Jacqueline Duc

Le soleil au-dessus des nuages

Frankrijk 2001. Komedie van Eric Le Roch. Met o.a. Daniel Prévost, Serge Hazanavicius, Hélène Vincent, Lisa Martino en Claudine Baschet.

Casimir

Frankrijk 1950. Komedie van Richard Pottier. Met o.a. Fernandel, Germaine Montéro, Bernard Lajarrige, René Génin en Jacqueline Duc.

Een man die niet genoeg verdient om te kunnen trouwen, probeert het als handelsreiziger in stofzuigers en belandt daarbij in bizarre situaties, vooral als een hoteleigenares hem verwart met een Picasso-achtige schilder. Deze burleske klucht vol excentrieke types - en nogal wat flauwiteiten - is mat geregisseerd, zodat alle accenten op de spelprestaties vallen, van wie vooral Montéro als de temperamentvolle hotelhoudster uitblinkt.

Nuit blanche

Frankrijk 1948. Misdaad van Richard Pottier. Met o.a. Claude Farrell, Arlette Merry, Jacqueline Duc, Pierre Brasseur en Jimmy Gaillard.

Een ongeloofwaardig samenraapsel waarin het volgende te zien is: een cabaret-ster stuurt vanwege haar zucht naar geld een testpiloot de dood in. Vervolgens achtervolgt een onbekende haar overal en vlucht zij naar een chalet in het departement Vienne. Als de onbekende haar meedeelt de vader van de piloot te zijn en vervolgens zelfmoord pleegt, wordt zij krankzinnig. Een beetje te veel van het goede dus. Wat rest zijn enkele goede acteurs, die in zo'n geschiedenis wat verdwaald rondlopen...en het knappe technische inzicht van de regisseur.

Patrie

Frankrijk 1946. Oorlogsfilm van Louis Daquin. Met o.a. Maria Mauban, Mireille Perrey, Marie Leduc, Jacqueline Duc en Nathalie Nattier.

Een vederlichte bewerking van het stuk van Victorien Sardou over de strijd van het Vlaamse volk tegen de Spaanse bezetters. Veel aandacht voor de enscenering ondanks het feit dat de film haar oorsprong in het theater vindt. Met de hertog d'Albe en consorten. Een situatieschets die we danken aan een zéér omstreden regisseur, niet alleen vanwege het niet altijd even sterke karakter van zijn films maar vooral vanwege zijn politieke rol binnen de Franse cinema destijds. Zeer tegenstrijdige recensies waren het gevolg. Deze film verdient noch die verontwaardiging noch die overmatige huldeblijken.