelijk saai tegelijk.

17 filles

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Delphine Coulin en Muriel Coulin. Met o.a. Louise Grinberg, Juliette Darche, Carlo Brandt, Roxane Duran en Esther Garrel.

Coming of age-film over tienermeisjes die besluiten collectief zwanger te raken als Camille (Grinberg), de populairste van het stel, per ongeluk in verwachting blijkt. Een trend is geboren, want er volgen er meer. Onwaarschijnlijk? Helemaal niet, want gebaseerd op ware gebeurtenissen op Gloucester High, Massachusetts in 2008. Zwangerschap geldt in 17 filles als daad van verzet, als uiting van behoefte aan respect en zelfbeschikking. Levenslustige film met een tragische onderstroom. Genomineerd voor de César voor beste debuutfilm.

Miroir mon amour

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Siegrid Alnoy. Met o.a. Judith Chemla, Fanny Ardant en Carlo Brandt.

Sneeuwwitje heeft het moordcomplot van haar koningin-moeder overleefd. Jaren later staat ze op het punt haar prins te huwen wanneer de traumatische rancune jegens mooie mama zich roert. Tijd voor vereffening der schoonheidsrekeningen in dit post-postmoderne, lege, onzegbaar irritante kunstfilmsprookje dat kennelijk iets wil zeggen over, ja, over wat exact? Ardant is de verleidster-op-jaren die, met kroontje en wezenloze glimlach, tijdens de aftiteling bovendien een nouveau-jazznummertje zingzegt. Eind goed, al slecht: een belediging voor de gebroeders Grimm en een gotspe voor de kijker.

La fin du silence

2011 | Drama, Thriller

Frankrijk 2011. Drama van Roland Edzard. Met o.a. Franck Falise, Thierry Frémont, Maia Morgenstern, Carlo Brandt en Marianne Basler.

In een huis in de bergachtige bossen van de Vogezen woont de familie Klein. Op een ochtend kieperen vader Théo en oudste zoon Luc, na een zoveelste dispuut, rebelse telg Jean buiten de deur. De woede die Jean in zich heeft, zal spoedig als een boemerang terugkomen. Het thema 'isolement' van Edzards regiedebuut zal wortelen in het feit dat hij deels opgroeide in de Algerijnse zuidelijke Sahara. In zijn familiemisèrethriller veroorzaakt het karakterminimalisme helaas een kloof tussen personages en kijker. De consequent gespannen, gejaagde sfeer en de schemerige locaties doen echter wonderen voor de suspense.

E-Love

2011 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk 2011. Drama van Anne Villacèque. Met o.a. Anne Consigny, Carlo Brandt, Antoine Chappey, Carole Franck en Jacky Ido.

Jonge mannen, oude mannen, bezitterige mannen, cynische mannen, oversekste mannen; de knappe 49-jarige filosofiedocent Paule (Consigny) staat na een mislukt tienjarig huwelijk ineens oog in oog met talloze gegadigden via een datingsite. Cineast en scenarioschrijver Villacèque (1963) putte uit eigen ervaringen en zette de aimabele actrice Consigny geloofwaardig neer als een muurbloempje dat binnen de kortste keren met volle teugen geniet van haar herwonnen vrijheid. De komedie blijft keurig in balans met de nodige ernst maar het grootste pluspunt is de souplesse van actrice Consigny.

Les mains libres

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Brigitte Sy. Met o.a. Carlo Brandt, Noémie Lvovsky, Denis Maréchal en Adama Doumbia.

Film in een film over een producent, Barbara (Elkabetz), die tweewekelijks in een gevangenis bij Parijs meewerkt aan een film die is geschreven door en voor gevangenen. Gaandeweg het project raakt ze bedwelmd door de uitstraling van een van haar spelers, Michel (Brandt). Steels verbaal en non-verbaal contact wakkert de omgang aan tot een onmogelijke liefde. De complexe charme van Israëlisch-Franse actrice Ronit Elkabetz (Jaffa, The Band's Visit) is eigenhandig ruim voldoende voor ruim anderhalf uur licht intellectueel escapisme. Gebaseerd op de korte film L'endroit idéal (2008) van dezelfde makers en spelers.

Liberté

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Tony Gatlif. Met o.a. Marc Lavoine, Marie-Josée Croze, James Thierrée, Carlo Brandt en Rufus.

Het Vichy-deel van Frankrijk anno 1943. In een dorp omzeilen dierenarts/burgemeester Théodore (Lavoine) en schooljuf/gemeenteadministratrice Mademoiselle Lundi (Croze) zo goed en kwaad als het gaat de nazi's en hun trawanten. De komst van een groep Roma-zigeuners uit België stelt Théodore en Mlle. Lundi voor keuzes met verstrekkende gevolgen. Deze eerste Franse film over de zigeunerslachtoffers van de Holocaust komt hard aan. De soms uitbundige regie staat haaks op de zekere doem die over dit Tweede-Wereldoorlogverhaal hangt, en die spanning tussen vorm en inhoud werkt voortreffelijk.

Furia

2000 | Komedie, Sciencefiction, Romantiek

Frankrijk 2000. Komedie van Alexandre Aja. Met o.a. Stanislas Merhar, Marion Cotillard, Wadeck Stanczak, Pierre Vaneck en Carlo Brandt.

Het scenario van de twintig-jarige regisseur Alexandre Aja en Gregory Levasseur naar een kort verhaal Graffiti van Julio Cortazar, verwijst naar toestanden in Argentinie. In Aja`s film is het verpakt als een romantische geschiedenis, die in de nabije toekomst speelt. Na een taaie strijd van bijna dertien jaar is een stad in een woestijn ingenomen, en de autoriteiten hebben bepaald dat het geschreven woord verboden is. De twintigjarige Theo is kunstenaar en maakt 's nachts kleurrijke beeldverhalen als muurkranten, die door de overheid met man en macht weer verwijderd worden. Zo ontmoet Theo op een van zijn escapades Elia (Cotillard), die ook muurschilderingen maakt om de bevolking wakker te schudden tegen de dictatuur. Naar Theo wordt gezocht, maar hij weet telkens aan een arrestatie te ontsnappen. Elia wordt gefolterd en als Theo dit hoort, laat hij zich oppakken om bij haar te zijn. In het subplot maken we kennis met Theo`s vader Aaron (Vaneck) die een groezelige bar uitbaat nadat de overheid hem blind had gemaakt voor kleuren, hij ziet nu in zwart-wit, zodat het voor hem geen zin meer had om verder te werken als kunstenaar. Verder wordt Theo geïnspireerd tot zijn schepping via versleutelde boodschappen, die hij meent te horen op de radio ondanks de stoorzenders. Theo's broer Laurence (Stanczak) zit bij de rechterlijke macht en steunt de dictatuur. Hoofdrol Merhar is goed en regisseur Ajar laat zien dat hij over talent beschikt. Het camerawerk is van Gerry Fisher, die op locatie in Marokko draaide. Soms valt op dat het budget van deze pamflettistische film heel bescheiden was.

Code Inconnu : Récit incomplet de divers voyages

2000 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië 2000. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Luminita Gheorghiu, Ona Lu Yenke, Maimouna Hélène Diarra, Alexandre Hamidi en Crenguta Hariton Stoica.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Déjà mort

1998 | Misdaad

Frankrijk 1998. Misdaad van Olivier Dahan. Met o.a. Romain Duris, Benoît Magimel, Zoé Félix, Clément Sibony en Isaac Sharry.

Vanaf de eerste beelden is het duidelijk dat het om een zwartgallige liefdesgeschiedenis gaat. Drie jongeren, Andréa (Sibony), David (Magimel) en Romain (Duris) besluiten om een fotopersbureau op te richten, dat gespecialiseerd is in de erotische fotografie. Laure (Félix) wordt hun model en zij trekt in bij David en Andréa, die in een prachtige villa wonen. Als Laure en David met elkaar naar bed gaan, stort Andréa zich in de drugs en de alcohol. Het scenario is gebaseerd op de roman van Brett Easton Ellis. Het is een reis van tragische helden naar de zelfvernietiging en de film is niet zonder ambitie gemaakt. Helaas lijkt het allemaal toch meer op een muziekvideo met de daarbij behorende clichés inclusief het gemakzuchtige effectbejag dan een echte vertelling, die goed in elkaar zit. De dodelijk vermoeiende muziek van Bruno Coulais overheerst nodeloos het geheel, ondanks het feit dat de rolverdeling de emoties losmaakt door het niet aflatende geweld.

Ridicule

1996 | Historische film, Drama, Romantiek

Frankrijk 1996. Historische film van Patrice Leconte. Met o.a. Charles Berling, Jean Rochefort, Fanny Ardant, Judith Godrèche en Urbain Cancelier.

Frankrijk 1780. De landjonker Grégoire Ponceludon de Malavoy (Berling) reist naar het Versailles van koning Louis XVI (Cancelier) om te pleiten voor de drooglegging van de moerassen in de buurt van Lyon. Hij vindt als provinciaaltje echter geen enkel begrip voor de arme boeren uit zijn streek. Hij laat zich echter niet ontmoedigen en krijgt hulp van een oude dokter (Rochefort) en een weduwe (Ardant). Leuke kijk op de intriges en corruptie aan het hof van Louis XVI, kort voor de Franse Revolutie. Winnaar van vier Césars en de BAFTA voor beste niet-Engelstalige film.

Tout va bien dans le service

1994 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1994. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Agnès Soral, Marina Golovine, Alex Descas, Carlo Brandt en Marc Duret.

Claire (Soral) is verpleegster in een ziekenhuis. Ze houdt haar beroeps- en priv[KA1]eleven strikt gescheiden. Hierin komt echter verandering door de opname van Anita (Golovine), een baldadige, onhandelbare jonge vrouw. Anita maakt Claire onzeker door haar provocerende gedrag. Dan moet Claire zorgen voor Manda (Descas), een jonge student uit Ivoorkust, die aan een vreemde kanker lijdt. Ze wordt verliefd op Manda en riskeert daarmee haar baan. De medische wereld bekeken vanuit de sentimentele hoek met ontroerende, oppervlakkige bakvisjesromantiek, die niet boven de banale titel uitstijgt en dus zonder hoogte- of dieptepunten is. Het scenario is van Christine Miller en regisseuse Silvera naar het boek van Corinne Roche. Het camerawerk is van niemand minder dan Bruno de Keyzer.

Passé sous silence

1994 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Marie-Sophie L. Berthier, Marie Matheron, Carlo Brandt, Aurore Clément en Jean-Claude Dreyfus.

C[KA1]ecile Arnoux (L. Berthier) wordt opgeroepen om zitting te nemen in een jury. Ze zal moeten oordelen over een vrouw die ervan verdacht wordt haar minnaar te hebben vermoord. De eerste confrontatie zorgt voor een schok. De verdachte was haar boezemvriendin toen ze allebei dertien waren. De vriendin doet niet de minste moeite zich te verdedigen, dus gaat ex-Madame Lelouch zelf op zoek naar haar motieven, zeer tot ongenoegen van echtgenoot S[KA1]ebastien Arnoux (Brandt). Alledaags drama over vriendschap en plichtsbesef, waarbij de moordzaak slechts een neventhema is. De acteurs leveren oppervlakkig werk. Het niet bepaald originele scenario is van de hand van Christian Biegalski, Bénédicte Popper, Joëlle Goron en Niddam. Claude Egger stond achter de camera.

Notre homme

1994 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1994. Drama van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. André Dussollier, Marie-France Pisier, Charlotte Kady, Emélie Pick en Jacques Sereys.

Dussollier is een van de meest briljante chirurgen van zijn tijd. Hij slaagt er zelfs in om patiënten die door zijn collega's zo goed als opgegeven zijn toch nog aan de beterhand te krijgen. Zijn privé-leven is echter een chaos. Hij kan het versieren niet laten en op een ochtend wordt hem de deur gewezen door vrouwlief Pisier die het beu is om bedrogen te worden. Dit lijkt een keerpunt in zijn succesvolle loopbaan, want haast gelijktijdig krijgt hij in het hospitaal te horen dat hij naast een verwachte promotie grijpt. Alledaagse doktersromance waarin geen enkele cliché vergeten wordt. De uitstekende acteurs spelen braafjes hun rol zonder veel ambitie. En dat we uiteindelijk in de goedkope sentimentaliteit terechtkomen is nogal wiedes. Hou je zakdoek klaar. De roman van Louis Gardel werd bewerkt door Mireille Lanteri. Fotografie van Jean-Pierre Aliphat. Formaat 16/9. Nicam stereo.

Le droit à l'oubli

1993 | Drama, Film noir

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Drama van Gérard Vergez. Met o.a. Stéphane Audran, Isabelle Pasco, Chantal Liennel, Pierre Trapet en Jacques Zabor.

Bovenop een klif staan twee identieke huisjes. Het ene wordt bewoond door de succesvolle schrijfster Audran, het andere staat leeg en wordt in het dorp 'het spookhuis' genoemd. Hier speelde zich tien jaar geleden een drama af: de eigenaar werd gedood door zijn zeventienjarige dochter Pasco. Op een avond ziet Audran dat er licht brandt in het huis. Pasco heeft haar straf uitgezeten en is teruggekeerd. Audran probeert uit te zoeken wat er precies gebeurd is destijds, terwijl Pasco het verleden wil vergeten. Zwak gestructureerde film noir die profiteert van het schitterende spel van de twee hoofdrollen. In het scenario van Vergez, Huguette Debaisieux, Chantal de Rudder en Eric-Emmanuel Schmitt zit echter te weinig mysterie om te blijven boeien. Mooie fotografie van André Diot.

Jenny Marx, la femme du diable

1993 | Drama, Biografie, Historische film

Frankrijk 1993. Drama van Michel Wyn. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Carlo Brandt, Eva Maria Meineke en Jean-Paul Comart.

Franse tv-film, naar boek van Fran[KA10]coise Giroud, vertelt levensverhaal van barones Jenny von Westphalen (1814-1881), (Bar- rault), afstammelinge van Pruisische aristocratische familie. Zij trouwde met Karl Marx (Brandt) en zou hem haar leven lang bijstaan in zijn strijd tegen de gevestigde orde in Rusland. Jammer voor Barrault dat Jenny overkomt als weerspiegeling van haar illustere echtgenoot. Wie een visie 'van de binnenkant' verwacht, een intiem portret, komt bedrogen uit. Met moet zich tevreden stellen met oppervlakkige schets.

Turbulences

1992 | Thriller

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Thriller van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Marthe Keller, Clémentine Célarié, Didier Sandre en Carlo Brandt.

Stewardes Keller is niet vies van een zwoel avontuurtje. Zo ontmoet ze een man in een bar in Toronto en ze brengt de nacht met hem door. De volgende dag wordt de geheimzinnige kerel doodgeschoten. Keller heeft de moordenaar gezien en kan hem herkennen. Nu is ze zelf ook in levensgevaar. Voorspelbare tv- thriller, duidelijk gemaakt als tijdvuller. Er werd niet de minste moeite gedaan om het verhaal vanuit een origineel standpunt te vertellen en de acteurs werken op automatische piloot. Arthur Stankievitch en Rappeneau baseerden hun scenario op een roman van Jean-François Josselin. De moeite niet waard om uw tijd in te steken.

La petite apocalypse

1992 | Komedie

Italië​/​​Polen​/​​Frankrijk 1992. Komedie van Costa-Gavras. Met o.a. Pierre Arditi, Anna Romantowska, Maurice Bénichou, Carlo Brandt en Jacques Denis.

Een uit Polen geëmigreerde schrijver woont bij zijn ex- vrouw die getrouwd is met burgeois henry. De dromerige en gedesillusioneerde auteur verwisselt al grappenmakend een gloeilamp, waarna alles verandert. Henry en zijn depressieve vriend Jacques geloven dat het zelfmoord is, en besluiten van hem een held en martelaar te maken, zodat zijn dood dragelijk wordt en niet voor niets is geweest. Costa-Gavras die politieke films maakt, waagt zich deze keer op het komische vlak zonder dit helemaal in de vingers te hebben.

L'affût

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Yannick Bellon. Met o.a. Tchéky Karyo, Dominique Blanc, Patrick Bouchitey, Jean-Pierre Sentier en Michel Robin.

Na tien jaar lang tevergeefs het geluk gezocht te hebben, keert Blanc, samen met haar zoontje, terug naar haar geboortestreek. Daar wil ze samen met haar broers, die achterbleven, de fazantenkwekerij verder exploiteren. Haar vroegere minnaar Bouchitey, die inmiddels is gescheiden, wil Blanc terugwinnen, maar zij heeft Karyo ontmoet, de nieuwe leraar, die eveneens getekend is door een tragisch verleden. Hij wil een vogelreservaat oprichten in de moerassen, een project dat de woede oproept van de jagers uit het dorp. Ecologisch drama dat de strijd verhaalt tussen idealisme en tradities. Goede bedoelingen maken echter nog geen boeiende film, zeker niet wanneer de moraal er met de paplepel ingegoten wordt. Bellon schreef het belerende scenario samen met Rémi Waterhouse, Michel Fessler en Benjamin Legrand. Mooie plaatjes geschoten door Pierre-William Glenn, de ware ster van deze film.

Juste avant l'orage

1992 | Drama, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Zabou Breitman, Laura Morante, Dominique Valadié, Lola Gans en Catherine Frot.

Herbulot schetst in zijn debuutfilm een melancholisch portret van een generatie die is vastgelopen in de desillusies van liefde en filosofisch engagement. Hij doet dit aan de hand van de levens van vijf vrouwen en vijf mannen, die op een avond bijeenkomen voor een reünie. Herbulot, een bewonderaar van Renoir en Eustache, heeft grip op de uitwerking van zijn karakters en geeft zijn verhaal een zeer hedendaags bitterzoet toontje mee. Scenario van regisseur Herbulot. Camerawerk van Guillaume Schiffman, Philippe Cordey en Florence Koechlin.

Jour de colère

1992 | Drama, Actiefilm

Frankrijk 1992. Drama van David Delrieux. Met o.a. Cécile Pallas, Frédéric van den Driessche, Carlo Brandt, Bernard Ballet en Albert Simono.

Al sinds haar kindertijd wordt Pallas gekweld door de herinnering aan het dodelijk ongeluk van haar vader. Ze was er getuige van en volgens haar was Brandt, destijds een vriend des huizes, bewust verantwoordelijk voor diens dood. Als ze hem na vijftien jaar toevallig terugziet is ze vastbesloten zich op hem te wreken. Een jonge vrouw bezeten door haatgevoelens op een persoon waarvan ze niet eens met zekerheid weet of hij haar vader vermoord heeft. Kan je als jonge volwassene trouwens wel nuchter oordelen over een feit, hoe ingrijpend ook, dat je als kind meemaakte? Acteerprestaties zijn redelijk, maar het scenario van Delrieux en Mireille Lanteri is niet altijd even geloofwaardig. Gérard Vigneron stond achter de camera.

Indochine

1992 | Romantisch drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1992. Romantisch drama van Régis Wargnier. Met o.a. Catherine Deneuve, Vincent Perez, Linh Dan Pham, Jean Yanne en Dominique Blanc.

Vanwege zijn Oscar voor Beste Buitenlandse Film en La Deneuve wordt deze peperdure productie nogal eens voor een epic in David Lean-stijl aangezien. Vergeet het maar. Het driestuiverromannetje over de alleenstaande rubberplantage-eigenaresse Eliane (Deneuve) die in het Indochina van de jaren dertig stoïcijns haar eigen gang gaat werd door vier luie scenaristen én een ongecrediteerde scriptdokter bij elkaar geharkt. Regisseur Wargnier verving vervolgens ieder potentieel stukje finesse door pathos en rekte de boel tot geeuwens toe uit. Ook de luxueuze fotografie en art direction kunnen de algehele drakerigheid van dit filmblik gebakken lucht niet doen vergeten.

La campagne de Cicéron

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Davile. Met o.a. Judith Magre, Tonie Marschall, Michel Gautier, Sabine Haudepin en Jacques Bonnafé.

Davile, die in 1979 de Jean Vigo-prijs voor zijn eerste lange speelfilm CERTAINES NOUVELLES ontving, filmt over het geheel genomen weinig want dit is zijn derde speelfilm in tien jaar. `La campagne` is de naam van het afgelegen huis in de Corbi[KA2]eres - opmerkelijk in beeld gebracht door Jean-Bernard Menoud - waar een groep stedelingen die op een of andere manier iets met de muziekwereld te maken hebben hun vakantie doorbrengt. De regisseur, een veelzijdig man, beschrijft de ontwikkeling in de onderlinge verhoudingen, die uitloopt op een moord. Maar in feite houdt deze film waarin iedereen (heel erg) zijn ziel blootlegt voortdurend het midden tussen een drama en een aardigheidje. Onevewnwichtig maar boeiend.

Happy End

1989 | Film noir

Zwitserland 1989. Film noir van Marcel Schupbach. Met o.a. Carlo Brandt en Marie-Luce Felber.

Minimalistische film over een kleptomane en een door zijn vrouw verlaten beursmakelaar uit het Zwitserse Genève, die in een cabrioletje er vandoor gaan en symbolisch eindigen in het uiterste puntje van Z.W. Engeland, Lands End.