René van den Berg: geluid.
Er zijn 7 films gevonden.

Laagland

1996 | Drama, Experimenteel

Nederland 1996. Drama van Yolanda Entius. Met o.a. Marcel Musters, Lineke Rijxman, Tom Jansen, Finn Poncin en Yolanda Entius.

Voor de makers een 'licht ironisch drama over helden op zoek naar de kunst van het leven', wij houden het op een prachtig gefilmd melodrama. Hoofdrollen zijn er voor Marcel Munsters, Lineke Rijxman en Tom Jansen, maar de echte hoofdrol is voor het Hollandse rivierenlandschap. Het is Entius' film (zij regisseerde en schreef het scenario), maar zij is diepe dank verschuldigd aan cameraman Dirk Teenstra, en ook de muziek van Raymond van het Groenewoud draagt bij aan de zomerse en melancholieke sfeer van Laagland.

Wie aus weiter Ferne

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Eric Oosthoek. Met o.a. Willem Nijholt, Joop Admiraal, Loes Luca, Jacques Commandeur en Krijn ter Braak.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.

Akteren: Hans Dagelet

1992 |

Nederland 1992. Cees van Ede.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.

Het brandende verhaal

1982 | Documentaire

Nederland 1982. Documentaire van Meino Zeilemaker. Met o.a. Rufus Collins, Alexander van Heteren, Franklin Lafour, Carol van Herwijnen en Marie Louise Stheins.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.

In for treatment

1979 |

Nederland 1979. Marja Kok en Erik van Zuylen. Met o.a. Gerard Thoolen, Frank Groothof, Helmert Woudenberg, Shireen Strooker en Olga Zuiderhoek.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.

De Taal is gansch het volk

1979 |

1979. Erik van Zuylen.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.

Maarten 't Hart en de ingesleten gewoonte

1977 |

Nederland 1977. Erik van Zuylen.

Op uitnodiging van het Concertgebouw, komt de Nederlandse dirigent en Mahler-specialist Nijholt terug naar Nederland om een eenmalige uitvoering van Mahlers Derde Symfonie te leiden. Zijn verrassing is groot als blijkt dat het Concertgebouw in de steigers staat en dat de werkzaamheden tijdens de repetities gewoon doorgaan. Bovendien is de akoestiek van de zaal verschrikkelijk slecht en is het balkon te dichtbij, zodat de posthoornsolo in het derde deel onmogelijk 'wie aus weiter Ferne' kan komen, zoals de partituur voorschrijft. Met dit detail staat of valt voor hem de hele uitvoering. Meesterlijk portret van wat een dirigent beweegt in de uitvoering van een compositie. Nijholt geeft schitterend gestalte aan deze gekwelde man, die af en toe toch ook menselijke trekjes toont, hoewel dit voor hem van ondergeschikt belang is. Zijn oplossing voor de posthoornsolo is een megalomaan juweeltje. Met medewerking van het Simfonieorkest Con Brio en posthoornsolist Jos Verspagen. Scenario van Nirav Christophe en Jacques Peeters. Aan de camera stond Tom Erisman.