Ruth Waldburger

Sátántangó

1994 | Drama, Experimenteel

Hongarije 1994. Drama van Béla Tarr. Met o.a. Miklos B. Székely, Mihály Vig, Putyi Horváth en János Derzsi.

Het hoofdpersonage van deze allegorie is een dokter (Berling), die zich opsluit in zijn desolate kamer. In de drank zoekt hij vergetelheid, want hij stelde als geneesheer de kanker vast van het tijdsgewricht. Tegen de ziekte, die ook zijn ziel en lichaam heeft aangetast, bestaat geen remedie. Er is een genezer, Irimias (Vig), maar in tegenstelling tot zijn bijbelse naamgenoot (Jeremias) is hij een valse profeet. Hij is een agent van een satanisch systeem. Het doorwerken van deze filmmarathon is niet eenvoudig. Niet enkel de speelduur vraagt een fysieke krachttoer, maar de symboliek van het verhaal is ook niet steeds vlug te doorgronden. Je moet doorlopend alert zijn. Sommige gebeurtenissen worden herhaald, maar dan gezien door een ander personage, zodat het geheel bestaat uit diverse cirkels die meestal troosteloosheid uitstralen. Een indrukwekkend apocalyptisch scenario van Tarr en Laszlo Krasznahorkai, gebaseerd op de roman van laatstgenoemde. Gabor Medvigy hanteerde de camera.

Fortuna

2018 | Drama, Romantiek

België/Zwitserland/Ethiopië 2018. Drama van Germinal Roaux. Met o.a. Kidist Siyum, Bruno Ganz, Patrick d'Assumçao, Yoann Blanc en Stéphane Bissot.

Zwitserse fotograaf Germinal Roaux (1975) schiet alleen in zwart-wit. Verstilde foto’s van mensen, en van besneeuwde bergen. In Fortuna komen zijn passies samen rond een winters bergklooster, bevolkt door vrome broeders, met een veertien jaar oud Ethiopisch meisje als onvrijwillige gast tussen andere vluchtelingen. Terwijl de broeders zoeken naar stilte en isolement, hunkert het meisje juist naar vriendschap en familie. En dan begint het hard te sneeuwen in de bergen. Het wat gekunstelde verhaal wordt naturel vertolkt door nieuwkomer Siyum en nestor Ganz.

Dévoilées

2018 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 2018. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Lola Créton, Marthe Keller, Julie Gayet en Nastassja Tanner.

In een Zwitserse trein herkent Isabelle (Keller) haar gesluierde kleindochter Anaïs (Créton), studente geneeskunde, die zich blijkbaar in het geheim tot de islam heeft bekeerd. Terwijl Isabelle contact zoekt met haar dochter Léa (Gayet), komt haar eigen verleden naar boven: als jonge vrouw koos zij ooit ook voor een grote ommezwaai in haar leven. Drama over radicalisering en brainwashing heeft een prima hoofdrol van Marthe Keller, de Zwitserse die in de jaren zeventig een internationale bekendheid werd met films als Marathon Man en Bobby Deerfield

Amnesia

2015 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 2015. Drama van Barbet Schroeder. Met o.a. Marthe Keller, Max Riemelt, Bruno Ganz, Corinna Kirchhoff en Rick Zingale.

Martha (Marthe Keller) is het schoolvoorbeeld van de Duitse diaspora: een zeventiger die anno jaren negentig haar dagen slijt op Ibiza zonder ook nog maar een woord van 'die nazitaal' te willen spreken vanwege haar traumatische ervaringen in de oorlogsjaren. De komst van een jonge landgenoot, feestganger Jo (Max Riemelt), fleurt haar bedompte leventje wat op. En net zoals het eiland de personages in een roes van vergetelheid brengt, zo wordt ook de toeschouwer met lome regie en montage richting slaap gewiegd met steevaste openbaringen als snooze-wekker.

Sister

2012 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 2012. Drama van Ursula Meier. Met o.a. Léa Seydoux, Kacey Mottet Klein, Martin Compston en Gillian Anderson.

Weinig wintersporttoeristen zullen voorbij de pistes kijken, maar de Franse filmmaakster Ursula Meier zag wel de tragiek van zulke vakantieparadijzen. Door de ogen van de twaalfjarige Simon (Mottet Klein), die met zijn oudere zus (Seydoux) beneden in het dal woont, laat Meier zien welke armoede er onder al die sneeuwpret verborgen ligt. Maar Sister is geen sociaal drama. De film graaft dieper en raakt iets existentieels. Bij Meier schijnt de ellende door als iets wat van ouders op kinderen wordt doorgegeven. Mottet Klein kreeg een César-nominatie voor zijn rol.

La petite chambre

2010 | Drama

Zwitserland/Luxemburg 2010. Drama van Stéphanie Chuat en Véronique Reymond. Met o.a. Michel Bouquet, Florence Loiret Caille, Éric Caravaca, Fabienne Barraud en Valérie Bodson.

Acteur Michel Bouquet (1925) kwam speciaal voor dit drama uit retraite, vanwege het fijngevoelige scenario van duo Chuat en Reymond. Zonder al te veel tekst, maar met een scala aan kleine gebaren, zet Bouquet een oude man zonder levenslust neer. Getalenteerd actrice Caille trok zich op aan zijn genie, en speelt diens getraumatiseerde privé-verpleegster die door de omgang met de grijsaard zelf opkrabbelt. Een emotioneel meesterstuk, zonder bombast, over de weg naar en langs de dood. Geschoten aan de oevers van Lausanne in Zwitserland.

Cosa voglio di più

2010 | Drama

Italië/Zwitserland 2010. Drama van Silvio Soldini. Met o.a. Alba Rohrwacher, Pierfrancesco Favino, Teresa Saponangelo, Giuseppe Battiston en Fabio Troiano.

Nadat Anna (Rohrwacher) en Domenico (Favino) in een impuls met elkaar hebben geslapen, terwijl ze beide getrouwd zijn, kunnen ze alleen nog maar denken aan hun volgende ontmoeting, als ze de sleur van hun dagelijks leven even vergeten. Maar voor elke nieuwe ontmoeting zullen ze nieuwe leugens moeten verzinnen om aan het thuisfront te vertellen. Cosa voglio di più is een genuanceerd verslag van een klein liefdesdrama. Alledaags en herkenbaar, zonder poeha of groots aangezette emoties en uitstekend geacteerd. Van de regisseur van Pane e tulipani.

1 journée

2007 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 2007. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Bruno Todeschini, Natacha Régnier, Noémie Kocher, Zinedine Soualem en Louis Dussol.

Drie leden van hetzelfde Zwitserse gezin beleven dezelfde dag op zeer uiteenlopende wijze, terwijl hun verhalen toch met elkaar zijn verweven. Radiojournalist Serge, bij dageraad per auto onderweg, raakt iets en rijdt door. Echtgenote Pietra ontdekt in het middaguur dat Serge haar bedriegt. Hun achtjarige zoontje Vlad beleeft zijn eerste liefdesdeceptie. Scenario van Berger en actrice Kocher, als een vernuftige puzzel gelegd, verschuift telkens subtiel het perspectief. Monotone forenzenflatwijk is zo gefotografeerd dat een onbestemde sfeer ontstaat: soms lijken de personages net dolende fantomen in een parallelluniversum.

Roberto Succo

2001 | Biografie, Misdaad, Thriller, Romantiek

Frankrijk 2001. Biografie van Cédric Kahn. Met o.a. Stefano Cassetti, Isild Le Besco, Patrick Dell'Isola, Vincent Dénériaz en Aymeric Chauffert.

Drie leden van hetzelfde Zwitserse gezin beleven dezelfde dag op zeer uiteenlopende wijze, terwijl hun verhalen toch met elkaar zijn verweven. Radiojournalist Serge, bij dageraad per auto onderweg, raakt iets en rijdt door. Echtgenote Pietra ontdekt in het middaguur dat Serge haar bedriegt. Hun achtjarige zoontje Vlad beleeft zijn eerste liefdesdeceptie. Scenario van Berger en actrice Kocher, als een vernuftige puzzel gelegd, verschuift telkens subtiel het perspectief. Monotone forenzenflatwijk is zo gefotografeerd dat een onbestemde sfeer ontstaat: soms lijken de personages net dolende fantomen in een parallelluniversum.

For ever Mozart

1996 | Oorlogsfilm

Duitsland/Frankrijk/Zwitserland 1996. Oorlogsfilm van Jean-Luc Godard. Met o.a. Madeleine Assas, Bérangère Allaux, Ghalya Lacroix, Vicky Messika en Frédéric Pierrot.

Drie leden van hetzelfde Zwitserse gezin beleven dezelfde dag op zeer uiteenlopende wijze, terwijl hun verhalen toch met elkaar zijn verweven. Radiojournalist Serge, bij dageraad per auto onderweg, raakt iets en rijdt door. Echtgenote Pietra ontdekt in het middaguur dat Serge haar bedriegt. Hun achtjarige zoontje Vlad beleeft zijn eerste liefdesdeceptie. Scenario van Berger en actrice Kocher, als een vernuftige puzzel gelegd, verschuift telkens subtiel het perspectief. Monotone forenzenflatwijk is zo gefotografeerd dat een onbestemde sfeer ontstaat: soms lijken de personages net dolende fantomen in een parallelluniversum.

Tzedek : Les justes

1994 | Documentaire, Oorlogsfilm

Frankrijk/Zwitserland 1994. Documentaire van Marek Halter. Met o.a. Richard Abel, André Allombert, Annie Baetsen, Berthold Beitz en Edith Berlow.

Regisseur Halter gaat op zoek naar de waarheid over de vernietigingskampen in WO II (1939-45). Het is zijn bedoeling om voor eens en altijd de onderhandelaars de bek te snoeren. Zijn film is opgebouwd uit gesprekken met mensen die de holocaust overleefd hebben en mannen en vrouwen die joden hebben helpen ontsnappen aan de nazi's. Het is een boeiende filmervaring die elke gezonde toeschouwer moet vullen met afgrijzen, maar die toch geen haat predikt. Wat hij vooral veroordeelt is de onverschilligheid, de onwetendheid en de lafheid die in die zwarte jaren heerste en die vandaag nog steeds hun stempel drukken op een bepaald soort mensen. Een universeel document dat de waarheid illustreert achter films als SCHINDLER'S LIST. Het scenario is van Marek en Clara Halter en voor de montage stond André Chaudagne in. Achter de camera nam Hughes de Haeck plaats.

Last Supper

1992 | Drama, Experimenteel, Muziek, Korte film

Verenigde Staten/Zwitserland 1992. Drama van Robert Frank. Met o.a. Zohra Lampert, Bill Youmans, Bill Rice, Taylor Mead en John Larkin.

Een aantal mensen, die niets met elkaar gemeen hebben, komen bij elkaar voor een garden-party op 97 Park Avenue. Terwijl ze wachten op de man die hen uitnodigde, i.v.m. de presentatie van een nieuw boek, praten ze allen naast elkaar, zonder echt te communiceren. Ze hebben het over eten, literatuur, kunst, liefde, geld en andere alledaagse items, maar nooit wordt de aanvang van een dialoog aangegaan. Iedereen praat over weggaan, maar uiteindelijk verlaat niemand de tuin. Tot het avond wordt en een groep zwarten een jazz-reconstructie geeft van het 'laatste avondmaal'. Een kruising tussen Wachten op Godot en Huis-clos. Voor mensen die regisseur Frank niet kennen is de film hermetisch gesloten, maar voor hem was dit een gelegenheid om de draak te steken met alle profiteurs die in naam van de 'kunst' zich overal aanbieden om te eten en te drinken. Het is een ensemblefilm zonder echte hoofdrollen en behoort tot het meest professionele dat de cineast ooit maakte. Frank schreef het scenario samen met Sam North en Michael Rovner. Fotografie is van Kevin Kerslake.

Johnny Suede

1991 | Romantiek, Komedie

Verenigde Staten/Frankrijk/Zwitserland 1991. Romantiek van Tom DiCillo. Met o.a. Tina Louise, Samuel L. Jackson, Brad Pitt, Nick Cave en Catherine Keener.

Een aantal mensen, die niets met elkaar gemeen hebben, komen bij elkaar voor een garden-party op 97 Park Avenue. Terwijl ze wachten op de man die hen uitnodigde, i.v.m. de presentatie van een nieuw boek, praten ze allen naast elkaar, zonder echt te communiceren. Ze hebben het over eten, literatuur, kunst, liefde, geld en andere alledaagse items, maar nooit wordt de aanvang van een dialoog aangegaan. Iedereen praat over weggaan, maar uiteindelijk verlaat niemand de tuin. Tot het avond wordt en een groep zwarten een jazz-reconstructie geeft van het 'laatste avondmaal'. Een kruising tussen Wachten op Godot en Huis-clos. Voor mensen die regisseur Frank niet kennen is de film hermetisch gesloten, maar voor hem was dit een gelegenheid om de draak te steken met alle profiteurs die in naam van de 'kunst' zich overal aanbieden om te eten en te drinken. Het is een ensemblefilm zonder echte hoofdrollen en behoort tot het meest professionele dat de cineast ooit maakte. Frank schreef het scenario samen met Sam North en Michael Rovner. Fotografie is van Kevin Kerslake.

Producer		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1994	Sátántangó
2018	Fortuna
2018	Dévoilées
2015	Amnesia
2012	Sister
2010	La petite chambre
2010	Cosa voglio di più
2007	1 journée
2001	Roberto Succo
1996	For ever Mozart
1994	Tzedek : Les justes
1992	Last Supper
1991	Johnny Suede

name

email

mijn instellingen