lo Zio de Brooklyn
De eerste professionele speelfilm van de Palermitanen is een mafiaverhaal vol cinefiele verwijzingen (van de western tot Pasolini) en narratieve onregelmatigheden, al ligt er wel een verhaal aan ten grondslag. Het landschap is dat van de randen van de voorsteden van Palermo. Twee mafiosi (gespeeld door twee dwergen) vragen een treurige familie die uit louter mannen bestaat, om in het geheim een 'boss' te ontvangen die terugkeert op Sicilië. Ze moeten iedereen vertellen dat het hun oom uit Amerika is. De man is met zijn broodmager en zwijgzaam voorkomen een angstaanjagende verschijning. Hij lijkt werkelijk van zeer ver te komen, misschien meer nog wat betreft tijd dan plaats - zio (oom) lijkt op Dio (God). Tussen de mafia-oorlogen door worden er voorbereidingen getroffen voor een feest rond een levend standbeeld van San Polifemo, wiens glazen oog het embleem van de film vormt. Vervolgens zijn er weerzinwekkende spookbeelden, larf-achtige personen, Napolitaanse zangers, meedogenloze killers, boeren die hun ezels prostitueren ten behoeve van obsessieve, gehandicapte pornomanen: allemaal overblijfselen van het mensdom. Ze leven in het landschap van het vagevuur vlak voordat het opgeheven wordt, voordat deze laatste mensen toegelaten zullen worden in het paradijs. Eenmaal in het paradijs aangekomen, dansen ze hun kinderlijke dans voordat ze opgezogen worden door een soort zwart gat, een plek waar alles definitief verloren gaat.
