Sylvie Milhaud

La vie de Marianne

1997. Benoît Jacquot. Met o.a. Marcel Bozonnet, Sylvie Milhaud, Virginie Ledoyen, Nathalie Krebs en Melvil Poupaud.

La vie de Marianne

Frankrijk 1994. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Virginie Ledoyen, Melvil Poupaud, Sylvie Milhaud, Marcel Bozonnet en Nathalie Krebs.

Titelpersonage, gespeeld door de mooie Ledoyen, werd als weeskind door een priester en zijn zus opgevoed. Wanneer die sterven staat zij alleen op de wereld. Op een dag ontmoet zij de galante Poupaud. Maar aangespoord door een oom van deze laatste wijst zij de jongeman af en zoekt rust in een klooster. Milhaud betaalt ongevraagd de onkosten die Ledoyen maakt. Zij is de moeder van Poupaud en heeft duidelijk voor haar zoon een betere `partij` op het oog. Toch moet zij zich neerleggen bij de relatie van haar zoon met het weesmeisje. Maar wanneer in mondaine kringen het nieuws de ronde doet dat Ledoyen het kind zou zijn van onbekende ouders, wordt weer alles in het werk gesteld om haar van Poupaud weg te houden. Gebaseerd op de gelijknamige roman (1731-1741) van Marivaux waarin een gravin in een reeks brieven haar leven verhaalt: hoe zij als vondelinge haar edele afkomst ontdekt. Mooie dialogen, mooie, getalenteerde jonge acteurs maar ontzettend sentimenteel met veel aandacht voor kostuums, decors, fotografie (van Erwin Sanders) en muziek van Pergolesi.

Just Friends

België​/​​Nederland 1993. Muziek van Marc-Henri Wajnberg. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Charles Berling, Sylvie Milhaud, Jean-François Jacob en Geert Kliphuis.

Mislukte debuutfilm van Franstalige Brusselaar Wajnberg, losjesweg ge[KA3]inspireerd op de legendarische Antwerpse jazz- saxofonist Jack Sels (gespeeld door De Pauw) die in 1959 ervan droomde zijn baantje als havenarbeider in te ruilen voor een muzikale carri[KA2]ere in New York. Hij leeft slechts voor de jazz-muziek die rond die tijd niet erg populair was, hoert en boert en trekt met zijn Big Band door het land, al zuipende en studentikoze grappen makend. Archie Shepp speelt de soundtrack vol met Coltrane en andere grootheden, maar het is hoogst ongeloofwaardig dat Antwerpse dokwerkers toen Frans spraken (de film is grotendeels Frans gesproken). Amateuristisch geklungel over een saxofonist die zijn ambitie boven alles stelt, ook boven de liefde. De Pauw spreekt schandalig slecht Frans en zijn spel is veel te gemaniëreerd. Scenario van regisseur Wajnberg, Pierre Sterckx en Alexandre Wajnberg.

Le Voyage en hiver

België 1983. Drama van Marian Handwerker. Met o.a. Mieczyslaw Voit, Patrick Bauchau, Christian Barbier, Sylvie Milhaud en Jean Franval.

De in de Sovjet-Unie geboren Franstalige joods-Belgische cineast heeft met deze film een met slavische romantiek en zwaarmoedigheid getekend werk gemaakt. Hoewel persoonlijk van signatuur is dit hoogst onduidelijke spionage-verhaal in film- noir-sfeer en met thriller-allure zwak van structuur en onevenwichtig in tal van geledingen. De thematiek is zwaar op de hand. De film zit letterlijk en figuurlijk in de mist.

Toute une nuit

Frankrijk​/​​België 1982. Experimenteel van Chantal Akerman. Met o.a. Aurore Clément, Frank Aendenboom, Paul Allio, Jan Decleir en Jean Philippe Laroche.

Tijdens een warme zomernacht in Brussel kunnen tientallen mensen niet slapen en gaan ze de straat op of bars en dancings in, voor al dan niet toevallige, min of meer vergeefse ontmoetingen en erotische contacten. Na de minimal art van Akermans vorige films nu een hele reeks van kleine drama's die elkaar aanvullen en becommentariëren, waarbij muziek en geluid belangrijker zijn dan de dialoog. De film heeft een bijna hitsige spanning en soms de feestelijkheid van een echte musical en is ondanks de structuurloze opzet absoluut niet ontoegankelijk, voor wie aandachtig kijken wil.

Minitrip

België 1981. Komedie van Pierre Joassin. Met o.a. Ronny Coutteure, Agnès Soral, Sylvie Milhaud, Roger Mirmont en Mimi Bedin.

De voor- en tegenspoed van een dikke jongen die zijn toevlucht tot zijn moeder zoekt, na een blauwtje te hebben gelopen. Had aardig kunnen zijn maar niet alleen het scenario ontbreekt, ook de regie stelt niets voor.

La mésaventure

België 1980. Misdaad van Freddy Charles. Met o.a. Jean-Paul Dermont, Idwig Stephane, Sylvie Milhaud, Nicole Colchat en Jean-Marie Deblin.

Of hoe een respectabele verzekeraar die het zakelijk goed gaat, ervan wordt beschuldigd een meisje verkracht te hebben, nadat hij een op het grasveld achtergelaten fiets had gebruikt. Klassiek politiethema, overduidelijk met weinig geld en op een vrij onbeholpen, bijna amateuristische wijze opgenomen. De acteurs, die nauwelijks werden begeleid, proberen er nog het beste van te maken. Maar dat is tevergeefs.

Transit hôtel

België 1979. Drama van Jean-Louis Calmant. Met o.a. Raymond Peira, Sylvie Milhaud, Christian Maillet, Gérard Marti en Gisèle Oudart.

Een romance tussen een Franse journalist en een jonge Roemeense, onmogelijk gemaakt, doordat ze in verschillende landen wonen. Zo krijgen ze te maken met starre ideologieën, snibbige politici en officiële ambtenaartjes. Wat wint, de liefde of de 'kille monsters'? Bepaald geen nieuw onderwerp en bovendien op veels te anecdotische wijze gebracht. Kortom, een ouderwetse film met sterk gesimplificeerde personages en gebrek aan psychologische nuance.

La Soupe froide

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Pouret. Met o.a. Julian Negulesco, Christine Laurent, Sylvie Milhaud, Jean-Jacques Moreau en Raymond Bussières.

Verkoopsters uit Parijs gaan 'gezond leven' in een dorpje in de Ardèche, waar hun komst nieuwsgierigheid en argwaan wekt én de interesse van de lokale jongeheren. Boven die kandidaten verkiezen ze een driehoeksverhouding met een schuchtere Italiaanse gastarbeider, waardoor de vooroordelen hoog aanwakkeren, maar zich niettemin levensblij ten goede keren. Het onverwacht happy end ontneemt het beeld van intolerantie veel scherpte, dat voordien met de overtuigende felheid is getekend en boeiend gecontrasteerd wordt met getoonde vitaliteit zonder ironie van de jonge hoofdrollen. Een veelbelovend debuut van regisseur Pouret, die in zijn volgende films zou vastlopen in de traditionele stijl van de Franse komedie.