Gérard Mordillat

Mélancolie ouvrière

Frankrijk 2018. Gérard Mordillat. Met o.a. Virginie Ledoyen, Philippe Torreton, François Cluzet en François Morel.

L'île atlantique

Frankrijk 2003. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. Franck de la Personne, Catherine Jacob en Marianne Basler.

Paddy

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Marc Barbé, Julie Gayet, Julie Jézéquel, Florence Thomassin en Luc Thuillier.

Terminale

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

L'inconnu de Strasbourg

Frankrijk 1998. Thriller van Valeria Sarmiento. Met o.a. Ornella Muti, Charles Berling, Johan Leysen, Christian Vadim en Laurence Masliah.

Jean-Paul (Berling) en zijn minnares Madeleine (Muti) worden betrapt door haar man, met een noodlottige afloop. Daarna is hij na een auto-ongeluk ook nog zijn geheugen kwijtgeraakt. Hij weet alleen nog dat hij een afspraak heeft met Madeleine. Onderweg daarheen wordt hij aangezien voor een rijke erfgenaam. Het scenario van L'inconnu de Strasbourg, geschreven door de oorspronkelijk Chileense regisseuse Sarmiento en drie anderen, is nogal rommelig, maar dat wordt deels goedgemaakt door stevig spel van de prima cast en de sfeervolle beelden van Straatsburg.

Les braqueuses

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Catherine Jacob, Clémentine Célarié, Alexandra Kazan, Nanou Garcia en Annie Girardot.

Vier vrouwen hebben een lastig leven, met geldgebrek, relatieperikelen en ander ongemak. Op een dag zijn ze getuige van een overval. Terwijl de winkelier de dader achtervolgt halen de dames de kassa leeg. Het is het begin van een criminele carrière, die overigens met horten en stoten op gang komt. Om uit te zoeken hoe dat nou moet, een gijzelaar koeieneren of een pistool vasthouden, bekijkt het kwartet oude Jean-Paul Belmondofilms. De regisseur van deze aardige komedie leerde het vak bij Claude Lelouch.

En compagnie d'Antonin Artaud

Frankrijk 1993. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. Sami Frey, Marc Barbé, Julie Jézéquel, Valérie Jeannet en Clothilde De Bayser.

In mei 1946 wordt Antonin Artaud vrijgelaten uit het tehuis van Rodez, waar hij negen jaar opgesloten heeft gezeten. Hij keert terug naar Parijs. De jonge dichter Jacques Prevel besluit Artaud te volgen in zijn omzwervingen door het na-oorlogse Parijs en zijn lot wordt onverbrekelijk verbonden met dat van het onbereikbare genie. Prevel is de enige vriend die Artaud nog had tot zijn dood twee jaar later. Op basis van de kroniek die Prevel over hun vriendschap schreef, hebben scenarioschrijvers Mordillat en Jérôme Prieur een intimistisch-literair essay geschreven dat enige inspanning vraagt van de kijker, maar dat zeker de moeite loont. Frey is een sublieme Artaud. Hij werd voor zijn prestatie beloond met de Gouden Fifa voor de beste mannelijke acteur. Als Prevel is Barbé een fantastische tegenspeler. Prachtige zwartwit-fotografie van François Catonné.

Le fils Cardinaud

Frankrijk 1992. Thriller van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Pierre Bisson, Caroline Silhol, Camille Clavel, Christian Barbier en Jacques Pater.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

Toujours seuls

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Zabou Breitman, Luc Thuillier en Annie Girardot.

Naar de gelijknamige psychologische thriller van Georges Simenon uit 1942. Wanneer Bisson en zijn zoontje Clavel zoals iedere zondag na de mis thuiskomen, treffen zij daar niemand aan. De rosbief staat in de oven, maar Sihol, Bissons echtgenote, is spoorloos. Bisson heeft snel in de gaten dat er weinig tijd is om haar terug te vinden, en de twaalf volgende uren zullen zijn leven helemaal omgooien. Werd eerder verfilmd door Gilles Grangier, onder de titel LE SANG [KA2]A LA T[KA4]ETE (1956). Jean Gabin speelde toen de hoofdrol, niet als verzekeringsagent, zoals in het boek, maar als industrieel. Bisson doet zijn best als de zoekende monsieur Cardinaud, maar hij slaagt er niet in zijn voorganger Gabin te doen vergeten.

Toujours seul

Frankrijk 1991. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Annie Girardot, Marius Colucci, Yan Epstein, Claude Evrard en Julie Jezequel.

Sommigen dachten dat het succes van LA VIE EST UN FLEUVE TRANQUILLE (Etienne Chatillez, 1988) Mordillat slapeloze nachten zou bezorgen. Die mensen zijn dan wel tamelijk snel een serie komische, meedogenloze en verfrissende satires, zoals BILLY ZE KICK vergeten! Deze keer gaat zijn film uit van een bizar gegeven: bij Chevillard zijn ze met zijn twaalven en op een avond wordt er aangebeld en dient nummer dertien zich aan! Aangezien dertien een ongeluksgetal is moet er iemand vertrekken, maar niemand weet wie. Een variatie op de stoelendans met absurde situaties en met typische personages met even typische tronies! Als een echte remedie tegen waanwijsheid is deze zedenstudie bedoeld voor de `gemiddelde Fransman` en dat proeft u! De regisseur is even gemeen als Bu[KA6]nuel en we treffen dan ook niet voor niets de onvergelijkelijke Jezequel in deze film aan. Je zou kunnen denken dat Girardot alle andere acteurs wegspeelt, maar dat is echt niet zo en ze past prima in deze galerij der imbecielen (zo, dat is eruit). Zeer stichtend.

Le déserteur

Frankrijk 1990. Mysterie van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Claude Bisson, Christine Pascal, Danièle Delorme, Jacques Pater en Claude Dunetton.

Een opmerkelijke bewerking van de roman van Jean Giono rond een schilder van bovennatuurlijke, dromerige en surrealistische werken. Een drukke, suggestieve stylering met uitgebreide zorg voor het geringste detail. Een tegelijk fascinerende en wat onzekere vertolking van Adelin. Kwalitatief hoogstaande muziek. Op Mordillat, die zowel voor de bioscoop als de televisie regisseert en bovendien schrijft, mogen ze bij de tv zeker trots zijn (hoewel hij er overigens werd ontslagen). Zijn commentaar: `Filmen betekent voor mij niet het verstand op nul zetten` (Le Nouvel Observateur, 10 januari 1986).

Cher Frangin

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Gérard Mordillat. Met o.a. Luc Thuillier, Julie Jézéquel, Marius Colucci, Eric Denize en Philippe Caroit.

Vanwege de Algerijnse oorlog in 1959 wil Alain zijn militaire dienstplicht niet in Algerije vervullen. Hij vlucht. Eenmaal opgepakt moet hij voor de rechtbank verschijnen. Wegens gebrek aan manschappen voor het leger wordt hij toch bij een gevechtseenheid ingelijfd met alle risico's van dien. Mordillats persoonlijk getinte werk krijgt met deze ontnuchterende geschiedenis, waarin verontwaardiging doorklinkt en het slechte geweten van Frankrijk ten tijde van dit conflict tussen de regels door speelt, een vervolg. Een onverbloemde getuigenis, sterk geregisseerd, ondanks enkele onbeduidende zwakheden en langdradige stukken die op de rest geen nadelige invloed hebben.

Fucking Fernand

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Gérard Mordillat. Met o.a. Thierry Lhermitte, Jean Yanne, Marie Laforêt, Martin Lamotte en Charlotte Valandrey.

Bewerking van de gelijknamige roman van Walter Lewino waarin tegen de achtergrond van de Duitse bezetting in Frankrijk, een schatrijke blinde de liefde wil leren kennen samen met een criminele slager die ontsnapt is uit de gevangenis. Het is vreselijk en met een verwoestende humor... Met een mise-en- scène die de roman min of meer reduceert tot een soort werktekening. Conclusie: je kunt beter het boek lezen. Scenario van regisseur Mordillat, Jean Aurenche en Véra Belmont.

Pas de vieux os

Frankrijk 1986. Misdaad van Gérard Mordillat. Met o.a. François Dunoyer, Yves Robert, Gérard Blain, Elisabeth Bourgine en Sabine Haudepin.

Een aflevering uit de beroemde Série Noire van Gallimard. Het verloop van een bokswedstrijd is tevoren tot in de puntjes uitgestippeld. De Fransman zal in de zesde ronde door zijn Engelse tegenstander 'knock-out' worden geslagen. Er wordt afgeweken van het programma wanneer de Fransman de Engelsman doodt. Was het met opzet? Deze tv-film is een van de betere uit de serie, dankzij rake sfeerschets, ondoorgrondelijke karakters, veel verdacht gedrag en een knappe regie, met galgehumor van hetzelfde niveau. Tamelijk

Billy-Ze-Kick

Frankrijk 1985. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Francis Perrin, Cerise Bloc, Dominique Lavanant, Zabou Breitman en Michael Lonsdale.

Verfilming van de roman van Jean Vautrin waarin de verbeelding zich zodanig mengt met de werkelijkheid dat de lezer c.q. de kijker beide niet meer uit elkaar kan houden. Het lijkt wel of de regisseur een soort ZAZIE wilde maken van Raymond Queneau die Louis Malle inspireerde. Dit mengsel lukt niet: alles is even zwaar aangedikt en deze bizarre overdrijving is niets anders dan een trage vervelende film waarin bovendien slecht geacteerd wordt met uitzondering van Lonsdale en Robert die hun rollen nog wat inhoud kunnen geven.

Vive la sociale!

Frankrijk 1983. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. François Cluzet, Robin Renucci, Elizabeth Bourgine, Jean-Yves Dubois en Yves Robert.

Een in een communistisch gezin opgegroeide jongeman begint een catering service en wordt steeds meer besmet met bourgeois- idealen. Deze half satirische tragikomedie laat de proletarische anti-held naadloos door heden en recent verleden bewegen in een groeiend besef van middelmaat en is een van de zeldzame Franse films die het arbeidersmilieu laat zien. De humoristische observaties van de in het Sovjet-communisme gestagneerde oudere generatie, maar ook van mei 1968 als een middenstandsrevolte maken deze film met goed spel en een flitsende vormgeving, tot een meer dan veelbelovend debuut.

Patrons-télévision

Frankrijk 1978. Documentaire van Gérard Mordillat.

Een merkwaardige en verrassend boeiend sociale documentaire waarin drie uur lang onafgebroken beheerders van multinationals en grote Franse bedrijven worden geïnterviewd. Door een handige klank- en beeldmontage komt de interviewer nooit in beeld, zodat het geheel bijna gaat lijken op een monoloog van het Franse patronaat. Oorspronkelijk gemaakt voor de Franse televisie weigerden een aantal geïnterviewden achteraf toestemming tot uitzending en belandde de film in het alternatieve bioscoopcircuit. Komen o.a. aan het woord: L'Oreal, Club Méditerranée, Hachette, Banque de Paris et de Pays-bas, Thomson-Brandt en Waterman. Alternatieve titel: LA VOIX DE SON MAÎTRE.