Jean Nehr

La nuit des Hulottes

Frankrijk 1998. Komedie van Michaëla Watteaux. Met o.a. Julien Guiomar, Elizabeth Bourgine, Magali Noël, Antoine Du Merle en Jean Nehr.

Docteur Sylvestre : Condamné à vivre

Frankrijk 1996. Drama van Dominique Tabuteau. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Jean-François Stévenin, Clotilde Baudon en Francis Renaud.

La voyageuse du soir

Frankrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1994. Komedie van Igaal Niddam. Met o.a. Sophie Broustal, Andrea Occhipinti, Yves Jacques, Aurore Clément en Maxime Leroux.

Viviane Vermorel (Broustal) groeit op in Marseille. Haar vader is marine-officier en meestal afwezig. Haar moeder, een naaister, weigert in te zien dat haar dochter het talent bezit om een succesrijke mode-ontwerpster te worden. Het komt dan ook dikwijls tot hevige ruzies tussen moeder en dochter. De enige die begrip opbrengt voor het meisje is Jeanne (Cotillon), eigenares van het H[KA4]otel des Voyageurs, waar zeelieden en prostitu[KA1]ees elkaar ontmoeten. Nadat ze door haar vriend bedrogen werd, besluit Viviane naar Parijs te trekken om er een mode-opleiding te volgen. Drie jaar later studeert ze met succes af. Door haar grote zelfzekerheid slaagt ze erin een baan als stagiaire te krijgen in het mode-atelier van J. Boissard. Hier maakt ze kennis met Boissards medewerker Arthur (Jacques), die droomt van een carrière als striptekenaar. Het dramatische relaas van een meisje dat haar milieu wil ontvluchten en er nog in slaagt ook. Het verhaal loopt niet altijd even vlot en Broustal is niet steeds even geloofwaardig in haar rol. Dat sociaal succes steeds een prijs heeft is de moraal van het scenario dat Odile Barsky en Igaal Niddam baseerden op de roman van Annick Geille. Fotografie van Charlie Gaëta.

Les iris de Saint-Paul

België​/​​Frankrijk 1990. Biografie van Renée d' Arbon. Met o.a. Gilles Segal, Noëlle Vériac, Grégory Knop, Jean Nehr en André Rousselet.

'Een vrijmoedig literair essay, over een thema, dat niet in al z'n facetten aan bod komt', aldus de regisseuse. Dat is nog zacht uitgedrukt! Houdt het maar op een tv-film, gemaakt ter gelegenheid van de honderdjarige sterfdag van de schilder Van Gogh. Afgezien van het soms twijfelachtige en ongezonde karakter van dit soort projecten, moet worden toegegeven dat in een kontekst van zestig zielige minuten een soort van eerste concept het enige haalbare is. De personages, die een paar keer kort opkomen en weer uit beeld verdwijnen, komen nauwelijks tot hun recht. Daarnaast levert Segal een zeer geringe prestatie. Heeft niet de vereiste kwaliteit, die andere produkties wel hadden.

La mort aux truffes

Frankrijk 1989. Misdaad van Maurice Frydland. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Jacques Fabbri, Paulette Dubost en Françoise Bertin.

Tite is 's morgens vroeg op pad gegaan om truffels te zoeken en ontdekt het lijk van de jonge dienstmaagd van de dorpsherberg. Commissaris Cabrol reist af naar een wel heel erg zwijgzaam dorp. Een klassieke policier met niet meer pretenties dan het bieden van ontspanning. Geslaagd dankzij het overtuigende spel en de fraaie beelden uit een vergeten uithoek van de Lubéron.

Doux amer

Frankrijk 1989. Drama van Franck Apprédéris. Met o.a. Véronique Jeannot, Niels Arestrup, François Duval, Thierry Fortineau en Tanya Lopert.

Een jonge, moderne en dynamische vrouw wil slagen in het hedendaagse leven met bijbehorende hoogte- en dieptepunten. Ze is binnehuisarchitecte en in verwachting van Arestrup, maar hij wil niet met haar trouwen. Ze gaat haar eigen weg en ontmoet architect Duval, die haar voor een groot project wil. Van het een komt het ander. Het triviale, niet zo bijzondere scenario van Laurence Leiniger en de dialogen van David A. Lang, Lialiane Touati, schrijver Leiniger en regisseur Apprédéris wemelen van de clichés. Deze middelmatige produktie was door de acteurs ook niet meer te redden. Camerawerk van Jean Boffety.