Jacques Bonnaffé (1958): cast.
Er zijn 34 films gevonden.

Rêves de jeunesse

2019 |

Frankrijk​/​​Portugal 2019. Alain Raoust. Met o.a. Salomé Richard, Yoann Zimmer, Estelle Meyer, Jacques Bonnaffé en Christine Citti.

Bevlogen personages verstild op een steiger, turend over kabbelend ­water afgezet tegen een okerbruin ­zomers landschap. Nergens beter dan in Zuid-Frankrijk, en actrice Salomé ­Richard (Baden Baden) en Yoann Zimmer verstaan de Franse steigerkunst als geen ander. In deze Rêves de jeunesse vertoeft een drietal eindtwintigers op een afgelegen grofafval-landje in de bergen. Salomé is daar tijdelijk beheerder, van wat een oase blijkt voor introspectie. Het pakt onverwacht uit als de perfecte voedingsbodem voor een bruisend werk, vooral dankzij het energieke samenspel van de innemende spelers.

Anton Tchékhov 1890

2015 | Drama, Historische film

Frankrijk 2015. Drama van René Féret. Met o.a. Nicolas Giraud, Lolita Chammah, Robinson Stévenin en Jacques Bonnaffé.

In 1890 reist arts Anton Tsjechov, dan alweer enkele jaren voltijds schrijver, naar het eiland Sachalin in de uiterst oostelijke territoriale wateren van het tsarenrijk om de daar gevestigde strafkolonie te bezoeken. Het zal een hernieuwd sociaal engagement en een boek opleveren. Laatste regie van auteursdinosaurus Féret (1945-2015), die zijn films steevast zelf produceerde en distribueerde, is een waardig vaarwel. De acteurs gaan op in hun personages, fotografie en aankleding ademen authenticiteit en het tempo laat ruimte voor Tsjechoviaanse reflectie op de ongerijmdheid van het bestaan.

À moi seule

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Frédéric Videau. Met o.a. Agathe Bonitzer, Reda Kateb, Noémie Lvovsky, Jacques Bonnaffé en Hélène Fillières.

Na acht jaar het levende speelgoed te zijn geweest van de zonderlinge arbeider Vincent (Kateb), ziet Gaëlle (Bonitzer) zich plotseling geconfronteerd met de vrijlating door haar ontvoerder. De verlossing wordt tot een verwarrend proces: voor de ex-gekidnapte blijkt de vrijheid om te gaan en staan waar ze wil een opgave. Waar is haar houvast? Videau filterde uit het Natascha Kampusch-gruwelverhaal alle sensatie en hield een klein, intens psychodrama over waarin het Stockholm-syndroom nooit ver weg is. Lvovsky en Jacques Bonaffé spelen Gaëlles al even gedesoriënteerde ouders.

La fabrique des sentiments

2008 | Drama

Frankrijk 2008. Drama van Jean-Marc Moutout. Met o.a. Elsa Zylberstein, Jacques Bonnaffé, Bruno Putzulu en Hiam Abbass.

'Zeven vrouwen, zeven mannen, zeven minuten en een cocktail,' blèrt het promotiemateriaal van La fabrique des sentiments. Het drama opent inderdaad met een dicht op de huid geschoten reeks speeddates waarin de 36-jarige anti-heldin Éloïse (Zylberstein) kristalliseert als een daadkrachtige macha. Maar 'De gevoelsfabriek' is bovenal een minutieus gearrangeerd portret van een 36-jarige Parijse vrouw die ogenschijnlijk alles heeft - carrière, appartement, vrienden - maar hunkert naar een gezin. Eén van de hoogtepunten is de scène tussen Éloïse en haar oma, een tere dame die haar kleindochter wijst op het belang van familie en genegenheid. Solide acteerwerk, fraaie beelden, magere finale.

Aux quatre coins du monde: Au boût du rouleau

2002 | Drama

Frankrijk 2002. Drama van Thierry Binisti. Met o.a. Ronnie Lazarro, Jacques Bonnaffé en Richard Bohringer.

'Zeven vrouwen, zeven mannen, zeven minuten en een cocktail,' blèrt het promotiemateriaal van La fabrique des sentiments. Het drama opent inderdaad met een dicht op de huid geschoten reeks speeddates waarin de 36-jarige anti-heldin Éloïse (Zylberstein) kristalliseert als een daadkrachtige macha. Maar 'De gevoelsfabriek' is bovenal een minutieus gearrangeerd portret van een 36-jarige Parijse vrouw die ogenschijnlijk alles heeft - carrière, appartement, vrienden - maar hunkert naar een gezin. Eén van de hoogtepunten is de scène tussen Éloïse en haar oma, een tere dame die haar kleindochter wijst op het belang van familie en genegenheid. Solide acteerwerk, fraaie beelden, magere finale.

Va savoir

2001 | Drama, Komedie, Romantiek

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 2001. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Marianne Basler, Sergio Castellitto, Jeanne Balibar, Bruno Todeschini en Hélène de Fougerolles.

Innemende comedy of manners rond zes personen (een regisseur, een actrice, haar voormalige amant, diens echtgenote, haar minnaar en zijn zus) biedt bitterzoete verwikkelingen en hilarische situaties, gemodelleerd naar Pirandello's 'Zes personages op zoek naar een auteur'. Het literair getinte scenario is een typisch ensemblestuk, dat met de solide rolverdeling heel goed tot zijn recht komt, vooral tegen de achtergrond van het theaterwereldje, waarin de 73-jarige Rivette, die met Va savoir wellicht een van zijn toegankelijkste films heeft gemaakt, zo graag werkt. Tegenover het volledig uitgebalanceerde geheel staat de lange speelduur, voor een modern publiek mogelijk wat teveel van het goede.

Le plus beau pays du monde

1999 | Komedie, Oorlogsfilm

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1999. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Claude Brasseur, Marianne Denicourt, Jean-Claude Adelin, Jacques Bonnaffé en Didier Bezace.

Innemende comedy of manners rond zes personen (een regisseur, een actrice, haar voormalige amant, diens echtgenote, haar minnaar en zijn zus) biedt bitterzoete verwikkelingen en hilarische situaties, gemodelleerd naar Pirandello's 'Zes personages op zoek naar een auteur'. Het literair getinte scenario is een typisch ensemblestuk, dat met de solide rolverdeling heel goed tot zijn recht komt, vooral tegen de achtergrond van het theaterwereldje, waarin de 73-jarige Rivette, die met Va savoir wellicht een van zijn toegankelijkste films heeft gemaakt, zo graag werkt. Tegenover het volledig uitgebalanceerde geheel staat de lange speelduur, voor een modern publiek mogelijk wat teveel van het goede.

Un petit grain de folie

1998 | Komedie, Drama

Frankrijk 1998. Komedie van Sébastien Grall. Met o.a. Delphine Rich, Christian Charmetant, Jacques Bonnaffé, Guilhem Pellegrin en Roger Carel.

Innemende comedy of manners rond zes personen (een regisseur, een actrice, haar voormalige amant, diens echtgenote, haar minnaar en zijn zus) biedt bitterzoete verwikkelingen en hilarische situaties, gemodelleerd naar Pirandello's 'Zes personages op zoek naar een auteur'. Het literair getinte scenario is een typisch ensemblestuk, dat met de solide rolverdeling heel goed tot zijn recht komt, vooral tegen de achtergrond van het theaterwereldje, waarin de 73-jarige Rivette, die met Va savoir wellicht een van zijn toegankelijkste films heeft gemaakt, zo graag werkt. Tegenover het volledig uitgebalanceerde geheel staat de lange speelduur, voor een modern publiek mogelijk wat teveel van het goede.

Michael Kael contre la World News Company

1998 | Komedie

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1998. Komedie van Christophe Smith. Met o.a. Benoît Delépine, Marine Delterme, Victoria Principal, Mickey Rooney en Elliott Gould.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Jeanne et le garçon formidable

1998 | Romantiek, Musical

Frankrijk 1998. Romantiek van Olivier Ducastel en Jacques Martineau. Met o.a. Virginie Ledoyen, Mathieu Demy, Jacques Bonnaffé, Valérie Bonneton en Frédéric Gorny.

Een ongetalenteerde journalist wordt door een Amerikaanse nieuwszender naar Katango in Afrika gestuurd om er verslag te doen van een dansfestival. De man weet niet dat de zender een publiciteitsstunt voor de herverkiezing van de zittende Amerikaanse president uitvoert

Jeanne et le garcon formidable

1998 | Musical, Drama, Romantiek

1998. Musical van Olivier Ducastel en Jacques Martineau. Met o.a. Virginie Ledoyen, Mathieu Demy, Jacques Bonnaffé en Valérie Bonneton.

Jeanne (Ledoyen) denkt na verschillende flirts eindelijk de juiste man ontmoet te hebben in Olivier (Demy). Hij blijkt echter HIV te hebben. Muzikale tragikomedie.

Un petit grain de folie

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Sébastien Grall. Met o.a. Delphine Rich, Christian Charmetant, Roger Carel, Jacques Bonnaffé en Guilhelm Pellegrin.

Jeanne (Ledoyen) denkt na verschillende flirts eindelijk de juiste man ontmoet te hebben in Olivier (Demy). Hij blijkt echter HIV te hebben. Muzikale tragikomedie.

Lucie Aubrac

1996 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1996. Oorlogsfilm van Claude Berri. Met o.a. Carole Bouquet, Daniel Auteuil, Jean-Roger Milo, Éric Boucher en Patrice Chéreau.

Jeanne (Ledoyen) denkt na verschillende flirts eindelijk de juiste man ontmoet te hebben in Olivier (Demy). Hij blijkt echter HIV te hebben. Muzikale tragikomedie.

Le sang du renard

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Serge Meynard en Serge Maynard. Met o.a. Marianne Basler, Julie-Anne Roth, Jacques Bonnafé, Dimitri Rougeul en Serge Riaboukine.

In een dorpje van de Franse Jura plaagt de dorpsidioot, S[KA1]everin (Bonnaff[KA1]ede) de kleine Marinette (Roth), waardoor het meisje in een rivier valt. Marinette is ongedeerd maar S[KA1]everin is ervan overtuigd dat zij verdronken is. Doodsbang vlucht hij naar huis, waar hij opgevangen wordt door zijn zuster Raymonde (Basler). Die profiteert van Séverins naïviteit om hem in hun huis te 'verbergen'. Dit landelijk drama, gesitueerd in 1965, is geschreven door regisseur Meynard, en houdt de kijker tot de laatste minuut in de ban. Origineel en realistisch. Schitterende vertolkingen van Basler en Bonnafé, subtiel simplistisch maar toch met enkele donkere kantjes. Muziek van Roland Romanelli.

L'homme aux semelles de vent

1995 | Avonturenfilm, Biografie

Canada​/​​Frankrijk 1995. Avonturenfilm van Marc Rivière. Met o.a. Laurent Malet, Jacques Bonnaffé, Thierry Frémont, Emmanuelle Riva en Samuel Labarthe.

De dichter en wereldreiziger Arthur Rimbaud (Malet) is 26 jaar als hij in Aden arriveert, op zoek naar een job in de buurt van de Rode Zee. Hij ontmoet de handelaar Bardey (Bonnaffé) die hem voorstelt een filiaal van zijn zaak te openen in Harare. In gezelschap van een Griekse collega voert hij een karavaan met katoen en handelswaar door de woestijn. Het werk begint hem echter te vervelen en hij laat zich door een plaatselijke sjeik overhalen om wapens te smokkelen. Een geromanticeerd relaas over de laatste tien jaar in het leven van de poëet en avonturier - op zoek naar de zin van het leven - Rimbaud. Er werd duidelijk een gigantisch budget besteed aan deze rolprent, die echter gewonnen zou hebben door een strakkere montage waardoor hij minstens een uur korter had kunnen worden. Malet zet echter een onvergetelijke Rimbaud neer. Jean-Louis Benoît en Michel Favart schreven het scenario. Knappe fotografie van Thomas Vamos. Wordt meestal uitgezonden in twee delen. Formaat 16/9.

L'année du certif

1995 | Familiefilm, Komedie

Frankrijk 1995. Familiefilm van Jacques Renard. Met o.a. Jacques Bonnafé, Mireille Perrier, Jean Yanne, Felix Briaud en Michèle Moretti.

Cévennes, juli 1934. Naar jaarlijkse traditie zullen twee dorpen uit de streek hun verdienstelijkste leerlingen inzetten voor de prijs der cantons. Ditmaal zijn beiden ervan overtuigd de meest geschikte kandidaat voor de eerste prijs in hun rangen te hebben. Wat normaal een goedmoedige competitie is wordt dit keer een grimmige strijd waarbij niet steeds eerlijk gespeeld wordt. Moraliserende jeugdfilm die wil duidelijk maken dat het niet om de knikkers gaat, maar om het spel. En: eerlijk duurt het langst. Over het algemeen onderhoudend en goed gespeeld, vooral door de jonge Briaud, een schlemiel met een brilletje dat ieders hart zal stelen en Yanne als de grootvader. Geschreven door Philippe Madral, naar een roman van Michel Jeuri. Fotografie van Gérard Vigneron.

Jalna

1994 | Drama

Frankrijk​/​​Canada 1994. Drama van Philippe Monnier. Met o.a. Danielle Darrieux, Serge Dupire, Catherine Mouchet, Jacques Bonnaffé en Victor Garrivier.

Groots opgezette Frans-Canadese serie naar de gelijknamige bestseller van Mazo de La Roche, die in zestien boekdelen de lotgevallen vertelt van een Canadese familie, in de periode 1900- 1945. De roman volgt verschillende generaties, maar scenarioschrijvers Daniel Tonachella en Jean-Pierre Sinami beperkten zich in acht afleveringen tot de wederwaardigheden van de kinderen en kleinkinderen van peetmoeder Darrieux - overigens toch nog een hele krachttoer. Darrieux is tachtig wanneer het verhaal begint. Zij is de levende legende van de Whiteoak- dynastie. Net terug uit Indië vestigde zij zich met haar man in Canada, waar ze in de buurt van het Ontariomeer enorme lappen grond met boerderijen kochten. Ze lieten er Jalna bouwen, een Victoriaans huis van waaruit Darrieux nu dictatoriaal regeert over haar twee ongehuwde zoons Laudenbach en Freyd, die in de eerste aflevering al zestigers zijn, haar andere zoon Millaire en diens tweede echtgenote, en haar kleinkinderen uit Millaires beide huwelijken. Voorts is er buurman Garrivier, een vriend voor het leven. De twee clans hopen door een huwelijk van Garriviers enige zoon, Bonnaffe, met een afstammelinge van de Whiteoaks de alleenheersers van de streek te worden. Dit alles moet leiden tot kleurrijke personages en brandende en verscheurende passie, maar ondanks de enorme produktiekosten, achthonderd uit Engeland gehaalde kostuums en honderden kunstvoorwerpen, is dit geen hoogvlieger. De fijn-humoristische trekjes en de zweem van ironie waarmee de Amerikaanse romancière De La Roche haar personages tekende ontbreekt.

De nietsnut

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Ab van Ieperen. Met o.a. Pierre Bokma, Willem Nijholt, Marjon Brandsma, Ramses Shaffy en Jacques Bonaffé.

Na een leegte van dertien jaar (ACHTER GLAS uit 1981 en ook al geen meesterwerk) maakte de regisseur deze rolprent gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Frans Kellendonk. Samen met van Ieperen schreef hij voor zijn dood in 1990 het scenario voor de film die IDENTIKIT zou gaan heten. Het gaat over een man (Bokma), die nooit van zijn vader (Nijholt in flashbacks) heeft gehouden en hem maar een lul vond. Als zijn vader door een moord in België om het leven komt, besluit hij een kijkje te gaan nemen op de plaats des onheils. Onderweg neemt hij een jonge lifter mee en realiseert zich dat ook zijn leven zonder hoogtepunten, roemloos aan het voorbij trekken is. Hij dist een verhaal op aan de jongen, waaruit zou moeten blijken dat zijn vader een held was. Van Ieperen, die bekend staat om zijn breedvoerige, weinig oorspronkelijke, slaapverwekkende stijl, distantiëerde zich van de film nadat de producent de prent op aanvaardbare lengte sneed. Door de inkorting valt er echter aardig wat weg van de oorspronkelijke opzet: personages op zoek naar een verhaal. Nijholt speelt uitstekend als de vader, Bokma's ingehouden woede is overtuigend, Shaffy is leuk als een rijke oom. Brandsma als de moeder, geeft een sterke monoloog weg. De sleutelrol van de Belgische hoteleigenaar Bonnaffé, die zijn lodderoog laat vallen voor zowel de moeder als de zoon, is duister. We zullen het dan allemaal maar aan de bizarre montage en de weggeknipte start en finale wijten. Geproduceerd met de NOS.

Roulez jeunesse

1993 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1993. Misdaad van Jacques Fansten. Met o.a. Jean Carmet, Daniel Gélin, Blanchette Brunoy, Grégoire Colin en Youssef Diawara.

De bewoners van een bejaardentehuis worden helemaal van hun stuk gebracht als er een overval bij hen plaatsvindt. Hoewel de twee dieven al snel worden opgepakt, voelen de oudjes sympathie voor hen, en doen er alles aan om ze weer vrij te krijgen. Charmant geacteerd, naar een scenario van de regisseur.

Jules

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Christian Palligiano. Met o.a. Robin Renucci, Jacques Bonnaffé, Anne Alvaro, Marie-Cathérine Conti en Myriem Roussel.

Jules (Renucci) is een 38-jarige kerel die er maar niet in slaagt volwassen te worden. Zijn kamer is zijn droomwereld waar hij beelden, muziek en geschriften vanuit de hele wereld waarneemt. Ook al heeft hij contact met een aantal welwillende vrienden, toch is hij verschrikkelijk vereenzaamd. Op een dag ziet hij thuis een zelfopgenomen film waarop zijn grote liefde Juliette (Conti) paradeert. Juliette is zijn onvoltooide liefde. Haar beeld brengt zijn geordende wereldje in de war. Hij wil haar terugvinden. Vreemde tragi-komedie die zich afspeelt op de grens tussen droom en werkelijkheid. De hoofdpersonage is echter niet geïnteresseerd in de realiteit; hij creëert zijn eigen wereld, met zijn eigen wetten en waarheden. Palligiano schreef zelf het complexe, maar zeer rijke scenario waarin het kind dat zich in elke volwassene bevindt, zijn vrije loop mag gaan. Sobere fotografie van Carlo Varini.

Faut-il aimer Mathilde?

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Edwin Baily. Met o.a. Dominique Blanc, André Marcon, Paul Crauchet, Victor Garrivier en Jacques Bonnaffé.

Mooie milieuschets van mensen in het desolate Franse departement Nord (rondom de stad Lille). De jongere zus van titelpersonage Mathilde (Blanc) trouwt, maar zijzelf voelt er niet veel voor om zich te binden. Twee mannen maken haar het hof, maar zij twijfelt. Eigenlijk is het niet dat wat zij zoekt, dit leven in een fabriekswijk. Wat zij precies wil weet zij ook niet. En dat maakt haar diep ongelukkig. Scherp geobserveerde psychologische studie, voer voor vrouwelijke kijkers en cinefielen die dwepen met dit soort Franse melodrama's. Scenario van Luigi De Angelis, muziek van de eigenzinnige Belgische rocker Arno. Camerawerk van Pierre-Laurent Chenieux die het Noord-Westen van Frankrijk fraai in beeld heeft gebracht.

Les enfants du vent

1991 | Oorlogsfilm, Komedie, Familiefilm

Frankrijk​/​​Polen 1991. Oorlogsfilm van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnafé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Tijdens WO II zorgen een ouderpaar, dat in het verzet zit, ervoor dat hun kinderen op het platteland in veiligheid worden gebracht. De kinderen, die onwetend zijn over feit dat hun ouders meedoen met de ondergrondse beweging, doen een mislukte poging hen te vinden. Daarna vermaken zij zich en de dorpsbewoners met satirische toneelopvoeringen, die niet direkt als vleiend kunnen worden uitgelegd jegens de bezetter. Met een zeker gevaar voor eigen leven en dat van de dorpelingen beleven zij een petite histoire in een grote oorlog. Trage film, zelfs voor geduldige kinderen. Scenario van Agnès Poullin en regisseur Rogulski. De plaatjes van Gilles Moison en Jacek Piusluski springen er uit door hun rijkdom aan details en schoonheid, maar dat maakt nog geen boeiend geheel.

Les enfants de la guerre

1991 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Polen 1991. Drama van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Drie jonge broers groeien op als Polen is bezet door nazi- Duitsland (1939-45). Hun vader (Bouillon), een dokter, zit in het verzet. De situatie in de grote steden wordt steeds nijpender en gevaarlijker. De ouders besluiten om de kinderen veilig onder te brengen in een dorpje in de bergen. De vrouw (Dubois) van de burgemeester (Vaneck) beschouwt hen als vreemde eenden in de bijt en laat geen gelegenheid voorbij gaan om de kinderen zwart te maken. De eerste burger is te laf om in te grijpen en de bevooroordeelde inwoners gedragen zich onverschillig. De oudste probeert tevergeefs in contact te komen met zijn ouders. Daarop besluiten ze op hun eigen manier aan de strijd deel te nemen: samen met drie andere kinderen bedenken ze een satirische toneelklucht, dat ze met ge[KA3]improviseerde rekwisieten opvoeren. De dorpelingen komen niet meer bij van het lachen. Een originele invalshoek om de oorlog te laten zien door de ogen van kinderen. Het is geen JEUX INTERDITS (1952) van René Clément, maar een boeiende film, wel wat lang, over het verkeren in uitzonderlijke omstandigheden. Sterk spel van de kinderen. Het scenario is van Rogulski en Agnès Poullin. Het camerawerk is van Gilles Moizon en Jacek Prosinski. Dolby Stereo. Ook bekend als LES ENFANTS DU VENT.

Le gang des tractions: Dernier round

1991 | Oorlogsfilm, Misdaad

Frankrijk 1991. Oorlogsfilm van François Rossini en Josée Dayan. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Stéphane Ferrara en Jean-Louis Richard.

WO II nadert zijn einde en in het bevrijde Frankrijk begint de heksenjacht op de collaborateurs. Nicolaud, een rijke Parijzenaar, voelt zich niet op zijn gemak en probeert aan zijn vervolgers te ontkomen door naar de Verenigde Staten te emigreren, maar dat blijkt zelfs met veel geld niet gemakkelijk te zijn! Bovengenoemde serie ter ere van het beroemde automerk Citroën. Veel actie in een eerlijke reconstructie van het betreffende tijdperk.

La fracture du myocarde

1990 | Komedie, Drama

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Sylvain Copans, Cécilia Rouaud, Nicolas Parodi en Lucie Blossier.

Een tiental kinderen, gedreven door een bizarre ingeving, slaagt erin voor de hele stad verborgen te houden, dat de moeder van een van hen plotseling is overleden. In [KA1]e[KA1]en klap krijgen ze te maken met de dood, onderlinge solidariteit en de domme streken van de volwassenen, die zij om de tuin leiden. Een scherpe en gevoelige schets van de jeugd, diepgeworteld in de alledaagse werkelijkheid. Fansten (LE PETIT MARCEL, APRÈS TOUT CE QU'ON A FAIT POUR TOI) maakt van de manier waarop jonge pubers waanzinnige situaties kunnen bedenken, en er afschuwelijke avonturen van maken, een heel aannemelijk verhaal. Het scenario is van regisseur Fansten en Jean-Claude Saillier, die ook het camerawerk deed.

Baptême

1989 |

Frankrijk​/​​België 1989. René Féret. Met o.a. Valérie Stroh, Jean-Yves Berteloot, Jacques Bonnaffé, Pierre-Alain Chapuis en Edith Scob.

René Féret pakt ditmaal in zekere zin de draad van LA COMMUNION SOLEMNELLE weer op. De geschiedsbeschrijving van een familie over enkele generaties. Het begint allemaal in een kleine stad in Noord-Frankrijk - die Pierre Lhomme tot het schieten van mooie plaatjes brengt - en eindigt in 1965. Gedurende dertig jaar volgen blijdschap en verdriet elkaar op. Zeker, er is sprake van een autobiografische inslag maar 'BAPTÊME is een samenraapsel van bedachte anecdotes waar een kern van waarheid in zit'. Het luistert in deze film allemaal heel nauw: dialogen, sfeer en een bepaalde manier van doen, die uit het leven gegrepen lijkt. Een geloofwaardig, scherpzinnig, vakkundig en gevoelig werk. Scenario van regisseur Féret.

Résidence surveillée

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Maria Schneider, François Siener, Patrick Bonnel en Myriam Mézières.

Een pas in gebruik genomen flatgebouw met dure appartementen wordt belaagd door gluurders. De nachtwaker speelt handig in op de angst van de huurders. Onbewust worden deze huurders het slachtoffer van een nieuwe terreur, ondanks de bemoeienissen van een architect en zijn vrouw. Het verhaal kon geschreven zijn door Orwell: het actuele onderwerp van het opkomend fascisme speelt in op de gevoelens van onveiligheid. Hugo Santiago schreef mee aan het scenario. Deze eerste lange speelfilm van Compain heeft als nadeel dat Bonnaffé alle aandacht naar zich toetrekt, terwijl de rest van de hoofdrolspelers vrij onbenullig overkomt.

La Femme secrète

1987 | Film noir, Drama

Frankrijk 1987. Film noir van Sébastien Grall. Met o.a. Jacques Bonnaffée, Clémentine Célarié, Philippe Noiret, Claire Nebout en François Berléand.

Als hij hoort van de zelfmoord van zijn vrouw wanneer hij op dienstreis in Noorwegen is, keert Antoine terug naar Parijs om een onderzoek in te stellen onder degenen die haar hebben gekend. Dan komt hij erachter dat zijn vrouw voor hem een onbekende is gebleven. Een interessant thema, maar ook een eerste lange film waarin met name de invloed van Zulawski, van wie Grall de assistent was, te merken is. Op sommige momenten komt een persoonlijke stijl naar voren. Deze film dankt veel aan de verwarrende en sombere interpretatie van Noiret.

Le Meilleur de la vie

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Renaud Victor. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jacques Bonnaffé, Jean-Marc Bory, Jenny Clève en Julie Jézéquel.

Véronique en Adrien houden van elkaar. Véronique raakt zwanger en ze trouwen, maar na de geboorte van hun kind ontstaan er grote problemen. Een vriendin raadt Adrien aan om er alleen tussenuit te gaan in Bretagne. Hij komt daar tot de conclusie dat hij van Véronique houdt. Hij zal echter de dood vinden bij een auto-ongeluk. Dit overbodige en banale eind komt de film niet ten goede: lijkt goedkoop en geeft een melodramatisch tintje aan de film. Minder geslaagd dan CE GAMIN-LA vanwege een willekeurige accumulatie van hoogtepunten, en de overrompelende muziek.

La Tentation d'Isabelle

1985 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1985. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Fanny Bastien, Ann-Gisel Glass, Jacques Bonnaffé, Xavier Deluc en Françoise Brion.

Alain schenkt de mooie Lio aan Isabelle, wier man Bruno daardoor jaloers wordt. Hij realiseert zich dat Isabelle nog van Alain (haar ex-man of ex-minnaar?) houdt en Lio realiseert zich dat ook. Bruno doet een poging tot zelfmoord om Isabelle te heroveren. Het verhaal heeft iets van een drama van Bernstein of Henri Bataille. 'Uit realistisch oogppunt' zijn de dialogen niet verstaanbaar. Merkwaardige vertolking, mooi camerawerk van William Lubtchansky en discrete muziek van Philippe Sarde. Geen film die hemelhoog geprezen moet worden, maar één die in het kader van zijn beperkingen gezien moet worden.

Escalier C

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.

Elle a passé tant d'heures sous les sunlights

1985 | Experimenteel

Frankrijk 1985. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Mireille Perrier, Jacques Bonnaffé, Anne Wiazemsky, Lou Castel en Chantal Akerman.

Een film over een film in wording (NATIVITÉ) van Philippe Garrel. In werkelijkheid worden zowel de liefde voor als het leed veroorzaakt door het filmen uitgebeeld. Garrel en zijn acteurs zijn hier aan het werk - proefopnames, mislukte opnames met opzettelijk alle gebreken van dien. Door sommigen hemelhoog geprezen, voor anderen een getuigenis van onmacht. De waarheid ligt waarschijnlijk in het midden.

Blanche et Marie

1985 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

Prénom Carmen

1983 | Misdaad, Drama, Muziek, Romantiek

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Maruschka Detmers, Jacques Bonaffe, Myriem Roussel, Christophe Odent en Jean-Luc Godard.

Een jonge politieman wordt door een terroriste verleid tot medeplichtigheid aan kidnapping. De misdaad wordt gemaskeerd door zogenaamde filmopnamen onder leiding van de gestoorde oom van het meisje (regisseur Jean-Luc Godard zelf). Deze voor Godard ongewoon toegankelijke film, in Venetië bekroond met de Gouden Leeuw, heeft treffende en soms verrassende momenten, naast banale humor, al voegt het niets nieuws toe aan het verwante maar vitalere Bande à part van twintig jaar tevoren. De experimenten met het geluid komen neer op een opzettelijk primitieve mixage en leiden vooral tot onverstaanbaarheid van de dialoog (waar men overigens weinig aan lijkt te missen). Debuut van de Nederlandse actrice Maruschka Detmers, die stante pede Isabelle Adjani verving. Het zou uiteindelijk nog tot 2015 duren voordat ze in een Nederlandse film te zien zou zijn, in Ventoux.