Catherine Jarrett: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Cin Cin

1991 | Romantiek, Komedie

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1991. Romantiek van Gene Saks. Met o.a. Julie Andrews, Marcello Mastroianni, Jonathan Cecil, Ian Fitzgibbon en Jean-Pierre Castaldi.

Langdradige film met een vermoeide Mastroianni en Andrews. Hij speelt een Italiaanse civiele ingenieur die door zijn vrouw verlaten werd en zij een pedante Engelse die door haar echtgenoot, een dokter, in de steek gelaten werd. De twee besluiten pogingen te ondernemen om hun echtgenoten terug te krijgen. Mastroianni jammert over het verlies van zijn Amerikaanse vrouw, maar wil best iets met de koele Andrews beginnen. Zij is eerst afkerig van zijn avances en zijn gênante dronkenschap, maar begint gek genoeg zijn goede kwaliteiten te zien. Het spel is oppervlakkig en niet overtuigend, de dialoog is vlak en de romantische komedie komt nooit tot bloei. Kijkers zullen zich noch voor de personages noch voor de film interesseren. Scenario van Ronald Harwood. Camerawerk van Franco Di Giacomo. In Amerika uitgebracht als A FINE ROMANCE ingekort tot 83m. Dolby Stereo.

Un Mariage sacré

1989 | Mysterie, Erotiek

Frankrijk 1989. Mysterie van Philippe Monnier. Met o.a. Philippe Léotard, Catherine Jarrett en Benoît Régent.

De weduwe van de grote dichter Alexandre Rybak, die zojuist is overleden, wil zijn ongepubliceerde werk inventariseren. Een jonge hoogleraar komt bij haar thuis. Hij wordt geleidelijk aan verliefd op de jonge vrouw, een nogal raadselachtig persoon, zo blijkt... tot de verrassing aan het slot. Jammer genoeg is het scenario naar deze novelle, uitgerekt tot een uur, totaal voorspelbaar. Er gebeurt niet zo veel en de regie is weinig persoonlijk. Eén positief puntje: de acteurs. Ook bekend als PÈCHÈS ORIGINAUX.

Le Soulier de satin

1985 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Portugal 1985. Drama van Manoel de Oliveira. Met o.a. Luis Miguel Cintra, Patricia Barzyk, Anne Consigny, Anne Gautier en Bernard Alane.

Eerste volledige verfilming van het theater-meesterwerk van Paul Claudel. De lengte van de film vraagt alle aandacht en medewerking van de toeschouwer en verdient deze wellicht ook dankzij een goede enscenering. Oliveira heeft de voorkeur gegeven aan een even veelbetekenende als gewaagde onderneming door de handeling in geschilderde decors op unieke plaatsen te situeren, met acteurs in een bepaalde houding, die zich niet bewegen. Het resultaat is niets meer of minder dan 'toneel'! De film fascineert van begin tot eind en de bewonderenswaardige bezielende invloed van Paul Claudel is daar zeker voor een deel verantwoordelijk voor.