Patrick Moraz: muziek.
Er zijn 6 films gevonden.

The Stepfather
Verenigde Staten 1987. Thriller van Joseph Ruben. Met o.a. Terry O'Quinn, Jill Schoelen, Shelley Hack, Stephen Shellen en Charles Lanyer.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le chemin perdu
Frankrijk/​Zwitserland/​België 1979. Drama van Patricia Moraz. Met o.a. Charles Vanel, Delphine Seyrig, Magali Noël, Vania Vilers en Clarisse Barrère.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le chemin perdu
 Patricia Moraz, 1979
Pas si méchant que ça
Zwitserland/​Frankrijk 1974. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Gérard Depardieu, Marlène Jobert, Dominique Labourier, Philippe Léotard en Michel Robin.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le milieu du monde
Frankrijk/​Zwitserland 1974. Drama van Alain Tanner. Met o.a. Philippe Léotard, Olimpia Carlisi, Juliet Berto, Jacques Denis en Dénise Perron.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
L' invitation
Zwitserland/​Frankrijk 1973. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jean-Luc Bideau, François Simon, Jean Champion, Neige Dolsky en Cécile Vassort.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Salamandre
Frankrijk/​Zwitserland 1971. Drama van Alain Tanner. Met o.a. Bulle Ogier, Jean-Luc Bideau, Jacques Denis, Véronique Allain en Marcel Vidal.
Patrick Moraz: Muziek
vpro cinema
bezoekers
Ik

The Stepfather

1987 | Thriller, Mysterie, Drama

Verenigde Staten 1987. Thriller van Joseph Ruben. Met o.a. Terry O'Quinn, Jill Schoelen, Shelley Hack, Stephen Shellen en Charles Lanyer.

Verrassend intelligente riller over een man die steeds een nieuwe identiteit aanneemt, een gezin vormt dat schijnbaar gelukkig is tot hij op een bepaald moment doorslaat en heel het gezin uitmoordt. De weduwe die O'Quinn ditmaal heeft uitgekozen is Hack, die een dochter heeft. Deze dochter echter begint verdenkingen te koesteren na het lezen van een krantebericht over zijn vorige escapade. Strak en suspense-vol scenario van Donald Westlake, waarin de spanning als een tijdbom wordt opgeladen. Fotografie van John W. Lindley en een ijzingwekkende score van Patrick Moraz. Naar een verhaal van Carolyn Lefcourt, Brian Garfield en Westlake. Er kwamen nog twee vervolgen. Ook bekend als KILL, DADDY, KILL.

Le chemin perdu

1979 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​België 1979. Drama van Patricia Moraz. Met o.a. Charles Vanel, Delphine Seyrig, Magali Noël, Vania Vilers en Clarisse Barrère.

Meisje zoekt met haar jonger broertje troost voor de plichtmatige affectie van haar ouders bij hun grootvader - een militante communist - en zijn vrienden. Na een 1-mei-defilé sterft hij en zoekt zijn vriendin toevlucht bij de zoon van een van de kameraden van weleer, die voor het meisje object van een idealiserende kalverliefde was geworden. In een aantal opzichten boeiende en treffende Zwitserse film, overtuigt in andere aspecten en personages in het geheel niet: de tekening van de ouders, de kreupele bioscoopouvreuse bij wie het meisje ook een toevlucht kan nemen; en heeft ook weinig controle over ritme en tempo, waardoor scènes òf vluchtig worden afgeraffeld òf onnodig worden uitgesponnen zonder relatie tot het belang ervan. Rol van Vanel en zijn entourage compenseren echter het merendeel van de bezwaren.

Pas si méchant que ça

1974 | Komedie, Drama, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Gérard Depardieu, Marlène Jobert, Dominique Labourier, Philippe Léotard en Michel Robin.

Komedie met rasacteur Gérard Depardieu die met zijn befaamde gevoel voor urgentie een jonge erfgenaam van een sukkelige meubelhandel neerzet op het verstilde Zwitserse platteland. Om zijn personeel te kunnen betalen slaat hij aan het roven. Tijdens deze helft van zijn dubbelleven loopt hij postlokettiste Nelly (Jobert) tegen het lijf die haar saaie bestaan maar al te graag inlevert voor een leven van criminaliteit. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Le milieu du monde

1974 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1974. Drama van Alain Tanner. Met o.a. Philippe Léotard, Olimpia Carlisi, Juliet Berto, Jacques Denis en Dénise Perron.

Een Zwitserse ingenieur en een Italiaanse serveerster worden verliefd op elkaar, maar weten het mentaliteitsverschil tussen zijn op de toekomst gerichte politieke ambities en haar op de traditie gerichte instelling niet te overbruggen. Het groeiproces wordt getoond in somber acteren, zware dialogen en landschapsopnamen die op het verstrijken van de tijd moeten duiden, maar de film komt vanuit de theorie niet tot echt leven. Een onthullend beeld van vooroordelen tegen buitenlandse arbeiders.

L' invitation

1973 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1973. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jean-Luc Bideau, François Simon, Jean Champion, Neige Dolsky en Cécile Vassort.

Een onopvallende kantoorbediende krijgt na de dood van zijn moeder een grote erfenis en koopt een buitenhuis waar hij op zondagmiddag zijn collega`s inviteert. De ongewone situatie, gecombineerd met drank, brengt jaloezie en wrok naar buiten die in de werksituatie verzwegen blijft, maar de volgende dag is alles weer bij het oude op het ontslag van een al te spontane typiste na. Deze schijnbaar simpele, maar minutieus geobserveerde film heeft een met het werk van Tsjechow vergelijkbare kwaliteit en betekende de internationale doorbraak van de (Franstalige) Zwitserse cinema. De regissuer schreef het scenario met Michel Vialla. Jean Zeller verzorgde het camerawerk.

La Salamandre

1971 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1971. Drama van Alain Tanner. Met o.a. Bulle Ogier, Jean-Luc Bideau, Jacques Denis, Véronique Allain en Marcel Vidal.

Een krantebericht over een proces waarbij een jonge arbeidster is beschuldigd van een moordpoging op haar oom en wegens gebrek aan bewijs is vrijgesproken, brengt journalisten op het idee voor een filmscenario. Ze zoeken contact met het meisje om achter haar geheim te komen. Ze verzet zich tegen ieder verdergaand contact en intregatie met haar omgeving. Een doorbraakfilm van de moderne Zwitserse cinema vertelt geen gangbare intrige, maar geeft een zowel psychologische als maatschappelijke portrettering. Spontaan en dwars-ironisch spel van de drie hoofdrollen compenseert theoretische uitgangspunten van vormgeving. Cultuurfilosoof John Berger schreef mee aan scenario.

imdb: Zoek Patrick Moraz op IMDB