André Wilms (1947): cast.
Er zijn 39 films gevonden.

La bonne conduite

2021 |

Frankrijk 2021. Arnaud Bedouët. Met o.a. Alban Lenoir, Olivier Saladin en André Wilms.

Na jaren keert militair Pierre (Lenoir) terug naar de Noord-Franse stad waar hij opgroeide. Omdat zijn vader ziek is, besluit Pierre de leiding van diens autorijschool over te nemen. De enige werknemer is Félix (Saladin). In dit lichtvoetige drama voert scenarist-regisseur Bédouet met geduld een verloren zoon terug naar de plek die hij vol overgave was ontvlucht. Ondertussen biedt hij een feelgood-kijkje in een doorsnee volkswijk, waar straatjochies, moeders met liefdesverdriet en oudere dames proberen controle te krijgen over het stuur van hun leven.

Wie ich lernte, bei mir selbst Kind zu sein

2019 | Familiefilm, Avonturenfilm

Duitsland​/​​Oostenrijk 2019. Familiefilm van Rupert Henning. Met o.a. Karl Markovics, Valentin Hagg, Sabine Timoteo, André Wilms en Udo Samel.

Opgroeien tussen het snoepgoed blijkt geen garantie voor een gelukkige jeugd. Dat blijkt uit deze overdreven bont uitgedoste en gefilmde kinderfilm, losjes gebaseerd op het leven van acteur, zanger en algeheel kunstenaar André Heller (1947). De zoon van een Oostenrijkse snoepfabrieksdirecteur ging gebukt onder zijn autoritaire vader. En op school was het ook al zo akelig. Maar dit alles pakt wonderwel uit want het jongetje compenseert met een ongekende passie voor allerhande kunstzinnigheden. Oftewel, de heilzame werking van verbeeldingskracht.

Hannah

2017 | Drama

Italië​/​​Frankrijk​/​​België 2017. Drama van Andrea Pallaoro. Met o.a. Charlotte Rampling, André Wilms, Stéphanie Van Vyve, Simon Bisschop en Jean-Michel Balthazar.

Italiaanse regisseur Pallaoro won diverse prijzen met zijn sfeervolle maar wel erg verstilde debuutfilm Medeas (2013). Opvolger Hannah is wederom niet makkelijk, de plot ontvouwt zich in slakkentempo. Maar daar staat een sterke troef tegenover: Charlotte Rampling. De Britse actrice (hier Franstalig) speelt de echtgenote van een man die in de gevangenis belandt, en weet de aandacht moeiteloos vast te houden. Vooral met haar blik, die een wereld van verdriet en frustratie herbergt. In Venetië won ze er de prijs voor beste actrice mee.

Ôtez-moi d'un doute

2017 | Drama, Komedie

Frankrijk​/​​België 2017. Drama van Carine Tardieu. Met o.a. François Damiens, Cécile de France, Guy Marchand, André Wilms en Alice de Lencquesaing.

Wanneer de 45-jarige weduwnaar Erwan (Damiens) per ongeluk ontdekt dat de man die hem heeft opgevoed niet zijn echte vader is, schakelt hij een detective in om zijn verwekker op te sporen. Intussen moet hij omgaan met de onverwachte zwangerschap van zijn dochter en wordt hij ook nog verliefd op een aantrekkelijke huisarts (De France). Dit gemoedelijke Franse drama is aan de kluchtige kant, maar met de sympathieke personages, gespeeld door al even sympathieke acteurs, is het aangenaam meeleven.

Le combat ordinaire

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Laurent Tuel. Met o.a. Nicolas Duvauchelle, Maud Wyler, Ludovic Berthillot, André Wilms en Olivier Perrier.

Ingetogen drama, een haar voorbij de grens van de realiteit, rond vroegoude oorlogsfotograaf Marco (Duvauchelle) in de Dordogne, de streek van zijn jeugdherinneringen. Dikwijls overmand door depressie en trauma zoekt hij naar zingeving in eenvoud, met zijn kat, dierenartsvriendin, en een fotografieproject waarbij hij de dokwerkers van een naburige haven portretteert (Port de Lorient). Le combat ordinaire is een stripboekverfilming van de gelijknamige vierdelige serie (2003-2008) van gevierd stripauteur Manu Larcenet, waarbij filmmaker Laurent Tuel heel knap de onbestemde aard van de hoofdpersoon intact liet, ten gunste van de vrije beleving - het leidmotief - van de toeschouwer.

Über-Ich und Du

2014 | Komedie

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Oostenrijk 2014. Komedie van Benjamin Heisenberg. Met o.a. Georg Friedrich, André Wilms en Nicolas Wackerbarth.

Zwendelaar Nick verdient zijn brood met het stelen van kostbare antieke boeken. Zijn nieuwste doelwit is de collectie van psychoanalist-op-leeftijd Curt, en om dichterbij te komen besluit hij zich voor te doen als diens nieuwe verpleger. Curt heeft Nicks ware motieven echter al snel in de smiezen en begint de dief in het geniep te onderwerpen aan therapie. Charmante en intelligente buddy-komedie van regisseur Heisenberg (die eerder de fantastische thriller Der Räuber maakte), al is de combinatie van slapstick-humor en serieus drama niet altijd even geslaagd.

Pause

2014 |

Zwitserland 2014. Mathieu Urfer. Met o.a. Baptiste Gilliéron, Julia Faure, André Wilms en Nils Althaus.

Een resem subsidie en belastingaftrekfondsjes hielp deze stomvervelende relatiekomedie zonder humor naar gapend lege filmtheaters. De titelgevende 'pauze' betreft de tijdelijke liefdesstop van Julia en Sami: laatstgenoemde is een onverbeterlijk sjofele sukkelmuzikant die planloos door de dagen zwalkt. Wanneer Juul Sam de wacht aanzegt, wordt de film onuitstaanbaar: als kijker wil je de uitvreter voortdurend een trap onder z'n kont verkopen. De enige bezienswaardigheid in deze prul over niets is Wilms als bejaarde zuiplap-musicus die met Sami optrekt. Liedjes zijn van regisseur Urfer.

Le Havre

2011 | Komedie, Drama

Finland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 2011. Komedie van Aki Kaurismäki. Met o.a. André Wilms, Blondin Miguel, Kati Outinen en Jean-Pierre Darroussin.

Een van de vrolijkere werken uit het oeuvre van de Finse auteur en zelfhater Aki Kaurismäki. Over de aan lager wal geraakte bohemienschrijver Marcel Marx (André Wilms) uit Kaurismäki's eerdere film La vie de bohème (1992), die twintig jaar na dato opduikt als schoenenpoetser in Le Havre. Daar helpt hij een jonge Afrikaanse illegaal uit handen te blijven van de politie. Tragisch absurdisme in een nihilistische, doch hoopvolle komedie vol Franse filmtypetjes als inspecteurs in lange regenjassen. Winnaar van de FIPRESCI-prijs op het filmfestival van Cannes.

Petite fille

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Laetitia Masson. Met o.a. Hélène Fillières, Benjamin Biolay, André Wilms en Sophie Guillemin.

'Je nadert de uiterste verkoopdatum,' zegt een vriendin tegen vrijgezelle boerendochter Sylvie Neige. 'Als je nog langer wacht, ben je bedorven.' En daar, zo wil het lot, verschijnt zelfverzekerde charmeur Gabriel in Sylvies leven. Haar ouders zien de romance met lede ogen aan: hoe gaat ze met zo'n stadsjongen de boerderij overnemen? Voor France 3 gedraaid portret van een jonge vrouw tussen twee werelden staat in diverse opzichten dicht bij de eigenzinnige scenariste/filmmaakster uit de provincie. Over chansonniers Biolay (Gabriel) en Jean-Louis Murat (muziek) draaide Masson documentaires.

Ricky

2009 | Komedie, Drama, Fantasy

Frankrijk​/​​Italië 2009. Komedie van François Ozon. Met o.a. Alexandra Lamy, Sergi López, Mélusine Mayance, André Wilms en Jean-Claude Bolle-Reddat.

Fabrieksarbeidster en alleenstaande moeder Katie (Lamy) ontmoet een vriendelijke Spanjaard (López) met wie ze een baby krijgt. Met de kleine Ricky is iets raars: aan het lijfje van de vrolijke baby beginnen vleugels te groeien. Eigenaardig drama evolueert van grauw-realistisch naar magisch realistisch. Regisseur Ozon (8 Femmes, Swimming Pool) laveert tussen onheilspellend en komisch, tragisch en warm. De toon mag wisselen, de film heeft fraaie, geestige momenten die lang blijven hangen. Mooie rol van Alexandra Lamy, als verwarde, maar nuchtere moeder.

Tanguy

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. André Dussollier, Éric Berger, Hélène Duc, Aurore Clément en Jean-Paul Rouve.

Hij is achtentwintig, slim en heel vriendelijk, maar toch willen zijn ouders van hem af: Tanguy (Berger) heeft zijn ouderlijk nest in Parijs nog steeds niet verlaten en daar krijgen Edith (Azéma) en Paul (Dussolier) inmiddels behoorlijk genoeg van. Terwijl Tanguy rustig Chinees en Japans studeert broeden zijn ouders op een plan. Komedieschrijver-regisseur Étienne Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) heeft zijn acteurs goed gekozen, maar blijft wat te gretig aan de amusante premisse hangen. En passant maakt hij een vergelijking met de gangbare gezinssituaties in China.

Scardanelli

2000 | Biografie, Drama, Historische film

Duitsland 2000. Biografie van Harald Bergmann. Met o.a. André Wilms, Udo Kroschwald, Geno Lechner, Baki Davrak en Jürgen Lehmann.

Hij is achtentwintig, slim en heel vriendelijk, maar toch willen zijn ouders van hem af: Tanguy (Berger) heeft zijn ouderlijk nest in Parijs nog steeds niet verlaten en daar krijgen Edith (Azéma) en Paul (Dussolier) inmiddels behoorlijk genoeg van. Terwijl Tanguy rustig Chinees en Japans studeert broeden zijn ouders op een plan. Komedieschrijver-regisseur Étienne Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) heeft zijn acteurs goed gekozen, maar blijft wat te gretig aan de amusante premisse hangen. En passant maakt hij een vergelijking met de gangbare gezinssituaties in China.

Sade en procès

1999 | Experimenteel, Drama

Frankrijk 1999. Experimenteel van Pierre Beuchot. Met o.a. Anne De Broca, Evelyn Didi, Judith Henry, Maud Rayer en Alexia Stresi.

Hij is achtentwintig, slim en heel vriendelijk, maar toch willen zijn ouders van hem af: Tanguy (Berger) heeft zijn ouderlijk nest in Parijs nog steeds niet verlaten en daar krijgen Edith (Azéma) en Paul (Dussolier) inmiddels behoorlijk genoeg van. Terwijl Tanguy rustig Chinees en Japans studeert broeden zijn ouders op een plan. Komedieschrijver-regisseur Étienne Chatiliez (La vie est un long fleuve tranquille) heeft zijn acteurs goed gekozen, maar blijft wat te gretig aan de amusante premisse hangen. En passant maakt hij een vergelijking met de gangbare gezinssituaties in China.

Juha

1999 | Drama, Experimenteel

Finland 1999. Drama van Aki Kaurismäki. Met o.a. Sakari Kuosmanen, Kati Outinen, André Wilms, Markku Peltola en Elina Salo.

De vierde bewerking voor de film van het drakerige melodrama van Juhani Aho uit 1911 (dat speelt rond 1780) in moderne setting, maar in oude stijl: zwart-wit en als zwijgende film. Hoewel de aanpak origineel en gewaagd is, blijft het verhaal huilerig en werkt de afwezigheid van echt geluid niet alleen anachronistisch, maar is het ook nog storend, hoe pardoxaal dit ook klinken mag (er zijn tussentitels en er klinkt in de achtergrond muziek die aan de bioscoop van toen met een explicateur moet doen herinneren). Juha (Kuosmanen) is een landbouwer die mank loopt. Hij is gelukkig getrouwd met de aantrekkelijke blonde Marja (Outinen). Samen gaan ze iedere week naar de markt op de motor om hun bloemkolen te verkopen die ze in de zijspan meenemen. Dan staat op een dag de duivelachtige Shemeikka (Wilms) met zonnebril op hun pardijselijke land met een fraaie Chevrolet Corvette. Hij heeft een kokende motor en het stel verleent hem 'hulp': Juha haalt vier zuigers los zodat Shemeikka als gast moet blijven. De in maatkleding uitgedoste oudere playboy is weg van de knappe Marja en hij verleidt haar. Hij neemt haar mee naar de grote stad. De naïeve Marja, die dacht dat het om een uitstapje ging, ontdekt dat ze opgesloten wordt in een bordeel, gelijk de hel. Juha is vertwijfeld en machteloos. Het scenario is van regisseur Kaurismäki. Op de motorkap van de Chevy staat 'Sierck', een cinefiel grapje dat een verwijzing is naar de grootmeester van de melo's, Douglas Sierck. Het camerawerk is van Timo Salminen en ziet er goed uit.

Compagnons secrets

1996 | Drama, Oorlogsfilm, Mysterie

Bulgarije​/​​Frankrijk 1996. Drama van Pierre Beuchot. Met o.a. Philippe Bizari, Bernard Verley, André Wilms, Nathalie Boutefeu en Stephanie Braunschweig.

De vierde bewerking voor de film van het drakerige melodrama van Juhani Aho uit 1911 (dat speelt rond 1780) in moderne setting, maar in oude stijl: zwart-wit en als zwijgende film. Hoewel de aanpak origineel en gewaagd is, blijft het verhaal huilerig en werkt de afwezigheid van echt geluid niet alleen anachronistisch, maar is het ook nog storend, hoe pardoxaal dit ook klinken mag (er zijn tussentitels en er klinkt in de achtergrond muziek die aan de bioscoop van toen met een explicateur moet doen herinneren). Juha (Kuosmanen) is een landbouwer die mank loopt. Hij is gelukkig getrouwd met de aantrekkelijke blonde Marja (Outinen). Samen gaan ze iedere week naar de markt op de motor om hun bloemkolen te verkopen die ze in de zijspan meenemen. Dan staat op een dag de duivelachtige Shemeikka (Wilms) met zonnebril op hun pardijselijke land met een fraaie Chevrolet Corvette. Hij heeft een kokende motor en het stel verleent hem 'hulp': Juha haalt vier zuigers los zodat Shemeikka als gast moet blijven. De in maatkleding uitgedoste oudere playboy is weg van de knappe Marja en hij verleidt haar. Hij neemt haar mee naar de grote stad. De naïeve Marja, die dacht dat het om een uitstapje ging, ontdekt dat ze opgesloten wordt in een bordeel, gelijk de hel. Juha is vertwijfeld en machteloos. Het scenario is van regisseur Kaurismäki. Op de motorkap van de Chevy staat 'Sierck', een cinefiel grapje dat een verwijzing is naar de grootmeester van de melo's, Douglas Sierck. Het camerawerk is van Timo Salminen en ziet er goed uit.

Le grand blanc de Lambaréné

1995 | Biografie

Kameroen​/​​Gabon​/​​Frankrijk 1995. Biografie van Bassek Ba Kobhio en Bassek Bas Kobhio. Met o.a. André Wilms, Marisa Berenson, Alex Descas, Elisabeth Bourgine en Magaly Berdy.

Het portret van Dr. Albert Schweitzer (Wilms) en zijn vrouw H[KA1]el[KA2]ene, die aan tuberculose leed en daaraan stierf. De film beslaat de periode van 1935 tot de onafhankelijkheid van Kameroen in 1960. Het verhaal wordt verteld door de ogen van een kleine jongen Koumba (als volwassene gespeeld door Descas), die grote bewondering heeft voor de grote blanke geneesheer. Schweitzer stuurt hem naar de stad om te studeren. Tijdens WO II is er een tekort aan geneesmiddelen en Schweitzer neemt zijn toevlucht tot geneeskrachtige kruiden van de traditionele Afrikaanse medicijnman. Als H[KA1]el[KA2]ene sterft, vindt de dokter met de snor en de tropenhelm troost bij een dorpsschone, Bissa (Berdy). Als de Nobelprijs verleend wordt aan Schweitzer, begint de Koumba het gezicht van de koloniale heersers te onderscheiden, waaraan ook de arts uit de Elzas niet ontkomt. Bij de onafhankelijkheid staan deze twee ideologisch tegenover elkaar. Schweitzer is vijf jaar later dood. Het interessante aan de biografische film is, dat hij door een Afrikaan gemaakt is en op locatie gedraaid werd. De spelprestaties zijn hoog, al werkt het gevoel voor details wat irriterend voor de kijker die een vlotte vertelling verwacht. Technisch is het allemaal best in orde. Het camerawerk is van Vincenzo Marano en het scenario werd geschreven door regisseur Ba Kobhio en Serge Lascar.

Leningrad Cowboys Meet Moses

1994 | Muziek

Finland​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Muziek van Aki Kaurismäki. Met o.a. Matti Pellonpää, Kari Väänänen, André Wilms, Nicky Tesco en Nathalie Helies.

Hoewel de Leningrad Cowboys de Slechtste Rock `n` Roll-band Aller Tijden zijn, hebben ze toch hun weg gebaand naar de top- tien in Mexico. Een aantal leden van de band (uit de vorige film) doet niet meer mee, ze zijn z.g. kapot gegaan aan de tequila (dat scheelt weer in de bezetting en de kosten). Ze besluiten naar New York te gaan om een concert te geven op Coney Island, waar ze hun verraderlijke manager Vladimir weer ontmoeten, die zegt dat hij nu Moses is en achterna gezeten wordt door de Amerikaanse geheime dienst. Hij zou de neus van het Vrijheidsbeeld ontvreemd hebben. Hij vraagt de Leningrad Cowboys of ze hem willen begeleiden naar het beloofde land, Siberi[KA3]e. Zoals dat zo vaak het geval is met de B-kant van een hit, is er niks aan. De grap (uitgezonderd de wandeling op het water) is er duidelijk vanaf en de film draagt alle sporen van haast. Dat is heel jammer, want de fans die de vorige film om zich heen wist te verzamelen, zullen teleurgesteld zijn. Het prachtige camerawerk van Timo Salminen en de redelijke afwerking kunnen de prent niet redden. Het scenario is van Kaurismäki, Sakke Järvenpää en Mato Valtonen. De zangeres van Babylon zal door ware insiders uit de filmbranche herkend worden als de dame van het Finse Filminstituut, die de films op internationale markten vertegenwoordigt.

L'enfer

1994 | Drama, Thriller

Frankrijk 1994. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Emmanuelle Béart, François Cluzet, Marc Lavoine, Nathalie Cardone en André Wilms.

Jaloezie is een ziekte en herbergier Paul Prieur patiënt in vergevorderde paranoiastaat: overal ziet hij mannen die azen op bloedmooie echtgenote Nelly. Meester Chabrol hernam het scenario van een roemrucht gezeept filmproject waarover Serge Bromberg en Ruxandra Medrea in 2009 de briljante documentaire L'enfer de Henri-Georges Clouzot draaiden. Clouzots gesjochten psychedelische visuelen zijn vervangen door suggestieve, sluipende fotografie. Béart knapt van heetheid bijkans uit haar kleertjes en Cluzet is op z'n ongezond-manische briljantst. Verstikkende sfeer, puike regie en karakterbijrollen van onder anderen Marc Lavoine en André Wilms.

Sexes faibles !

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Serge Meynard. Met o.a. Valérie Lemercier, François Cluzet, André Wilms, Michel Aumont en Isabelle Nanty.

Als het waar is wat in de titel beweerd wordt, dan gaat dit beslist ook op voor de idee[KA3]en voor deze lachwekkende film. Regisseur Meynard schreef zelf het ong[KA3]inspireerde scenario naar de roman van Tom Sharpe [KL]Blott on the Landscape[KLE]. Hij heeft het verhaal dat oorspronkelijk in Engeland speelt, verplaatst naar Frankrijk en zo vereenvoudigd dat er bijna niets meer van overbleef. Het gaat over een adellijk stel, dat tien jaar getrouwd is, maar dat nog niet een keer met elkaar naar bed is geweest. Gaat mevrouw scheiden, dan erft meneer alles. Nu wordt de TGV vlak langs het kasteel (oorspronkelijk van mevrouw) getrokken en meneer wil best wel verkopen om een bom duiten te verdienen. Mevrouw wil alles bijeenhouden en besluit dan maar voor één keer haar verleidingskunsten te vertonen en op haar rug te gaan liggen. Zelfs de Hickcockachtige filmmelodie van Alexandre Desplat valt uit de toon. Het camerawerk is van Henri Habans en Jean-Paul Meurisse.

La vie de bohème

1992 | Komedie, Experimenteel

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Finland​/​​Zweden 1992. Komedie van Aki Kaurismäki. Met o.a. Evelyne Didi, André Wilms, Matti Pellonpää, Christine Murillo en Jean-Pierre Léaud.

Zeer vrije, herziene en verbeterde bewerking van de fameuze [KL]Sc[KA2]enes de la vie boh[KA2]eme[KLE] van Henri Murger (1822-1861), verplaatst naar de hedendaagse Parijse banlieue. Het is vooral de bedoeling de suffige opera van Puccini, door Comencini in 1988 op het scherm gebracht, belachelijk te maken. En dat terwijl deze olijke, zich nergens iets van aantrekkende Finse cineast Shakespeare (HAMLET GOES BUSINESS) (!) en enkele anderen ook al eens zo hardhandig aanpakte. Een chaotisch geheel met kop noch staart in de stijl van de Frères Prévert is het resultaat. Grappig, amusant, absurd en geschikt voor de Academie voor Patafysica. Bestemd voor een intellectueel publiek dat 'in staat is' dit soort botte humor te waarderen. Prachtige zwart-witbeelden van Timo Salminen. De bijna ziekelijke praatzucht van Léaud doet versteld staan. Wat betreft de ongeregelde leefwijze, die vormt naar keuze 'de voorbereiding op de Academie, het ziekenhuis of het lijkenhuis'. Niet eens zo slecht gezien.

Hôtel du Parc

1992 | Drama

Frankrijk 1992. Drama van Pierre Beuchot. Met o.a. Marylène Dagouat, André Wilms, Georges Goubert, Michel Chaigneau en Robert Delarue.

Docudrama, waarin gespeelde sc[KA2]enes en gefingeerde interviews worden afgewisseld met archiefbeelden over het beruchte H[KA4]otel du Parc in Vichy, waar maarschalk Philippe P[KA1]etain zijn regering op 1 juli 1940 installeerde en er tot 20 augustus 1944 regeerde. Het eerste deel (LA R[KA1]EVOLUTION NATIONALE) begint op 2 juni 1953 met de executie in een voorstad van Bordeaux van twee voormalige leden van de militie. Voor het journalistenduo Dagouat-Wilms is dit de aanleiding om op zoek te gaan naar voormalige leiders van het Vichy-regime, dat collaboreerde met de Duitse bezetter. Speurwerk brengt de twee journalisten naar de belangrijkste ministers van die regering, w.o. Rapha[KA3]el Alibert (Perimony) die de portefeuille van juistitie had en Marcel D[KA1]eat (Goubert), minister van arbeid. In het tweede deel (LA GUERRE CIVILE) voert het onderzoek de journalisten naar Spanje en Italië. Zij komen erachter dat de medewerkers van het Vichy-regime goed terecht zijn gekomen: ondanks hun besmuikt oorlogsverleden nemen zij belangrijke posten in. Hun getuigenissen werpen een nieuw licht op het cruciale laatste jaar van het regime, gekenmerkt door terreur, razzia's, deportaties en executies.

Coupable d'innocence

1992 | Thriller

Frankrijk​/​​Polen 1992. Thriller van Marcin Ziebinski. Met o.a. Andrezej Rychcik, Wojciech Ziminski, Ute Lemper, Philippine Leroy-Beaulieu en Wojtek Pszoniak.

Een jonge meester-klokkenmaker uit Wenen komt aan het einde van de 18e eeuw in het kasteel van de uitvinder Alexander Plant aan, om zijn vak uit te oefenen. Hij ontdekt een andere wereld en neemt deel aan het onbeduidende tijdverdrijf van de paleisgasten. Het uitgangspunt van Ziebinski, een enigszins surrealistisch politieonderzoek midden in voornoemd tijdperk, is aardig. Maar Ziebinski beschikt nog niet over het talent van een Greenaway en kan het verhaal niet helemaal aan. Soms gaat hij teveel op in de best wel interessante personages, zodat het lijkt, alsof de acteurs het avontuur waarin ze beland zijn zelf niet altijd even goed begrijpen. Scenario van Andrzej Richcik en Wojciech Ziminski. Camerawerk van Dariusz Kuc.

La révolte des enfants

1991 | Drama, Historische film

Frankrijk 1991. Drama van Gérard Poitou-Weber. Met o.a. Michel Aumont, André Wilms, Clémantine Amouroux, Nada Strancar en Bernard Ballet.

Tijdens de industri[KA3]ele revolutie heerste er armoede en hongersnood. Een kind dat een brood stal of een ander klein vergrijp pleegde, werd opgesloten in een opvoedingsgesticht. Zo`n gevangenis bevond zich in Frankrijk omstreeks 1847 in Bretagne. Aumont was directeur van die inrichting en hij noemde zich Oom. Zijn medewerkers en de bewakers waren Neven (en Nichten). De kleine delinquentjes behoorden zo tot [KA1]e[KA1]en grote familie. Verlichte stafmedewerker Wilms vindt dat in deze jeugdgevangenis het nodige moet worden gemoderniseerd en nodigt een journaliste uit Parijs te komen, gravin Marie D`Ozeray (Amouroux). Er breekt een opstand uit over de barre omstandigheden waaronder de kinderen moeten leven, maar die wordt door Aumont onderdrukt. Dickensiaans fresco over sociaal onrecht uit de 19e eeuw, matig gespeeld en vooral traag van tempo. Regisseur Poitou-Weber, die zijn ervaring opdeed bij de tv, schreef zijn eigen scenario naar historische figuren, die werkelijk bestaan hebben. Het camerawerk is van Dominique Brenguier. Wordt ook op de tv vertoond als twee-delige miniserie.

L'orestie: Les Choéphores

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Soble. Met o.a. Nada Stancar, Didier Sandre, André Wilms, Antoine Basler en Anouk Grimberg.

Tweede deel van de trilogie L'orestie, het onsterfelijke werk van de Griekse toneelschrijver Aeschylus. Enkele jaren zijn voorbij gegaan. De ver van Argos opgevoede Orestes keert hier op bevel van Clytaemnestra terug om wraak te nemen. Voor deze film geldt dezelfde kritiek als voor het eerste deel. Toch is de vertolking opmerkelijk en gelijkmatig, hoewel Grimberg een speciale vermelding verdient voor de intensiteit van zijn spel. Ook dezelfde zorg om de toneelruimte cinematografisch te behandelen, met name in deze film door te spelen met de mogelijkheden die de diepte van het gezichtsveld biedt.

L'Orestie: Agamemnon

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Bernard Soble. Met o.a. Nadar Strancar, André Marcon, André Wilms, Dominique Reymond en Roger Jacquet.

Het meesterwerk van Aeschylus (458 v. Chr.). Er zijn drie delen, waarvan deze de eerste is. Jammer dat de tv-regisseur te weinig temperament heeft om de sombere grootsheid van de tragedie weer te geven, en het is mogelijk dat de taalzuiveraars de kwaliteit van de Franse tekst van Nicole Loraux en François Ray in twijfel zullen trekken. Gelukkig is Strancar uitstekend als Clytaemnestra en Marcon overtuigt als Agamemnon. Suggestieve decors. Gedeeltelijk geslaagd. Deze miniserie wordt ook in twee delen vertoond van elk 120m onder de titel ORESTIE.

Tatie Danielle

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Isabelle Nanty, Neige Dolsky en Eric Prat.

Tweede film van de Franse cineast Étienne Chatiliez is een zwarte komedie over de oude tante Danielle (glansrol van de 71-jarige actrice Tsilla Chelton) die na de dood van haar huishoudster intrekt bij haar achterneef en zijn gezin in Parijs. Veel plezier hebben ze daar niet van de nieuwe 'logee': Danielle maakt jong en oud in haar omgeving methodisch het leven zuur. Wat moet ze anders? Lief zijn voor de kinderen? Dat boeit niet. Pas als de wanhopige familie naar Kreta afreist om even van tante af te zijn, krijgt ze haar trekken thuis.

La mort de Danton

1990 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1990. Biografie van Guy Seligmann. Met o.a. André Marcon, André Wilms, Dominique Reymond, Cécilia Hornu en Pascal Bongard.

Een bewerking van het stuk van Georg B[KA3]uchner (1813- 1837), een genie binnen de Duitse literatuur, onder de strenge en veeleisende regie van Klaus Michael Gruber. De film begint met een in dit geval vrij noodzakelijke proloog. De televisieregisseur heeft zich strikt gehouden aan de schilderachtige lijn van het schouwspel waarin schemerige, beangstigende en indrukwekkende massascènes afgewisseld worden met intieme beelden van het leven van de demagoog.

Europa, Europa

1990 | Biografie, Oorlogsfilm, Drama

Duitsland​/​​Frankrijk 1990. Biografie van Agnieszka Holland. Met o.a. Marco Hofschneider, Piotr Kozlowski, René Hofschneider, Klaus Abramowski en Michèle Gleizer.

Als de Duitse troepen Polen binnenvallen in 1939 worden de twee Joodse broers door hun ouders naar Lodz gestuurd. Maar de twee broers verliezen elkaar uit het oog tijdens hun vlucht en één ervan, Salomon, komt in een Russisch weeshuis terecht. Als de Duitsers Rusland aanvallen geeft hij zich uit voor Duitser en gaat als zestienjarige bij de Wehrmacht en wordt aangenomen bij een NS eliteschool. Hij moet alleen tegen alle prijs geheim houden dat hij besneden is. Een verhaal over een Joodse jongen die zich aanpast om te overleven.

Prises d'otages

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johnny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Wilms en Maurice Barrier.

Een weinig orthodoxe politiecommissaris komt in aanraking met justitie: hij wordt ervan beschuldigd zijn bevoegdheden te hebben overschreden. Twee souteneurs, die een prostituée in een bar in Pigalle hadden mishandeld, hebben door zijn optreden verwondingen opgelopen. Johnny Hallyday doet er beter aan zich tot het zingen te beperken, dan onderuit te gaan in deze derderangsfilm. Ook bekend als DAVID LANSKY.

Monsieur Hire

1989 | Thriller, Drama, Misdaad

Frankrijk 1989. Thriller van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Sandrine Bonnaire, Luc Thuillier, André Wilms en Eric Bérenger.

Monsieur Hire (Blanc) is een in zichzelf gekeerde kleermaker die ’s nachts de buren bespiedt. Zijn zonderlinge gedrag maakt hem hoofdverdachte van de moord op een buurvrouw, een zaak die zijn tedere relatie met een andere buurvrouw ernstig bemoeilijkt. Sfeermeester Patrice Leconte (La veuve de Saint Pierre) verfilmde het gelijknamige boek van de Waalse detectiveschrijver Georges Simenon, en maakte er een benauwend werk van, met de camera dicht op de huid. Een ontkleurde film noir, waarin de kijker gluurt naar de voyeur en waarin thema (voyeurisme, eenzaamheid) samenvalt met de verteltrant (visueel, onbestemd).

Libertés, Libertés

1989 | Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1989. Avonturenfilm van Jean-Dominique de La Rochefoucauld. Met o.a. Sophie de La Rochefoucauld, Pierre Gérard, Aurélien Recoing, Didier Sandre en André Wilms.

Een verhaal over een liefde die op religieuze gronden en vanwege het bestaan van sociale verschillen niet geaccepteerd wordt in een klein stadje in het oosten van Frankrijk. Natuurlijk werd deze film gemaakt ter ere van de tweehonderdste verjaardag van de Franse Revolutie! Hij is echter nogal banaal en conventioneel en als hij al bedoeld is als familiefilm, dan moet het toch om een rare familie gaan! Hoewel zí[KA1]j een prachtige naam heeft is het produkt tamelijk bleekjes: Sandre redt zich aardig uit de brand, maar de genoemde Sophie zou een ander vak moeten kiezen.

David Lansky: Le gang des limousines

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Wilms en Mouss.

Een trieste en onduidelijke geschiedenis over gestolen auto's en een uit de hand gelopen kidnapping, waaraan nota bene drie scenarioschrijvers hebben gewerkt. Het resultaat is wanstaltig, waarvan er duizenden in een dozijn gaan. Een brokkelige film, speciaal gemaakt voor Hallyday die zich poogt om te scholen tot tv-filmacteur. Hij heeft zich vergist in het beroep, want zijn spel stelt niets voor en hij zou zich tevreden moeten stellen met zingen. Kortom, niet de moeite waard.

La vie est un long fleuve tranquille

1988 | Komedie, Drama

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.

La lectrice

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

Drôle d'endroit pour une rencontre

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van François Dupeyron en Francois Dupron. Met o.a. Nathalie Cardone, Jean-Pierre Santier, Alain Rimoux, André Wilms en Catherine Deneuve.

Tijdens een weekend buiten op een sinistere picknickplaats langs de snelweg, komen een man en een vrouw elkaar toevallig tegen. Ze brengen 48 uur samen door. Ze kwetsen elkaar en proberen elkaar uit, totdat ze elkaar accepteren. Deze `huis clos`-situatie vindt paradoxaal genoeg in de open lucht plaats. Het decor (of eigenlijk anti-decor) wordt gevormd door de velden. Dit psychologisch drama over eenzaamheid doet denken aan de films van Marguerite Duras. De dialogen zijn ook erg literair en door de aanwezigheid van Depardieu doet de film sterk denken aan de film LE CAMION. Ook andere vergelijkingen dringen zich op, zoals die met VIAGGIO IN ITALIA van Rossellini. Een veelbelovend debuut van Dupeyron. Het scenario is van de regisseur en Dominique Faysse. Het camerawerk is van Charlie Van Damme.

La tricheuse

1987 | Drama

Australië​/​​Frankrijk 1987. Drama van Joyce Buñuel. Met o.a. Ludmilla Mickael, Martin Sacks, Wojciech Pszoniak, Zouzou en Jean-Paul Muel.

1953. Een aantrekkelijke vrouw van 45 jaar, ooit een held in het Verzet, woont al drie jaar samen met een jonge schrijver die een `best-seller` geschreven heeft over haar avonturen tijdens WO II. Hun communicatie is perfect totdat hij een jong sterretje ontmoet. Vanaf dat moment bestaat het leven uit twijfel, jaloezie, verwijdering en waanzin. De regisseuse heeft de zaak echter nogal technisch opgevat en de acteurs doen hun best. Resultaat: onverteerbaar, omdat het immers een bewerking is van een roman van Guy des Cars (omgedoopt tot `Guy des Gares` door de kritiek). Alleen het genie van Bu[KA6]nuel (Luis) had van deze stoffige soap iets kunnen maken. Minder dan

Les Poings fermés

1984 | Avonturenfilm, Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1984. Avonturenfilm van Jean-Louis Benoît. Met o.a. André Wilms, Laurent Pahud, Marie-Hélène Dasté, Karen Rencurel en Yvette Theraulaz.

De film speelt in de bergen tijdens de oorlog. Een diep getraumatiseerde soldaat, Henri, zwerft rond in gezelschap van een kind. Hij is tot het waanzinnige toe door geweld geobsedeerd, zodat hij een vos doodt en vervolgens twee deserteurs. Het kind is daar getuige van. Na eerst overwogen te hebben het kind te doden vraagt Henri hem uiteindelijk hem levend te begraven. Het kind keert per trein terug naar zijn familie alwaar zijn vader uit zijn coma is gekomen. Een vreemd verhaal van een overigens veelzijdig schrijver. De oorlog speelt slechts op de achtergrond en is even onwerkelijk als in RENDEZ-VOUS A BRAY van André Delvaux, maar blijft toch dreigen van het begin tot het eind. De film kent veel waaghalzerijen en is bijzonder poëtisch ook al is de regie soms overstelpt met overbodige gekunsteldheden,zoals de onophoudelijk voorkomende mist. Een bijzonder esthetische verfilming met daarin een buitengewoon echt kind. De eerste film van een veelbelovende regisseur.

Le Tartuffe

1984 | Komedie, Romantiek, Drama

Frankrijk 1984. Komedie van Gérard Depardieu. Met o.a. Gérard Depardieu, François Périer, Paule Annen, Yveline Ailhaud en Elisabeth Depardieu.

Bewerking van Jacques Lassalle`s bewerking van het toneelstuk van Moli[KA2]ere over de arme sloeber Tartuffe, die onder de vleugels van de steenrijke Orgon (Périer) komt, hem zijn erfgenaam maakt en wil dat zijn dochter met hem trouwt. De alomvertegenwoordigheid van Depardieu in de titelrol lijkt bedoeld om een ster van hem te maken. Hij heeft zich heel trouw gehouden aan Moliére's schrift en geest, maar heeft daarentegen de afstand tussen het toneel en het publiek bewust weggelaten en het is dan alsof men niet meer naar een toneelstuk kijkt. Dat is echter een betwistbaar standpunt. Toch een goede prestatie, die prachtig gefilmd is. Het camerawerk is van Pascal Marti. Mono.

Le Soldat qui dort

1984 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1984. Drama van Jean-Louis Benoît. Met o.a. André Wilms, Laurent Pahud en Marie-Hélène Daste.

Een psychologisch drama gezien door de ogen van een 10-jarige jongen wiens vader tijdens WO II in een groezelige kliniek verpleegd wordt. Zijn moeder stuurt hem naar een vriendin des huizes die in een rustig bergdorpje woont, ver van alle oorlogsgeweld. Een ambitieuze debuutfilm van de vooral als toneelregisseur bekende Benoit. Hoewel bepaalde, bijna surrealistische scènes je omwille van hun visuele uitstraling bijblijven is het geheel weinig overtuigend. Een langdradige mislukking.