Luc Bondy

Ne fais pas ça!

Frankrijk/Duitsland 2004. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Natacha Régnier, Miki Manojlovic, Nicole Garcia en Barbet Schroeder.

L'absence

Duitsland/Spanje/Frankrijk 1992. Drama van Peter Handke. Met o.a. Jeanne Moreau, Alex Descas, Bruno Ganz, Sophie Semin en Eustaquio Barjau.

Vijf mensen zijn op de vlucht voor de dagelijkse sleur. Een oude schrijver (Barjau), zijn vrouw (Moreau), een speler (Ganz), een soldaat (Descas) en een jonge vrouw (Semin). Ze zwerven rond zonder doel. De handelingen worden uitsluitend gedragen door hun gesprekken, monologen en dromen. Een overambitieuze, literaire film. Voer voor snobs die alles slikken wat Handke hen voorschotelt. Voor gewone filmliefhebbers blijft er een hol, langdradig schouwspel over dat verdrinkt in bolle symboliek. Anderhalve ster waardering voor de cast die zich door het scenario van Handke zelf, dat op zijn roman uit 1987 is gebaseerd, heen worstelde zonder al te veel kleerscheuren op te lopen. Als bijkomende moeilijkheid wordt er afwisselend Frans, Duits en Spaans gesproken. Mooi camerawerk van Agnès Godard.

Le chemin solitaire

Frankrijk 1990. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Bulle Ogier, André Dussollier, Didier Sandre, Edith Scob en Alison Hornus.

De toneelbewerking van dit stuk van Arthur Schnitzler (1862- 1931) kreeg in 1989 de Molière-prijs voor de beste bewerking van een buitenlands stuk. Daarom heeft Bondy besloten zijn eigen film te maken. Die film heeft een symbolische titel en zoals zo vaak bij deze toneelschrijver bestaat er geen reëel stramien, maar zijn er slechts personages die door het lot bij elkaar gebracht en weer gescheiden worden. Hoewel de dialogen zeer snedig zijn vormen ze geen dekmantel voor de melancholische achtergrond, die niets anders dan een impressionistische indruk van het leven in de rechte lijn van de Weense Aufklärung van die tijd is. Ondanks de wijdlopigheid van het geheel slaagt de regisseur erin het stuk van bioscoopallures te voorzien en hij wordt daarbij gesteund door opvallende acteurs.

Conte d'Hiver

Frankrijk 1990. Komedie van Luc Bondy. Met o.a. Michel Piccoli, Nada Strancar, Bulle Ogier en Bernard Ballet.

Een, cinematografisch gezien, fantasieloze verfilming van dit stuk van Shakespeare, dat hij aan het einde van zijn leven (1611) schreef, en dat niet zo vaak op de planken wordt gebracht. Een tragikomedie aan het hof van de koning van Sicilië, Léontès, die de koning van Bohemen, Polixènes, ontvangt. Het verhaal van een jaloezie en wat dat kapot maakt, hoewel aan het slot de rust is weergekeerd. Piccoli, Ogier en Strancar dragen dit werk zo'n beetje. Dankzij hun talent let niemand meer op het statische karakter van de regie.

Terre étrangère

Frankrijk/Oostenrijk 1987. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Michel Piccoli, Bulle Ogier, Wolfgang Hübsch en Gabriel Barylli.

Een bewerking van het stuk van de Oostenrijkse dramaturg en romancier Arthur Schnitzler (1862-1931), die bovendien arts en vriend van Freud was en volledig in de ban van de psychopathologie verkeerde. De zwakke plek in deze film: de regisseur wil niets anders dan theater maken. Maar toch is deze analyse van een Oostenrijkse familie omstreeks 1910 even scherp en intens is als bij Ingmar Bergman, voorwaar geen gering compliment. Bovendien komen opmerkelijke acteerprestaties de film zeer ten goede.

Das Weite Land

Duitsland/Oostenrijk 1987. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Michel Piccoli, Bulle Ogier, Milena Vukotic, Jutta Lampe en Wolfgang Hübsch.

Bondy maakte zijn tweede bioscoopfilm naar een toneelstuk van Arthur Schnitzler. Hij portretteert de wereld van de gegoede burgerij in het Wenen van de eeuwwisseling. Centraal staat de industrieel Hofreiter die, door zijn door geldingsdrang en verveling ingegeven escapades, het leven van de mensen in zijn omgeving verstoort. Een indrukwekkende film door de geslaagde karakters en de stemmige weergave van een tijdperk.

Die bleierne Zeit

Duitsland 1981. Drama van Margarethe von Trotta. Met o.a. Jutta Lampe, Barbara Sukowa, Rüdiger Vogler, Doris Schade en Vérénice Rudolph.

Twee zussen uit een domineesgezin kiezen hun eigen 'politieke weg'. Juliane (Lampe) opteert voor een burgermansbestaan, Marianne (Sukowa) wordt terroriste. Juliane verwijt haar zus dat ze voor de gemakkelijkste weg kiest. Als ze zich zorgen maakt over de Derde Wereld kan ze beter ontwikkelingswerk gaan doen in plaats van geweld te gebruiken. Marianne: 'Wacht maar af, over tien, misschien twintig jaar, dan pas kunnen we beoordelen wie er van ons gelijk heeft gehad.' Von Trotta baseerde Die bleierne Zeit op het levensverhaal van RAF-lid Gudrun Ensslin en haar zuster Christiane.

Die Ortliebschen Frauen

Duitsland 1980. Drama van Luc Bondy. Met o.a. Edith Heerdegen, Elisabeth Stepanek, Libgart Schwarz, Klaus Pohl en Enzi Fuchs.

Een weduwe blijft achter met drie dochters en een gehandicapte broer die uiteindelijk door de oudste zuster voorgoed in de kelder wordt gestopt. Een onevenwichtige uitwerking maar goed spel.