Francis Lemarque: cast en muziek.
Er zijn 8 films gevonden.

Facteur VIII

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Alain Tasma. Met o.a. Nicole Garcia, Roland Bertin, Bruno Todeschini, Jean-Claude Dauphin en Victor Garrivier.

Parijs 1983. Etienne (Todeschini) is een jonge hemofiliepati[KA3]ent die dank zij het geneesmiddel Facteur VIII een redelijk normaal leven kan leiden. Hij is verloofd met Lise (Schulz), wiens moeder Dr. Martine Bressian (Garcia) werkt in een bloedverdeelcentrum. Daar wordt ontdekt dat enkele stalen van met AIDS besmet bloed door de analyse glipten en bij patiënten terecht kwamen. Zonder nutteloze franjes of ziekelijke sensatie wordt op haast documentaire wijze een waargebeurd drama gereconstrueerd. De acteurs leven zich goed in hun rol in maar Garcia kan moeiteloos de show stelen. Bruno Dega en Stéphane Giusti schreven het goed opgebouwde scenario. Jean-Claude Larrieu stond achter de camera.

Le miel amer

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Gilles Ségal, Gérard Desarthe, Jean Lescot, Francis Lemarque en Marcel Bluwal.

Parijs rond 1965. De joodse gemeenschap trekt naar de synagoge om pesach te vieren. Zoals elk jaar zal Ségal na de dienst deelnemen aan de feestelijke maaltijd bij zijn zoon. Maar eerst heeft hij nog een taak te vervullen. Sinds eind WO II begeeft hij zich jaarlijks op deze dag naar het station, waar hij de Messias hoopt te kunnen begroeten. Gehypnotiseerd door zijn verlangen wordt hij overhoop gereden door een electrisch bagagewagentje. In de eerste persoon die hij hierna ziet, de clochard Desarthe, herkent hij de verlosser. Bitter komisch, maar warm aangrijpend melodrama van een man die zijn droom kost wat kost in vervulling wil zien gaan. Gevoelig gespeeld door de hele cast en een unieke gelegenheid om de wereldberoemde violist Gitlis als acteur te zien. Het nostalgische scenario werd geschreven door Jean-Claude Grumberg in onvervalste Woody Allen- stijl. Oogstrelend camerawerk van Mario Barroso en een sentimentele score van Jean-Marie Senia.

Légitime violence

1982 | Misdaad

Frankrijk 1982. Misdaad van Serge Leroy. Met o.a. Claude Brasseur, Véronique Genest, Thierry Lhermitte, Roger Planchon en Michel Aumont.

Een weekend-uitstapje van een bourgeois-familie loopt uit op een tragedie als - op de huisvader na - alle leden worden neergeschoten door een trio voortvluchtige gangsters. De overlevende wil zich wreken op de schuldigen; hij komt in contact met een mysterieus genootschap voor zelfverdediging, dat hem bij zijn speurtocht behulpzaam zal zijn. Zeer goed spel en een gespannen vormgeving nemen niet weg dat het vigilante-karakter van de film - ondanks kritische kanttekeningen - nogal bedenkelijk is. Jean-Patrick Manchette en Patrick Laurent bewerkten een idee van Véra Belmont.

Playtime

1967 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1967. Komedie van Jacques Tati. Met o.a. Georges Montant, Barbara Dennek, Billy Kearns, Jacques Tati en Reinhard Kolldehoff.

In dit meesterwerk binnen zijn bescheiden oeuvre (hij maakte vijf bioscoopfilms) belicht Jacques Tati (1909-1982) met grote vrolijkheid de keerzijde van moderne technologie. Zijn vaste personage Monsieur Hulot (hoedje, pijp, iets te korte broek) raakt verstrikt in het Parijs van de jaren zestig, waar grootse glimmende gebouwen, drukte en nieuwe snufjes het leven ingewikkeld en anoniem maken. Prachtige beeldgrappen werden met immense nauwkeurigheid van de meester in scène gezet en blíjven leuk. De productie, die jaren duurde en waarvoor Tati een stukje stad ('Tativille') nabouwde, betekende het faillissement van de regisseur toen de film flopte. Inmiddels staat Playtime steevast op menig klassiekerslijstje.

Maigret voit rouge

1963 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1963. Misdaad van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Françoise Fabian, Vittorio Sanipoli, Paul Carpenter en Marcel Bozzuffi.

Amerikaanse gangsters hebben in Parijs vanuit een auto een man neergeschoten, wiens lijk bij aankomst van de politie verdwenen is. Het autonummer brengt Maigret op het spoor van een barmeisje dat de bende verbergt. Niet de beste Maigret-roman, evenmin een opmerkelijke scenariobewerking en een nogal slome regie, maar de film blijft dankzij de acteurs toch onderhoudend. Het scenario is van Jacques Robert en Gilles Grangier naar een roman van Georges Simenon. Het camerawerk is van Louis Page.

Le gentleman d'Epsom

1962 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1962. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Madeleine Robinson, Frank Villard, Louis de Funès en Jean Lefebvre.

Gepensioneerd officier Gabin heeft zich geru[KA3]ineerd bij de paardenrennen en probeert nu aspirant-gokkers op te lichten door hun geld zogenaamd op verliezende paarden in te zetten, zodat hij stiekem de winst kan incasseren. De film steunt te veel op flauwe dialooggrapjes en maakt weinig spectaculairs van renbaansc[KA2]enes. De Fun[KA2]es in een van zijn eerste rollen als gierige driftkikker. Scenario van Albert Simonin, Michel Audiard (die ook de dialogen schreef) en regisseur Grangier. Camerawerk van Louis Page.

Le cave se rebiffe

1961 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1961. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Martine Carol, Bernard Blier, Françoise Rosay en Frank Villard.

Een drietal gangsters wil valse bankbiljetten gaan fabriceren en roept de steun in van een rentenierende valsemunter en van een meester-graveur. Zodra de biljetten gedrukt zijn, is de graveur op mysterieuze wijze verdwenen en dat zaait de nodige verwarring. Een vernuftig verhaal en ironisch spel van een sterke rolbezetting, waardoor de film boven de geroutineerde middelmaat van de regie wordt uitgetild. Naar het boek van Albert Simonin, door hemzelf Michel Audiard en regisseur Grangier tot scenario bewerkt. Louis Page deed het camerawerk.

Les vieux de la vieille

1960 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1960. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Jean Gabin, Pierre Fresnay, Noël-Noël, Mona Goya en Yvette Etiévant.

Als drie kabaalmakers - inmiddels op leeftijd gekomen - besluiten hun geboorteplaats te verruilen voor een pension in een naburig dorp, is iedereen blij van een drietal lastposten verlost te zijn. De wijn smaakt hen echter niet en ze besluiten dat `Oost West, thuis best` is en moeten met de burgemeester afspreken dat ze zich niet zullen misdragen om weer toegelaten te mogen worden. Verouderde film over het Franse platteland (Vendée) met weinig sterke hoofdrollen ondanks de sterbezetting. Michel Audiard schreef ten principale het scenario naar de roman van René Fallet, die hem samen met regisseur Grangier bijstond. Het camerawerk is van Louis Page.