Romano Musumarra

L'élève

Frankrijk 1996. Drama van Olivier Schatzky. Met o.a. Vincent Cassel, Caroline Cellier, Caspar Salmon, Jean-Pierre Marielle en Sabine Destailleur.

L'orso di peluche

Italië​/​​Frankrijk 1994. Thriller van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Francesca Dellera, Regina Bianchi, Paolo Bonacelli en Martine Brochard.

De geneesheer van een chique kraamkliniek in Brussel, dokter Jean Rivi[KA2]ere (Delon) wordt gekweld door de dood van een pati[KA3]ente die het gevolg was van een ondeskundige handeling waarvoor hij indirect de schuld draagt. Met een sexy verpleegstertje Chantal (Dellera) heeft hij [KA1]e[KA1]en keertje een leuke nacht doorgebracht, waarna ze verdwenen is. Hij ontdekt via bedreigingen (w.o. de teddybeer uit de titel) dat ze zelfmoord pleegde en hij de oorzaak ervan was. De reünie tussen veteraan Delon en regisseur Delay heeft geen sprankelende film opgeleverd en de vonk tussen de weinig spirituele Delon en de strakkijkende Dellera springt ook al niet over. De oude bok Delon zou zijn lust voor een groen blaadje moeten leren intomen en zijn talent niet zo verkwisten, maar zich juist moeten inzetten in andersoortige films. Scenario van Filippo Ascione, Jean Curtelin en Dardano Sacchetti naar een roman van Georges Simenon. Camerawerk van Luciano Tovoli. In Technicolor met Dolby- geluid.

Délit mineur

Frankrijk 1994. Drama van Francis Girod. Met o.a. Caroline Cellier, Claude Brasseur, Niels Arestrup, Christopher Thompson en Anne-Marie Philipe.

De jonge Crépeau houdt zielsveel van zijn moeder en is verdrietig omdat ze hem verwaarloost voor mannen die haar niet waard zijn. Haar man, Arestrup, zit in een midlife-crisis en wordt met de dag drankzuchtiger en gewelddadiger. Het lijkt wel of hij zijn grote intelligentie aanwendt om haar te vernietigen. Crépeaus misprijzen slaat om in haat, en die wordt steeds heviger. Een vergezocht drama over relatieproblematiek. Girod en Michel Grisolia schreven een scenario dat gelukkig niet verdrinkt in eindeloze dialogen en waarin de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen. Wel verwachten zij te veel goedgelovigheid van de kijker. William Lubtchansky stond achter de camera. Dolby Stereo.

Le grand pardon II

Frankrijk 1992. Misdaad van Alexandre Arcady. Met o.a. Roger Hanin, Richard Berry, Gérard Darmon, Christopher Walken en Jill Clayburgh.

Men neme dezelfde personages van tien jaar geleden, inmiddels rijper, wijzer en ouder geworden, en begint opnieuw. Het decor is veranderd en het gedoe er omheen ook. Plaats van handeling is Florida en de familie Beytoun gaat, onder leiding van Raymonds zoon Maurice, lijden onder de ambities van dit ventje, dat zich gaat bezighouden met drugssmokkel. Een beetje nostalgie, een behoorlijke hoeveelheid verloren waarden, een vleugje familiebesef en nog wat wraak ook. Dat alles regelmatig verspreid over pure actiescènes en een psychologische studie. Arcady heeft zich sterk laten inspireren door de opbouw van zijn eerste Grand pardon, en levert hiermee een publieksfilm af met een boodschap: laten we tevreden zijn met wat we hebben en gelukkig verder leven. De boodschap komt over. De talentvolle acteurs, van Berry tot Hanin, verdienen een aparte vermelding. Ze voelen zich duidelijk thuis in hun rol.

Jean Galmot, Aventurier

Frankrijk 1990. Historische film van Alain Maline. Met o.a. Christophe Malavoy, Roger Hanin, Belinda Becker, Jean-Michel Martial en Ambre Thiaw.

Kroniek van twintig jaar (1906-26) uit het leven van de entrepreneur Galmot, die als journalist over de zaak Dreyfuss naam maakte, en in Frans Guyana - toen voornamelijk een strafkolonie - een fortuin met de goudwinning verdiende. Hij stond bekend als voorvechter van rassengelijkheid.

Les bois noirs

Frankrijk 1989. Misdaad van Jacques Deray. Met o.a. Béatrice Dalle, Stéphane Freiss, Philippe Volter, Geneviève Page en Hervé Laudière.

Deray en Pascal Bonitzer bewerkten de roman [KL]Le ch[KA4]ateau des bois noirs[KLE] van Robert Margerit tot scenario. Een jeugdige Parisienne trouwt met een kasteelheer uit de P[KA1]erigord. Zij krijgt te maken met een besloten familiekring, waarbinnen de spanningen hoog zijn opgelopen: moord, vergiftiging enz. Eenzelfde geschiedenis als in [KL]Noeud de vip[KA2]eres[KLE] van Fran[KA10]cois Mauriac. Een zeer bekwaam regisseur maar hij blijft aan de oppervlakte. Jacques Deray hangt zeer aan de stof die hem wordt aangereikt. Hij schetst hier op intelligente wijze en met een zeker gevoel voor mysterie en spanning een drama, dat (te?) lang blijft smeulen voor het tot een uitbarsting komt. Aan een uiterste nauwkeurigheid voegen de innemende beelden van Carlo Varini en de decors van François Dalamothe het hunne toe.

L' Enfance de l'art

Frankrijk 1988. Familiefilm van Francis Girod. Met o.a. André Dussollier, Anne-Marie Philipe, Hubert Gignoux en Judith Magre.

Het dagelijks leven van een twaalftal leerlingen van de Parijse Toneelschool gedurende hun laatste studiejaar. Girod heeft met de jonge schrijver Yves Dangerfield, die zijn leerling was terwijl hij zelf lesgaf op deze school, een erg interessant scenario uitgewerkt, vol herinneringen en anekdotes. Het dient gezegd te worden dat alle acteurs eveneens leerlingen of oud- leerlingen van het instituut zijn. Terwijl hij met (wisselend) geluk alle genres aanroert, construeert de regisseur een gevoelige kroniek die om beurten maf en wreed is, over hen die zowel in het leven als in de kunst trachten te slagen: wat helemaal niet eenvoudig is. Kortom, een Entrée des Artistes anno 1988.

Jaune revolver

Frankrijk 1988. Misdaad van Olivier Langlois. Met o.a. Sandrine Bonnaire, François Cluzet, Laura Favali, Philippe Polet en Olivier Cruvelier.

Een alledaags misdaad-scenario met een verhaal over een overval en de verduistering van het spaargeld door een bankemployé, die in gijzeling wordt genomen. Je kan werkelijk niet stellen dat deze behoorlijk opgenomen film, waarin redelijk gespeeld wordt, grensverleggend is. Het gaat echter om een debuutfilm, die teveel lijkt op een stijloefening en een al honderd keer eerder uitgebroed scenario bevat. Bovendien zou het beter zijn als deze kort geleden opgedoken, maar hinderlijke knutselaar ermee ophield zich tot voor de hand liggende zaken te beperken. Scenario van Pierre Fabre. Camerawerk van Jean-Yves Escoffier.

Faceless

Verenigde Staten 1988. Thriller van Jesús Franco. Met o.a. Helmut Berger, Telly Savalas, Christopher Mitchum, Caroline Munro en Anton Diffring.

Berger runt een privékliniek waar hij als chirurg rijke oude vrouwen in mooie jongere vrouwen verandert. Met de hulp van een ex-nazi chirurg worden hiervoor echter jonge meisjes met een gave huid ontvoerd. Genietbare exploitation die geen echt camp wordt omdat te veel in genreclichés wordt vervallen. Met als hoogtepunten een injectienaald door een oog, een schaar door de keel, boor door het voorhoofd, een ontveld hoofd decapiteren met een kettingzaag en het zorgvuldig scalperen van het aangezicht.

Blanc de Chine

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Robin Renucci, Michel Piccoli, Marquerite Tran, Denys Hawthorne en Ham Chau Luong.

1975: een planter uit Corsica die zich in Indochina heeft gevestigd ontvlucht Saigon en redt daarbij het leven van een halfbloedje. 1987: hij ziet zich betrokken bij een uiterst verwarde geschiedenis met geheime inlichtingendiensten rondom het meisje, dat een erg mooie vrouw is geworden. Ongeloofwaardig, verward, onsamenhangend en vreselijk `Chinees` (ver van m'n bed...). Granier-Deferre heeft zich met zijn eerste film enorme vertild en de vraag is wat Piccoli bij deze beproeving doet.

Mon bel amour, ma déchirure

Frankrijk 1987. Erotiek van José Pinheira. Met o.a. Stéphane Ferrara, Catherine Wilkening, Véra Gregh, Véronique Barrault en Jacques Castaldo.

De titel is een versregel van Aragon uit [KL]Il n`y a pas d`amour heureux[KLE] maar daarmee houdt de vergelijking helaas op. Een intelligente vrouw ontmoet een man zonder ontwikkeling en zij beleven een hevige hartstochtelijke liefde zoals die maar weinig voorkomt. Uiteindelijk afgewezen door de schoonheid, pleegt de lomperik in haar bijzijn zelfmoord. Doet denken aan Liliana Cavani (IL PORTIERE DI NOTTE), aan Bernardo Bertolucci (ULTIMO TANGO A PARIGI) en aan heel wat anderen, waaronder Shakespeare. De overdreven realistische wijze van filmen grenst hier met opzet aan exhibitionisme en pornografie: we hebben het druk met een serie twistgesprekken tijdens bijzondere verrichtingen en dat is dus alles! Scenario van de regisseur en Luis Calaferte Sotha.

Maladie d'amour

Frankrijk 1987. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Nastassja Kinski, Jean-Hugues Anglade, Michel Piccoli, Jean-Claude Brialy en Souad Amidou.

Amoureuze wederwaardigheden van een trio gevormd door een rijpe man, de almachtige directeur van een kankeronderzoeksinstituut, een jonge internist bij dit instituut en een jonge vrouw die zich door haar hart laat meeslepen boven haar maatschappelijke ambities. Alles is nauwkeurig verfilmd, het portret van de vrouw is veelomvattend en pakkend. Jammer genoeg slaat de film snel om in een zeer gangbaar melodrama. Het scenario is van Danièle Thompson die gewoonlijk de scenario's voor haar vader Gérard Oury schrijft en die zich beter tot komedies kan beperken. Deze eerste film van Deray, goed gemaakt maar langdradig, telt niet mee.

La femme de ma vie

Frankrijk​/​​Duitsland 1986. Drama van Régis Wargnier. Met o.a. Christophe Malavoy, Jane Birkin, Jean-Louis Trintignant, Béatrice Agenin en Elsa Lunghini.

Alcoholistische violist Simon (Malavoy) weet, na een delirium, dankzij oudere ex-zuipschuit Pierre (Trintignant) de fles te weerstaan. Echtgenote Laura (Birkin) kan echter niet verkroppen dat niet haar jarenlange liefdevolle steun, maar de helpende hand van een buitenstaander Simon tot inkeer brengt. Sterk geschreven en geacteerd doordrinkersverhaal van Wargnier, bekend van opgeblazen melodrama als Indochine en Est-Ouest, kreeg César voor Beste Regiedebuut. In bijrollen twee aanstormende popidolen: Florent Pagny en de dertienjarige Elsa Lunghini. Op de soundtrack vertolkt zij tevens 'T'en va pas', dat een enorme hit wordt.