Valérie Kaprisky

Meurtres à la Rochelle

Frankrijk 2015. Misdaad van Étienne Dhaene. Met o.a. Philippe Caroit, Dounia Coesens, Guillaume Denaiffe, Lucie Jeanne en Valérie Kaprisky.

C'est mon tour

Frankrijk 2009. Patrice Martineau. Met o.a. Sylvie Granotier, Hélène Seuzaret en Valérie Kaprisky.

Les irréductibles

Frankrijk 2006. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Jacques Gamblin, Kad Merad, Anne Brochet, Rufus en Valérie Kaprisky.

Sympathiek filmregiedebuut van de maker van de dramareeks Clara Sheller ontpopt zich als Franse variant op Brits sociaal realisme. Wanneer veertigers Michel (Gamblin) en Gérard (Merad) werkloos worden, besluit het fabrieksarbeidersduo alsnog hun middelbareschooldiploma te halen. Onder de vaak grappige scènes ligt bitterheid. De fabriekssluiting symboliseert de globalisering van het gewetenloze neoliberalisme. En in een competitieve wereld die alleen oog heeft voor jong en dynamisch wordt de oudere arbeider het eerst afgedankt. Gamblin en Merad, goed harmoniërend, doorvoelen hun rollen.

Jaurès, naissance d'un géant

Frankrijk 2005. Biografie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Philippe Torreton, Valérie Kaprisky, Frédéric van den Driessche, Pierre Vernier en Florence Pernel.

Eerste film over het leven en werk van Jean Jaurès (1859-1914), medeoprichter van de Franse socialistische partij en het socialistische dagblad L'Humanité. Acteur Philippe Torreton verbeeldt de gepassioneerde volksintellectueel die op 33-jarige leeftijd de kant kiest van de arbeiders nadat het leger met geweld probeerde de massale stakingen te breken. Historicus en Jaurès-kenner Jean-Pierre Rioux prees de sfeer van de film maar zette vraagtekens bij de centrale rol die Jaurès wordt toebedeeld in de oprichting van de partij.

Moitié-moitié

Frankrijk 2004. Komedie van Laurent Firode. Met o.a. Roland Magdane, Valérie Mairesse, Eric Savin en Valérie Kaprisky.

Al jaren ijveren Franse regeringen voor meer maatschappelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen. In de praktijk blijken de goede idealistische bedenksels vaak als gummiballen op ingesleten mannencultuurtjes te stuiten. Moitié-moitié ('Half-om-half') tackelt het onderwerp met humor: een burgemeester met bepaald achterhaalde ideeën over man-vrouwverhoudingen wordt gedwongen om nieuwe gelijkheidsregels te implementeren. De dames in zijn omgeving hebben echter al lang schoon genoeg van hem. Ironisch genoeg heeft deze middenmoter onder de tv-komedies een bijrol van Kaprisky, Frans sekssymbool uit de jaren tachtig (La femme publique, Breathless).

Une place parmi les vivants

Frankrijk 2003. Raoul Ruiz. Met o.a. Valérie Kaprisky, Thierry Gibault en Christian Vadim.

Al jaren ijveren Franse regeringen voor meer maatschappelijke gelijkheid tussen mannen en vrouwen. In de praktijk blijken de goede idealistische bedenksels vaak als gummiballen op ingesleten mannencultuurtjes te stuiten. Moitié-moitié ('Half-om-half') tackelt het onderwerp met humor: een burgemeester met bepaald achterhaalde ideeën over man-vrouwverhoudingen wordt gedwongen om nieuwe gelijkheidsregels te implementeren. De dames in zijn omgeving hebben echter al lang schoon genoeg van hem. Ironisch genoeg heeft deze middenmoter onder de tv-komedies een bijrol van Kaprisky, Frans sekssymbool uit de jaren tachtig (La femme publique, Breathless).

L'homme de mon choix

Frankrijk 2003. Gérard Cuq. Met o.a. Jean-Marie Lammour, Aladin Reibel en Valérie Kaprisky.

Een zwaar onderwerp wordt licht sentimenteel-komisch behandeld in tv-film L'homme de mon choix. Kaprisky (Breathless) speelt zanglerares Camille. Camille wil een kind met haar man, maar hij is onvruchtbaar. Wat nu? Er moet een zaaddonor gevonden worden, maar Camille en haar echtgenoot worden het niet gemakkelijk eens over de keuze. Actrice Kaprisky stelt in een schrijven over deze film dat hier de ware kwestie van L'homme de mon choix wordt onthuld: 'Is de kinderwens het waard om wederzijdse liefde en alles wat in een vijfjarig huwelijk is opgebouwd, te vertrappelen?'

L'enfant du bout du monde

Frankrijk 1997. Drama van Christian Faure. Met o.a. Valérie Kaprisky, Claire Nadeau, Gérard Rinaldi, Eric Veillard en Léo Romain.

Een zwaar onderwerp wordt licht sentimenteel-komisch behandeld in tv-film L'homme de mon choix. Kaprisky (Breathless) speelt zanglerares Camille. Camille wil een kind met haar man, maar hij is onvruchtbaar. Wat nu? Er moet een zaaddonor gevonden worden, maar Camille en haar echtgenoot worden het niet gemakkelijk eens over de keuze. Actrice Kaprisky stelt in een schrijven over deze film dat hier de ware kwestie van L'homme de mon choix wordt onthuld: 'Is de kinderwens het waard om wederzijdse liefde en alles wat in een vijfjarig huwelijk is opgebouwd, te vertrappelen?'

Noël et après...

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Vigne. Met o.a. Valérie Kaprisky, Katharine Böhm, François Bernheim, Salomé Stévenin en Romain Deroo.

De elf-jarige Denis (Deroo) is blij dat hij met zijn ouders tijdens de kerstvakantie mee mag naar Senegal. Op het laatste moment gaat het echter niet door. Zijn moeder C[KA1]ecile Crozet (Kaprisky) kan niet weg want ze moet voor haar stichting een Oost-Europees vluchtelingengezin opvangen. Met zijn vader (Bernheim) kan Denis ook niet mee want die moet werken. De jongen is zo ontgoocheld dat hij de moeder Maria (B[KA3]ohm) en haar tien-jarige dochtertje Katia (Stévenin), die tijdelijk bij hen komen inwonen, reeds haat voordat ze gearriveerd zijn. Van haar kant heeft Katia al evenzeer de pest aan haar gedwongen verblijf. Voorspelbaar drama dat zich afspeelt tegen de achtergrond van het kerstgebeuren. Dus weten we reeds vooraf dat beide kinderen uiteindelijk beste maatjes zullen worden. Het spel van de twee jeugdige acteurs is echter hartveroverend en brengt een licht in het oversentimentele scenario van Jean-Claude Isbert en Pierre Colin Thibert. Achter de camera stond Flore Thulliez.

Dis-moi oui...

Frankrijk 1995. Komedie van Alexandre Arcady. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Julia Maraval, Claude Rich, Valérie Kaprisky en Patrick Braoudé.

Kinderarts dokter St[KA1]ephane Villiers (Anglade) is de benijdenswaardigste vrijgezel van Bordeaux. Hij is rond de dertig, succesvol en werkt in de chique priv[KA1]ekliniek van zijn vader, professor Villiers (Rich). Ooit zal dat alles aan hem toebehoren. Het leven in de stad aan de Gironde is mooi, iedereen bezit de nieuwste electronische speelgoedjes, luxe terreinwagens en fraaie appartementen. Tussen het rokkenjagen en het wagen van een gokje in een illegale speelhol, is er ook nog wat werk. Op een avond wordt St[KA1]ephane geconfronteerd met een meisje op zijn stoep, Eva (Maraval). Hij denkt dat het een scholiere is die de bus of de trein gemist heeft, maar het verleidelijke wichtje vertelt hem dat ze thuis mishandeld wordt. Hij wil haar wel voor de nacht onderdak verlenen, maar hij raakt niet meer van haar af. Om een lang verhaal kort te maken: ze lijdt aan een bijzondere hersentumor, die dokter Villiers moet verhelpen. Een dergelijke operatie is nog nooit uitgevoerd! De afloop laat zich raden. De kwaal is overigens authentiek, maar verder is de film volslagen ongeloofwaardig en het scenario van Olivier Dazat, Antoine Lacomblez en Arcady is ronduit slecht en oppervlakkig. Positief aan deze idiote, stroperige film zijn de volgende zaken die de waardering bepaald hebben: hunkerende ziekenhuispsychologe Nathalie, is lief, mooi en echt; Laforêt als moeder van Eva stelt haar oude fans niet teleur; de beelden van Robert Alazraki geven je zin om eens tijdens een vakantie Bordeaux te bezoeken en last, but not least, de muziek van Philippe Sarde beantwoordt aan de verwachtingen. Dolby-geluid.

Mouvements du désir

Canada​/​​Zwitserland 1994. Romantiek van Léa Pool. Met o.a. Valérie Kaprisky, Jean-François Pichette, Jolianne L'Allier-Matteau, William Jacques en Mathew Mackay.

Catherine (Kaprisky) probeert een mislukte relatie te vergeten en reist per trein, samen met haar zeven-jarig dochtertje Charlotte (L`Allier-Matteau) van Montreal naar Vancouver, dwars door Canada. Een lange reis. In dezelfde coup[KA1]e zit computerspecialist Vincent (Pichette), een knappe man die op weg is naar zijn geliefde. Hij wil de eentonigheid doorbreken door met de aantrekkelijke Catherine aan te pappen, zonder bijbedoelingen, maar de weg naar de hel is nu eenmaal geplaveid met goede voornemens. Ergens ten Westen van Toronto beginnen de eerste sensuele vonken over te springen en als ze de Rocky Mountains door zijn, staan de ruiten bol van de erotiek en de passie. Leuk is daarbij de wijze waarop veterane Pool, die ook het scenario voor haar rekening nam, de kleine L'Allier-Matteau als katalysator inzet en handig flashbacks met dromen vermengt. Cameraman Pierre Mignot heeft op een subtiele manier de claustrofobische treininterieurs uitgebuit en de prachtige Canadese landschappen magistraal vastgelegd. De Poolse lievelings componist van wijlen regisseur Krzysztof Kieslowski, Zbigniew Preisner zorgde voor een subtiele muziekscore.

l'Amérique en otage

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1991. Misdaad van Kevin Connor. Met o.a. Arliss Howard, Valérie Kaprisky, Jeff Fahey, Daniel Gélin en Alice Krige.

Een Iraanse diplomaat en zijn vrouw worden zich pijnlijk bewust van de tirannie van de Sjah van Iran wanneer een van hun vrienden vermoord wordt door de nationale geheime dienst. Ze roepen president Carter te hulp, maar dat is voor niets, want genoemde diplomaat komt in de gevangenis terecht, waaruit hij uiteindelijk weet te ontsnappen. Wat te denken van dit gekonkel en van deze twijfelachtige ideologie? Want, tiran of niet, enerzijds is de Sjah een gemakkelijke prooi nu hij er niet meer is om zich te verdedigen en anderzijds zijn zijn opvolgers nog een graadje erger. Deze Amerikaanse cineast, die goed is in het brengen van galgehumor (MOTEL HELL, 1980), nam met zijn overstap naar televisie zijn wezenlijke talent niet mee. Hij doet dan wel zijn best duidelijk te maken dat er niets veranderd is sinds de val van genoemde Sjah (vertolkt door Daniel Gélin!!) maar op zeer onbeholpen wijze. Wat Grizzard berteft als president Carter, die is nauwelijks geloofwaardiger dan Gélin. Overbodig en

Geliebte Milena

Duitsland​/​​Canada​/​​Frankrijk 1990. Biografie van Véra Belmont. Met o.a. Valérie Kaprisky, Gudrun Landgrebe, Stacy Keach, Philip Anglim en Nick Mancuso.

Boeiende film over het bewogen leven van Milena Jesenska (Kaprisky), die tegen de wil in van haar vader, de pen ter hand neemt om van te leven. Ze trouwt in Wenen met de joodse, avantgardistische criticus Polak (Gallagher). Door de rassenwetten van Neurenberg kan Polak niet meer de kost verdienen. Jesenska verdient voor beiden. Polaks trots raakt gekrenkt en hun huwelijk loopt stuk. Ze verkeert in de kringen van Max Brod (Jacques), Franz Werfel en Willy Haas en ze krijgt een bijzondere relatie met Franz Kafka (Anglim) wiens werk zij in het Tsjechisch vertaalt. Ze trouwt met een linkse architect, die als de druk van de nazi's steeds groter wordt, naar Moskou vlucht, terwijl Jesenska verkiest achter te blijven. Geleidelijk wordt ze het slachtoffer van depressies en drugs. Ze werd door de nazi's om haar uit de gratie geraakte geschriften gedeporteerd naar het concentratiekamp voor vrouwen in Ravensbruck. Naar de gelijknamige roman van Jana Cerna, door Belmont tot scenario bewerkt, die de film op vaardige en waardige wijze regisseerde. Ook bekend als LOVER.

Stradivari

Italië​/​​Frankrijk 1989. Biografie van Giacomo Battiato. Met o.a. Anthony Quinn, Stefania Sandrelli, Fanny Basten, Francesco Quinn en Danny Quinn.

Het leven, de liefdes, de kunst en het vakmanschap van de grootste luitspeler aller tijden, Antonio Stradivari, die aan het eind van de zeventiende eeuw in Cremona woonde. Prachtig gespeeld door Anthony Quinn, die sterke acteurs om zich heen heeft. Bij de produktie van de film zijn kosten nog moeite gespaard. We zien het leven van de grote musicus vanaf zijn twintigste. Eerst wordt Stradivari gespeeld door Lorenzo Quinn, later, als hij ouder wordt, door Francesco en Anthony. Quinn en zonen zijn geweldig. Uitstekende muzikale leiding van Salvatore Accardo.

Mon ami le traître

Frankrijk 1988. Oorlogsfilm van José Giovanni. Met o.a. André Dussollier, Valérie Kaprisky, Thierry Frémont, Jean-Pierre Bernard en Jean-Jacques Moreau.

De regisseur bewerkte zijn eigen gelijknamige roman tot een levendige film. Een jonge collaborateur, hij hielp de Duitse politie, probeert huis en haard en zijn huid te redden in de chaotische periode vlak na WO II. Een groot aantal geloofwaardige en complexe figuren, op overtuigende wijze gespeeld, trekt aan het oog voorbij.

La gitane

Frankrijk 1986. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Claude Brasseur, Valérie Kaprisky, Martin Lamotte, Stéphane Audran en Clémentine Célarié.

Bankfiliaalchef Hubert Durieux is permanent omsingeld door aandachteisende dames. Wanneer hij zich echter door knappe zigeunerin Mona zijn klassieke Citroën Traction Avant laat ontfutselen, schiet Huberts stressniveau pas serieus in het rood. Pijnlijk ongrappige klucht van De Broca (L'homme de Rio, Cartouche) stapelt flutgrap op prutscène. Brasseur schmiert, Kaprisky slaapwandelt en de resterende cast struikelt de film in en uit. Curieus genoeg geschreven door Jean-Loup Hubert, de latere parelkweker van Le grand chemin en À cause d'elle. Pluspunt: de muziekfalderietjes van Claude Bolling.

La femme publique

Frankrijk 1984. Drama van Andrzej Zulawski. Met o.a. Alain Maline, Yannic Gilbert, Francis Huster, Valérie Kaprisky en Lambert Wilson.

Een duivels drama à la Dostojevsky en niet zonder reden, want de film wordt gemaakt binnen de film LES POSSÉDÉS. De hoofdpersonen zijn halfslachtig van aard, zijn psychisch ziek, gekweld en verscheuren elkaar. Een wereld die bijzonder veel lijkt op die van Ingmar Bergman. Het zou niet mogelijk zijn een juiste samenvatting van de film te geven zonder er tegelijk afbreuk aan te doen. De hoofdpersonen richten zich uiteindelijk tot het publiek en bewijzen zodoende dat het een verward en verwarrend spel van droom en werkelijkheid is. Zulawski is heer en meester over een eigenaardige, krampachtige en expressionistische wereld, die tegelijkertijd schoonheid uitstraalt.

L'année des méduses

Frankrijk 1984. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Bernard Giraudeau, Valérie Kaprisky, Caroline Cellier, Jacques Perrin en Pierre Vaneck.

Christopher Frank maakte deze film naar zijn gelijknamige roman en het gaat over burgerlijke wereldje van Saint Tropez, dat bezaaid is stereotypes en zeer irritante lieden.

Breathless

Verenigde Staten 1983. Thriller van Jim McBride. Met o.a. Richard Gere, Valérie Kaprisky, Art Metrano, John P. Ryan en William Tepper.

Onzinnig idee, een Amerikaanse remake van À bout de souffle? Niet voor coscenarist L.M. Kit Carson, die The Texas Chainsaw Massacre 2 van een deliriumscript voorzag. In deze rockabillyversie van Jean-Luc Godards Nouvelle Vague-klassieker schiet thuisloze Jesse een politieagent neer en vindt op zijn vluchtweg onderdak bij studente Monica. Okee, wandelende after shave-advertentie Gere is geen Belmondo en stoeipoes Kaprisky mist het semi-naïeve van Jean Seberg. Maar McBride heeft lef en de film, in al zijn popcultuurreferenties de facto trouw aan het origineel, zijn eigen independent-charme.

Légitime violence

Frankrijk 1982. Misdaad van Serge Leroy. Met o.a. Claude Brasseur, Véronique Genest, Thierry Lhermitte, Roger Planchon en Michel Aumont.

Een weekend-uitstapje van een bourgeois-familie loopt uit op een tragedie als - op de huisvader na - alle leden worden neergeschoten door een trio voortvluchtige gangsters. De overlevende wil zich wreken op de schuldigen; hij komt in contact met een mysterieus genootschap voor zelfverdediging, dat hem bij zijn speurtocht behulpzaam zal zijn. Zeer goed spel en een gespannen vormgeving nemen niet weg dat het vigilante-karakter van de film - ondanks kritische kanttekeningen - nogal bedenkelijk is. Jean-Patrick Manchette en Patrick Laurent bewerkten een idee van Véra Belmont.

Aphrodite

Frankrijk​/​​Italië 1982. Drama van Robert Fuest. Met o.a. Horst Buchholz, Valérie Kaprisky, Catherine Jourdan, Delia Boccardo en Capucine.

Aan de vooravond van de WO I inviteert een miljonair een klein gezelschap van aristocraten en kunstenaars op zijn jacht om met hen op een eilandje in de Egeïsche Zee Pierre Louys' erotische roman Aphrodite na te spelen. De jongste gaste krijgt de titelrol. Een redelijk intelligente en smaakvolle poging tot een artistiek verantwoorde erotische film, die nogal ondermijnd wordt door prentbriefkaartfotografie à la David Hamilton.