Alfredo Pea

Pepe Carvalho : Il centravanti è stato assassinato verso sera

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1999. Misdaad van Franco Giraldi. Met o.a. Juanjo Puigcorbé, Valeria Marini, Jean Benguigui, Walter Vidarte en Luigi Montini.

Max et Bobo

België​/​​Frankrijk​/​​Luxemburg 1998. Komedie van Frédéric Fonteyne. Met o.a. Alfredo Pea, Jan Hammenecker, Jean-Marie Petiniot, Ludo Busschots en Nathalie Laroche.

De van oorsprong Italiaanse kapper Max (Pea) wordt niet bepaald door het leven getrakteerd. Wanneer zich een eczeem op zijn handen nestelt, kan hij zijn beroep niet meer uitoefenen. Daarnaast verlaat zijn vrouw hem en belandt hij berooid op straat. Dan ontmoet hij de kleurrijke, fantaseergrage marginaal Bobo (Hammenecker) en Max' pad krijgt een nieuwe dwaaldimensie. Fonteynes regiedebuut is een troosteloosheidsballade over twee verliezers die tegen elkaar aanleunen om niet om te vallen. Gedoseerde tragihumor en bizarre situaties houden het geheel draaglijk. Scenario van romancier/dramaturg Philippe Blasband.

L'avvocato delle donne I

Duitsland​/​​Italië 1996. Drama van Andrea Frazzi, Antonia Frazzi en Antonio Frazzi. Met o.a. Mariangela Melato, Rüdiger Joswig, Mareike Carrière, Caroline Salome en Lorenzo Gioielli.

De van oorsprong Italiaanse kapper Max (Pea) wordt niet bepaald door het leven getrakteerd. Wanneer zich een eczeem op zijn handen nestelt, kan hij zijn beroep niet meer uitoefenen. Daarnaast verlaat zijn vrouw hem en belandt hij berooid op straat. Dan ontmoet hij de kleurrijke, fantaseergrage marginaal Bobo (Hammenecker) en Max' pad krijgt een nieuwe dwaaldimensie. Fonteynes regiedebuut is een troosteloosheidsballade over twee verliezers die tegen elkaar aanleunen om niet om te vallen. Gedoseerde tragihumor en bizarre situaties houden het geheel draaglijk. Scenario van romancier/dramaturg Philippe Blasband.

Strane Storie

Italië 1994. Komedie van Sandro Baldoni. Met o.a. Ivano Marescotti, Silvia Cohen, Mariella Valentini, Alfredo Pea en Flavio Bonacci.

Een vader zit met zijn dochter in de trein. Om de tijd te doden dist hij verhalen op, waarin de medepassagiers steeds een rol toebedeeld krijgen. Het eerste verhaal gaat over een man die vergeten is zijn luchtrekening te betalen, met als gevolg dat zijn luchttoevoer afgesloten dreigt te worden. Op weg naar het luchtbedrijf komt hij voor allerlei hindernissen te staan en ademen wordt steeds moeilijker. In de tweede vertelling gaat een alleenstaande vrouw naar de supermarkt om een man te kopen. Als ze hem wil laten functioneren, blijkt de geldigheidsdatum voorbij te zijn. In verhaal drie krijgt een volksgezin rijke, snobistische buren. Beide gezinnen pesten elkaar tot het uiterste, terwijl op de achtergrond de tv steeds beelden van geweld laat zien. Een verfrissende sociale toekomstsatire met vele kafkaiaanse trekjes. Vooral het eerste verhaal loopt over van bijtend cynisme. Marescotti speelt de hoofdrol in de drie verhalen en zit ook in de fragmenten, die de episodes aan elkaar verbinden. Het scenario is van Johnny Dell'Orto, Federico Cavalli regisseur Baldoni. Het camerawerk is van Renato Alfarano. Widescreen.

La Piovra 7

Duitsland​/​​Oostenrijk​/​​Frankrijk​/​​Italië 1994. Misdaad van Luigi Perelli. Met o.a. Patricia Millardet, Ennio Fantastichini, Florinda Bolkan, Raoul Bova en Anita Zagaria.

De door Duitsland uitgeleverde misdadiger Granchio (Coltori) wil dringend de uit Sicili[KA3]e afkomstige vrouwelijke rechter Silvia Conti (Millardet) spreken. Maar voordat hij berouw kan tonen en gaat zingen om zijn huid en haar te redden, wordt hij door de maffia neergeschoten. Silvia Conti krijgt te maken met een vloedgolf van wraakacties. Dit is al de zevende reeks (bestaande uit zes episodes) van dit maffia-epos. Rechter Conti gaat naar Sicili[KA3]e om de moorden op politie-commissarissen van vorige afleveringen te onderzoeken en de schuldigen te straffen. Zij doet dat met de rokende revolver in de hand! Conti is strijdvaardiger, harder en realistischer dan in de vorige mini`s. In Itali[KA3]e, waar de reeks het eerst werd uitgezonden, kwam aardig wat kritiek van Silvio Berlusconi, de toenmalige premier, die vond dat het imago van Itali[KA3]e in het buitenland door deze reeks geweld werd aangedaan (geen wonder, want Berlusconi bouwde zijn imperium op met onduidelijk kapitaal, waarvan gezegd wordt door gezaghebbende bronnen zoals het chique Britse weekblad [KL]The Economist[KLE] dat het afkomstig is van de georganiseerde misdaad), en van... de maffia zelf! In deze nieuwe reeks wordt Conti vooral door twee mannen geholpen: de journalist Daniele Rannisi (Burkhard) en de jonge Commissario Gianni Breda (Bova), net 24 jaar en onmiddellijk Italië's nieuwe hartedief. De eerste reeks afleveringen van LA PIOVRA dateert van 1984. De eerdere 34 episodes van de zes miniseries werden in niet minder dan zeventig landen uitgezonden. In Italië keken gemiddeld twaalf miljoen mensen naar de zevende reeks, een recordbrekend aantal. Niemand minder dan Ennio Morricone componeerde de bij momenten bombastische muziekscore. Het scenario is van Umberto Contarello, Pier Giuseppe Murgia, Sandro Petraglia, Andrea Porporati, Stefano Rulli, Allessandro Sermoneta en Segio Silva. Duurt netto een uur korter, omdat telkens uitgelegd wordt wat er in de vorige aflevering is gebeurd.

18.000 Days Ago

Italië 1993. Oorlogsfilm van Gabriella Gabrielli. Met o.a. Maurizio Donadi, Silvia Cohen, Massimo Foschi, Alfredo Pea en Gianfranco Barra.

De hoofdpersoon in deze film is een Poolse jood die tijdens WO II op wonderbaarlijke wijze weet te ontsnappen uit het vernietigingskamp Treblinka, waar zijn vrouw en dochter door de nazi's werden vermoord. Het lukt hem om de Brenner pas over te steken - de grens tussen Oostenrijk en Italië. Daar treft het noodlot hem opnieuw: hij wordt in zijn kraag gevat door een politieman en belandt in het kamp Ferramonti di Tarsia, in het Zuiden van Italië, dat bevolkt wordt door anti-fascisten en joden. Dit kamp wordt gerund door de Italianen en het blijkt dat zij lang niet zulke fanatieke en bloeddorstige honden zijn als hun Oostenrijkse en Duitse bondgenoten. Hij gaat op in het kampleven en neemt deel aan de structuren, die door de gevangenen zijn gevormd. Alles gaat goed totdat de Duitsers zich heer en meester maken van Italië, Mussolini buiten spel zetten en de geallieerden het kamp bombarderen. Hij weet toch te overleven en mag zich gelukkig prijzen het te kunnen navertellen. Een onderwerp dat eigenlijk niet vaak genoeg behandeld kan worden en als waarschuwing tegen herhaling moet gelden. Tijdens het draaien van deze film was de burgeroorloog in het naburige, voormalige Joegoslavië in volle hevigheid losgebarsten en blijkens de berichtgeving is het duidelijk dat de strijdende partijen nog niets geleerd hebben: de concentratiekampen zijn daar weer in volle ere hersteld. Hoewel er ongetwijfeld films zijn die dit onderwerp beter hebben behandeld, zou men toch moeten kijken.

Ti ho adottato per simpatia

Italië 1991. Drama van Paolo Fondato. Met o.a. Gianfranco Jannuzzo, Daniela Poggi, Isabel Russinova, Paolo Quattrini en Romina Lari.

Een negentienjarig meisje van gescheiden ouders gaat bij haar vader inwonen, wanneer haar moeder wil gaan hertrouwen. Ze is verrast door het vrijgezellenleventje van haar vader, zijn activiteiten als versierder en zijn vrienden, die alle verantwoordelijkheden van een volwassene afwijzen. Het meisje is al gauw zwanger van één van de collega's van haar vader, die daar woedend over is en met zijn ex-vrouw gaat overleggen over het probleem van hun dochter. Het meisje zoekt echter onderdak bij de verloofde van haar vader, die toevallig een begrijpende vrouw is.

Uomo contro uomo

Italië 1989. Misdaad van Sergio Sollima. Met o.a. Barbara De Rossi, Christopher Rode, Ray Lovelock, Natasha Hovey en Alfredo Pea.

Een broer en zus houden veel van elkaar maar zijn elk een andere kant op gegaan. Ze komen uit een boerenfamilie in Calabrië waar de 'omertà', de zwijgplicht, heilig is en de mafia regeert. Maria wordt onderwijzeres, haar broer Nico gaat in de misdaad. Ze komen met elkaar in botsing als Maria verliefd wordt op een rechter die de mafia bestrijdt.

Cuore di mamma

Italië 1988. Drama van Gioia Benelli. Met o.a. Ingrid Thulin, Gianni Santuccio, Renzo Palmer, Massimo Girotti en Margareth Mazzantini.

Een vrouw van zestig, moeder van drie zoons, wordt door haar kinderen vertroeteld, omdat ze hopen dat ze het huis waarin ze woont zal verkopen en de opbrengst onder hen zal verdelen. Tot hun grote verrassing kondigt ze aan dat ze met de tuinman gaat trouwen. Hierdoor ontstaat ruzie in de familie. De moeite waard dankzij Thulins spel.

L'Affaire Savolta

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië 1981. Drama van Antonio Drove. Met o.a. Charles Denner, Virginie Billetdoux, Stefania Sandrelli, Ettore Manni en William Sabatier.

Naar de roman [KL]La verita sul casa Savolta[KLE] van Eduardo Mendoza, die gebaseerd is op ware gebeurtenissen die zich aan het einde van de WO II in Cataloni[KA3]e hebben voorgedaan. Drie broers besturen als vennoten met strakke hand de firma Savolta, die te maken krijgt met een zware algemene economische crisis en de daaruit voortvloeiende onslagen, stakingen en rellen, waar zowel fascisten als anarchisten dankbaar gebruik van maken. De drie bazen krijgen advies van een Fransman (Denner) die met de dochter van [KA1]e[KA1]en van hen verloofd is. Deze laat alle partijen vallen (de militanten in de politiek en het vakbondsgebeuren) terwijl het regime van generaal Franco zijn macht ten gunste van de kapitalisten uitoefent. De bloedige staking mislukt en de genoemde adviseur wordt de echte directeur van de onderneming. Het scenario gaat er echter van uit dat de kijker enigszins op de hoogte is van wat er zich rond die tijd in Catalonië afspeelde. Resultaat: de film houdt geen rekening met haar Franse publiek. De regie, daarentegen, is pittig en de massascènes zijn zeer overtuigend. De personages worden nogal zwart-wit tegenover elkaar gezet.

Maledetti, vi amero!

Italië 1980. Drama van Marco Tullio Giordana. Met o.a. Flavio Bucci, Michaela Pignatelli, Biagio Pelligra, Agnès de Noblecourt en Alfredo Pea.

Een linkse militante Italiaan komt, na jaren in Venezuela, terug in Italië en vindt de kameraden van weleer ontgoocheld in hun vertrouwen in de revolutie en door de moord op Aldo Moro terug als bourgeois of als drugsverslaafde. Zijn eigen ontreddering leidt tot het uitgelokt neerschieten door een politieman. De film blijft beneden de interessante ambities, zowel door het scenario dat geen van de personages een eigen bestaansrecht geeft, maar tot spreekbuizen van mislukte ideeën maakt, als door de regie die een saaie registratie afwisselt met een misplaatste quasi-virtuositeit. Dit portret van een generatie biedt desondanks soms boeiende herkenningspunten.

La Dottoressa del distretto militare

Italië 1976. Komedie van Nando Cicero. Met o.a. Edwige Fenech, Alfredo Pea, Alvaro Vitali, Mario Carotenuto en Carlo delle Piane.

Legerklucht over soldaten die verliefd worden op de plaatsvervangende vrouwelijke legerdokter.

Classe mista

Italië 1976. Komedie van Mariano Laurenti. Met o.a. Dagmar Lassander, Alfredo Pea, Gianfranco D'Angelo, Femi Benussi en Gabriele di Giulio.

Een mooie lerares in een gemengde school in het Italiaanse zuiden wordt zowel door leraren als leerlingen lastig gevallen en heeft daar schoon genoeg van. Wij ook, kun je wel stellen.

Cugini carnali

Italië 1973. Komedie van Sergio Martino. Met o.a. Susan Player, Riccardo Cucciola, Alfredo Pea, Hugh Griffith en Claudio Nicastro.

Vrijgevochten jonge dame gaat bij de burgelijke familie in de provincie logeren en zaait verwarring, vooral bij haar neef in de puberteit. Oude suikeroom die zijn kapitaal op een langdurig sterfbed, tot wanhoop van de toekomstige erfgenamen, opmaakt aan prostitu[KA1]ees vraagt haar de jongen man te maken. Doorzichtig plagiaat van MALIZIA (en in losse scènes van reeksen andere succesfilms) verliest door déjà vu de werking van zowel erotische als satirische momenten, heeft alleen enkele geslaagde en welkome gags.