Didier Flamand (1947): cast.
Er zijn 59 films gevonden.

Birds of Paradise

2021 | Drama

Verenigde Staten 2021. Drama van Sarah Adina Smith. Met o.a. Diana Silvers, Kristine Froseth, Jacqueline Bisset, Solomon Golding en Alice Dardenne.

Twee meisjes van een Parijse elite balletacademie stellen hun band en hun lichaam op de proef als ze strijden om een contract bij het gezelschap van de Opéra national de Paris.

Lettre à France

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Stéphane Clavier. Met o.a. Julie Ferrier, Catherine Jacob, Didier Flamand, Gil Alma en David Baïot.

France (Ferrier) heeft altijd gedacht dat haar moeder dood was. Maar nu duikt Gloria (Jacob) na jaren afwezigheid ineens op. Sterker, ze begint zich onmiddellijk met haar dochters leven te bemoeien. Ook France's gezin wordt in de wervelwind meegesleurd. Televisiekomedie van regisseur Stéphane Clavier en scenarist Jean-Luc Goossens, die vaker samenwerken, zet twee aardige comédiennes tegenover elkaar. Best vermakelijk, maar veel om het lijf heeft de film niet. Jacob was te zien in Bertrand Bliers Merci la vie (1991).

Notre paradis

2011 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2011. Misdaad van Gaël Morel. Met o.a. Stéphane Rideau, Béatrice Dalle, Didier Flamand, Raymonde Bronstein en Ludovic Berthillot.

Misdaaddrama van Gaël Morel over twee mannelijke hoeren die hun klanten beroven.

En cas de malheur

2010 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2010. Misdaad van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Line Renaud, Mélanie Bernier, Didier Flamand, Samuel Labarthe en Marie Vincent.

Misdaaddrama van Gaël Morel over twee mannelijke hoeren die hun klanten beroven.

La tempête

2006 | Drama

Frankrijk 2006. Drama van Bertrand Arthuys. Met o.a. Astrid Veillon, Bruno Madinier en Didier Flamand.

Misdaaddrama van Gaël Morel over twee mannelijke hoeren die hun klanten beroven.

Travaux, on sait quand ça commence...

2005 | Komedie

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2005. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Carole Bouquet, Jean-Pierre Castaldi, Didier Flamand, Hugh Grant en Françoise Brion.

De Franse komedie Verbouwen, je weet wanneer het begint... (maar niet wanneer het eindigt) is een uitbundige, maatschappijkritische ensemblefilm over de bevlogen en alom geliefde Chantal (Bouquet), een advocate die opkomt voor immigranten. De ongedwongen jolijt begint als Chantal een groep illegalen inhuurt om haar appartement te verbouwen, zonder dat zij en haar twee tienerkinderen vertrekken. De verbouwing verloopt desastreus, mede omdat Chantal niet durft op te treden tegen haar protégés. Travaux is innemend en indrukwekkend omdat de makers kozen voor sentiment en humor in plaats van emotie en ernst. Met gastoptreden van Hugh Grant.

Factotum

2005 | Drama

Verenigde Staten​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zweden​/​​Noorwegen 2005. Drama van Bent Hamer. Met o.a. Matt Dillon, Lili Taylor, Marisa Tomei, Fisher Stevens en Didier Flamand.

Tragikomedie naar de gelijknamige roman van Charles Bukowksi. Matt Dillon speelt de op Bukowski geïnspireerde schrijver Hank Chinaski, die naar de drank grijpt om tot grootse daden te komen. Tussen het schrijven door leidt hij een rommelig leven met lullige baantjes en erotische avontuurtjes. Dillon doet dat aardig, al ziet hij er eigenlijk te goed uit om de rol van een alcoholist te spelen, maar de droge humor en melancholie in Factotum doen eerder denken aan de films van Aki Kaurismäki en Alex van Warmerdam dan aan het met alcohol doordrenkte universum van Bukowski.

Princesse Marie

2004 | Drama, Historische film

Frankrijk​/​​Oostenrijk 2004. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Catherine Deneuve, Heinz Bennent, Anne Bennent, Sebastian Koch en Michèle Gleizer.

Marie Bonaparte denkt dat Freud haar kan helpen bij de vele problemen die ze heeft. Televisiefilm (meestal in twee delen uitgezonden) van Benoit Jacquot, Filmmaker in Focus tijdens het IFFR 2005.

Dissonances

2003 | Drama, Misdaad

Frankrijk 2003. Drama van Jérôme Cornuau. Met o.a. Jacques Gamblin, Bérénice Béjo, Didier Flamand, Brent Palmer en Françoise Viallon.

Vader Nat (Gamblin) wordt op de snelweg beschoten. Zijn negenjarige dochtertje Margo is ongedeerd maar haar zusje Julie (6) is dodelijk getroffen. Nat neemt wraak, belandt in de gevangenis, verliest zijn vrouw en is na zijn vrijlating niet meer welkom bij zijn inmiddels volwassen dochter Margo. Dissonances toont in drie delen op koel indringende wijze de implicaties van eigenrichting, gezien vanuit het perspectief van de vader, de betrokken politierechercheur en de volwassen Margo. Gebaseerd op het boek Interstate (1995) van Amerikaan Stephen Dixon. Plaats van handeling is het Franstalige deel van Canada maar de film werd geschoten in Zuid-Afrika.

Les rois mages

2002 | Komedie

Frankrijk 2002. Komedie van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Pascal Légitimus, Virginie de Clausade en Walid Afkir.

Vader Nat (Gamblin) wordt op de snelweg beschoten. Zijn negenjarige dochtertje Margo is ongedeerd maar haar zusje Julie (6) is dodelijk getroffen. Nat neemt wraak, belandt in de gevangenis, verliest zijn vrouw en is na zijn vrijlating niet meer welkom bij zijn inmiddels volwassen dochter Margo. Dissonances toont in drie delen op koel indringende wijze de implicaties van eigenrichting, gezien vanuit het perspectief van de vader, de betrokken politierechercheur en de volwassen Margo. Gebaseerd op het boek Interstate (1995) van Amerikaan Stephen Dixon. Plaats van handeling is het Franstalige deel van Canada maar de film werd geschoten in Zuid-Afrika.

Le raid

2002 | Komedie, Avonturenfilm

Verenigde Staten 2002. Komedie van Djamel Bensalah. Met o.a. Josiane Balasko, Hélène de Fougerolles, Gérard Jugnot, Julien Courbey en Lorànt Deutsch.

Vader Nat (Gamblin) wordt op de snelweg beschoten. Zijn negenjarige dochtertje Margo is ongedeerd maar haar zusje Julie (6) is dodelijk getroffen. Nat neemt wraak, belandt in de gevangenis, verliest zijn vrouw en is na zijn vrijlating niet meer welkom bij zijn inmiddels volwassen dochter Margo. Dissonances toont in drie delen op koel indringende wijze de implicaties van eigenrichting, gezien vanuit het perspectief van de vader, de betrokken politierechercheur en de volwassen Margo. Gebaseerd op het boek Interstate (1995) van Amerikaan Stephen Dixon. Plaats van handeling is het Franstalige deel van Canada maar de film werd geschoten in Zuid-Afrika.

The Chateau

2001 |

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 2001. Jesse Peretz. Met o.a. Philippe Nahon, Didier Flamand, Romony Malco, Sylvie Testud en Paul Rudd.

Twee Amerikaanse broers erven een kasteel in Frankrijk. Helaas, het is wel groot en imposant, maar ook hard toe aan een opknapbeurt. Bovendien woont het personeel er, dat zich vijandig opstelt en nauwelijks Engels spreekt. Veel grappen over taalverwarring, die dankzij het komisch talent van de acteurs behoorlijk effectief blijken. (PK/de Volkskrant)

Meilleur espoir féminin

2000 | Komedie

Frankrijk 2000. Komedie van Gérard Jugnot. Met o.a. Gérard Jugnot, Bérénice Béjo, Antoine Duléry, Sabine Haudepin en Mohamed Hicham.

Twee Amerikaanse broers erven een kasteel in Frankrijk. Helaas, het is wel groot en imposant, maar ook hard toe aan een opknapbeurt. Bovendien woont het personeel er, dat zich vijandig opstelt en nauwelijks Engels spreekt. Veel grappen over taalverwarring, die dankzij het komisch talent van de acteurs behoorlijk effectief blijken. (PK/de Volkskrant)

Les destinées sentimentales

2000 | Romantiek

Frankrijk​/​​Zwitserland 2000. Romantiek van Olivier Assayas. Met o.a. Emmanuelle Béart, Charles Berling, Isabelle Huppert, Olivier Perrier en Dominique Reymond.

De ochtend is een geschikt dagdeel voor het weldadig geacteerde epos Les destinées sentimentales. Aansluitend een lichte lunch. Daarna wellicht nog een keer kijken. Dan is de ochtend voor dertig jaar trage liefde en mild hartenzeer rond een rijkgeboren jongeman en zijn vrijgevochten tweede vrouw. Met een niet onaanzienlijke rol voor de eerste vrouw. Allemaal begin vorige eeuw in lommerrijk Frankrijk en Zwitserland. De middagzit is dan meer een documentaire-aangelegenheid, waarbij de toeschouwer kan opgaan in alle details van de porseleinfabriek van het duo dan wel trio. Boeiend voor de aanhouder.

Code Inconnu : Récit incomplet de divers voyages

2000 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië 2000. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Luminita Gheorghiu, Ona Lu Yenke, Maimouna Hélène Diarra, Alexandre Hamidi en Crenguta Hariton Stoica.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Quasimodo d'El Paris

1998 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1998. Komedie van Patrick Timsit. Met o.a. Patrick Timsit, Axelle Abbadie, Richard Berry, Mélanie Thierry en Patrick Braoudé.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Julie Lescaut : Abus de pouvoir

1997 | Actiefilm, Misdaad

Frankrijk 1997. Actiefilm van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, Cécile Magnet en Patrice Melennec.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Hors limites : Mariages à la Bulgare

1997 | Misdaad

Frankrijk 1997. Misdaad van Dennis Berry. Met o.a. Patrick Rocca, Cris Campion, Julie Du Page, Daniel Ceccaldi en Didier Flamand.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Des gens si bien élévés

1997 |

Frankrijk 1997. Alain Nahum. Met o.a. Marie Bunel, Jenny Clève, Michèle Morgan en Didier Flamand.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Des gens si bien élevés

1997 | Drama

Frankrijk​/​​België 1997. Drama van Alain Nahum. Met o.a. Michèle Morgan, Marie Bunel, Jenny Clève, Mélanie Thierry en Didier Flamand.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Sortez des rangs

1996 | Drama, Historische film, Oorlogsfilm

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Denis Robert. Met o.a. Laure Duthilleul, Stanislas Crevillén, Josiane Lévêque, Pierre-Arnaud Crespeau en Erwan Dujardin.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Maigret : Maigret a peur

1995 | Misdaad, Mysterie, Thriller

Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije​/​​Zwitserland​/​​België 1995. Misdaad van Claude Goretta. Met o.a. Bruno Cremer, Jean-Paul Roussillon, Raymond Gérôme, Didier Flamand en Maurice Aufair.

Naar in 1953 verschenen gelijknamige roman van Georges Simenon waarin commissaris Maigret (Cremer), op bezoek bij zijn vriend-onderzoeksrechter Chabot (Roussillon), bij ingewikkelde zaak wordt betrokken. In provinciestadje Fontenay worden drie moorden gepleegd. De hoofdverdachte, dokter Vernoux (Flamand), wordt nadien dood aangetroffen...Maigret blijkt (eens te meer) een aandachtig observator van de karakters der personages. Zwitsers bekend regisseur Goretta zorgt voor nauwkeurige en doeltreffende film met acteurs in topconditie. Alles draagt bij tot een knappe Maigret-episode. Beter dan eerdere (1989) gelijknamige tv-film met Jean Richard als Maigret.

En avoir (ou pas)

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Laetitia Masson. Met o.a. Sandrine Kiberlain, Arnaud Giovaninetti, Roschdy Zem, Didier Flamand en Claire Denis.

Sympathiek filmdebuut (regie + scenario) van Laetitia Masson. In een tv-interview zei Masson over haar 'portret van de moderne Franse jeugd': Als je een baan hebt, word je op een andere manier verliefd dan wanneer je zonder werk zit; als je arm bent, reageer je vlakker dan met voldoende geld op zak. Nogal logisch dat haar hoofdpersoon de 26-jarige Alice (Sandrine Kiberlain) hevig van streek raakt als ze haar baantje in een Noord-Franse visfabriek kwijtraakt. Verhuizen (naar Lyon) biedt aanvankelijk ook geen soelaas. Haar kersverse vriend Bruno (Arnaud Giovaninetti, de Franse Johnny Depp) is 'maar arbeider', te gecompliceerd bovendien, te arm ook. 'Waarop kunnen we dan nog hopen.´ Maar het is niet allemaal treurnis bij Alice. Ze is per dag minstens 30 seconden gelukkig. Op een mensenleeftijd geeft dat geen onaardige score, stelt ze tevreden vast.

Elle

1995 |

Frankrijk 1995. Valeria Sarmiento. Met o.a. Ivaylo Chistov, Itzhak Fintzi, Neveda Mandadjieva, Didier Flamand en Marine Delterme.

Sympathiek filmdebuut (regie + scenario) van Laetitia Masson. In een tv-interview zei Masson over haar 'portret van de moderne Franse jeugd': Als je een baan hebt, word je op een andere manier verliefd dan wanneer je zonder werk zit; als je arm bent, reageer je vlakker dan met voldoende geld op zak. Nogal logisch dat haar hoofdpersoon de 26-jarige Alice (Sandrine Kiberlain) hevig van streek raakt als ze haar baantje in een Noord-Franse visfabriek kwijtraakt. Verhuizen (naar Lyon) biedt aanvankelijk ook geen soelaas. Haar kersverse vriend Bruno (Arnaud Giovaninetti, de Franse Johnny Depp) is 'maar arbeider', te gecompliceerd bovendien, te arm ook. 'Waarop kunnen we dan nog hopen.´ Maar het is niet allemaal treurnis bij Alice. Ze is per dag minstens 30 seconden gelukkig. Op een mensenleeftijd geeft dat geen onaardige score, stelt ze tevreden vast.

Vengeances

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Miguel Courtois. Met o.a. Bernard Le Coq, Didier Flamand, Luna Sentz, Jean-Noël Brouté en Chico Diaz.

De zwangere vrouw van de lijnpiloot Vincent (Le Coq) wordt vermoord omdat zij getuige was van een afrekening onder drugsdealers. Hij komt te weten dat de moordenaar werkte in opdracht van de Braziliaanse drugsbaron Pereira (Diaz). Vincent begeeft zich daarop naar Rio de Janeiro met slechts [KA1]e[KA1]en doel voor ogen: Pereira om zeep brengen. In Brazili[KA3]e wordt hij geholpen door de jonge en mooie Anna (Sentz), die zich bezighoudt met straatarme kinderen. In moeilijke omstandigheden, ook in de achterbuurten van Rio gedraaide tv-film. Knappe vertolking van Diaz, angstaanjagend als een lokale gangsterbaas. Scenario van Jean-Claude Baillon-Diego.

Un alibi en or

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Michele Ferrand. Met o.a. Charles Aznavour, Micheline Presle, Didier Flamand, Steve Kalfa en Marc Duret.

Met de hulp van de advocaat van kwaaie zaken Ma[KA4]itre Castang (Flamand), en omdat zijn vrouw Colette (Presle) hem een valse alibi verschaft, kan zij haar man Basien Navarre (Aznavour) vrijkrijgen die wegens een mislukte kraak van een bank in voorlopige hechtenis gevangen zit. Inspecteur Castellani (Kalfa) moet Navarre tandenknarsend laten gaan, maar zet hem een val. Met de hulp van zijn zogenaamde maîtresse weet hij vlak voordat Navarre in het vliegtuig naar Zürich wil stappen hem te arresteren. Redelijke politiefilm die in Lyon en omgeving speelt. Bij Aznavour beginnen de dagen wel te tellen, al blijft zijn stemgeluid fenomenaal - maar in deze tv-film hoeft hij niet te zingen. Scenario van Guy-Patrick Sanderichin, Natalie David-Weill en Mathieu Fabiani.

Rendez-moi mon enfant

1994 | Drama

Brazilië​/​​Frankrijk​/​​Canada 1994. Drama van François Labonte. Met o.a. Julie Vincent, Didier Flamand, Betty Lago, Gaston Lepage en Claudio Marzo.

Vincent volgt de man van wie ze houdt naar Rio de Janeiro. Zodra ze kan laat ze ook haar zoontje overkomen. Ze vormen een gelukkig gezinnetje, totdat het noodlot toeslaat. Op een dag, tijdens een receptie, verdwijnt het kind spoorloos. Er wordt aan ontvoering gedacht, maar de politie staat machteloos. De volgende dag bemerkt de radeloze Vincent in een massa mensen een straatjongen die de pet draagt van haar zoon. Angstaanjagende, beklemmende film die de praktijken aanklaagt van de 'doodseskaders', waarvan de acties oogluikend toegestaan worden door de Braziliaanse politie en die verdwaalde kinderen genadeloos doden. Het scenario van Christine Miller, Jean-Luc Seigle, Jean-Guy Noël en Labonte begint uitstekend, maar gaat dan op de sentimentele toer. Louis De Ernsted stond achter de camera.

L'alibi en or

1994 |

Frankrijk 1994. Michele Ferrand. Met o.a. Didier Flamand, Micheline Presle en Charles Aznavour.

Vincent volgt de man van wie ze houdt naar Rio de Janeiro. Zodra ze kan laat ze ook haar zoontje overkomen. Ze vormen een gelukkig gezinnetje, totdat het noodlot toeslaat. Op een dag, tijdens een receptie, verdwijnt het kind spoorloos. Er wordt aan ontvoering gedacht, maar de politie staat machteloos. De volgende dag bemerkt de radeloze Vincent in een massa mensen een straatjongen die de pet draagt van haar zoon. Angstaanjagende, beklemmende film die de praktijken aanklaagt van de 'doodseskaders', waarvan de acties oogluikend toegestaan worden door de Braziliaanse politie en die verdwaalde kinderen genadeloos doden. Het scenario van Christine Miller, Jean-Luc Seigle, Jean-Guy Noël en Labonte begint uitstekend, maar gaat dan op de sentimentele toer. Louis De Ernsted stond achter de camera.

Danse avec la vie

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Michel Favart. Met o.a. Catherine Aymerie, Didier Flamand, Patrick Dupond, Véronique Tamaccio en Lucienne Hamon.

Dit is het trieste verhaal over een ongelukkig huwelijk en de enige dochter, die aan anorexia nervosa lijdt. Het gebrek aan eetlust wordt veroorzaakt door faalangst van het zielige kind en prestatiedrang van de gefrustreerde moeder. De vader is oppervlakkig, maar succesvol in zijn werk, waardoor hij niet de juiste aandacht voor zijn gezin heeft. Kortom een klassieke situatie met de bekende clich[KA1]es. Wie behoefte heeft om toch te kijken, wil het naadje van de kous weten: moeder Aymerie was een voormalig danseres bij de Parijse opera en haar dochter (Tamaccio) heeft danstalent. Ze moet dus in moeders voetsporen en het meisje danst en traint tot ze erbij neervalt en het bijna te laat is. Treurig. Het weinig verheffende scenario is van Virginie Brac en het ondiepe geheel werd geproduceerd als kijkbuisvoer door Gaumont Télévison en een regionale Franse omroep.

Pris au piège

1992 | Misdaad

Frankrijk 1992. Misdaad van Michel Favart. Met o.a. Jean-Michel Dupuis, Didier Flamand, Henri Virlogeux, Patachou en Dominique Paturel.

Journalist Dupuis wordt tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens vermeende moord op zijn vrouw. Wanneer hij de gevangenis verlaat is het niet meteen duidelijk of hij zich wil wreken of hij zijn onschuld wil bewijzen. In eerste instantie zoekt hij politiecommissaris Flamand op, voor wie Dupuis destijds de ideale verdachte was. In de rol van een buurvrouw herkennen de liefhebbers van het Franse chanson een vergrijsde, gerimpelde Patachou. De sindsdien betreurde Virlogeux is de kroongetuige- garagist. Efficiënte 'polar' met het klassieke mengsel van rampzalige samenloop van omstandigheden, bonafide getuigen, of bewijsmateriaal dat op het slechtst gekozen moment verdwijnt. Naar de roman La poisse van Michel Contrucci. Scenario en dialogen van Pierre Moustiers, muziek van Jean-Marie Senia.

Les années campagne

1992 | Drama, Komedie

Frankrijk 1992. Drama van Philippe Leriche. Met o.a. Charles Aznavour, Françoise Arnoul, Benoît Magimel, Sophie Carle en Clémentine Célarié.

Eind jaren zestig woont Jules (Magimel) bij zijn grootouders (Aznavour, Arnoul) op het platteland. Zijn ouders hebben het in Parijs te druk om Jules vaak te zien. De gedwongen verhuizing van zijn grootouders naar een ander dorp vormt Jules' eerste stap naar volwassenheid. Hier zijn scooters, pestjongens, en... de mooie Evelyne. En met een gebeurtenis rond zijn ouders komt het einde van zijn jonge 'plattelandsjaren' rap in zicht. Les années campagne is een niet bijster origineel opgroeidrama. Maar de beelden geven verstrooiing, nieuwe ster Magimel (La pianiste) is een aanblik waard en oude sterren Aznavour en Arnoul kunnen niks verkeerds doen.

La crise

1992 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1992. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Vincent Lindon, Patrick Timsit, Yves Robert, Maria Pacôme en Valérie Alane.

De filmer, die op talentvolle, humoristische en intelligente wijze de vreemde trekjes van onze samenleving schetst, slaagt erin een zeer innemende komedie te maken rond de crisis van het paar, in de liefde, het werk en het leven. Het begint er allemaal mee, dat Victor, een briljant bedrijfsadvocaat, op een morgen ontwaakt, en achtereenvolgens ontdekt dat zijn vrouw hem heeft verlaten en dat hij zijn baan kwijt is. De teneergeslagen Victor doet wanhopige pogingen zijn vrienden en familieleden op de hoogte te brengen van zijn tegenspoed. Maar wat blijkt, iedereen verkeert in een crisis, die veel belangrijker wordt geacht dan die van Victor. Treffende dialogen, een tot in de puntjes verzorgd scenario en een perfecte acteursregie. Elke acteur toont op zijn eigen vlak lef en hoeft hier geen enkele spijt van te hebben. De kijker lacht, pikt een traan weg en wordt aan het denken gezet. Deze film vormt nu eens een goede weerspiegeling van deze tijd. Camerawerk van Robert Alazraki.

Krapatchouk

1992 | Komedie

Spanje​/​​België​/​​Frankrijk 1992. Komedie van Enrique Gabriel Lipschutz. Met o.a. Guy Pion, Piotr Zaitchenko, Ángela Molina, Oscar Ladoire en Didier Flamand.

Twee Oosteuropese seizoensarbeiders die voor een appel en een ei op een landbouwbedrijf hebben gewerkt, willen huiswaarts keren en belanden in Parijs. Op het station beklagen ze zich tegenover een ambtenaar van de Franse spoorwegen over het feit dat er geen trein teruggaat naar hun thuisland Prajevice in de voormalige Sovjetunie. Het land is echter op geen enkele landkaart terug te vinden. Het verbijsterde tweetal krijgt de hele bureaucratische rompslomp over zich heen als diplomaten en militairen koortsachtig proberen te achterhalen waar Prajevice ligt en of het wel echt bestaat. Debuterend schrijver-regisseur Lipschutz die de Chileense nationaliteit heeft, maakte zijn intelligente scenario al in 1985, maar toen hij eindelijk aan de verfilming van KRAPATCHOUK begon, was de satire (over een veranderend Europa, waarin een heel land zoekraakt) raker dan ooit. De kleine Pion en de hoog boven hem uittorenende Zaitsjenko, die wel wat weg hebben van Asterix en Obelix, verlevendigen het politieke gegeven met aanstekelijke slapstick. De klucht werkt wonderwel, tot aan het nogal simplistische einde. Het camerawerk is van Raoul Perez Cubero. Gefilmd in Brussel, Parijs en Madrid.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Warburg, un homme d'influence

1991 | Biografie

Duitsland​/​​België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1991. Biografie van Moshé Mizrahi. Met o.a. Sam Waterston, Julian Glover, Dominique Sanda, Alexandra Stewart en Paul Herzberg.

Zeer nauwkeurige bewerking, naar de geest en naar de letter, van het succesvolle boek van Jacques Attali (Fayard en vervolgens Livre de poche, Parijs) over het leven van Siegmund G. Warburg (1902-1982) en zijn familie. Het is het verhaal van [KA1]e[KA1]en van de machtigste bankdynastie[KA3]en die Duitsland ooit gekend heeft, die vanwege haar joodse afkomst een bewogen tijd heeft meegemaakt van het verdrag van Versailles via het nazisme tot aan de akkoorden van Camp David. Gewetensvolle bewerking waarin het priv[KA1]eleven van Siegmund bewust is weggelaten. Toch zit het wel goed met de historische juistheid van dit fresco. Helaas beschikte de regisseur weliswaar over voldoende middelen, maar niet over genoeg talent om een onderneming van deze omvang tot een goed einde te brengen. Een moza[KA3]iek van sc[KA2]enes in verschillende stijlen komt voorbij, zonder eigen mening van de regisseur en zonder overtuigende personages. Pluspunten zijn daarentegen de literaire waarde en de nauwkeurigheid van het acteerwerk. Het scenario is van Jacques Attali (voormalige rechterhand van wijlen president Fran[KA1]cois Mitterand en gewipte directeur van de Europese Ontwikkelingsbank, auteur van talloze boeken, w.o. de gewraakte drie-delige Verbatim die gedeeltelijk geplagiëerd zou zijn) en Stephen Geller.

Red Fox

1991 | Thriller

Verenigd Koninkrijk 1991. Thriller van Ian Toynton. Met o.a. John Hurt, Jane Birkin, Brian Cox, Didier Flamand en François Négret.

Directeur Cox die voor een Brits internationaal concern met ultra-geheime defensie opdrachten werkt, wordt vlak bij zijn woning in Parijs gegijzeld. Beveiligingsmedewreker Carpenter wordt door het moederbedrijf gestuurd en een vrouwelijke politiebeamte uit de lichtstad proberen hem vrij te krijgen. Een vakkundige doch ongeïnspireerde thriller met hoofdrolspelers die ongenuanceerd hard en onbuigzaam zijn. Seksloze Birkin als echtgenote van Cox past niet in haar rol, maar de jongeren w.o. Flamand zijn op rake wijze onsympathiek.

La femme de l'amant

1991 | Drama

Duitsland​/​​Frankrijk 1991. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Nicole Garcia, Jacques Perrin, Florence Pernel, Didier Flamand en Christine Pascal.

Garcia, veertig en nog steeds aantrekkelijk, is assistente van een bekende tv-presentator. Ondanks haar drukke bezigheden besteedt ze zoveel mogelijk aandacht aan haar twintig-jarige dochter Pernel, zodat tussen beiden een hechte band bestaat. Tot op de dag dat dochterlief haar moeder bekent dat ze verliefd is op haar baas. Die is 43 en bovendien gehuwd. Een tedere liefdesfilm, die alle stellen zouden moeten zien. In zijn visuele stijl vertelt Frank, die deze keer het scenario-schrijven overliet aan Danièle Thompson, het verhaal van passie en jaloezie. Je kijkt ernaar en laat je moeiteloos meeslepen. Schitterend spel. Uitstekend camerawerk van Michael Epp.

Imogène : 3615 Bise Marine

1991 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Louba Guertchikoff en Pierre Maguelon.

Imog[KA2]ene (Lavanant) stormt het gemeentehuis binnen om het huwelijk te verhinderen van agent Trouillet (Benguigui), op wie zij verliefd is, met een roodharige schone. Razend loopt de bruid buiten en een seconde later vinden ze haar terug met een dolk in de borst. Dit alles blijkt opgezet spel te zijn geweest om een maniak te klissen die via het computernetwerk roodharige Bretoense meisjes opzoekt om hen vervolgens te vermoorden. Imog[KA2]ene beantwoordt helemaal aan het patroon van de slachtoffers, dus stelt de Directeur (Maguelon) voor dat ze als lokaas dient. Imog[KA2]ene neemt dit aan op voorwaarde dat zij het onderzoek mag leiden. Tot verbazing van elke kijker is dit een aflevering van deze reeks die iets beter is dan de anderen. Op een bepaald moment wordt er zelfs geacteerd en is er iets van spanning te bespeuren. Zelfs Benguigui als de eeuwige Trouillet is een beetje minder onuitstaanbaar en dom. Niet dat we met hoogstaand filmwerk te maken hebben, maar het is een aflevering die kan bekeken worden. Mich[KA2]ele Letellier schreef het scenario. Fotografie is van Roland Dantigny. Soms wordt deze aflevering aangekondigd als IMOGENE 3615 BIGORNEAU (Bise Marine).

Navarro : La fille d'André

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Catherine Allégret.

Een scenario van de hand van detective-specialist Tito Topin, dat begint met een voor commissaris Navarro (Hanin) gênant maar naar het schijnt onbelangrijk voorvalletje. Het is zijn dochter Yolande die het horloge van haar schoolkameraad heeft gestolen. In feite blijkt dat later van veel groter belang te zijn. Het originele van deze film schuilt in de mengeling van geweld, intimiteit en onopgesmuktheid die zeldzaam is in het genre. Vakkundige regie en een innemende sfeer. De persoonlijkheid van Hanin doet de rest.

Le chemin solitaire

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Bulle Ogier, André Dussollier, Didier Sandre, Edith Scob en Alison Hornus.

De toneelbewerking van dit stuk van Arthur Schnitzler (1862- 1931) kreeg in 1989 de Molière-prijs voor de beste bewerking van een buitenlands stuk. Daarom heeft Bondy besloten zijn eigen film te maken. Die film heeft een symbolische titel en zoals zo vaak bij deze toneelschrijver bestaat er geen reëel stramien, maar zijn er slechts personages die door het lot bij elkaar gebracht en weer gescheiden worden. Hoewel de dialogen zeer snedig zijn vormen ze geen dekmantel voor de melancholische achtergrond, die niets anders dan een impressionistische indruk van het leven in de rechte lijn van de Weense Aufklärung van die tijd is. Ondanks de wijdlopigheid van het geheel slaagt de regisseur erin het stuk van bioscoopallures te voorzien en hij wordt daarbij gesteund door opvallende acteurs.

Le bal du gouverneur

1990 | Drama, Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1990. Drama van Marie-France Pisier. Met o.a. Kristin Scott Thomas, Vanessa Wagner, Didier Flamand, Jacques Sereys en Edwige Navarro.

Filmactrice Marie-France Pisier koos ervoor zelf haar roman te bewerken en dat bewijst slechts e[KA1]e[KA1]n ding: zij had de regie aan een beroepsfilmer moeten overlaten. Het (voortreffelijke) werk komt er zwakker, minder waardevol en inhoudsloos uit tevoorschijn. Ervoor in de plaats komt een onduidelijke film die zich afspeelt in de stad Nouméa in 1957, toen Nieuw Caledonië van kolonie overzeesgebiedsdeel werd. Scott Thomas, de jonge dochter van de vice-gouverneur en paardengek, moet juist in die tijd haar eigen weg naar de volwassenheid zoeken, terwijl de verhouding tussen ouders verslechtert. Een slappe regie en een halfslachtige begeleiding van totaal onbekende acteurs, waarmee de mislukking compleet is. De fotografie is van Denis Lenoir.

Le Retour d'Arsène Lupin : Le triangle d'or

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Philippe Dunoyer. Met o.a. François Dunoyer, Sophie Barjac, Eric Franklin, Paul Le Person en Didier Flamand.

Een vrije bewerking naar het boek van Maurice Leblanc, waarin Ars[KA2]ene Lupin onderzoek doet naar het verdwenen goud van de spaarders uit de kluis van de bank van Suar[KA2]es. Niet minder dan drie onge[KA3]interesseerde scenaristen (Patrick Besson, Philippe Delannoy en Jacques Nahum) hebben zich met dit oninteressante onderwerp beziggehouden, gefilmd zonder bezieling door iemand die voorheen bioscoopfilms maakte. Hoewel Dunoyer- Lupin zijn best doet vallen de andere acteurs nauwelijks op.

Jeniec Europy

1989 | Drama, Historische film

Frankrijk​/​​Polen 1989. Drama van Jerzy Kawalerowicz. Met o.a. Roland Blanche, Vernon Dobtcheff, François Berléand, Didier Flamand en Ronald Guttman.

Nadat Napoleon (Blanche) bij Waterloo de veldslag verloren had tegen de geallieerde legers, werd hij verbannen naar het eilandje Sint Helena in de Atlantische Oceaan, dat midden in het water ter hoogte van Angola ligt. Het klimaat is er ruw en ongezond. Het eiland behoort tot Groot-Brittani[KA3]e. Het bestuur is in handen van de Britse gouverneur Hudson Lowe (Dobtcheff), die zijn bijzondere gevangene op alle mogelijke manieren probeert te vernederen en te kleineren. Hij erkent geen moment dat Napoleon keizer is, al valt hiervoor wel wat te zeggen, want Napoleon had zichzelf gekroond. Lowe wil uitsluitend zijn militaire rang erkennen. Tussen de twee mannen ontstaat een psychologisch duel, dat ermee eindigt dat Napoleon die in 1821 overleed, zijn eigen begrafenis arrangeerde (hij werd bijgezet in de Dôme des Invalides in Parijs, maar dat was pas in 1840). De film is met een laag budget gemaakt, hij is sober en moet het hebben van wijdse opnamen van cameraman Wieslaw Zdort, en de dialogen en de confrontaties tussen de twee hoofdrollen. Voor kijkers met historische belangstelling en kennis over het leven van Napoleon is deze toneelmatige film, die vooral aandacht besteedt aan de menselijke aspecten, wel aardig. Het scenario is van regisseur Kawalerowicz naar de roman van Juliusz Dankowski.

Erreur de jeunesse

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Radovan Tadic. Met o.a. Géraldine Danon, Francis Frappat, Muni, Patrick Bauchau en Didier Flamand.

Drie personen, die aan de rand van de maatschappij staan, wonen samen op een Parijse zolder. Ze zijn op zoek naar het geluk, dat ze nooit zullen vinden vanwege hun voorkeur voor buitensporigheden. Het project mislukt dus. De nieuweling Tadic heeft een sombere eenakter gemaakt, waarin soms inspiratie doorklinkt, ingedamd door stommiteiten in de regie en ook doordat hij er niet in slaagt ons te doen geloven dat dergelijke 'anti- helden' echt bestaan. Ze komen karikaturaal en stereotiep over. Camerawerk van Pierre Novion, Georges Strouve, John Stanier en regisseur Tadic.

Opération Ypsilon

1987 | Avonturenfilm

Frankrijk 1987. Avonturenfilm van Peter Kassovitz. Met o.a. Bruno Cremer, Mireille Deyglun, Bernard Le Coq, Michel Albertini en Vadim Glowna.

Een bekende verslaggever heeft het bewijs gevonden dat er gifgas wordt gebruikt tegen de bevolking van een fictief land in het Midden-Oosten. Hij reist naar Canada om zijn reportage af te leveren. Het verhaal wordt geplaatst maar verschillende geheime diensten zijn het daar niet mee eens. De film lijkt wat op een verhaal van Kuifje, maar is wel de moeite waard en heeft veel te danken aan Cremer die de hoofdrol vervult.

La Rusa

1987 | Thriller

Spanje​/​​Zweden 1987. Thriller van Mario Camus. Met o.a. Angeli Maria Van Os, Didier Flamand, Eusebio Lázaro, Fernando Guillén en Jesus Ruyman.

Een adviseur van de Spaanse regering wordt verliefd op een jonge vrouw met militante, links-extremistische sympathieën, die ervan wordt beschuldigd lid te zijn van de KGB. Hij moet onderhandelingen voeren met de terroristische beweging ETA. Een mislukt soort thriller en een uitermate trage en pretentieuze film. Het scenario is van de regisseur en Juan Luis Cebrian naar zijn roman. Het camerawerk is van Hans Burmann.

Faire la fête

1987 |

Frankrijk 1987. Anne-Marie Miéville. Met o.a. Eric Wild, Hélène Lapiower, Didier Flamand en Anne Alvaro.

Een adviseur van de Spaanse regering wordt verliefd op een jonge vrouw met militante, links-extremistische sympathieën, die ervan wordt beschuldigd lid te zijn van de KGB. Hij moet onderhandelingen voeren met de terroristische beweging ETA. Een mislukt soort thriller en een uitermate trage en pretentieuze film. Het scenario is van de regisseur en Juan Luis Cebrian naar zijn roman. Het camerawerk is van Hans Burmann.

Colette

1985 | Biografie

Frankrijk 1985. Biografie van Gérard Poitou-Weber. Met o.a. Macha Méril, Clémentine Amouroux, Jean-Pierre Bisson, Didier Flamand en Véronique Silver.

Lange dramatisering over het leven van de beruchte Franse romanci[KA2]ere Colette (1873-1954), haar jeugd, haar carrière als music-halldanseres en als schrijfster van 'heidense' genot-romans, haar bewogen privéleven, haar huwelijken, haar minnaars en haar bewonderaars. Knappe vertolking van Méril als Colette, Amouroux is de jonge Colette, Bisson haar eerste echtgenoot 'Willy', Flamand haar tweede echtgenoot, de bekende journalist Henry de Joevenel.

Blanche et Marie

1985 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

Stella

1983 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1983. Drama van Laurent Heynemann. Met o.a. Nicole Garcia, Thierry Lhermitte, Victor Lanoux, Jean-Claude Brialy en Charles Denner.

Een jonge verkoper gaat tijdens de WO II in dienst bij de Gestapo om zijn joodse geliefde van deportatie te redden, maakt door protectie van zijn chef zelfs carrière en bereikt een zekere welstand. Hoewel hij zich niet aan feitelijke oorlogsmisdaden schuldig heeft gemaakt, wordt hij na de bevrijding wegens collaboratie gearresteerd. Hij verliest zijn geliefde, die geen nieuwe vernederingen en discriminatie meer kan verdragen. Dit boeiende politieke liefdesdrama toont sterk spel van een verrassende rolbezetting; Lhermitte echter geeft zijn personage onvoldoende diepte en vormt géén goede combinatie met Garcia, waardoor hun alles motiverende grote liefde te weinig reliëf krijgt.

Le Bâtard

1982 | Avonturenfilm, Film noir, Komedie

Frankrijk 1982. Avonturenfilm van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Gérard Klein, Julie Jézéquel, Brigitte Fossey, Mylène Demongeot en Didier Flamand.

De roman van Erskine Caldwell is een gevaarlijk onderwerp voor het hedendaagse Frankrijk. De regisseur is bekwaam maar er blijven talloze intellectuele clichés over die geen inzicht geven in de gevoelens van de personages. Voor de rest een interessant verhaal over het ronddolen van een moordenaar, ook al is de mengeling van spot, zottigheden en tragische elementen onevenwichtig verdeeld.

Un Assassin qui passe

1981 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1981. Drama van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Carole Laure, Richard Berry, Jean-Pierre Sentier en Jeanne Goupil.

Seksuele frustraties drijven eenzame bankbediende tot lustmoorden, maar door hem bewonderde filmster bedreigt hij zonder haar te na te komen. Politie-inspecteur die zich al te goed in zijn motieven kan inleven schakelt haars ondanks gefascineerde actrice in om hem te pakken. Boeiend portret van tot excessen leidende eenzaamheid - niet alleen bij de moordenaar - kreeg ondanks opmerkelijk spel en fotografie, geen filmvorm op niveau van scenario (van regisseur zelf.)

La revanche

1981 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1981. Komedie van Pierre Lary. Met o.a. Annie Girardot, Victor Lanoux, Claude Rich, Dominique Labourier en Catherine Alric.

Een schrijfster van misdaadromans is getrouwd met een politieman die de inspiratie voor haar boeken zelf opeist. Uit wraak beraamt ze met twee vriendinnen, die hun partners ook veel te verwijten hebben, een bankroof. Deze feministische komedie komt niet van de grond door de al te makkelijke effecten en de stereotiepe personages. Girardot en Lanoux maken nog iets van hun rollen, de overige acteurs zijn totaal ongeloofwaardig. Scenario van Jacques Kirsner.

Ballade à blanc

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van Bertrand Gauthier. Met o.a. Jean-Yves Dubois, Pascale Geille, Véronique Silver, Roland Bertin en Richard Bohringer.

Zwervende jongeman zonder geld en zonder baan die ook geen zin heeft er een te vinden in een winters Toulon. Uiteindelijk wordt hij per ongeluk gedood door een kind. Een thema dat vrij afgezaagd is en het talent van een Antonioni nodig heeft om het publiek te boeien. Bovendien is de personnage oninteressant en blijkt er een parallel getrokken te zijn met een jonge kandidaat voor de kamer van afgevaardigden, twee thema's die elkaar niet aanvullen en elkaar nooit zullen kruisen.

Mais où est donc ornicar

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Geraldine Chaplin, Brigitte Fossey, Jean-François Stévenin, Didier Flamand en Anna Prucnal.

Twee vrouwen hebben met succes een positie veroverd in verondersteld mannelijke beroepen: een als auto-monteur, een als expert sociale communicatie. Noch voor henzelf noch voor zijn omgeving zijn de gevolgen in hun vak en hun privéleven altijd even makkelijk te hanteren. De film is geen pamflet voor of tegen het feminisme, maar laat genuanceerd met gevoel en humor verschillende facetten zien.

Le pull-over rouge

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Michel Drach. Met o.a. Serge Avedikian, Roland Blanche, Michelle Marquais, Roland Bertin en Claire Deluca.

In Zuid-Frankrijk wordt een achtjarig meisje ontvoerd en vermoord. Volgens getuigen droeg de ontvoerder een rode trui, net als Christian Ranucci, die - buitengewoon hardhandig - wordt ondervraagd en bekent. Later zegt hij onschuldig te zijn. Het bewijsmateriaal tegen Ranucci is bovendien niet sterk. Toch wordt hij in 1976 ter dood gebracht, door de guillotine. De linkse schrijver-journalist Gilles Perrault schreef een boek over de affaire, dat in 1979 werd verfilmd. De ophef die werd veroorzaakt door boek en film speelden een stevige rol in de aanloop naar de afschaffing van de doodstraf in Frankrijk.

Un Neveu silencieux

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Lucienne Hamon, Jean Bouise, Sylvain Seyrig, Joël Dupuis en Renée Faure.

Een gezin met een zes-jarig mongools zoontje brengt een vredige vakantie door tot de verdere familie arriveert die de aanwezigheid van het zwijgende neefje met een toenemende duidelijkheid verwerpt. Als hij een dodelijke val van de kustrotsen heeft gemaakt, wordt door hen wel de begrafenis georganiseerd 'zoals het hoort'. De ouders weigeren deze hypocrisie en vertrekken. Dit genuanceerd portret van de reacties op een 'smet op een normale familie' wordt zonder zwart- witoverdrijving getekend en geacteerd en krijgt een ontroerende authenticiteit door de vanzelfsprekende aanwezigheid van de echte mongool Joël Dupuis.

Que notre rêgne arrive

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Pascal Pueyo. Met o.a. René Berthier, André Chanal, Jean-François Chevais, Didier Flamand en Pierre Garçon.

Pueyo bewerkte zijn ontroerende roman [KL]Les robes de soie[KLE]. Een van die verbazingwekkende films die zonder een cent zijn opgenomen met voor het merendeel onbekende acteurs, en die een problematische lengte hebben, althans voor het publiek waarvoor ze bestemd zijn. Zwakke punten zijn de onbeholpen regie en de onzekere acteursbegeleiding. Ondanks alles loopt het allemaal toch en groeit de interesse voor de teleurstellingen die deze opgroeiende zoon van gescheiden ouders moet verwerken, die er maar niet in slaagt zich aan te passen op het internaat van een godsdienstige school. Wat betreft de regisseur, hij is na deze mislukking op het commerci[KA3]ele vlak (helaas) nooit meer aan een nieuwe film begonnen.

India song

1975 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1975. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Delphine Seyrig, Mathieu Carrière, Claude Mann, Didier Flamand en Vernon Dobtcheff.

Tijdens twee soirées rond 1930 danst en flirt de vrouw van de Franse ambassadeur in India met de aanwezige diplomaten, maar negeert de op haar verliefde vice-consul die zijn liefde tenslotte wanhopig uitschreeuwt. Ondertussen suggereert de geluidsband de door pest en honger geteisterde buitenwereld in de persoon van een waanzinnige bedelares. Deze hallucinerend trage film laat geen geacteerde, maar door de acteurs gerepresenteerde scènes zien zonder dialoog, verhaal of actie, die door de schoonheid van de beelden en muziek een bijzondere en indringende werking krijgen, zodat tegen de kennelijke opzet in, de pestilentie in de gesproken tekst tot bijzaak of een muzikaal element wordt gemaakt.