François Dupeyron (1950-2015): regie en scenario.
Er zijn 9 films gevonden.

Mon âme par toi guérie

2013 | Drama

Frankrijk 2013. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Grégory Gadebois, Céline Sallette, Jean-Pierre Darroussin en Marie Payen.

Introverte Frédi, inwonend bij zijn door het leven getekende vader, hobbelt van baantje naar baantje en houdt emotie op afstand. Van zijn recent heengegane moeder heeft Frédi het genezen door handoplegging geërfd. De gave blijft vooralsnog onbenut, totdat de dolende dertiger onopzettelijk een kind aanrijdt dat in een coma belandt. Wat klinkt als eersteklas zweefkezenmelodrama is de facto een in snippers verteld louteringsverhaal met een soms onbestemde sfeer. Gadebois (de zoon) en Darroussin (de vader) zijn geweldig. Zwanenzang van Dupeyron (1950-2016), stille kracht van het bedachtzame Franse drama-op-de-millimeter.

Inguélézi

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Marie Payen, Éric Caravaca, Françoise Lebrun en Mar Sodupe.

Na zijn innemende filmhuishit Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran, waarin Omar Sharif een oude Turk speelt die bevriend raakt met een Franse tiener, verfilmde Dupeyron zijn eigen roman Inguélézi, weer over een multiculturele vriendschap. Jonge weduwe Geneviève (Payen) stuit in haar kofferbak op Kader (Caravaca), een gevluchte Koerd die Engeland probeert te bereiken. Uit medelijden besluit ze hem te brengen. Zo begint een onconventionele roadmovie met twee personages die elkaar niet verstaan, maar zich herkennen in elkaars verdriet. Subtiel gedaan, al maken het trage tempo, bibberige camerawerk en de lange stiltes Inguélézi moeilijker uit te zitten dan Monsieur Ibrahim.

Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran

2003 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Turkije 2003. Komedie van François Dupeyron. Met o.a. Omar Sharif, Pierre Boulanger, Gilbert Melki, Lola Naymark en Anne Suarez.

Zo 'ziek' was grootheid Omar Sharif (Lawrence of Arabia) van zijn goedbetaalde bijrolletje in 'slechte film' 13th Warrior (1999), dat hij stopte met acteren totdat een schitterende film zich zou aandienen. Dat werd Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran. En Sharif speelt gelijk een van zijn beste rollen ooit, als de oude islamitische kruidenier Ibrahim. Meneer Ibrahim raakt bevriend met de jonge jood Momo (Boulanger), die genegeerd wordt door zijn verdrietige vader (Melki). Momo kan de vervang-vader wel gebruiken, die fijne dingen zegt als 'Traagheid, dat is het geheim van het geluk'. En Ibrahim komt weer eens achter zijn toonbank vandaan.

La chambre des officiers

2001 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 2001. Oorlogsfilm van François Dupeyron. Met o.a. Éric Caravaca, Sabine Azéma, André Dussollier, Géraldine Pailhas en Denis Podalydès.

Parijs, augustus 1914. In de officiersvleugel van het militaire Val-de-Grâce-hospitaal zijn spiegels taboe, een sinistere voorzorgsmaatregel. Onder de eerste oorlogsverminkten is Adrien (Caravaca), wiens gezicht gedeeltelijk door shrapnel is weggereten. Vier kruipjaren van pijn, moeizame gelaatsreconstructie en suïcidale gedachten volgen. Voortreffelijk herschept acteursregisseur bij uitstek Dupeyron de stille hel uit Marc Dugains humanistische roman. Azéma sprankelt als Adriens verpleegster, voor zijn vertolking van de ogenschijnlijk laconieke gezichtschirurg ontving Dussollier een César. Ook Tetsuo Nagata kreeg een beeldje voor zijn bijna serene CinemaScope-fotografie in oker en sepia, die de ravages van la Grande Guerre akelig dichtbij brengt.

C'est quoi la vie?

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Éric Caravaca, Jacques Dufilho, Jean-Pierre Darroussin, Isabelle Renauld en Michelle Goddet.

Tja, wat is het leven eigenlijk? Dat vraagt de twintiger Nicolas zich af, die zich niet goed raad weet met zijn bestaan. Ondertussen werkt hij mee op het boerenbedrijf van zijn vader. Wanneer dat op de fles gaat, wordt het tijd dat Nicolas een aantal beslissingen neemt. De vraag uit de titel beantwoorden kan hij aan het eind natuurlijk nog niet, maar hij is wel iets wijzer. Fraai gefotografeerd (door de Japanse cameraman Tetsuo Nagata) coming of age-verhaal leverde Caravaca een César op voor zijn hoofdrol.

Le fils préféré

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Gérard Lanvin, Jean-Marc Barr, Bernard Giraudeau, Margherita Buy en Roberto Herlitzka.

Jean-Paul (Lanvin) is gescheiden en heeft voldoende tijd om zijn oude zieke vader te bezoeken. Om uit de financiële problemen te komen, de zaken lopen slecht en hij heeft schulden bij de maffia, besluit hij een levensverzekering voor zijn vader af te sluiten. Wanneer vader verdwijnt gaat hij samen met zijn twee totaal verschillende broers naar hem op zoek. Fraai portret van een Frans-Italiaans gezin, met vaste hand geregisseerd en mooi gespeeld door de hoofdrollen. Lanvin hield er in 1995 een César voor beste acteur aan over.

La machine

1994 | Sciencefiction, Thriller

Frankrijk​/​​Duitsland 1994. Sciencefiction van François Dupeyron. Met o.a. Gérard Depardieu, Nathalie Baye, Didier Bourdon, Natalie Woerner en Erwan Baynaud.

Psychiater Depardieu heeft een fantastische machine uitgedokterd, waarmee hij delen van het brein van twee personen kan verwisselen. Hij wil in de geest van een psychopaat dringen om uit te zoeken hoe de hersenen van een maniakale moordenaar werken. Zijn keuze valt op Bourdon, een man met een moedercomplex die al drie vrouwen heeft gedood. Mislukt als SF, mislukt als thriller en mislukt als analyse van de psyche van een seriemoordenaar. De acteurs presteren ver beneden de middelmaat, en deze film is hun talent niet waardig. Dupeyron schreef zelf het voorspelbare, onbenullige en stroeve scenario, dat onaf lijkt. Dietrich Lochmann stond achter de camera. Dolby Stereo.

Un coeur qui bat

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Dominique Faysse, Thierry Fortineau, Jean-Marie Winling, Roland Amstutz en Chirstophe Pichon.

Een banaal thema, dat in twee woorden is samen te vatten. De liefde op het eerste gezicht tussen een vrouw en een onbekende in de Parijse metro. Ze bedrijven de liefde in een hotelkamer. Zij durft het niet te bekennen aan haar man, want ze voelt voor beiden evenveel passie. Er is gefilmd op een wijze, die niets van doen heeft met een klucht, en dat verandert de zaak. Een zeldzame zuinigheid in het gebruik van middelen om blikken, geheimen en gebaren te vangen, en de niet zozeer ontredderde als wel verwarde en gecompliceerde personages neer te zetten. Tweede film van deze cineast, die dezelfde obsessies in zijn opmerkelijke DROLE D`ENDROIT POUR UNE RENCONTRE tot uitdrukking bracht. Let op de goede decors (Carlos Conti) en de heldere beelden van Yves Angelo. Een fascinerende film, die echter ook wat lang is. Is dat te danken aan de zeer beladen dialogen, die deze filmer tot een epigoon van Eric Rohmer maken? Scenario van de regisseur en camerawerk van Yves Angelo.

Drôle d'endroit pour une rencontre

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van François Dupeyron en Francois Dupron. Met o.a. Nathalie Cardone, Jean-Pierre Santier, Alain Rimoux, André Wilms en Catherine Deneuve.

Tijdens een weekend buiten op een sinistere picknickplaats langs de snelweg, komen een man en een vrouw elkaar toevallig tegen. Ze brengen 48 uur samen door. Ze kwetsen elkaar en proberen elkaar uit, totdat ze elkaar accepteren. Deze `huis clos`-situatie vindt paradoxaal genoeg in de open lucht plaats. Het decor (of eigenlijk anti-decor) wordt gevormd door de velden. Dit psychologisch drama over eenzaamheid doet denken aan de films van Marguerite Duras. De dialogen zijn ook erg literair en door de aanwezigheid van Depardieu doet de film sterk denken aan de film LE CAMION. Ook andere vergelijkingen dringen zich op, zoals die met VIAGGIO IN ITALIA van Rossellini. Een veelbelovend debuut van Dupeyron. Het scenario is van de regisseur en Dominique Faysse. Het camerawerk is van Charlie Van Damme.