Chiara Mastroianni

La rançon de la gloire

2014 | Drama, Komedie

Frankrijk/België 2014. Drama van Xavier Beauvois. Met o.a. Benoît Poelvoorde, Roschdy Zem, Chiara Mastroianni, Nadine Labaki en Peter Coyote.

Waar gebeurd: op 2 maart 1978 werd het lijk van Charlie Chaplin ontvoerd van een Zwitsers kerkhof. De daders zijn Eddy (Poelvoorde), net vrij uit de gevangenis, en Osman (Zem), die een kostbare heupoperatie van zijn vrouw niet kan betalen. Xavier Beauvois (Des hommes et des dieux) verfilmde de bizarre geschiedenis als een sympathieke klucht die minstens evenveel tijd neemt voor de tragische als voor de komische kanten van het verhaal. Helaas is de film ook wat tam en wordt voor sommige scènes wel erg veel tijd genomen.

3 coeurs

2014 | Drama

Frankrijk/Duitsland/België 2014. Drama van Benoît Jacquot. Met o.a. Benoît Poelvoorde, Charlotte Gainsbourg, Chiara Mastroianni en Catherine Deneuve.

Klassiek melodrama waarin belastinginspecteur Marc (Poelvoorde) zich achtereenvolgens in verhoudingen met Sylvie (Gainsbourg) en haar zus Sophie (Mastroianni) stort, zonder te weten dat ze familie van elkaar zijn. De driehoeksrelatie die volgt is behoorlijk ongeloofwaardig, al is dat gezien de grillen van het genre niet eens zo storend. Schadelijker is het compleet ontbreken van passie tussen de drie geliefden. Met als resultaat een tragedie die ondanks de voortreffelijke cast - ook Catherine Deneuve draaft kort op - nooit echt wil boeien.

Les salauds

2013 | Drama

Frankrijk/Duitsland 2013. Drama van Claire Denis. Met o.a. Vincent Lindon, Chiara Mastroianni, Lola Créton, Julie Bataille en Michel Subor.

Wanneer zwijgzame schipper Marco hoort dat zijn zwager dood is en zijn nichtje een zenuwinzinking heeft gehad, komt hij aan land om achter de verantwoordelijke aan te gaan. Zoals altijd in de films van Claire Denis (35 rhums, White Material) zijn er prachtige beelden, sterke acteurs en gevoelige muziek. Het verhaal is ditmaal echter minder gelaagd dan anders, en bovendien nodeloos complex. Denis creëert een sfeervolle puzzel, gespeend van emotionele diepgang en spanning. Een onbevredigende toevoeging aan haar oeuvre.

Les bien-aimés

2011 | Drama, Musical, Romantiek

Frankrijk/Verenigd Koninkrijk/Tsjechië 2011. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Chiara Mastroianni, Catherine Deneuve, Ludivine Sagnier, Louis Garrel en Milos Forman.

De tweede comédie musicale van Honoré (na Les chansons d’amour uit 2007) chroniqueert, met de jaren 1964 en 2008, Parijs en een paar elegante damesschoenen als start- en eindpunten, de woelige liefdeslevens van moeder Catherine (Sagnier en Deneuve) en dochter Vera (Mastroianni). Haltes op deze slingerroute van vier decennia zijn Praag, Londen en Montréal. Onderweg worden het leven, geluk en hartzeer bezongen in lichtvoetige liedjes van Alex Beaupain. Mastroianni ontroert in deze bitterzoete tractatie, Forman is aandoenlijk als Vera’s onverbeterlijk schuinsmarcherende vader.

Americano

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Mathieu Demy. Met o.a. Mathieu Demy, Geraldine Chaplin, Chiara Mastroianni, Salma Hayek en Carlos Bardem.

Wanneer Martins moeder is overleden, moet hij in Los Angeles, de stad waar hij zijn jeugd doorbracht, de erfenis regelen. Vroeger komt spoken en Martin reist naar Tijuana, Mexico, op zoek naar Lola, een vriendin van zijn moeder. Lola blijkt in de Americano-bar te dansen. Regiedebuut van de zoon van filmmakers Jacques Demy (1931-1990) en Agnès Varda traceert het slingerpad van een richtingloos individu in een chaotische wereld. Flashbackbeelden van de jonge Martin komen uit Documenteur van Varda, tevens coproducente. Jean-Pierre Mocky, luis in de pels van de Franse cinema, speelt Martins vader.

Un conte de Noël

2008 | Drama, Komedie

Frankrijk 2008. Drama van Arnaud Desplechin. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean-Paul Roussillon, Mathieu Amalric, Anne Consigny en Melvil Poupaud.

De rebelse oplichter Henri (Amalric) leeft al jaren verbannen van zijn gemankeerde familie, maar als zijn moeder ernstig ziek blijkt te zijn schuift hij toch onverwachts aan bij het kerstdiner. Al het oud zeer komt onder het genot van veel te veel drank weer naar boven: zijn moeder (een ijzige Deneuve) heeft nooit van hem gehouden en zijn zus haat hem, maar Henri snapt zelf niet waarom. Een fraaie, ietwat hoogdravende kerstvertelling die zowel warm als pijnlijk durft te zijn.

La belle personne

2008 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2008. Drama van Christophe Honoré. Met o.a. Léa Seydoux, Louis Garrel, Grégoire Leprince-Ringuet, Jeanne Audiard en Agathe Bonitzer.

Na Les chansons d'amour en Dans Paris het sluitstuk in Honoré's trilogie over Parijse adolescenten en de liefde. In de vrije bewerking van Madame de La Fayettes La princesse de Clèves belandt introverte Junie (Seydoux) na haar moeders dood op het Molière-lyceum in het chique XVIe arrondissement. Meteen wordt ze opgenomen in de vriendenkring van haar neef en ontketent een sneeuwbaleffect van allengs treuriger wordende liefdesperikelen. Tegenover wonderschone verrassing Seydoux speelt vaste Honoré-bleekneus Garrel op zijn navrante wijze een jonge, rokkenjagende leraar Italiaans. De voor Arte gedraaide mini-productie kwam direct na zijn tv-première in de Franse bioscoop.

Les chansons d'amour

2007 | Musical, Romantiek, Drama

Frankrijk 2007. Musical van Christophe Honoré. Met o.a. Louis Garrel, Ludivine Sagnier, Clotilde Hesme en Chiara Mastroianni.

Wanneer auteur-oude-stijl Honoré en druiloor-nieuwe-stijl Garrel gemene zaak maken, ervaart de ene toeschouwerhelft cinefrancofiele extase en krijgt de andere indigestie. Met dit neuzelverhaaltje over een driehoeksverhouding waar Magere Hein gedag zegt, zet het duo nog een polariserend tandje bij: er wordt namelijk, de titel indachtig, ook gezongen. Ondanks de sensuele Sagnier (uit de oneindig superieure Une aventure en Pieds nus sur les limaces) werken deze liefdesliederen voornamelijk op de zenuwen. Of vertederen juist, zie bovenstaand. In dat geval telt men bij de waardering een sterretje op.

Il est plus facile pour un chameau...

2003 | Drama, Komedie, Romantiek

Frankrijk/Italië 2003. Drama van Valeria Bruni Tedeschi. Met o.a. Chiara Mastroianni, Valeria Bruni Tedeschi, Jean-Hugues Anglade, Jean-Luis Anglade en Denis Podalydès.

Regiedebuut van actrice Bruni Tedeschi (oa Rien à faire) waarin zij zichzelf neerzet als een 'te rijke' jonge vrouw die worstelt met existentiële problemen als geld, liefde, familie en geloof in een verhaal over de keus tussen een aardige, stabiele verloofde en een oude vlam die niet kan scheiden van zijn vrouw en kind. De bijbelse titel (Het is makkelijker voor een kameel...) refereert aan de moeite die een rijke zich volgens Markus moet getroosten om Gods koninkrijk binnen te gaan. De film werd genomineerd voor een César voor beste debuut.

Six Pack

1999 | Misdaad

Frankrijk 1999. Misdaad van Alain Berbérian. Met o.a. Richard Anconina, Chiara Mastroianni, Frédéric Diefenthal, Carole Richert en Jonathan Firth.

Tijdens het opbreken van een kermis wordt het verminkte lijk gevonden van een jonge vrouw. Commissaris Nathan (Anconina) en zijn assistent Philippe Saule (Diefenthal) herkennen de handtekening van een seriemoordenaar die ze al geruime tijd achtervolgen. Ook al is Nathan een uitmuntend speurder toch brengt deze nieuwe misdaad hem geen stap dichter bij de moorddadige dader. Hij is ervan overtuigd dat het een Amerikaan is en hij trekt naar Chicago om bewijzen te zoeken die zijn vermoedens kunnen staven. McPherson (Firth), zijn Amerikaanse collega, herkent opvallen gelijkenissen tussen de slachtoffers van Parijs en gelijkaardige moorden in de V.S. McPherson is er zeker van dat Nathan te maken heeft met de maniak die zij 'Six Pack' gedoopt hebben. Conventionele seriemoorden-thriller zoals we er de jongste tijd al zoveel gezien hebben. De film is goed en spannend gemaakt, maar staat bol van de clichés. Anconina speelt zijn rol met de nodige cynische knipoogjes. Regisseur Berberian schreef zelf het weinig originele scenario. Fotografie is van Jean-François Robin. Dolby Stereo.

Le temps retrouvé

1999 | Drama

Frankrijk/Italië 1999. Drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mazzarella, John Malkovich, Pascal Greggory en Marie-France Pisier.

Deze derde verfilming van [KL]La Recherche du temps perdu[KLE] van Marcel Proust - de verteller (Mazzarella) - is een kaleidoscoop van portretten en momentopnames van bepaalde tijdperken. Op zijn doodsbed voltooit de grote schrijver zijn literaire werk nadat hij zich heeft laten overbrengen naar Gilberte (B[KA1]eart), zijn jeugdliefde. Ze is de dochter van Odette de Cr[KA1]ecy (Deneuve) en getrouwd met een goede vriend van Marcel, Saint Loup (Greggory). Hij luistert geduldig naar haar bekentenissen over het leven met Saint Loup op het Ch[KA4]ateau de Guermantes, het veelvuldige huwelijksbedrog van haar echtgenoot, en haar herinneringen aan de salons, de ontmoetingen met Albertine (Mastroianni), Rachel (Zylberstein) en de Prins de Foix (Poupaud). Het is een universum dat gevuld wordt door vervlogen tijden, waarin Charles Swann (Malkovich) zijn rolmodel in zijn jeugd was, een tijd die eeuwen geleden schijnt te zijn, nu Proust aan het einde van zijn leven is. Met hun scenario zijn regisseur Ruiz en Gilles Taurand een uitdaging aangegaan om de wereld van Proust op te roepen: enerzijds een droomwereld, anderzijds het combineren van personages en tijdperken, gekenmerkt door voorwerpen, geuren, dialogen, decors, op een bodemloze manier, die de wereld van Proust is. Mazzarella is goed gecast, zo goed dat hij de grote schrijver zelf geweest zou kunnen zijn. Hierdoor zijn de effecten van deze zedenstudie des te sterker en intelligenter. De complexe montage van Denise de Casabianca completeert dit geheel op een perfecte wijze. De decors van Bruno Beauge en het camerawerk van Ricardo Aronovich zijn prachtig en passen geheel bij het doel dat regisseur Ruiz zich over zijn onderwerp stelde. Ruiz heeft zich aan de oorspronkelijke teksten gehouden zonder letterlijk te zijn, maar hij heeft de geest gerespecteerd en af en toe een vleugje humor toegediend.

A Carta

1999 | Romantiek, Drama

Spanje/Portugal/Frankrijk 1999. Romantiek van Manoel de Oliveira. Met o.a. Chiara Mastroianni, Pedro Abrunhosa, Antoine Chappey, Leonor Silveira en Françoise Fabian.

Mademoiselle De Chartres (Mastroianni) wordt heen en weer geslingerd tussen romantische liefde en maatschappelijke deugdzaamheid. Haar moeder (Fabian) brengt haar het belang van bescheidenheid en trouw bij, en de angst voor onwaardige, oneerlijke mannen. Een rijke man van vlekkeloze reputatie dient zich aan: Jacques de Clèves (Chappey). In de ogen van moeder De Chartres is hij de ideale kandidaat, en haar dochter trouwt ook met hem, maar ze kan haar ogen niet afhouden van popster Pedro Abrunhosa (gespeeld door echte Portugese popster Pedro Abrunhosa). Net als mevrouw De Lafayette, op wier roman 'La Princesse de Clèves' La lettre gebaseerd is, richt regisseur De Oliveira zich niet primair op emoties, maar op moraal. De roman 'La Princesse de Clèves' dateert van 1678, maar De Oliveira laat zijn film in het nu spelen. Dat de ethiek van die tijd in zijn film anachronistisch is, vond de regisseur alleen maar interessant, zo verklaarde hij. In feite volgt hij daarmee schijfster De Lafayette, die in haar' La Princesse de Clèves' de tijd van een eeuw eerder gebruikte als excuus om haar eigen tijd te onderzoeken.

À vendre

1998 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1998. Komedie van Laetitia Masson. Met o.a. Sandrine Kiberlain, Sergio Castellitto, Jean-François Stévenin, Chiara Mastroianni en Aurore Clément.

De film gaat over de omzwervingen van France Robert (Kiberlain) die op haar trouwdag verdween met een tas, waarin een half miljoen Francs (nog geen honderdduizend euro) zat. Pierre Lindien (St[KA1]evenin), de man die ze had moeten trouwen, geeft een Italiaanse priv[KA1]edetective, Luigi Primo (Castellitto) opdracht om haar op te sporen. Hij gaat van Marseille naar Grenoble en ondervraagt haar ouders, ex-vriendjes, een prostituée, een werkster en een werkloze vrouw. Als hij terug naar af is, verschijnt zij plotseling voor de huwelijksceremonie, maar dat is slechts een afleidingsmanoeuvre om opnieuw te verdwijnen. Luigi vindt haar tenslotte in New York, waar zij leeft van de betaalde liefde. De film geeft het portret van een vrouw, die voor de man die haar tegenpool is, ongrijpbaar blijkt. De makers zijn er niet in geslaagd om clichés te vermijden en de personages zijn opgebouwd volgens het principe om ze zo laat mogelijk te profileren met als gevolg dat hun handelingen onwerkelijk lijken. Toch zitten er roerende facetten aan de personage die door Kiberlain gespeeld wordt, als ze in opstand komt tegen haar uitgestippelde toekomst. Instinctief gemaakte cinema, waarbij de situaties ter plekke bedacht worden als men aan het draaien is, en die leven in de brouwerij moeten brengen. De minimale muziek van Siegried heeft een maximaal effect. Het camerawerk is van Antoine Héberlé.

On a très peu d'amis

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Sylvain Monod. Met o.a. Michel Vuillermoz, Mathieu Amalric, Yvon Back, Dominique Reymond en Stéphane Butet.

Een aardige illustratie van het spreekwoord `wie een kuil graaft voor een ander, valt er zelf in`. Twee vrienden, Ivan (Amalric) en Serge (Vuillermoz), zijn op weg naar Aurillac om Ivans zus Maryse (Reymond) en een vriend Maxence (Back) een bezoekje te brengen. Onderweg worden ze verrast door een gewonde man, die gewapend is. Het is een zekere Richard (Butet) en hij dwingt het tweetal om hem mee te nemen. Ze moeten later zijn tas die vol met geld zit, begraven. Ze brengen Richard naar Maryse en hij maakt kennis met Maxence. Richard vraagt hen zijn vrouw op te sporen en haar de tas te geven. Kort daarop gaat Richard de pijp uit. Maxence haalt zijn maîtresse Evelyne over om zich uit te geven voor de vrouw van Richard. Zij haalt inderdaad de tas op, maar laat Maxence barsten. Maxence is woedend en gaat naar zijn vrienden met wie hij de avond doorbrengt dankzij enkele bankbiljetten die zijn maten tevoren al uit de tas hadden gehaald. De debuutfilm van Monod begint als een roadmovie, maar eindigt als een stichtelijke komedie. Het scenario van Nathalie Donnini, Philippe Rebbot, Gérald Sibleyras en regisseur Monod zit best goed in elkaar en wordt versterkt door leuk dialoog, maar helaas kan dit in zijn eentje de film niet dragen omdat de regie niet sterk genoeg is en de film pit mist. Hoewel er hele aardige momenten zijn, raakt het tandem Vuillermoz- Almaric ver voor de finish buiten adem. Het camerawerk is van Olivier Gueneau.

A vendre

1998 | Experimenteel

Frankrijk 1998. Experimenteel van Laetitia Masson. Met o.a. Roschdy Zem, Jean-François Stévenin, Mireille Perrier, Chiara Mastroianni en Sandrine Kiberlain.

Nadat hij door haar verlaten en bestolen is laat nachtclubeigenaar Pierre (Stévenin) zijn verloofde France (talent Kiberlain) zoeken door privé-detective Luigi (mooie rol van Castellito). Luigi pakt het grondig aan door bij France's verleden te beginnen en langzaam naar het heden te werken. In flashbacks ontvouwt zich het leven van France, maar haar motivaties worden nooit compleet helder. Volgens scenariste/regisseuse Masson - En avoir (ou pas) - hoort mysterie bij film. In een interview zegt ze: 'Het is een risicovolle, imperfecte film, maar ik zou het niet anders willen'. (IdH/VPRO Gids)

Stars unter Palmen - 50 Jahre Filmfestspiele Cannes

1997 | Documentaire

Duitsland 1997. Documentaire van Peter Goedel. Met o.a. Louisette Fargette, François Chalais, Chiara Mastroianni, Alain Terzian en Jean-Claude Brialy.

Een Duitse terugblik op vijftig jaar Filmfestival van Cannes. De makers hebben niet enkel aandacht voor de schittering van de sterren die dit festival groot maakten, maar voeren tevens gesprekken met mensen die achter de schermen meewerkten, zoals Louisette Fargette, die sinds bijna een halve eeuw de persverantwoordelijke is, François Chalais, criticus die vanaf 1946 elke festival bijwoonde, chauffeur Jean-Jacques Bressart, persfotografe Cathy Berg, operateur David Dessites, schipper Rosanno Ceccadi en natuurlijk ex-Cannes-directeur Gilles Jacob. Zij laten tevens enkele nieuwe idolen aan het woord die verklaren wat Cannes voor hen betekent. Verder is er natuurlijk veel aandacht voor de Duitse bijdragen aan het festival en gesprekken met de twee Duitse Gouden Palmwinnaars, Schlöndorf en Wenders, konden niet uitblijven. Bodo Fründt schreef het scenario en nam, samen met Nicole Front, Margret Köhler en Georg von Langsdorff, de interviews voor zijn rekening. Commentaar wordt ingesproken door Bettina von Websky, Friedrich Schloffer, Wilhelm Beck en Lothar Werner Berg. De camera was in handen van Christian Beranger, Kitt Elliott, Ulrich Jaenchen en Klaus Lautenbacker.

Nowhere

1997 | Komedie, Drama, Romantiek

Verenigde Staten 1997. Komedie van Gregg Araki. Met o.a. James Duval, Rachel True, Nathan Bexton, Chiara Mastroianni en Debi Mazar.

Derde en laatste deel van Araki`s tiener-apocalyps, die begon met Totally F***ed Up (1993), gevolgd door The Doom Generation (1995). Dit kleurrijk, nihilistisch derde deel is gesitueerd in Los Angeles gedurende een landerige, allicht typische dag. In verbrokkelde vertelstijl worden de emotionele en seksuele beroeringen van een multiraciale, pan-seksuele groep jongeren geëxploreerd. Araki, die ook scenario en montage voor zijn rekening nam, tekent door hun felle hormonen geplaagde tieners in hun zoektocht doorheen puberale onzekerheden, hun drang naar de grote liefde en de hoogte- en dieptepunten van hun eerste seksuele belevenissen. Araki lijkt ook gefascineerd door de surrealistische cinema en hij drijft de logica van Amerikaanse tiener-televisieseries à la Beverly Hills 90210 en Melrose Place tot op de spits, overgoten met bijtend zuur.

Trois vies & une seule mort

1996 | Komedie, Misdaad

Frankrijk/Portugal 1996. Komedie van Raoul Ruiz. Met o.a. Marcello Mastroianni, Anna Galiena, Marisa Paredes, Melvil Poupaud en Chiara Mastroianni.

Alsof hij wist dat dit een van de laatste films was die hij zou maken speelt Marcello Mastroianni gelijk maar vier rollen. In zijn eerste rol vermoordt hij de man van zijn ex. In de tweede rol is hij een professor die zijn vak opgeeft om bedelaar te worden. Daarna speelt hij een griezelige butler in wiens kasteel een jong koppel is uitgenodigd door een weldoener. Tenslotte speelt hij een gestresste industrieel. Aan het einde blijkt dat de rollen meer met elkaar van doen hebben dan op het eerste oog leek. Sfeervol, intrigerend psycho-drama.

Le journal du séducteur

1996 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1996. Komedie van Danièle Dubroux. Met o.a. Chiara Mastroianni, Melvil Poupaud, Mathieu Amalric, Hubert Saint-Macary en Danièle Dubroux.

Filosofiestudent Grégoire verleidt meisjes door ze een exemplaar van Kierkegaards 'Dagboek van een verleider' in handen te spelen. Ook bij Claire werkt de truc. Ze valt als een blok voor hem. Maar eerst heeft Claire nog een affaire met Sébastien die onzeker is over zijn seksuele voorkeur. Actrice/regisseuse Dubroux - die in Le journal du séducteur Claire's moeder speelt - liet in een VPRO Stardust-aflevering haar licht schijnen over de 'literaire constructie' van de film die losjes is gebaseerd op Kierkegaards Dagboek: 'Het is een soort film-boek of boek-film geworden. Kierkegaards hoofdfiguur heb ik in tweeën gesplitst: de romantische verleider zijns ondanks, en de leerling-verleider die de verleidingskunst beschrijft, die twijfelt over zijn seksuele geaardheid en naar travestie neigt. Hij zoekt zichzelf.'

Cameleone

1996 | Film noir, Misdaad, Drama, Thriller

Frankrijk 1996. Film noir van Benoît Cohen. Met o.a. Chiara Mastroianni, Seymour Cassel, Jackie Berroyer, Antoine Chappey en Alban Guitteny.

L[KA1]ea (Mastroianni), een jonge, nerveuze serveerster uit een bar in Parijs wordt `s nachts als ze op weg naar huis is achterna gezeten door een engerd. Zich bedreigd voelend trekt ze een pistool en schiet hem neer. Ze wordt kort erop `gered` door Jean (Guitteny) en Luc (Chappey), twee jonge kerels die in de late uurtjes van de nacht pakken met kranten afleveren. Hoewel L[KA1]ea samenwoont met een oudere Amerikaanse kunstschilder Francis (Cassel), belt ze haar (ook al wat oudere) voormalige minnaar Moskowitz (Berroyer), die bij de politie zit en vraagt hem om hulp. Moskowitz, die verder niets doet dan rondhangen in bars, en een soort desperado is, wist heel vakkundig alle sporen, maar nu is Léa eigenlijk zijn gevangene. Het regiedebuut van Cohen is een soort Franse film noir naar Amerikaans voorbeeld! Het scenario dat hij schreef met Alban Guitteny en François Guerif, die hoofdredacteur is van de detectiveserie Rivages/Noir, rammelt te veel en bevat geen boeiend, afgerond verhaal. Wat blijft is een heerlijke Mastroianni, die het beeld veelvuldig vult, maar zij gaat op den duur toch ook vervelen. Camerawerk van Bertrand Mouly.

N'oublie pas que tu vas mourir

1995 | Drama

Frankrijk 1995. Drama van Xavier Beauvois. Met o.a. Xavier Beauvois, Chiara Mastroianni, Roschdy Zem, Bulle Ogier en Jean-Louis Richard.

Beno[KA4]it studeert kunstgeschiedenis. Hij komt uit een gegoed milieu en leeft er vrolijk op los. Er komt een oproep voor de militaire dienst, waarvoor Beno[KA4]it geen spatje voelt. Hij simuleert homo en verslaafd te zijn; hij veinst een zelfmoordpoging door een snee in zijn polsen, waardoor hij in het ziekenhuis belandt. Daar vertelt de dokter hem dat hij seropositief is (de kijker wist het allang) en dat zijn dagen geteld zijn.

All Men Are Mortal

1995 | Drama, Komedie

Nederland/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Ate de Jong. Met o.a. Stephen Rea, Irène Jacob, Marianne Sägebrecht, Chiara Mastroianni en Derek de Lint.

Jonge, vooraanstaande toneelactrice Jacob doorkruist het Frankrijk van het existentialisme, einde jaren 1940, begin 1950 met een voorstelling van Hamlet. Wanneer zij verliefd wordt op een geheimzinnige en aan geheugenverlies lijdende Rea, stelt zij haar artistieke ambities in vraag. S[KA3]agebrecht is haar loyale kleedster en de Lint loopt in een rampzalige snertrol verloren. Het Frankrijk van het existentialisme (gedraaid in Boedapest!) wordt in Europudding bevolkt door Engelstaligen met een Franse tongval. Gelukkig hoeft de overigens briljante Jacob geen Frans accent te veinzen. De roman van Simone de Beauvoir (Tous les hommes sont mortels, in het Nederlands bekend onder de titel Niemand is onsterfelijk) werd bewerkt door de Jong, Olwen Wymark en Steven Gaydos tot een verhaal waarin de filosofische hoofdbrekens van de 'intello's' van toen hun eigen ego's maskeerden. Hoe ook, de Jong probeert zelfverzekerd en conventioneel een onconventioneel verhaal te vertellen met knap camerawerk van Bruno de Keyser.

Rêveuse jeunesse

1994 |

1994. Nadine Trintignant. Met o.a. Chiara Mastroianni, Emmanuel Salinger en Marie Trintignant.

Jonge, vooraanstaande toneelactrice Jacob doorkruist het Frankrijk van het existentialisme, einde jaren 1940, begin 1950 met een voorstelling van Hamlet. Wanneer zij verliefd wordt op een geheimzinnige en aan geheugenverlies lijdende Rea, stelt zij haar artistieke ambities in vraag. S[KA3]agebrecht is haar loyale kleedster en de Lint loopt in een rampzalige snertrol verloren. Het Frankrijk van het existentialisme (gedraaid in Boedapest!) wordt in Europudding bevolkt door Engelstaligen met een Franse tongval. Gelukkig hoeft de overigens briljante Jacob geen Frans accent te veinzen. De roman van Simone de Beauvoir (Tous les hommes sont mortels, in het Nederlands bekend onder de titel Niemand is onsterfelijk) werd bewerkt door de Jong, Olwen Wymark en Steven Gaydos tot een verhaal waarin de filosofische hoofdbrekens van de 'intello's' van toen hun eigen ego's maskeerden. Hoe ook, de Jong probeert zelfverzekerd en conventioneel een onconventioneel verhaal te vertellen met knap camerawerk van Bruno de Keyser.

À la belle étoile

1993 | Romantiek, Komedie

Zwitserland/Frankrijk 1993. Romantiek van Antoine Desrosières. Met o.a. Mathieu Demy, Julie Gayet, Aurélia Thierrée, Chiara Mastroianni en Camila Mora.

Debutant-regisseur Desrosi[KA2]eres, slechts 22 jaar oud, maakt een forse knipoog naar Truffaut`s ANTOINE DOINEL-reeks met de zeventien-jarige Demy, die in de bonen raakt van Thierr[KA1]ee. Mastroianni, vriendin van zijn beste vriend helpt hem bij de voorgenomen verovering, maar Mora probeert op allerlei wijze de plannen te dwarsbomen. Gayet speelt een Poolse koorddanseres. De film, die zo`n beetje een onderonsje is van de Gallische film-incrowd (Demy is de zoon van Agn[KA2]es Varda en Jacques Demy, Mastroianni de dochter van Catherine Deneuve en Marcello, Moullet is criticus en regisseur, etc., etc.) begint voortvarend, maar dooft als een nachtkaars uit. Toch is het goed gedaan, soms wat overdreven (drie zelfmoorden!) en dus veelbelovend. Regisseur Desrosières, die het scenario schreef, speelt een klein rolletje als lyceum-nerd en is een van de zelfmoordenaars. Het camerawerk is van Georges Le Chaptois.

Ma saison préférée

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van André Téchiné. Met o.a. Catherine Deneuve, Daniel Auteuil, Marthe Villalonga, Jean-Pierre Bouvier en Chiara Mastroianni.

De afzonderlijke acteurs in Ma saison préférée zijn (zoals vaker bij Téchiné) interessanter om naar te kijken dan hun verknipte en onsympathieke personages. Auteuil en Deneuve spelen een van elkaar vervreemde broer en zus die ter gelegenheid van een kerstdiner met hun alleenwonende moeder (Villalonga) na jaren weer bij elkaar komen. Een feestelijk samenzijn levert dat niet op, wel het omwoelen van het verleden. Aldus krijgen de mooie fotografie van Thierry Arbogast en traditionele mineurtonen van componist Philippe Sarde iets van een vals vernisje. Chiara Mastroianni, de liefdesbaby van Deneuve en Marcello Mastroianni, debuteert in een bijrol.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2014	La rançon de la gloire
2014	3 coeurs
2013	Les salauds
2011	Les bien-aimés
2011	Americano
2008	Un conte de Noël
2008	La belle personne
2007	Les chansons d'amour
2003	Il est plus facile pour un chameau...
1999	Six Pack
1999	Le temps retrouvé
1999	A Carta
1998	À vendre
1998	On a très peu d'amis
1998	A vendre
1997	Stars unter Palmen - 50 Jahre Filmfestspiele Cannes
1997	Nowhere
1996	Trois vies & une seule mort
1996	Le journal du séducteur
1996	Cameleone
1995	N'oublie pas que tu vas mourir
1995	All Men Are Mortal
1994	Rêveuse jeunesse
1993	À la belle étoile
1993	Ma saison préférée

media

op televisie
0 uitzendingen

Reageer