George Ibrahim: cast en productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Divine Intervention

2002 | Drama, Romantiek, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Marokko​/​​Duitsland 2002. Drama van Elia Suleiman. Met o.a. Elia Suleiman, Amer Daher, George Ibrahim, Manal Khader en Jamel Daher.

Op het filmfestival van Cannes met de internationale persprijs onderscheiden drama geeft een wrange en tegelijkertijd droogkomische kijk op het alledaagse leven van een aantal Palestijnen in de bezette gebieden. Regisseur-scenarist-acteur Elia Suleiman speelt zelf een man die een onmogelijke romance met een vrouw beleeft: in de auto, bij een Israëlisch militair checkpoint, houden ze elkaars handen vast. Verderop krijgen buren ruzie over de morele codes van afval in elkaars tuin gooien. Een rode ballon zweeft boven Jeruzalem. Met een minimum aan woorden vermengt Suleiman politiek en ironie.

Al Qods Fee Yom Akhar

2002 | Drama, Komedie

Nederland​/​​Israël​/​​Palestijnse gebieden 2002. Drama van Hany Abu-Assad. Met o.a. Clara Khoury, Ismael Dabbag, Walid Abed Elsalam, Zuher Fahoum en Bushra Karaman.

Op een dag krijgt de Palestijnse Rana (Khoury) te horen dat haar vader om 16.00 uur naar Egypte emigreert. Ze heeft de keuze mee te gaan of vóór vier uur een man te trouwen van een lijst die vader heeft opgesteld. Rana wil iets anders: trouwen met Khalil (Natour). Om hem en een ambtenaar op tijd te vinden blijkt een hele klus in een omgeving waar Israëlische militaire wegversperringen, rouwoptochten en bomaanslagen aan de orde van de dag zijn. Bovendien moet Rana op haar trouwdag natuurlijk nog wel even naar de kapper. Als haar kapsel nog niet voltooid is, herinnert ze zich dat ze haar tas is vergeten; ze stormt naar buiten en ziet dat de explosievendienst haar 'verdachte' tas heeft doen laten ontploffen. In dit soort scènes is de in Nederland gestationeerde Palestijnse regisseur Abu-Assad vreselijk sterk. Het is grappig op een trieste manier, en zó realistisch dat moeilijk te bepalen valt of het niet echt is. Op de grens van fictie en werkelijkheid is Abu-Assad naam aan het maken. Zijn documentaire Ford Transit (2002), over een taxichauffeur in bezet gebied, werd door de VPRO teruggetrokken van het Nederlands Film Festival omdat Abu-Assad veel scènes bleek te hebben geënsceneerd.

Haifa

1996 |

Nederland​/​​Duitsland​/​​Israël​/​​Frankrijk 1996. Rashid Masharawi. Met o.a. Mohammad Bakri, Ahmad Abu Sal'oum, Hiam Abbass, Nawal Zaquot en Fadi El-Ghoul.

Op een dag krijgt de Palestijnse Rana (Khoury) te horen dat haar vader om 16.00 uur naar Egypte emigreert. Ze heeft de keuze mee te gaan of vóór vier uur een man te trouwen van een lijst die vader heeft opgesteld. Rana wil iets anders: trouwen met Khalil (Natour). Om hem en een ambtenaar op tijd te vinden blijkt een hele klus in een omgeving waar Israëlische militaire wegversperringen, rouwoptochten en bomaanslagen aan de orde van de dag zijn. Bovendien moet Rana op haar trouwdag natuurlijk nog wel even naar de kapper. Als haar kapsel nog niet voltooid is, herinnert ze zich dat ze haar tas is vergeten; ze stormt naar buiten en ziet dat de explosievendienst haar 'verdachte' tas heeft doen laten ontploffen. In dit soort scènes is de in Nederland gestationeerde Palestijnse regisseur Abu-Assad vreselijk sterk. Het is grappig op een trieste manier, en zó realistisch dat moeilijk te bepalen valt of het niet echt is. Op de grens van fictie en werkelijkheid is Abu-Assad naam aan het maken. Zijn documentaire Ford Transit (2002), over een taxichauffeur in bezet gebied, werd door de VPRO teruggetrokken van het Nederlands Film Festival omdat Abu-Assad veel scènes bleek te hebben geënsceneerd.